China is tienduizenden “regenmachines” aan het installeren in Tibet. In die machines verbrandt het brandstof waardoor deeltjes zilverjodide worden uitgestoten. Die worden naar boven geblazen en verbinden zich met de wolken, waardoor regen en sneeuw ontstaat. Het doel is om zo 10 miljard kubieke meter water per jaar extra te winnen, of 7% van de waterconsumptie in China.

De “regenmachines” (die er eigenlijk gewoon uitzien als oventjes met een schouw) worden momenteel met de duizenden geplaatst op het Tibetaans plateau. Want tests met 500 van die regenmachines bleken erg veelbelovend.

De oventjes verbranden vaste brandstof om zilverjodide te produceren, een “cloud-seeder” met een kristallijne structuur die lijkt op ijs. De regenmachientjes staan op steile bergruggen. Wanneer de wind de berg raakt, produceert die een opwaartse tocht en “veegt” de deeltjes in de wolken om regen en sneeuw te veroorzaken.

“Tot nu toe zijn al meer dan 500 branders ingezet op hellingen in Tibet, Xinjiang en andere gebieden voor experimenteel gebruik. De gegevens die we hebben verzameld, laten veelbelovende resultaten zien”, zegt een wetenschapper aan de South China Morning Post.

Het systeem wordt ontwikkeld door het staatsbedrijf China Aerospace Science and Technology Corporation – een belangrijke ruimte- en defensie-aannemer die ook andere ambitieuze Chinese nationale projecten doet, waaronder de verkenning van de maan en de bouw van het Chinese ruimtestation.

Ruimtewetenschappers hebben de oventjes ontworpen en gebouwd met behulp van geavanceerde militaire raketmotortechnologie luidt het, waardoor ze veilig en efficiënt de vaste brandstof met hoge dichtheid kunnen verbranden op hoogtes van meer dan 5.000 meter.

Water voor helft van wereldbevolking

Hoewel het idee niet nieuw is – andere landen zoals de Verenigde Staten hebben vergelijkbare tests op kleine sites uitgevoerd – is China de eerste die een dergelijke grootschalige toepassing van de technologie probeert.

De oventjes zullen worden gestuurd door een systeem dat real-time gegevens verzamelt uit een netwerk van 30 satellieten die onder meer de moessonactiviteiten over de Indische Oceaan monitoren.

Tests met vijfhonderd van de installaties zijn veelbelovend, zei een van de onderzoekers tegen de krant South China Morning Post. Het systeem is ontwikkeld met ruimtevaarttechnologie, omdat de installaties op een hoogte van 5000 meter in ijle lucht moeten functioneren.

Hoewel andere landen ook met dergelijke systemen experimenteren, is China het eerste land dat het zo grootschalig gaat inzetten.

Op het Tibetaans plateau ontstaan de belangrijkste rivieren van China, waaronder de Gele Rivier, de Yangtze, de Salween, Brahmaputra en de Mekong. Die rivieren zorgen niet alleen in China voor zoet water, maar ook in onder meer India, Nepal, Laos en Myanmar en ze “leveren” aan bijna de helft van ’s wereld bevolking.

Volgens de gegevens van de 500 testoventjes, kan zelfs een zacht briesje de zilverjodide al snel tot 1.000 meter boven de toppen van de bergen sturen. Eén zo’n regenmachine zou een streep regenwolken kunnen maken die al gauw 5 kilometer lang is.