IAMGUNZ: "Ik beschouw mezelf als een pionier binnen de Antwerpse rapscéne"

Lorris Masudi (30), beter bekend onder de artiestennaam “IAMGUNZ”, is een bekende naam in de Antwerpse rapscène. Hij beschouwt zichzelf als een “pionier binnen de Antwerpse rapscène”, en brengt op 11 mei zijn derde EP “Big Daddy’s World” uit. IAMGUNZ had onlangs niet alleen een hitsingle met “I Just Wanna”. Nu hij onlangs vader van een zoontje is geworden, verloopt ook op persoonlijk vlak alles goed. En dat steekt hij niet onder stoelen of banken.

Hoe ben je met rap begonnen?
Eerst speelde ik alleen voetbal, maar vanaf mijn twaalf jaar begon ik de smaak van muziek te pakken te krijgen. Ik behoorde bij één van de eerste families in de wijk die thuis een internetverbinding had, en zo ben ik via programma’s als Kazaa en Limewire verschillende instrumentals beginnen downloaden. Toen wist ik niet dat het illegaal was (lacht).

Op veertienjarige leeftijd sloot ik me aan bij LO Squad (Nvdr.: Toenmalige rapgroep uit Linkeroever). We hebben samen op zowat alle Antwerpse festivals opgetreden en we hebben ook in de Gazet van Antwerpen gestaan. In 2006 zijn we uit elkaar gegaan. Uiteindelijk ben ik bij Made Men Muzik beland. Tegen eind 2013 besloot ik serieuze stappen te ondernemen om mijn solocarrière te lanceren.

Vanaf 2014 ben ik door een reflectiefase gegaan. Naast de muziek werd ik als MC bij verschillende discotheken geboekt en begon zo te observeren welke liedjes mensen leuk vonden. Trouwens, in die reflectiefase ben ik van Pretty Gunz naar IAMGUNZ gegaan, omdat ik niet meer wilde dat mensen mij per se valideren voor wat ik doe. Ik wil gewoon nu mezelf zijn. Het voelt allemaal beter aan!

Welk gevoel hadden jouw ouders toen je eraan begonnen was? Werd je tijdens je beginperiode genoeg ondersteund?
Mijn ouders, zeker mijn moeder, waren eerst sceptisch, omdat er vroeger in de Congolese gemeenschap snel de link tussen rapmuziek en criminaliteit werd gemaakt. Die marginalisatie was toen sterker dan nu. Ik denk dat het eerder door onwetendheid was.

Het was toen vrij moeilijk om hen te overtuigen van wat ik wilde doen. Ik begon mijn moeder uit te nodigen voor optredens en studiosessies en zo begon ze een beter beeld over mijn muziek te hebben. Maar toch wilden mijn ouders dat ik mijn studies afmaakte, omdat het in onze gemeenschap heel belangrijk is om je studies af te ronden. Ik heb mijn secundair diploma behaald in de richting handel. Nadien ging ik Journalistiek studeren aan de Katholieke hogeschool in Mechelen (Nvdr.: De huidige Thomas More-hogeschool) studeren. Maar wat grappig is, is dat ik geleidelijk lessen begon te skippen om naar studiosessies te gaan. (Lacht)

Op een bepaald moment moest ik keuzes maken en heb ik besloten om op mijn muziekcarrière te focussen. Toen begon de steun van mijn moeder te groeien en nu stuurt ze mij zelf een bericht wanneer ze mijn liedjes op de radio hoort om te zeggen hoe fier ze op mij is. Toen ze kreeg te horen dat ik op Tomorrowland 2018 mocht optreden, was het voor haar een overwinning.

Wat was jouw drijfveer om eraan te beginnen?
Mijn doorzettingsvermogen is in eerste plaats mijn drijfveer. Als ik val, dan sta ik heel snel op en dan ga ik voor de 100% verder. Mijn zoontje is ook mijn drijfveer geweest voor mijn nieuwe EP. Zijn aanwezigheid heeft een positieve bijdrage in alles wat ik doe.

Hoe is de Antwerpse rapscène volgens jou?
Die zit nog in de groeifase, om eerlijk te zijn. Het is groter aan het worden. Het is divers en er zijn veel talenten. Maar we krijgen jammer genoeg nog te weinig aandacht. De spotlight is nog niet volledig op ons gericht. There should be more support and love. More exposure from the media.

Ik beschouw mezelf als een pionier binnen de Antwerpse rapscéne, en ik volg wel alle opkomende artiesten die hun weg proberen te vinden. Velen durven ook toegeven dat ik een inspiratiebron ben.

Ik vind ook dat er meer een balans tussen de traditionele media en de sociale media zou moeten zijn. Er zijn immers ook oude mensen die naar hip hop luisteren, maar meer via radio dan via sociale media. Dus artiesten moeten zeker hun muziek naar de traditionele kanalen pushen.

Er moet in Antwerpen echt meer steun vanuit de media komen, zoals het nu in Brussel gebeurt. De Belgische rapscene zou veel verder kunnen staan, omdat we hier in drie talen (Frans, Nederlands en Engels) kunnen rappen! En wij zijn gewoon heel apart, creatief en divers. Trouwens, klein weetje: de eerste Franstalige rappers komen uit België, maar weinig mensen weten het.

Jouw laatste liedje “I Just Wanna” heeft de top 15-lijst van de meest beluisterde liedjes in België op Spotify behaald. Wat was je gevoel toen je dat ontdekte?
Het was een overwinning! Ik heb namelijk alles zelf gefinancierd en zo zie je dat het harde werk vruchten afwerpt. Dat ik de vijftiende plaats heb behaald zonder een grote platenlabel achter mij, is een overwinning. De luisteraar heeft zijn werk gedaan!

Dit liedje is eigenlijk uit reflectie onstaan omdat ik merkte dat weinig mensen in België dansbare hip-hopmuziek maken vergeleken met Nederland. Ik kwam door het liedje in contact met grote radiozenders, maar sommige waren nog iets te voorzichtig, waardoor ze hebben gepast.

Radio Stad draait het plaatje grijs en dat alles zonder label! Daarmee heb ik weer een ander doelpubliek bereikt! Ik ben onlangs ook op MNM Radio (UrbaNice) uitgenodigd. Hopelijk zullen zij er een positief vervolg aan geven. Maar toch kom ik weer terug op het feit dat rappers minder ondersteund worden in België dan in Nederland. Hoeveel rappers hebben niet hun carrières opgestart bij 101 Barz (Nvdr.: Nederlands rapprogramma dat zowel onbekende als bekende rappers aan bod laten)?

Ik vind echt dat wij Belgen te bescheiden zijn. De meeste Belgen die het de laatste tien jaar gemaakt hebben zoals Stromae, Damso of zelfs de Rode Duivels, zijn in het buitenland moeten gaan om hun potentieel waar te maken.

Op 11 mei zal jouw derde EP “Big Daddy’s World” uitgebracht worden. Over welke thema’s zullen de liedjes gaan?
Eerlijk gezegd zijn er geen specifieke thema’s op deze EP. Het doel van de EP is dat ik mensen in mijn wereld verwelkom. Iedereen is welkom en ik accepteer iedereen. Ik wil immers niet veranderen voor mensen, ik heb besloten om mezelf te zijn. Als mensen met mij tevreden zijn, leuk. Zoniet, ook goed. Ain’t nobody gonna stop me! Maar ik ga wel goed om met elk vorm van kritiek.

Het feit dat ik vader ben geworden, heeft een invloed op deze EP gehad. Vandaar de titel. De EP bestaat uit acht tracks en er zijn liedjes met flows, bars, Afro, Trap en dansbare muziek. Wees dus zeker welkom in mijn wereld!

Welke boodschap zou je graag willen overbrengen aan jongeren?
Voor de jongeren die muziek maken: blijf jezelf. Geloof in wat je doet en sta 100% achter je eigen ding. Weet ook wie te vertrouwen en met wie samen te werken. Wees vooral geduldig! Don’t reveal your plans. Niet iedereen gunt je immers je succes. Wees enthousiast, maar niet overenthousiast. Voor jongeren die studeren, sporten, werken, sta ook 100% achter je eigen projecten! Het is ook belangrijk om naast een plan A ook een plan B te hebben.