Geld maakt gelukkig en familie is het hoogste goed: met deze twee clichés wordt komaf gemaakt in de meer dan uitstekende, maar nog te weinig aangeslagen HBO-reeks ‘Succession’ over een rijke familie die plots in een grote crisis terecht komt. Heerlijke dialogen, wrange humor en onverwachte wendingen zetten aan tot bingen.

Familiebijeenkomsten zijn in heel wat families gênante bedoeningen waar niemand echt op zit te wachten, maar in Succession is het toch nog wat anders. Er gaat Geld rond in de familie Roy en dus is er op elke familiesamenkomst sprake van zaken en belangen. Op de verjaardagslunch van vader Logan Roy lopen advocaten mee en worden zaken besproken.

Leroy Roy is immers de oprichter en directeur van een gigantisch mediabedrijf, Waystar Royco, dat verschillende merken verzamelt en zo belangen heeft in televisie, radio, kranten, boeken, pretparken en nog veel meer. 50 bedrijven op drie continenten. Vader heeft goed geboerd en dus zit de hele familie er warmpjes voor.

Rupert Murdoch

Het verhaal is losjes gebaseerd op dat van mediamagnaat Rupert Murdoch en diens familie. Het startpunt van bedenker Jesse Armstrong was dan ook een scenario dat hij eigenlijk geschreven had voor een biopic over Murdoch, maar dat raakte hij aan de straatstenen niet kwijt. Het was Adam McKay (regisseur van The Big Short) die hem overtuigde om hier een televisiereeks over te maken, zij het dan niet over Murdoch zelf. McKay regisseert ook de openingsaflevering.

De kernfamilie hier bestaat uit vader Logan (Brian Cox), stiefmoeder Marcia (Hiam Abbass), zonen Kendall (Jeremy Strong), Roman (Kieran Culkin) en Connor (Alan Ruck) en dochter Shiv (Sarah Snook). In het hoofd van Kendall heeft zijn vader het bedrijf al aan hem overgedragen – een gerucht dat in de wandelgangen de ronde doet – maar op de dag van zijn verjaardag neemt vader enkele vreemde beslissingen tijdens een baseballuitje (met de helikopter!) en ziet Kendall zijn promotie ook door zijn neus geboord.

En dan is er ook nog die vreemde neef Greg (Nicholas Braun) die eigenlijk niemand echt goed kent, maar die vooral zijn job probeert te redden door zoveel mogelijk te slijmen bij wie hij ook maar denkt dat het iets zou kunnen uitmaken. En precies op dat moment krijgt vader een beroerte en moeten de drie broers en de zus overeen zien te komen over wie de (tijdelijke) leiding over het bedrijf zal overnemen.

Drie personages om te zien:

De pater familias en bepaald geen lieverdje. Logan heeft zich opgewerkt van niets tot iets via zijn levenswerk Waytar Royco en hij heeft zo zijn eigen manier om zijn bedrijf te leiden. Al enige tijd is hij het gewend dat iedereen hem naar de pijpen danst. Iedereen behalve zijn tweede vrouw Marcia. Hij is niet bepaald een liefdevolle vader, hij is cynisch, koud en hard en geen man van de complimenten, ook niet naar zijn kinderen toe.

Wanneer Logan een beroerte krijgt heeft hij maar één plan: zo snel mogelijk terug op de grote stoel komen te zitten zodat hij de nieuwe koers die zijn zoons Kendall en Roman het bedrijf willen uitsturen kan dwarsbomen. Kendall, de tijdelijke CEO ter vervanging van zijn vader, en Logan komen openlijk recht tegenover elkaar te staan en gaan de strijd aan.

Kendall is misschien wel de meest ambitieuze van de familie. Hij is ten minste degene die gezien wordt als gedoodverfde opvolger van zijn ondertussen 80-jarige vader. In eerste instantie ziet hij zich een promotie door de neus geboord – zijn vader denkt dat hij nog niet klaar is voor de functie – maar wanneer zijn vader ziek wort komt hij dan toch op de hoogste stoel te zitten.

Kendall blijkt vooral heel erg in zichzelf te geloven, maar staat daar toch vooral alleen in.Hij vindt dat hij eindelijk krijgt wat hem toekomt en wil meteen alles anders gaan aanpakken en zichzelf te bewijzen. Alleen: hij blijkt niet meteen een uitblinker als manager en ook de buitenwereld houdt niet heel erg van ‘m waardoor de aandelenkoers in diepe val gaat en het bedrijf in grote – nog grotere – problemen komt.

De jongste. De losbol. De meest oppervlakkige. Roman vindt vooral zichzelf heel erg interessant en wil het warm water opnieuw uitvinden op een plek die daar niet op zit te wachten. Met zijn mond, want in concreto heeft hij heel weinig ideeën. Roman blijkt vooral bedreven in…heel weinig eigenlijk. Tenzij masturberen voor het venster van zijn kantoor (daar kickt hij op, zo blijkt) en het als gebruiksvoorwerp zien van vrouwen.

Roman is dus – het moge duidelijk zijn – de minst sympathieke van de hoop, al doet hij zich voor als de meest sympathieke van de hoop. Maar dat neemt niet weg dat de acteerprestatie van Kleran Culkin imposant is.

Waarom kijken?

HBO is aan een sterk jaar bezig. Met Succession en Sharp Objects gooiden ze recent weer hoge ogen, de tweede reeks van The Deuce komt er bijna aan. Na het zien van Succession kunnen we alleen nog maar eens besluiten dat de gemiddelde reeks van HBO sterker is dan de gemiddelde Netflix-reeks, hoe graag we die streamingreus ook hebben.

Succession is likkebaarden en genieten. Deze reeks is vooral een cadeau voor de acteurs. Er wordt vooral gepraat met elkaar – de dialogen rollen – en dan komt het op geloofwaardigheid aan. Geloven we dat dit een echte familie is? Dat dit broers en een zus zijn met een eigen geschiedenis die al heel wat met elkaar hebben meegemaakt, ergernissen hebben, maar elkaar als puntje bij paaltje komt toch ook niet kunnen missen? En dat is hier het geval.

In de eerste aflevering zien we al heel snel dat de knuffels ongemakkelijk en onhandig zijn, de verschillende familieleden voeren ongemakkelijke gesprekken met elkaar en beledigen elkaar met de regelmaat van de klok. De oudste broer Connor die wil er zelfs eigenlijk gewoon helemaal niet zijn. Hij is een Roy, maar daar stopt zijn betrokkenheid bij het bedrijf. Hij sluit zich gewoon aan bij alle beslissingen die genomen worden.

Dochter Shiv – een harde tante, maar al bij al nog de meest normale – is dan weer de politiek in gestapt. En de jonge Roman wil het allemaal anders, hipper en sneller aanpakken. Hij is de eeuwige en vermoeiende grapjas die weigert op te groeien en de kriebels van het bedrijfsleven krijgt, tot het puntje bij paaltje komt, natuurlijk.

De dialogen gaan met erg veel naturel over de tongen en al wie broers of zussen heeft zal de omgang tussen hen minstens gedeeltelijk herkennen: het plagerige schelden. Het verwijzen naar het verleden dat alleen zij kennen. En dat plagen dat plots kan veranderen in vijandigheid. Het zit er allemaal in.

Het is die mix tussen komedie (bedenker Jesse Armstrong heeft vooral een verleden in de comedy) en tragiek die de reeks licht verteerbaar houdt ondanks zijn soms zware en beladen inhoud. Het is duidelijk wat Armstrong wil zeggen: alles in Succession is een façade en uiterlijke schijn, zelfs de uiterlijke rijkdom van de familie Roy is een geconstrueerde geldbubbel. Maar soms gaat het er ook veel subtieler aan toe.

In de derde aflevering bijvoorbeeld zien we een reclamespot voor Waystar Royco waarin ze duidelijk stellen dat ze diversiteit hoog in het vaandel dragen. Waarna een groep blanke mannen door de gang wandelt, allemaal in hetzelfde soort pak gehesen met dezelfde schoenen. Het zijn van die momentjes die naar de kijker roepen: “Zie je wel: het is allemaal één grote farce!”

Sympathie, afkeer of medelijden

Het is moeilijk om sympathie op te brengen voor de familie Roy. Het personage dat we dan nog het meest begrijpen is dan ook Connor, die vooral moeite doet om zich zoveel mogelijk afzijdig te houden.Als we iets voelen als kijker is het naast afkeer ook medelijden en dan vooral met Kendall die zichzelf zo graag wil bewijzen, maar waar wij geen bijzondere talenten in zien, behalve het talent om alles precies op de verkeerde manier aan te pakken.

Succession kan maar tot één conclusie leiden: te veel geld bij één persoon of in één familie is nooit een goede zaak, voor niemand. Ook niet voor die mensen zelf. Daarover zegt Armstrong dan ook: “Als je wil kijken waarom de wereld is zoals hij is, dan moet je kijken naar de mensen die aan de macht zijn.” En dan heeft hij nog net niet “Kijk maar naar Trump” gezegd.

Succession schetst van de rich and famous geen al te flatterend beeld. Hoewel wij bijna spontaan beginnen te huilen telkens we naar het saldo op onze spaarrekening kijken, zouden we geen Roy willen zijn.

Succession is wekelijks te volgen via Play More van Telenet. Het eerste seizoen is momenteel al bijna volledig te bekijken.