Nooit gedacht dat we zeeleeuwen zouden gaan bezichtigen in Australië. En ook niet dat we er zo van onder de indruk zouden zijn. Een trip naar Kangaroo Island is echter niet compleet zonder een bezoek aan Seal Bay, een baai met grote witte duinen, groene struiken en vooral veel dieren. We hoopten van ver een paar slapende zeeleeuwen te zien, krijgen véél meer dan dat. Ons verslag van Kangaroo Island, deel twee:
Een bezoek aan Seal Bay kan op twee manieren: ofwel ga je op je eentje op houten platformen door de duinen (15 dollar), ofwel ga je met een gids mee tot op het strand zelf (32 dollar). Neem zeker de tweede optie, want je komt echt heel dicht bij de dieren. Om te beginnen vind je ze overal in de duinen. Want zeeleeuwen kunnen op vier poten lopen, en de gids verzekert ons dat ze niet alleen in het water maar ook op het land sneller zijn dan wij. De beesten klimmen dan ook vlotjes erg hoog in de duinen. “Soms gaan ze tot op de parking,” zegt de gids, “en afgelopen winter wandelde zelfs eentje door de voordeur van het bezoekerscentrum.”
Dat de dieren niet op het strand blijven, is meteen duidelijk wanneer je over de houten wandelplatformen naar de zee sloft. Opeens sta je pal boven een slapende zeeleeuw, terwijl een paar meter verder een moederdier terug is van de jacht en haar jong roept. “Als ze het niet meteen vindt, gaat ze gewoon slapen”, aldus de gids. Omgekeerd kan ook, want we horen ook jongen die – bijzonder lawaaierig – hun mama roepen.
Op het strand zelf moet je wel oppassen dat je niet te dichtbij komt – niet dat je dat wil, want zeeleeuwen stinken behoorlijk hard – om ze niet te storen. De gids let er dan ook op dat je minstens tien meter afstand houdt. De mannetjes durven bovendien wel eens aanvallen, zoals de vader van een andere toerist in onze groep 25 jaar geleden had ondervonden op dezelfde plaats. We zien een pup zijn mama smeken mee in het water te gaan, een dier rusten met zijn kop op een ander… Als klap op de vuurpijl zien we een jong zeeleeuwtje op een bende meeuwen afstormen om de vogels te laten wegvliegen. Kinderen toch…