De 6 dingen die ‘The sky is the limit’ gemaakt hebben

The sky is the limit werd ‘gemaakt’ door een paar mensen (Willy! Harry! Kirsten!) en een paar cruciale verhaallijnen. Dit zijn onze 6 toppers:

1. De (vagina?)lippen in de zwemvijver van Jan Kriekels

Er is enige discussie of de lippen in de grote zwemvijver gewone lippen of vaginalippen zijn, maar het doet er niet toe: het is een van de enige onderwerpen die van de eerste aflevering (voorbereiding van de werken) tot de laatste (inhuldiging van het zwembad) aan bod kwamen. Het is ook een onderwerp dat altijd ter sprake kwam bij een bespreking van het programma, of dat nu afkeurend, dan wel goedkeurend was.

Doel van de lippen? Een gebied in het zwembad afbakenen waar het water warmer is. En zichtbaar zijn vanuit de ruimte.

Spijtig genoeg gaf de lichtgevende laag op de lippen een lelijk resultaat, waardoor hij nu niet in het donker tussen verlichte lippen van zwemmen – but hey, zelfs voor Jan Kriekels zijn er limieten. 

2. Het haar van Olga

Olga, de vriendin van Harry Schurmans, heeft een nogal speciaal kapsel (veel dichte, blonde krullen) en dat zorgde op Twitter al eens voor een grapje. 

Vergelijkingen met (lichtjes) gelijkende dieren konden ook niet uitblijven.

En dan zijn er nog de clevere opmerkingen

Helden…

En nog eens een dier

Enfin, you get the point

5. De ondraaglijke lichtheid van Steven Defours bestaan

Steven en Laura zaten enkel in de eerste twee afleveringen maar ze hebben een blijvende indruk nagelaten. Vooral van niets doen en leegte, zowel in hun leven als in hun appartement. De relatie lijkt te bestaan uit foto’s nemen en stilzwijgend dineren, en niet veel anders. 
VIER

Het was zelfs inspiratie voor De Ideale Wereld

Camera shy? Voorgelogen? Misschien, maar waarom beginnen ze er dan aan?

Op het eind kwam er dan toch nog een quote uit:

“Je moet niet te koop lopen met wat je hebt, maar je moet het ook niet wegsteken. Je moet leven waarvoor je staat.”

6. Willy Naessens en zijn minnares

Willy Naessens werd algauw de publiekslieveling, ondanks uitspraken als ”hierzij, mijn rijkmakers. Bedankt daarvoor”, enkele handtastelijkheden en het verhaal hoe zijn minnares en zijn vrouw met elkaar deed opschieten. Dat werd tot drie keer toe al bovengehaald. 

En ondanks een beetje mindere kantjes…

… was er toch vooral respect en diepe liefde. Voor zijn volks(e)feesten…

Voor zijn onderhandelingstactieken…

… en zijn persoonlijkheid.

Hij wordt gewoon aanbeden.

En er worden ambitieuze beloftes gemaakt.

Het is toch nogal ne keirel eh!

En het werd nog beter toen hij in de laatste scène iets voorstelde waar Hans-Peter Fässler niet mee akkoord zou zijn.

We zouden met de vermogende mensen, en ik nodig iedereen uit die dat wil doen, de moed moeten hebben om daar een half procent of een procent van ons geld in een kluis te steken, aan een commissie te geven en te zeggen: “Kijk, dit geld dient nu voor de verdoken armoede, de echte armoede, weg te werken. Want wij hebben het goed, en iedereen mag het goed hebben.”

3. Harry en zijn gras

Harry is dol op drie dingen: gras, Olga en spek. In die volgorde. Enfin, dat wàs de volgorde tot hij Olga (en kijkend Vlaanderen) fopte met een huwelijksaanzoek. Sindsdien staat Olga op één want:

Desondanks blijft Harry echt wel dol op gras, en hij heeft er veel van. 

Ja, de bescheiden woning staat nog steeds te koop. Voor 5 miljoen euro. Misschien verkeerd in de markt gezet?

Nochtans zorgt Harry wel goed voor zijn gras. Het wordt verlucht, want Olga loopt er op met haar Louboutins (al moeten ze daarna wel netjes afgeborsteld worden voor ze naar binnen mag) en hij rijdt het zelf (nog altijd!) af. “De ideale moment om te filosoferen over het leven” (en rentevoeten). De passie voor gras ontstond in 1983, toen hij alleen ging wonen en een grasveld van 1000 m² aanlegde. “Ik vond gras afrijden leuker dan in de fabriek. Dat moest zoals in Engeland, met die stroken.” Olga inspecteert het gras elke ochtend, als ze yoga doet in de tijd. “Ik lig dan met het neus in het gras en dan zie ik dat het allemaal recht is, zoals een tapijt. Beautiful.” Wel spijtig van de champignons die Harry elke dag met een schaar moet afknippen… 

Bonuspunten voor: die keer dat Olga, voor de camera en zakenpartners, vlakaf weigerde een businesskaartje te halen en Harry het zelf moest doen.

4. Harry en Con te partiro

Harry heeft in zijn tuin een surroundsysteem laren installeren, zodat hij in het midden van zijn gigantische grasveld naar muziek kan luisteren. Bij voorkeur Con te partiro van Andrea Bocelli, zoals hij meermaals demonstreerde. Een bron van geluk voor Harry, een bron van spot voor Twitter. 

5. De ondraaglijke lichtheid van Steven Defours bestaan

Steven en Laura zaten enkel in de eerste twee afleveringen maar ze hebben een blijvende indruk nagelaten. Vooral van niets doen en leegte, zowel in hun leven als in hun appartement. De relatie lijkt te bestaan uit foto’s nemen en stilzwijgend dineren, en niet veel anders. 
VIER

Het was zelfs inspiratie voor De Ideale Wereld

Camera shy? Voorgelogen? Misschien, maar waarom beginnen ze er dan aan?

Op het eind kwam er dan toch nog een quote uit:

“Je moet niet te koop lopen met wat je hebt, maar je moet het ook niet wegsteken. Je moet leven waarvoor je staat.”

6. Willy Naessens en zijn minnares

Willy Naessens werd algauw de publiekslieveling, ondanks uitspraken als ”hierzij, mijn rijkmakers. Bedankt daarvoor”, enkele handtastelijkheden en het verhaal hoe zijn minnares en zijn vrouw met elkaar deed opschieten. Dat werd tot drie keer toe al bovengehaald. 

En ondanks een beetje mindere kantjes…

… was er toch vooral respect en diepe liefde. Voor zijn volks(e)feesten…

Voor zijn onderhandelingstactieken…

… en zijn persoonlijkheid.

Hij wordt gewoon aanbeden.

En er worden ambitieuze beloftes gemaakt.

Het is toch nogal ne keirel eh!

En het werd nog beter toen hij in de laatste scène iets voorstelde waar Hans-Peter Fässler niet mee akkoord zou zijn.

We zouden met de vermogende mensen, en ik nodig iedereen uit die dat wil doen, de moed moeten hebben om daar een half procent of een procent van ons geld in een kluis te steken, aan een commissie te geven en te zeggen: “Kijk, dit geld dient nu voor de verdoken armoede, de echte armoede, weg te werken. Want wij hebben het goed, en iedereen mag het goed hebben.”
Meer
Lees meer...