Na twee dagen vol strijd tegen de maffia was het Philippe die aan het einde van de derde aflevering van De Mol afscheid moest nemen van de groep. De 53-jarige bedrijfsleider verdiende bij de laatste opdracht een voordeel, maar kon dat niet verzilveren bij de eliminatie.
Omdat zes groepsleden een strafpunt hadden, gingen Philippe en Charlotte met een klein voordeel de finale in. “Ik had er vooraf dan ook alle vertrouwen in. Maar naarmate de anderen groene schermen kregen, voelde ik mijn hazelnoten toch weer paars uitslaan”, lacht Philippe, verwijzend naar de eerste aflevering.
“Toen ik mijn rode scherm zag, gierde het door mijn hoofd. ‘Neen, niet nu! Staat daar nu echt Philippe? En is dat een rood scherm? Dat moet toch een vergissing zijn?!’ dacht ik. Het eerste uur na mijn eliminatie overheerste dan ook de teleurstelling. Maar dat sloeg al heel snel om in dankbaarheid. Oprechte dankbaarheid dat ik dit avontuur mocht meemaken. Een rollercoaster van tien dagen, of beter gezegd: van bijna tien maanden. Van het moment waarop ik me inschreef, tot nu eigenlijk”, legt hij uit.
Voorbereiding
Omdat de eliminatie van Philippe al enkele maanden geleden is, heeft hij al meer dan tijd genoeg gehad om na te denken over waar het misliep. “Ik ga graag gestructureerd te werk: observeren, luisteren, onthouden, noteren. Misschien ben ik daar wat te ver in gegaan, en zat ik op de duur met te veel tabellen, lijstjes, uitroep- en vraagtekens. Soms moet je ook gewoon nuchter rondkijken, en niet de hele tijd met je neus in je molboekje zitten”, klinkt zijn analyse.
Als rasechte bedrijfleider was Philippe nochtans zeer voorbereid aan het avontuur begonnen. “Ik heb heel veel afleveringen bekeken, podcasts beluisterd, op voorhand over mogelijke strategieën nagedacht … Ik heb zelfs aan ChatGPT gevraagd hoe je een leugenaar kan ontmaskeren. Heeft dat even geholpen, zeg. Dat ding heeft nog veel te leren!”, legt hij uit.
Levenslessen
“Ik heb van niets echt spijt. Ook al had ik misschien een andere spelstrategie kunnen gebruiken. Meer kijken, vaker luisteren naar mensen. Dat is de les die ik wil meenemen, zowel in mijn werk als privé. Nieuwsgieriger zijn naar mensen, vragen stellen, luisteren en proberen begrijpen waarom iemand iets zegt. Ik ben ervan overtuigd dat dat de basis is voor meer verdraagzaamheid. En dus voor een betere wereld. Dat leidt alleen maar tot goede dingen”, legt Philippe uit.
“Ik begreep als kijker nooit goed hoe kandidaten al na een drietal dagen zo emotioneel konden reageren op het eerste vertrek. Maar nu heb ik zelf gezien en gevoeld hoe hecht de banden heel snel worden in de groep. Het is moeilijk te beschrijven. Alles is zo intens dat dat eerste afscheid je echt raakt. Net als alle volgende eliminaties, overigens.”
Diksmuide, Real Madrid en de arend
Hoewel de deelname van Philippe in De Mol maar van korte duur was, liet hij zich wel meermaals opmerken. Zo noemde hij in de eerste aflevering Diksmuide en kuststad en Real Madrid een Italiaanse club. In de derde aflevering bleken zijn tekenkunsten dan weer iets minder goed dan hij ze zelf voorstelde.
“Bekijk het eens vanuit mijn perspectief. Daar stond ik, hoog in de mast, kijkend naar de horizon. Ik zag in de verte de toren van Diksmuide, en die leek de Noordzee te raken. Een serieuze blunder, net als Real Madrid in Italië situeren. Maar voetbal, tja … wist ik veel. Ik had eerst bijna Anderlecht gezegd. Dat zou nog wat erger zijn geweest!”, lacht Philippe.
“Ik kan nochtans echt goed tekenen hoor, al leek het inderdaad niet zo. Ik wilde het te mooi doen denk ik, een arend tekenen in perspectief. Achteraf gezien had ik beter de Picasso-stijl gebruikt met enkele krachtige pennentrekken. Nu was het eerder een Magritte-duif. Het kon zeker beter. Mochten er liefhebbers zijn, ik ben bereid mijn tatoeëerderskills te verfijnen!”, gaat hij verder.
Mooiste moment
“Ik houd bijzondere herinneringen aan de openingsopdracht op de boot, ook al was ik daar niet erg succesvol”, blikt Philippe terug op zijn mooiste moment. “Maar je moet weten: ik meet slechts 1.64 meter. Dus een keertje héél hoog alles mogen overschouwen, ook al is het aan een niet bijster comfortabele mast, daar zeg ik geen neen tegen! Ik had een mooi overzicht over de opdracht en over alle kandidaten. En ik genoot de hele tijd van het prachtig zicht op Sicilië.”
“De Mol is toch wel één van de zotste passages uit mijn leven. Mijn vrienden en familie waren niet meteen verrast door mijn deelname, omdat ik in mijn leven al wel meer atypische dingen heb gedaan. Maar het is de intensiteit van dit verhaal die het uniek maakt. Een ‘anekdote van 10 dagen’ die ik nog heel lang zal koesteren. Met een steeds groter wordende glimlach.”
Hoewel vrienden niet verrast reageerden, was zijn zoon Max dat wel. “Hij is grote fan van het programma. We keken samen naar Café De Mol en toen hij mijn deelname ontdekte sprong hij recht in de zetel en bleef hij als een standbeeld perplex en met open mond naar mij gapen. Minutenlang, van alles stamelend. Voornamelijk: “What the f…?!“, besluit Philippe.
