Vanaf zondag 3 november is de nieuwe reeks De twaalf van productiehuis Eyeworks te bekijken op één en VRT NU. Het verhaal gaat over een volksjury in een Belgisch assisenproces. Zij moeten oordelen over de schuld of onschuld van de gerespecteerde schooldirectrice Frie, gespeeld door Maaike Cafmeyer. Het proces blijkt niet alleen bepalend voor haar lot, ook het leven van de juryleden neemt een hele nieuwe wending. Wij spraken regisseur Wouter Bouvijn, scenaristen Sanne Nuyens en Bert Van Dael (Beau séjour) en spelers Maaike Cafmeyer, Maaike Neuville, Charlotte De Bruyne, Peter Gorissen, Piet De Praitere en Tom Vermeir op Film Fest Gent.

De eerste aflevering van De Twaalf wordt op zondag 3 november uitgezonden op één. Waar mogen we ons aan verwachten?

Wouter Bouvijn (regisseur): “De reeks vertelt het verhaal van een assisenproces door de ogen van een twaalfkoppige jury. Het gaat over Frie Palmers, die beschuldigd wordt van een dubbele moord, die op haar beste vriendin en haar eigen tweejarige dochtertje. Tijdens de reeks volgens we de juryleden thuis én in de jurybanken. Het gaat in feite over waarom je op een bepaalde manier oordeelt. Ik denk dat mensen hun persoonlijke bagage meenemen naar zo’n proces. Dat beïnvloedt op het einde van de rit natuurlijk het oordeel. Maar omgekeerd nemen mensen dat proces en die gruwelijke feiten ook mee naar huis.”

Maaike Neuville: “De Twaalf is een reeks over een assisenproces. Frie, gespeeld door Maaike Cafmeyer, wordt beschuldigd van twee moorden: die op haar beste vriendin, Brechtje Vindevogel, achttien jaar geleden en die op haar dochtertje Roos twee jaar geleden. Bij zo’n assisenproces heb je twaalf juryleden, veertien als je de twee plaatsvervangers meetelt. Ik speel zelf Delphine Spijkers, een plaatsvervanger.”

“De reeks wordt verteld vanuit het perspectief van de juryleden, vanuit de manier waarop zij in het proces staan vanuit hun eigen leven, en vanuit de manier waarop ze het proces ook meenemen naar hun eigen leven. Dat is de invalshoek van de reeks.”

Maaike Cafmeyer: “Het is zeker niet de simpelste serie, ze zit complex in elkaar. De scenaristen hebben de reeks waanzinnig goed geschreven. Ze hebben hun uiterste best gedaan. Ik ben er zeker van dat het publiek ervan houdt om iets te zien dat niet licht verteerbaar is. Het is natuurlijk geen reeks die je op dezelfde manier zal bekijken als een sketchshow. De verwachtingen liggen anders en de kijker wil iets goeds. Hierbij is de opzet helemaal geslaagd. Het zijn goede verhalen en er zit een vraag in de serie. Die vraag ga je als kijker ook altijd meenemen: ‘Wordt de uitspraak van de jury beïnvloed door de verdachte?’, ‘Brengen ze ook hun leven mee naar de rechtszaal en zal dat de uitspraak sturen?’. We zijn allemaal mensen. Mensen nemen menselijke beslissingen en doen menselijke of onmenselijke dingen.”  

Gaat De Twaalf over meer dan het proces zelf?

Maaike Neuville: “Absoluut, het proces is de arena waarin het verhaal zich afspeelt, maar het gaat vooral over wat dat met die mensen doet, zo’n proces dat ineens in hun leven valt. We zien hoe zij daardoor veranderen. Daarbij kan ik het beste over mijn eigen personage spreken. Ik speel Delphine, een moeder van twee kinderen, die heel onzeker is en zichzelf nooit heeft durven uitspreken naar buiten toe, de brave vrouw/moeder/werkneemster. Ze is ook samen met een nogal autoritaire, manipulatieve man. Via Frie, de beschuldigde in het proces, krijgt ze een spiegel van haar eigen man voorgeschoteld.” 

“Frie heeft namelijk ook jaloerse en manipulatieve trekken. Delphine herkent die plots en voor de eerste keer ziet ze in wat voor een relatie ze zit. Ze begint haar relatie in vraag te stellen.”

“Door in de jury te zitten, beseft ze ook dat er nog een hele wereld is naast haar veilige cocon. Dat doet veel met haar en dat zal je in de hele reeks ook zien. Zij evolueert echt. Wat ik het belangrijkste voor mijn personage vind, is dat ze voor zichzelf leert opkomen en zich leert uit te spreken. Qua insteek, om haar te vertolken, was die evolutie voor mij zeer belangrijk. Ze gaat van niet durven praten tot durven zeggen wat je van iets vindt.”

Bert Van Dael (scenarist): “We hebben veel gesproken met mensen die in jury’s gezeten hebben, zeker zes à zeven mensen. In het begin wisten we nog niet goed wat we wilden. Het plan was altijd om iets met de jury te doen, maar we wisten nog niet goed wat.”

“Een vrouw vertelde ons dat ze met een heel dominante man getrouwd was. Door in de jury terecht te komen, herkende ze in de dader de jaloerse trekken van haar eigen echtgenoot. Dat had een grote impact op haar leven. Toen hadden we onze invalshoek. Zoiets hadden we nog nooit gezien, hoe gewone mensen hun persoonlijke bagage meenemen als ze daar ineens moeten oordelen over iemand in zo’n gruwelijke zaak. De vraag was wat je vanuit je eigen leven meeneemt en hoe dat je beoordelingsvermogen beïnvloedt.”

Sanne Nuyens (scenarist): “En ook andersom: hoe verwerk je wat er dan gebeurt in die rechtszaal, en hoe beïnvloedt dat je persoonlijkheid.”

Maaike Cafmeyer: “Het gaat niet alleen over de vraag of Frie de moorden gepleegd heeft of niet. Dat is eigenlijk niet echt de vraag. Bij elk jurylid vraag je je af ‘wat is dat hier?’.”

Charlotte De Bruyne: “Wie is schuldig en wie niet? Waarom is iemand schuldig? Wat is rechtvaardigheid? Die vragen willen we in het hoofd van de kijker stoppen. Ik denk dat het belangrijker is om de vragen in hun hoofd te doen ontstaan.”

Peter Gorissen: “Ik denk dat De Twaalf gaat over hoe een mens en een jury zijn eigen verleden, en dus subjectiviteit, meebrengt naar de rechtszaal.”

Jullie hebben je ook door juristen laten adviseren, zodat alles in de reeks ook klopt?

Wouter Bouvijn (regisseur): “Inderdaad. Dat was eerder de winkel van de scenaristen Sanne Nuyens en Bert Van Dael. Zij hebben veel gesproken met rechters, advocaten, juryleden. Door de gesprekken met die juryleden, die ooit gezeteld hebben, is de reeks ontstaan. Een rechter heeft alles ook nagelezen om te zien of alles klopt. We blijven natuurlijk fictiemakers, maar je moet toch zo dicht mogelijk bij de realiteit blijven. Zo zit de structuur van de reeks ook in elkaar. We zien eerst de beschuldigde haar verhaal doen, dan de politie, dan de getuigen van het openbaar ministerie, dan de burgerlijke partijen, dan komt nog de wetsdokter enzovoort.”

Jury van eigenzinnige personages

Heb je voor een bepaalde rol al een acteur in je hoofd bij het schrijven van een scenario?

Sanne Nuyens (scenarist): “We hebben redelijk snel onze regisseur betrokken bij het schrijven, nadat we research gedaan hadden en de grote lijnen hadden uitgezet. Regisseur Wouter Bouvijn is er dan bij gekomen en vanaf dan hebben we zeer veel met hem afgetoetst, hij heeft veel mee gelezen en feedback gegeven. We zijn ook vrij vroeg met onze castings begonnen en deden ook al heel vroeg lezingen met onze acteurs. Zij konden dan hun mening al geven over de tekst, in samenspraak met de regisseur. Het werd echt een soort van dialoog. Op het einde, na het schrijven van de tien afleveringen, kwamen we weer allemaal samen om te discussiëren. Het was echt een samenwerking, niet gewoon ‘wij schrijven het en jullie voeren het uit’. Dat heeft de reeks volgens mij veel sterker gemaakt.”

Bert Van Dael (scenarist): “We waren ook showrunner bij dit project, dat betekent dat Sanne aanwezig was bij de preproducatie, de casting en de selectie van locaties. Ik heb mee de postproductie opgevolgd in de montagefase. We waren als schrijvers van het begin tot het einde mee betrokken bij de beslissingen. We konden bewaken dat er een lijn in zat van het begin tot het einde. Je bent er zo lang mee bezig, dan wil je dat die lijn behouden wordt.”

Vertel eens iets over je eigen personage? Wat voor iemand is dat?

Piet De Praitere: “Ik vind het een mooi personage. Noël is de flamboyante womaniser. Hij heeft een mooie carrière als topfotograaf achter de rug. Hij was heel graag gezien en had heel veel werk. Hij had met de groten der aarde samengewerkt, van U2 tot David Bowie, dat beweert hij tenminste, want je weet ook niet of het allemaal waar is. Noël heeft er natuurlijk alle belang bij om in een goed daglicht te staan.” 

“Er is van alles gebeurd in zijn leven, maar hij is in ieder geval op zijn retour. Hij is ouder, een beetje gefrustreerd, kampt met een seksverslaving en staat onder druk doordat hij zijn facturen niet kan betalen. Je ziet hem in elkaar storten, maar hij heeft ook veel mooie kanten. Hij is zeer menselijk, net als de andere personages. Dat vind ik heel interessant aan het verhaal van De Twaalf.” 

“Je wordt geconfronteerd met een heel zware zaak, een dubbele moord. Gewone mensen moeten daarover beslissen, mensen die echt niet in staat zijn om daarover te beslissen. Dat gegeven vind ik wel mooi.”

Maaike Cafmeyer: “Frie is een vrouw van mijn leeftijd, ze wordt ervan verdacht haar dochtertje en haar vriendin vermoord te hebben. Ze is een vrouw die letterlijk en figuurlijk in de hoek is geduwd, want ze zit op een beklaagdenbank. Ze heeft al heel wat zaken verloren in haar leven en nu komt het erop aan om in die rechtszaal zo goed mogelijk haar verhaal te kunnen vertellen. We voelen – daarom is het ook zo goed geschreven – dat ze altijd de verkeerde woorden gebruikt. Er is altijd wel iets waardoor ze zich misschien te goed of misschien niet goed genoeg uitdrukt.”

Charlotte De Bruyne: “Holly is iemand die veel demonen heeft. Ze doet alsof ze stoer en zelfzeker door het leven gaat, maar daarachter zitten veel angsten, frustraties en verdriet. Dat maakt het interessant om haar te spelen. Je ziet iemand die op haar gemak lijkt, maar eigenlijk van alles schrikt.”

Peter Gorissen: “Mijn personage is een man van een jaar of 60, die twee jaar geleden zijn vrouw verloren is. Hij is eenzaam, maar daar is hij zich niet echt van bewust. Hij leeft heel alleen in een dierentuin en zorgt voor aapjes. Met die aapjes, vooral met één aapje, heeft hij een emotionele relatie, meer emotioneel nog dan met mensen, sinds de dood van zijn vrouw. Gedurende het proces keert hij zich meer en meer van de mensen af, van de arbeidsmaatschappij. Hij wil zich terugtrekken in de natuur.”

Tom Vermeir: “Joeri is een blanke man van rond de 40. We zien hem op een ongelukkig moment in zijn leven in de reeks. Hij is triest, want hij heeft net een scheiding achter de rug met zijn vrouw met wie hij twee kinderen heeft. Hij kan het moeilijk verkroppen dat zijn vrouw al een andere relatie heeft en hij nog niet. In het begin van de reeks erft hij het gigantisch grote bouwbedrijf van zijn vader en wordt hij CEO. Dat valt niet in de smaak bij zijn broer, met wie hij blijft samenwerken. Tijdens de reeks komt Joeri in verschillende situaties terecht, zoals in zijn professioneel als in zijn persoonlijk leven, waarin hij in een tweestrijd komt. Het is in die gemoedstoestand dat hij de rechtszaak volgt. Ik denk dat hij het dubbele van de beschuldigde vrij goed kan snappen, omdat hij zelf in een dubbele situatie zit.”

We kennen je voornamelijk van komische rollen. Was het aanpassen voor jou om de rol van een moordverdachte aan te nemen?

Maaike Cafmeyer: “Acteren blijft natuurlijk acteren. Er is altijd een bepaalde vorm van intensiteit mee gemoeid, of het nu de humoristische kant opgaat of de kant waarbij je iemand bij wijze van spreken bij de strot moet grijpen. Acteren blijft een soort van ambacht.”

Was het zwaar en intens om een rol in De Twaalf te spelen?

Maaike Neuville: “Het was wel zeer geconcentreerd, maar ik heb dat bij elke rol die ik aanpak. Elke rol vraagt natuurlijk om iets anders. Bij de rol van Delphine moest ik echt naar binnen keren, terwijl andere rollen misschien meer van je vragen om instinctief te zijn en meer naar buiten gekeerd te zijn. Maar ik hou daar wel echt van, van een binnenwereld tonen en een personage spelen die in haar eigen cocon zit. Ik hou van die subtiliteit om dat te spelen.

Piet De Praitere: “Het was zeker zwaar om de jurydagen mee te maken, omdat we daar echt dagelijks aanwezig waren. Ik kreeg het gevoel in een echte assisenzaak te zetelen. Als je echt in zo’n zaak jurylid bent, kan je er niet uit en moet je aanwezig zijn. Of je het nu tof vindt of niet, of je nu mentaal aanwezig of afwezig bent, je moet er gewoon zijn. Ik denk dat dat ook vaak gebeurt. Ik wou voor mezelf ook denken dat ik afwezig was en aan andere dingen dacht. Ik wou de mindset creëren van met mijn eigen problemen bezig te zijn.”

Charlotte De Bruyne: “Ik vind intens een fijn gevoel. Het is een uitdaging om een personage te spelen dat veel donkere kanten heeft. Voor mij was dat geen negatief gevoel. Dat maakt het voor mij niet per se zwaar, ik heb het heel graag gedaan. Ik doe mijn job gewoon heel graag, maar het klopt dat zo’n rol in je vel kruipt. Voor mij is dat geen probleem.”

Peter Gorissen: “Draaien is gemakkelijk als je met een goede regisseur werkt, je een goed script hebt en je respect krijgt voor wat je doet. Als je met een regisseur werkt, die je laat zoeken, maar ook op tijd zegt ‘ik vind dat’, dan heb je gemakkelijke draaidagen. Dat was nu het geval. Dat heeft ook te maken met het moment in mijn leven. Ik ben nu 64 en ik begin vertrouwen te krijgen in het feit dat ik kan spelen.”

Tom Vermeir: “Deze rol heb ik vrij goed op de set kunnen laten. Het is een reeks, je hebt niet de intensiteit van een film, waardoor je voor meer in je karakter moet blijven. Alles was meer gespreid, wat best aangenaam is. We waren goed voorbereid en ik vind het fantastisch om met Wouter samen te werken. Als je bereid bent om veel te geven, vraagt hij nog wat meer. Dat is een heel toffe dynamiek.”

Bekroond in Cannes

De Twaalf won op het Filmfestival van Cannes de prijs voor ‘Beste Scenario’. Hoe was dat? Wat is het gevolg voor de serie?

Sanne Nuyens (scenarist): “Dat was heel glamoureus. We stonden daar in onze jurken op de roze loper en voelden ons even echt in de wereld van de filmsterren. De awardshow werd live uitgezonden en we wisten op voorhand niet dat we zouden winnen. Dat was heel hard schrikken, maar we waren echt heel gelukkig.”

Bert Van Dael (scenarist): “We hoorden achteraf ook dat er getwijfeld was om ons ofwel ‘Beste Scenario’ ofwel ‘Beste Ensemblecast’ te geven. Dat zette ook onze cast hard in de bloemetje. Bovendien heeft regisseur Wouter Bouvijn enorm veel meegewerkt aan het scenario. Hij is eraan blijven sleutelen en bleef maar feedback geven. Die award gaat niet alleen over ons twee, maar van de hele crew en cast. Een scenario is echt niets zonder al die mensen. Het is een prijs voor de reeks.”

Sanne Nuyens (scenarist): “De award was ook een extra opstapje voor de verkoop van de reeks aan het buitenland. Er waren al gesprekken aan de gang, maar dit heeft zeker geholpen.”

Bert Van Dael (scenarist): “De Belgische film- en serie-industrie is echt aan het boomen. We mogen echt fier zijn op wat we hier aan het doen zijn, dat wordt echt opgemerkt in het buitenland. Het is ook leuk dat we zelf fan zijn van wat onze vrienden doen.”

Wouter Bouvijn (regisseur): “We horen dat er in het buitenland redelijk wat interesse is. Er zijn alle uitzendrechten verkocht aan een aantal landen: Spanje, Frankrijk, Australië en Nieuw-Zeeland zelfs. Plots sta je daar in de kijker, het trekt meer aandacht dan bijvoorbeeld ‘Beste Muziek’. De prijs heeft dus zeker kansen gecreëerd voor onze sales agents om het project gemakkelijker verkocht te krijgen in het buitenland.”
Maaike Neuville: “Ik kon er jammer genoeg niet bij zijn, want ik was aan het werk, maar voor de reeks is dat zeer positief.”

Maaike Cafmeyer: “Dat was een beleving. Ik dacht ‘nu ga ik ervan genieten’. We hadden daar ook een soort rode loper-moment met alle aanwezige acteurs. We logeerden in het hotel met al die filmsterren. Maar vooral: we konden de reeks voor het eerst eens op groot scherm zien. Toen was ik wel onder de indruk van de montage en de muziek. Ook had ik het meisje, dat de allerjongste versie van mijn personage speelt, nog niet gezien, , Louise De Bisscop. 

Justitie in fictie

Het is lang niet de eerste keer dat ‘de rechtszaal’ op televisie komt in Vlaanderen. Wat is het verschil met reeksen uit het verleden?

Wouter Bouvijn (regisseur): “Door dat standpunt van de juryleden en de originele invalshoek van het verhaal te vertellen vanuit het standpunt van de jury, én dan nog eens met de juryleden mee naar huis gaan. Dat menselijke aspect is hier heel belangrijk en aanwezig.”
“Je hebt bijvoorbeeld 12 Angry Men, een fantastische film die enkel die jury binnen vier muren toont. Wij eindigen met een soort 12 Angry Men-apotheose, waarbij we wel elk personage, elk lid van de jury kennen. Alles wordt gekleurd en we snappen waarom ze op een bepaalde manier oordelen. Dat is volgens mij de originele insteek die de reeks anders maakt dan bijvoorbeeld een O.J. Simpson-reeks, waar ik trouwens ook een harde fan van ben.”

Maaike Neuville: “Ik denk door de manier waarop de reeks naar buiten gebracht is. Uit de titel, De Twaalf, kan je al afleiden dat het echt vanuit het standpunt van de jury gebracht wordt. Dat wil niet zeggen dat de zaak zelf genegeerd wordt, die neemt echt een prominente plaats in in de reeks, maar het uitgangspunt om het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van de juryleden is iets nieuws, iets origineels, een frisse insteek.”

Maaike Cafmeyer: “Wanneer mensen oordelen, gaan ze menselijker kijken dan juristen. Die kijken heel erg naar de letter van de wet en het grote publiek heeft daar niet altijd affiniteit mee. Eigenlijk zou het fantastisch zijn als er een soort tussenoplossing voor gevonden zou worden.”

Lang montageproces

De Twaalf is een kleine twee jaar geleden opgenomen. Waarom ziet de reeks nu pas het daglicht?

Piet De Praitere: “Het wordt nu in een hele goede periode uitgezonden, tijdens de wintermaanden.”

Heeft het monteren veel tijd in beslag genomen?

Bert Van Dael (scenarist): “We hadden zeven weken in de rechtbank gefilmd. Dat was gefilmd met twee camera’s en we hadden onderschat hoeveel materiaal dat opleverde. Daar zaten scènes van twintig minuten tussen, die moest allemaal ook nog eens gemonteerd worden. In de montagefase moesten we echt opnieuw op zoek gaan naar de vertelling en er moest geknipt worden. Ik heb daar met onze monteur Bert Jacobs en onze regisseur Wouter Bouvijn heel lang op gewerkt. Dat was echt een lang proces.”

Wouter Bouvijn(regisseur): “Ja, voor mij als regisseur was dat het aspect dat ik het meest onderschat had. Zoals je zag waren er veel personages en verhaallijnen. Het was heel moeilijk om de balans te vinden tussen de rechtszaak en de juryleden thuis. Je moet als kijker ook redelijk wat informatie verwerken. Dat was een pittig, maar leerrijk proces. Ik denk dat we het beste van wat erin zat, eruit gehaald hebben, maar we hebben toch we een halfjaar in een donker kamertje gezeten.”

Dat is uitzonderlijk lang?

Wouter Bouvijn (regisseur): “Niet uitzonderlijk lang, maar wel lang. Het was iets langer dan verwacht.”

Alle afleveringen in één keer

Krijgen we elke week een nieuwe aflevering of komt de hele reeks in één keer online?

Wouter Bouvijn (regisseur): “De eerste aflevering wordt op zondag 3 november uitgezonden. Vanaf die eerste dag komt alles in één keer online op VRT NU. Het is wel een bingewaardige serie.” 

Heb je met dat bingewatch-gegeven in het achterhoofd de reeks gemonteerd?

“Absoluut, ik denk dat je er als wekelijkse kijker veel aan hebt om een week te wachten om een nieuwe aflevering te bekijken, maar we eindigen elke aflevering wel met een soort cliffhanger zodat je echt wil doorkijken en dat je meer wil te weten komen over de zaak én over het drama bij de juryleden thuis.”

Indrukwekkende cast

Is het vreemd om jezelf voor het eerst op groot scherm te zien?

Peter Gorissen: “Ik doe meestal toneel, dan ben ik verplicht om op de première aanwezig te zijn. Ik kijk niet graag naar mezelf, want ik zie toch enkel wat ik niet goed vind of wat ik had willen veranderen. Ik ben ook altijd heel bang van de montage. Vandaag ga ik echter met plezier kijken. Ik vind het alleen maar erg confronterend om mezelf op groot scherm te zien. Ik ga niet om mezelf te bevestigen, ik ga kijken naar mijn werk.”

Tom Vermeir: “De eerste keer als ik iets zie, kijk ik vooral naar mezelf, je kijkt of je goed aan het spelen bent. Je zit met een bepaalde tunnelvisie. Daarom bekijk ik alles altijd twee keer. De tweede keer kan ik een veel globalere kijk hebben over het gegeven. Het rare is dat ik dat met De Twaalf eigenlijk niet had en dat ik gewoon naar de reeks kon kijken.”

De cast is ook indrukwekkend. Heeft dat echt de reeks gemaakt?

Wouter Bouvijn (regisseur): “Voor een stuk hebben zij heel veel bepaald. Toen we nog in de scenariofase zaten, hebben we de acteurs er al vroeg bij betrokken. We hebben toen lezingen gehouden met de acteurs in kleine groepjes. Dat hebben we nog eens herhaald vlak voor de opnames. Ze hebben dus heel veel inbreng gehad in hun personage, waardoor iedereen goed wist wat hem/haar te doen stond. De personages zijn daardoor heel gelaagd en sterk geworden. Ik denk dat er in deze reeks echt veel ‘makers’ zitten, zowel de cast als de scenaristen, Bert Van Dael en Sanne Nuyens, en ik als regisseur.”

Maaike Neuville: “Het waren vooral de juiste mensen. Ik kan alleen maar zeggen dat de acteurs bij hun rollen kloppen en dat regisseur Wouter Bouvijn, die de casting gedaan heeft, er zeker een aandeel in gehad heeft dat wij dat goed gedaan hebben.”

Piet De Praitere: “Het is fijn om met andere mensen samen te werken. De lat ligt hoog en je krijgt veel terug door met toppers te spelen. Ik heb de smaak wel te pakken, ik hoop dat er nog projecten komen.”

Maaike Cafmeyer: “Het was leuk om eens met zoveel acteurs samen te zijn, want dat gebeurt bijna nooit. Vaak speel je in een reeks een rol in een duo of in een gezin. De setting is vaak thuis of op het werk. Hier zat ik met héél veel acteurs samen onder één dak – veel van hen kende ik al – maar dat op zich is nog nooit echt gedaan in Vlaanderen.”

Charlotte De Bruyne: “Het is altijd stimulerend om met anderen samen te werken, dat geldt niet enkel voor de mensen op set, maar ook voor regisseurs, schrijvers en de crew. Het is een supermooi team, ik had er veel zin in en heb met goede acteurs kunnen samenwerken. Dat werkt alleen maar inspirerend. Het is fijn dat daar dan nog eens vriendschappen uit komen.”

Peter Gorissen: “Het zijn geen klassieke televisiesterren, de meeste acteurs en actrices komen vooral uit de theaterwereld. Het was een zeer vertrouwelijke sfeer op de set, door de regisseur, de scenaristen en de producer. Voor het eerste gesprek zijn ze naar mijn thuis gekomen. Ze zochten niet ‘een acteur’, maar zochten mij voor die rol. Dat is al 50 procent van het vertrouwen. Op een set komen, begint heel anders op die manier.”

Systeem van volksjury

Wat vind je zelf van het systeem van een assisenproces met een volksjury, bestaande uit gewone burgers?

Regisseur Wouter Bouvijn: “Iedereen kan zijn standpunt innemen of het systeem van assisenprocessen nu goed of slecht is. Wij als makers willen daar geen standpunt over innemen omdat er aan beide kanten van de medaille iets te vertellen valt. Ik denk dat het op sommige momenten echt goed is om voor assisen te kiezen, al is het maar ten voordele van het rouwproces van de nabestaanden. Geen tweedaagse correctionele rechtbank en dan buiten.” 

“Soms kan je je ook de vraag stellen of zo’n jury wel optimaal werkt. Als je alle lagen van de bevolking in een jury hebt, is dat een heel nobele gedachte. Er zijn langs beide kanten voor- en nadelen.”

Bert Van Dael (scenarist): “We hebben met politie, advocaten, rechters en andere betrokkenen gesproken. We wilden het zo genuanceerd mogelijk brengen. We hebben zelf kritiek op het systeem, maar hebben er ook goede aspecten van gezien. We zagen bijvoorbeeld iemand zonder verantwoordelijkheidsbesef, die ineens in zo’n jury terechtkomt en opeens werd die wél verantwoordelijk. Doorheen onze research hebben we positieve en negatieve aspecten van het systeem gezien. Dat wilden we ook laten zien. Als je de volledige reeks gezien hebt, zie je wat welke mooie en slechte kanten wij ontdekt hebben na 2,5 jaar eraan gewerkt te hebben.”

Sanne Nuyens (scenarist): “Volgens mij kan de reeks ook voer zijn voor discussie, zowel pro als contra. Ik denk dat we alle aspecten belicht hebben. Terwijl we aan het schrijven waren, woedde de discussie zeer fel.”

Piet De Praitere: “Ik wist dat die vraag ging komen en ik vind die moeilijk om te beantwoorden. Het is echt afhankelijk van de kwaliteit van de jury. Volgens mij kan je met een jury te maken hebben die compleet incompetent en afwezig is. Zo’n jury is langs alle kanten te manipuleren. Als je denkt dat je kans maakt om schuldig bevonden te worden, mag je er al een kruis over maken. Dat zal wel heel vaak gebeuren. Er zullen wel heel veel juryleden zijn, die er totaal niet bij zijn en zich laten manipuleren door advocaten en anderen.”

“Aan de andere kant: als je in handen bent van een beroepsjury of rechters, dat is ook een vieze gedachte. Misschien hoeft dat niet vies te zijn en is dat veel professioneler. Het is een moeilijke vraag. Ik denk eigenlijk dat het goed is dat het systeem van een volksjury nog bestaat, omdat het in het verleden bewezen heeft dat het niet altijd zo slecht afloopt als er beroep gedaan wordt op zo’n jury. In België toch, in Amerika zie je bijvoorbeeld dat mensen omgekocht worden. Dat is totaal niet interessant.”

“Soms denk ik dat het een beter idee is om een jury van de buitenwereld af te sluiten, contact met hen te verbieden en hen van hun zorgen te verlossen. Als al die stress weggenomen wordt en ze een professionele vergoeding zouden krijgen, zou het misschien nog interessanter zijn.”

Peter Gorissen: “De serie legt sowieso bloot dat je privézaken meeneemt naar de jury, die invloed hebben op hoe je iemand beoordeelt. Als ik een kind verloren heb en ik moet iemand, die een kind doodde, beoordelen, dan zal ik daar veel gevoeliger zijn dan iemand die geen kinderen heeft. Objectiviteit bestaat niet. De enige die recht heeft om te reageren, is het slachtoffer.”

Toekomstplannen

Wat zijn je persoonlijke toekomstplannen? Zijn er nog projecten waar we over moeten weten?

Wouter Bouvijn (regisseur): “Momenteel draai ik voor een nieuwe reeks Red Light. Maaike Neuville speelt daarin de hoofdrol. De reeks was een idee van Halina Reijn en Carice van Houten en kwam samen met een Nederlandse scenarist tot stand.”

Sanne Nuyens (scenarist): “Ik ben Beau Séjour 2 aan het showrunnen. Bert heeft daarvoor het basisidee bedacht. Momenteel zijn we aan het draaien. De reeks komt in 2020 uit.”

Maaike Neuville: “Op dit moment speel ik voor een reeks met Halina Reijn en Carice van Houten, een Belgisch-Nederlandse coproductie voor het productiehuis Eyeworks. Dat neemt momenteel het grootste deel van mijn tijd in beslag. Daarnaast werk ik nog aan een eigen langspeelfilm.”

Piet De Praitere: ” Ik blijf heel graag op het podium staan als acteur en ben ook heel graag met comedy bezig op mijn manier, die afwijkt van traditionele comedy. Ik werk aan een nieuwe voorstelling. Hier en daar speel ik ook in andere series, niet echt grote rollen, maar ik voel me zeker niet minderwaardig door een rol te krijgen waarbij ik bijvoorbeeld maar acht draaidagen heb. Ik vind het draaien heel mooi, leuk en afwisselend. Verder breng ik een boek Ik ben Piet en ik heet Pierre met heel korte verhalen uit. Ik doe dat heel graag, een nieuwe wending in mijn leven. Daarnaast wil ik ook met mijn vriendin aan een eigen serie werken. In dat schrijven zal wel een jaar of twee kruipen.”

Maaike Cafmeyer: “Qua series of films zijn er niet meteen plannen. Voorlopig speel ik toneel met Jan De Smet en Jean Blaute rond Doctoranus P., een Nederlandse taalvirtuoos. Volgend jaar speel ik een stuk met Peter De Graef. Verder zitten er nog een aantal televisieprojecten in de pijplijn, maar daar mag ik nog niets over zeggen, omdat het nog niet afgeklopt is.”

Charlotte De Bruyne: “Ik ben veel aan het toeren met ons theatergezelschap ‘Ontroerend Goed’. In het voorjaar van 2020 komen we met een nieuwe voorstelling naar De Vooruit in Gent. Ik heb ook meegespeeld in Blackout, een serie die op de VRT uitgezonden zal worden. Verder zijn er nog een paar projecten op til, waarvan de financiering nog niet rond is.”

Tom Vermeir: “Momenteel ben ik met Koen De Graeve en Johannes Verschaeve van The Van Jets aan het werken aan een soort van muzikale, theatrale bewerking van de film Locke van Steven Knight. De première gaat door op 12 december. Ik heb ook net de première achter de rug van de film All of Us. Die komt in de bioscoop op 4 januari. Daarnaast heb ik nog gespeeld in de Nederlandse film Porselein. Daarna begin ik met de opnames van Grond.”

Peter Gorissen: “Ik draai nog een beetje voor Red Light. Daarnaast ben ik al 40 jaar met een scenario bezig, dat ik eens wil concretiseren, een beetje een autobiografische film. Ik ben ook aan een boek over acteren bezig, in de traditie van method acting. Voor de rest begin ik eigenlijk uit te vinden wat het dagelijks leven inhoudt. De innerlijke rust zoekt mij op.”