Mooie liedjes duren niet lang: het Kortrijkse metalfestival Alcatraz zit er weeral op. Er kwamen maar liefst 25.000 wildebrassen op af en er speelden superveel coole bands. Newsmonkey was erbij en dit waren de 21 beste optredens van het festival (in willekeurige volgorde).

1. Saxon

De Britse groep Saxon was gisteren headliner op Alcatraz. Dit jaar blazen deze levende legendes maar liefst veertig kaarsjes uit. Daarmee mag Saxon zich rekenen tot een uitstervend ras, één van de laatste toppers van de befaamde New Wave Of British Heavy Metal die nog actief is. De Kortrijkse weide kreeg klassieker na klassieker voorgeschoteld, we werden goed verwend. Bovendien was de regen definitief gaan liggen en werd er uit volle borst meegebruld. Tussen de songs stond zanger Biff Byford ook even stil bij de overleden Motörhead-frontman Lemmy Kilmister “We still miss him.”

Hoogtepunten: Princess of the Night, Wheels of Steel, Crusader en Denim and Leather.

2. Ghost

Ghost is een specialleke: vijf van de zes bandleden dragen lange zwarte gewaden, waardoor ze onherkenbaar zijn, en de zanger is verkleed in een soort duivelse sinterklaas. Maar vergis je niet: Ghost brengt geen naargeestige death metal, maar goeie ouwe, aanstekelijke hardrock met een knipoog naar de jaren 70. En dat lustte de crowd van Alcartaz gisteren natuurlijk rauw.

Hoogtepunten: Devil Church, Year Zero, Body and Blood en Per Aspera ad Inferi.

3. Abbath

Black metal-pionier Abbath (ex-Immortal) gaat sinds 2015 zijn eigen grimmige weg. Veel was er niet voor nodig om de crowd voor de Swamp Stage te overtuigen, heel wat festivalgangers hadden ongeduldig uitgekeken naar de entertainende show van nonkel Abbath. De gitaarsound was schel en sneed als een mes door de razendsnelle drums en het ijzig geschreeuw. Dat alles was nog eens overgoten met een smakelijke, swingende black-‘n’-roll-saus. Té sexy voor woorden! In zijn vervaarlijke Dragon Ball Z-outfit en met een halve kilo corpsepaint-schmink op zijn gezicht stond Abbath fier aan het roer van zijn band, terwijl hij gekke bekken trok.

De nieuwste songs van het debuut ‘Abbath’ uit 2016 gaan voornamelijk over oorlog, winter en Vikingfolklore. Toch bestond het leeuwendeel van de setlist uit Immortal-covers: Nebular Ravens Winter, In My Kingdom Cold, Tyrants, One by One, Solarfall en All Shall Fall. Niemand die klaagde.

Hoogtepunten: Winterbane, In My Kingdom Cold, One by One en All Shall Fall.

4. Sleep

Sleep heeft de Swamp Stage op Alcatraz bijna aan diggelen gespeeld. De band is één van de grondleggers van wat we tegenwoordig doom metal noemen. Begin jaren 90 brachten ze de baanbrekende platen ‘Sleep’s Holy Mountain’ en ‘Dopesmoker’/’Jerusalem’ uit. De band ging uit elkaar, maar verwierf door de jaren heen een cultstatus van jewelste.

De coolste trademark van de band: ze zetten clean en zacht in om daarna het lied leven in te blazen door opbouwend steeds zwaarder en meer overstuurd te spelen. Uiteindelijk barst het geheel los in een ultrazwaar oergeluid dat je tot in je kleinste teen raakt. Ook is de invloed van Black Sabbath bij zowat elk lied te horen.

Hoogtepunten: Dragonaut, Holy Mountain, From Beyond en Dopesmoker.

5. Korn

Toen Korn in 1994 hun debuutplaat uitbracht, werd een nieuw genre geboren: nu metal. Dat was toen een muzikale revolutie met als hoofdingrediënten rappartijen in plaats van zang, funky grooves en loodzware, laaggestemde gitaren. Tijdens hun 24-jarig bestaan heeft Korn meermaals de wereld rondgetoerd en bijna 40 miljoen platen verkocht. Korn speelde alle grootste hits en er werd uit volle borst meegebruld.

Hoogtepunten: Freak on a Leash, Blind, 4 U en Somebody Someone.

6. Obituary

Obituary is één van de eerste én beste groovy death metal bands. Hun platen ‘Cause of Death’ en ‘Slowly We Rot’ mogen dan wel grijsgedraaid zijn, ze klonken frisser dan ooit op de Swamp Stage. De band heeft zijn roots nooit verloochend. Hun laatste albums ‘Inked in Blood’ (2014) en ‘Obituary’ (2017) zijn nog steeds vieze, vuile death metal en doen het publiek ook in een livesetting op Alcatraz uit zijn dak gaan. Maar het moet gezegd worden: er wordt pas echt massaal meegebruld, geheadbangd en gedanst als de extreme metal veteranen hun klassiekers inzetten.

Hoogtepunten: Slowly We Rot, Chopped in Half en Cause of Death.

7. Evil Invaders

De Belgische thrashers van Evil Invaders bestormden de Swamp Stage gisteravond rond het etensuur. We kregen razendsnelle metal, virtuoze gitaarsolo’s en hoog, earsplitting gegil. De festivalweide werd brutaal wakker geschud en de sfeer zat er meteen goed in.

Hoogtepunten: Raising Hell en Victim of Sacrifice.

Het interview met Evil Invaders vlak na hun show op Graspop lees je hier.

8. Amon Amarth

Amon Amarth zijn de koningen van de viking death metal. De vervaarlijke Zweden brengen melodische songs met meesterlijke gitaarsolo’s en aanstekelijke riffs. En show verkopen, dat kan Amon Amarth. Het vuurwerk op Alcatraz was zo intens dat het publiek bij momenten dacht dat het podium in brand stond. Op de mainstage was een gigantische Vikingboot gebouwd, van waaruit zanger Johan Hegg zijn heidense hymnes over veldslagen en Thor proclameerde. “Schol”, riep die en hij hief zijn drinkhoorn de lucht in. Het publiek werd uitzinnig.

Hoogtepunten: The Pursuit of Vikings, Twilight of the Thunder God, Guardians of Asgaard, Raise Your Horns en War of the Gods.

9. Life of Agony

Life of Agony combineert hardcore punk met een dikke streep sludge en stoner. Ook de invloed van Black Sabbath is onmiskenbaar aanwezig in hun muziek. Pluspunt: hun zanger Mina was vroeger een man, maar ze is van geslacht veranderd. “Ik moet niet conformeren aan jouw bekrompen religie”, riep ze naar een toeschouwer die haar stond uit te lachen. You go, girl!

Hoogtepunten: Underground, River Runs Red, Through and Through en Bad Seed.

Ons interview met Life of Agony vlak na hun concert lees je hier.

10. Carnation

De vijfkoppige death metalband Carnation uit Heist-op-den-Berg gaf donderdag hun eerste Graspop-concert. Op tunes waarin je de invloeden van classic acts als Obituary, Entombed en Cannibal Corpse duidelijk kan horen, brulde zanger Simon uit volle borst de meest verschrikkelijke teksten. Het was supervroeg, maar dat belette de groep niet om als bezetenen te headbangen. Bovendien was de tent van de Swamp Stage goed gevuld. Van deze barbaren gaan we beslist nog horen …

Hoogtepunten: Explosive Cadavers, The Rituals of Flesh en Hellfire.

Het interview met Carnation vlak na hun show op Graspop lees je hier.

11. Venom

Velen noemen Venom de uitvinders van de black metal. Toch zou je hun muziek beter kunnen bestempelen als een vuilere, snellere versie van Motörhead met een diabolische knipoog. Perfect voor Alcatraz dus. De Britten werden met open armen onthaald en brachten een dynamische show met vuurwerk, scheurende riffs en nonchalante solo’s.

Hoogtepunten: Welcome to Hell, Countess Bathory, Black Metal, Witching Hour en In League with Satan.

12. Testament

De mannen van Testament zijn thrash metal pioniers uit Californië. Zanger Chuck Billy, een boom van een vent, was in zijn nopjes en zong kwiek, snel en fris met een brede smile op zijn gezicht. Een andere troef van Testament: leadgitarist Alex Skolnick. Deze man shredde voor ons meesterlijk zijn noisemachine aan flarden met razendsnelle solo’s, waar heel wat van zijn peers een puntje aan kunnen zuigen.

Hoogtepunten: Brotherhood of the Snake, Into the Pit, Disciples of the Watch en The Formation of Damnation.

13. Dyscordia

Nog een diamant van eigen bodem! Dyscordia bracht een ontzagwekkende show. Hun trademarks: drie gitaren, progressieve composities en afwisseling tussen cleane vocals en grunts. Dat de heren hun instrumenten meesterlijk beheersen, is een understatement. Dyscordia speelt progressieve metal, waar je mond van openvalt.

Hoogtepunten: Bail Me Out, A Perfect Day, From Sight to Black en The Masquerade.

Het interview met Dyscordia vlak na hun show lees je hier.

14. Paradise Lost

Emotionele, meeslepende doom/death uit Engeland.

Hoogtepunten: The Last Time, No Hope in Sight, Pity the Sadness en The Longest Winter.

15. Sacred Reich

Een thrash-titaan uit de jaren 80!

Hoogtepunten: Surf Nicaragua, One Nation, Death Squad en The American Way.

16. Brant Bjork

Brant Bjork, de koning van de desert rock, bracht een dynamische show op Alcatraz. Zijn werk doet denken aan rocksongs van de jaren 60 en 70, maar dan nog chiller. ‘Op het gemakje maar constructief’, dat is de uitstraling van Brant Bjork.

Hoogtepunten: Low Desert Punk, Buddha Time en Dave’s War.

Ons interview met Brant Bjork vlak na zijn show lees je hier.

17. Dirkschneider

Meer metal dan dit wordt het niet. Zanger Udo Dirkschneider is medeoprichter van de legendarische Duitse band Accept. Hij nam echter jaren geleden de benen om zich op zijn soloproject U.D.O. te storten. Toch is hij altijd Accept-nummers blijven spelen, maar gisteren kreeg Alcatraz de volle lading. Met Dirkschneider speelt hij uitsluitend materiaal van zijn voormalige band om het daarna volledig de rug toe te keren. Dat de kleine Duitse generaal en zijn rekrüten er ‘vollen bak’ voor gingen, is een understatement. Zijn stem was zuiverder dan ooit. De supergeile gitaarsolo’s, kwieke screams en swingende rock-‘n-roll-beats konden op oorverdovend applaus rekenen en sommigen waagden het zelfs een dansje te placeren.

18. Monkey3

De psychedelische rockers van het Zwitserse Monkey3 hebben Alcatraz van hun smakelijke cocktail van classic rock en stoner rock laten proeven. Ze speelden hun tweede plaat uit 2006 integraal en hebben een speciale band met België.

Ons interview met Monkey3 vlak na hun show op Alcatraz lees je hier.

19. Enslaved

Hoogtepunten: Heimdallr, One Thousand Years of Rain en Ethica Odini.

20. King Hiss

King Hiss bracht een wolk van stoner, sludge en compromisloze rock-’n’-roll naar Alcatraz.

Hoogtepunten: Killer Hand, Snakeskin en Homeland.

Ons interview met King Hiss op Graspop lees je hier.

21. Moonspell

Gothic metal met een snufje Dracula. Vampire fun!

Hoogtepunten: Vampiria, Mephisto, Full Moon Madness en Alma Mater.