In het noorden van Zweden ligt Kiruna, een gemeente met zo’n 18.000 inwoners. De stad werd gesticht toen er gigantische hoeveelheden ijzererts werden gevonden, maar diezelfde ijzerertsmijn bedreigt nu ook de stad. Daarom werd beslist om alles zo’n drie kilometer naar het oosten te verhuizen, en er ook ineens een veel leukere gemeente van te maken.

Kiruna is misschien wel een voorbeeld voor andere steden en dorpen overal ter wereld. Er zijn namelijk genoeg plaatsen die bedreigd worden door de opwarming van de aarde en de bijhorende stijging van de zeespiegel. Dat is niet het geval in Kiruna, een stad die bedreigd wordt door de uitbreiding van een ijzerertsmijn. Maar het hele project kan wel tonen wat er allemaal mogelijk is.

Dit voorjaar werd een aantal gebouwen het dichtst bij de mijn al met de grond gelijkgemaakt. Het is de eerste fase van een project dat decennia in beslag zal nemen. Maar Kiruna moet er uiteindelijk wel als een betere gemeente uitkomen. Momenteel is het dorp erg uitgestrekt, waardoor er niet echt een levendig centrum is. Dat zal veranderen in het nieuwe Kiruna, aangezien het dorp rond een centraal punt opgebouwd zal worden met voldoende faciliteiten voor een sprankelend openbaar leven.

Volgens het winnende ontwerp zal het nieuwe stadscentrum de inwoners als een magneet aantrekken. Winkels, cafés en het nieuwe gemeentehuis zijn gegroepeerd rond het compacte centrale plein, waarop smalle straten uitkomen die zo ontworpen werden dat ze de wandelaars moeten beschermen van de snijdende wind. Deze nieuwe structuur, die het centrum als een cocon van de soms barre weersomstandigheden moet beschermen, zal het mogelijk maken om een pak meer buitenactiviteiten te organiseren tijdens de wintermaanden.

Wandelafstand

Ook de residentiële wijken zullen veel weg hebben van grote steden. De inwoners zullen veel dichter bij elkaar komen te wonen dan nu het geval is, waardoor alles plots op wandelafstand ligt. Dat geldt ook voor het bos, populair bij wandelaars, maar veel te ver van de huidige woonwijken. Eens de stad verhuisd is, zullen bijna alle inwoners er kunnen gaan wandelen zonder eerst de auto te moeten nemen.

Maar het zal nog wel even duren vooraleer het zover is. De eerste werkzaamheden mogen dan al wel van start zijn gegaan, de stad heeft zichzelf 85 jaar voor de verhuis gegeven. In 2100 moet de nieuwe stad klaar zijn, al zal het historische karakter zeker niet helemaal verloren gaan. De beste oude gebouwen, zoals een klokkentoren en een geliefde kerk, zullen mee verhuizen naar het nieuwe stadscentrum. Het materiaal van alle andere gebouwen die afgebroken worden, zullen dan weer gebruikt worden om de nieuwe stadsdelen op te bouwen.