Een chantage (afpersing), is een minutieus voorbereide werkwijze om mensen totaal afhankelijk te maken van uw bevrijdende steun. Of het nu gaat om het vragen van geld om uw computer bestanden terug te kunnen bereiken of om in de politiek migranten terug op te nemen, de mechanismen zijn precies dezelfde.
Alles begint bij het manoeuvre van de regering Erdogan die de visumplicht versoepelt voor alle landen uit de verre regio. Door deze wetswijziging kunnen would-be migranten uit bijna de ganse wereld voor slechts enkele honderden euro’s naar Istanboel reizen.
Op een budget van duizenden euro’s om Europa te bereiken zijn die enkele honderden euro’s een peulschil die would-be migranten met plezier neerleggen.
Turkish Airlines
Je mag dan al de visumplicht versoepelen, soms is het nog erg moeilijk om tot aan de Grieks/Turkse kust te geraken dus daar had Erdogan ook wat op gevonden. We gaan het netwerk van Turkish Airlines (de nationale vliegtuigmaatschappij die 280 bestemmingen aanvliegt en daarmee de 4e grootste vliegtuigmaatschappij ter wereld is op basis van het bestemmingen) zodanig gebruiken dat we iedere kandidaat migrant naar Istanboel kunnen halen. Het werd een succesverhaal.
Turkish Airlines is voor 49,12% in handen van de Turkse staat (lees de Erdogan administratie), alle andere aandelen zitten verspreid bij kleine aandeelhouders. Marokkanen, Algerijnen, Malinezen, Afghanen, Somaliërs etc etc kochten een ticketje naar Istanboel om hun reis naar de 8 landen van melk en honing aan te vangen. Tip voor de administratie van Theo Francken: Vraag de asielzoekers op welke wijze ze in Istanboel geraakt zijn.
Mensensmokkelaars en het wegkijken van de Turkse en Griekse douane
De rest van het verhaal kent iedere Europeaan. Een netwerk van tienduizenden mensensmokkelaars laat de mensen doorreizen naar hun keuzelanden, quasi altijd Duitsland of de landen ten Westen of Noorden van Duitsland, net die landen die de meest royale sociale voorzieningen hebben. In de andere landen is er, begrijpelijk, geen enkele migrant geïnteresseerd.
Die mensensmokkel kan uiteraard alleen als de Turkse en Griekse douane en grenscontrole-eenheden een oogje dichtknijpen. U mag gerust zijn dat in het Oosten van Turkije (waar het leger en politie tegen de PKK vecht) quasi geen mens door het net zal glippen. Zeggen dat ze de mensensmokkelaars niet kunnen stoppen is dus een loopje nemen met de werkelijkheid.
Klaar is kees
Turkije en Griekenland zijn meester van de sluispoorten en zorgen voor honderdduizenden niet te controleren asielzoekers en kunnen op die manier quasi verfijnd de poorten naar Europa per dag openen en sluiten. De aartsvijanden zijn vandaag, om verschillende redenen, de dikste vrienden geworden. Alexis Tsipras rekent af met de kapitalistische landen die hem door het slijk gesleurd hebben tijdens de Griekse kredietcrisis en Recep Tayyip Erdoğan kan de prijs voor het sluiten van de sluispoorten gevoelig opdrijven (zoals we gisteren gemerkt hebben). Moesten er vandaag verkiezingen in Turkije gehouden worden, hij zou nog een pak meer stemmen halen.
En Europa?
Hoe ik over de huidige Europese leiders en de staatshoofden van de 28 landen denk, past helaas niet in dit artikel (alhoewel de lezers mijn mening al bij voorbaat kennen). Net zoals de slachtoffers van de Apple OS ransoming (afpersing) van afgelopen week, zal Europa (met wat omfloerste taal) instemmen met het losgeld dat geëist wordt door Turkije.
Bovendien weten we dat afpersers het nooit bij één keer houden, ze geraken immers verslaafd aan het geld en komen wat later opnieuw aanzetten.Ik vrees eveneens, dat Europa, in tegenstelling tot Apple, dat een paar dagen later de afpersing kon stoppen, niet in staat zal zijn om tot de juiste besluitvorming te komen om de eigen Europese grenszen afdoend te bewaken.