We zitten volop in het blockbusterseizoen en dan is het in het beste geval uitkijken naar filmstudio’s die hun franchises na enkele coronajaren nieuw leven inblazen. Dat is Tom Cruise triomfantelijk gelukt met Top Gun: Maverick, maar is tragisch mislukt met Jurassic World: Dominion.

Nochtans spreekt tot u een dinofan. Als zevenjarige uk gingen wij begin jaren negentig naar Jurassic Park kijken, onze allereerste cinema-ervaring. Een fascinatie met dino’s, een stickerboek met plaatjes rond de film en een heleboel dino’s in miniatuurversie om Jurassic Park mee na te spelen volgden. Onlangs hebben we die originele film nog eens herbekeken en tot onze grote vreugde blijft de klasse van die originele film overeind.

Het kan er iets mee te maken hebben dat de CGI (Computer Generated Imagery) in Jurassic Park tot een minimum was beperkt. De dino’s werden toen uiteraard ook al met de computer ontwikkeld, maar waren een mix van zo beperkt mogelijke CGI en levensgrote marionetten van Stan Winston. Het lijkt wel dat hoe meer vooruitgang die special effects maken, hoe onechter de dino’s er zijn gaan uitzien. Geen van de sequels kwam sindsdien nog maar een beetje in de buurt van het niveau van het origineel.

In 2015 verscheen Jurassic World, met als grote troeven Chris Pratt en regisseur Colin Trevorrow. Die film maakte een nieuwe start, ook al ging het opnieuw om een park dat gebouwd werd op de originele site. Binnen het herkauwen van dat idee zaten ook nog andere frisse elementen, om Chris Pratt niet te noemen. Dat maakte dat het geheel nog best genietbaar was. In Jurassic World: Dominion lijkt de Jurassic World-trilogie alleen nog maar een logge machine voor halfslachtige ideeën, is de frisheid en de humor van weleer verdwenen en zien de dino’s er nog meer onecht uit dan de plastieken exemplaren die wij destijds hadden.

De helden van weleer

Nochtans was er vooraf wel iets om naar uit te kijken, want deze nieuwe film zou niet alleen Chris Pratt en Bryce Dallas Howard terugbrengen – zij dragen de Jurassic World-reeks – maar hen ook herenigen met Laura Dern, Sam Neill en Jeff Goldblum, de helden van weleer. Helaas zijn de makers er niet in geslaagd om dat ook op een inventieve manier te doen en blijft het elke keer als ze in beeld komen geforceerd aanvoelen.

Jurassic World: Dominion speelt zich vier jaar na de gebeurtenissen in Fallen Kingdom af. Isla Nubar is verwoest en de mens leert met vallen en opstaan hoe samen te leven met dinosaurussen. Hoewel die verhaallijn volgens ons op zich een vermakelijke film had kunnen opleveren krijgen we de gebeurtenissen van de voorbije vier jaar samengevat in een droge en ongeïnspireerde sequentie van journaalreportages.

Owen (Chris Pratt) en Claire (Bryce Dallas Howard) leven teruggetrokken van de buitenwereld en zorgen voor Maisie Lockwood (Isabella Sermon). Wanneer Blue’s kleintje en ook Maisie ontvoerd worden, reppen Owen en Claire zich om hen terug te brengen. Het brengt hen op het spoor van BioSyn, een bedrijf met sinistere bedoelingen dat niet alleen een dinoreservaat blijkt te runnen, maar ook iets van plan is met sprinkhanen. Eén van de mensen op hun loonlijst is Dr. Ian Malcolm (Jeff Goldblum) en die heeft net zijn oude vrienden Alan Grant (Sam Neill) en Dr. Ellie Sattler (Laura Dern) uitgenodigd voor een rondleiding op de basis.

Inspiratieloos

Het is een plot waar de vernieuwing niet vanaf druipt, maar ook wat ermee gedaan wordt, is geheel teleurstellend. Chris Pratt verandert plots in een soort James Bond-achtige figuur die op zijn motor van het ene dak naar het andere springt, Bryce Dallas Howard loopt er wat naast zonder functie en de chemie tussen de drie oude castleden is pijnlijk ver te zoeken. De verschillende onderdelen waaruit het scenario bestaat, klikken gewoon op geen enkel moment in elkaar. Dat de scenaristen nu hun heil zijn gaan zoeken bij genetisch gemodificeerde sprinkhanen toont meteen aan hoe inspiratieloos de makers waren. Met de dino’s leek nu immers écht alles al wel gebeurd.

Het grootste pijnpunt van Jurassic World: Dominion is dan ook dat na de originele trilogie en de Jurassic World-trilogie de dino’s echt uitgeput zijn. Er wordt nog een Gigantosaurus bij gesleurd, maar dat beest ziet er even ongeïnspireerd en onecht uit dat zelfs de grootste vleesetende dinosaurus aller tijden geen beetje spanning meer kan teweeg brengen.

Samengevat kunnen we zeggen dat zelfs Jurassic World: Dominion amper nog iets met dino’s te maken heeft. Geen nieuwe Jurassic-films meer maken, dat zou helaas de beste beslissing zijn die ze op dit moment bij Universal Pictures zouden kunnen nemen. Het advies van een teleurgestelde fan.

Score: 4/10