De Griekse overheid vraagt meer budget aan de EU om hun grensmuur met Turkije uit te breiden. De Grieken willen in 2022 hun grensbewaking verder opdrijven. De angst op een scenario zoals aan de Poolse grens zit er dik in bij de Europese grensstaat. Het taboe rond muren aan Europa’s buitengrenzen lijkt stilaan te verdwijnen.

De vluchtelingencrisis tussen Polen en Wit-Rusland zorgt ervoor dat veel Europese grensstaten het Spaans benauwd krijgen. Terwijl Litouwen en Polen hun buitengrenzen beginnen te omwallen, vraagt Griekenland extra budget aan de Europese Unie om hun grensmuur met Turkije uit te breiden.

Migratie als wapen

Grieks parlementslid Takis Theodorikakos van de regerende partij Néa Dimokratía (Nieuwe Democratie) drukte zijn zorgen uit over de toekomstige inzet van migratie als hybride oorlogsvoering. Hij verwijst naar de Wit-Russische tactiek waarbij massaal vluchtelingen naar Minsk werden gevlogen om ze vervolgens tot de Poolse grens te escorteren en zo een crisis te veroorzaken. Griekenland gelooft dat hun buurland – en historische rivaal – Turkije tot hetzelfde in staat is.

“We hebben goede redenen om te geloven dat zulke bedreigingen zich opnieuw zullen voordoen”, zei Theodorikakos in een parlementaire commissie. Daarmee wil hij een nieuw budget aanvragen voor de uitbreiding van de 38-kilometer lange muur die Griekenland nu aan zijn grens met Turkije heeft gebouwd. “We geloven dat de veiligheid aan onze grenzen gelijkstaat aan die van de hele EU.”

De kans is groot dat we in de toekomst vaker met het gebruik van migratie als wapen geconfronteerd worden. De Europese Unie heeft nog steeds een trauma na de migratiecrisis van 2015. Een grote toestroom van asielzoekers is een absolute splijtzwam in de maatschappij. Tot op vandaag blijft het migratiedebat hevige discussies opleveren tussen staten onderling, en tussen politieke fracties binnen de landen zelf. Daarom is migratie voor kwaadwilligen het ideale middel om naties te destabiliseren.

Fort Europa

De woorden ‘build that wall’ roepen herinneringen op aan het Trump-tijdperk in de VS. Maar Europa is zelf niet vies meer van het concept. Terwijl er aan de binnenkant, dankzij de Schengenzone, vrijheid van verkeer heerst, lopen langs de Europese buitengrenzen kilometers aan grenshekkens, prikkeldraad en bewaakte betonnen muren.

Sinds de val van de Berlijnse muur, is in Europa ruim 1.000 kilometer aan nieuwe grensmuren gebouwd. Goed voor zes keer de lengte van de beruchte muur in Berlijn. Zo scheidt een ijzeren gordijn met prikkeldraad Marokko van de Spaanse exclaves Ceuta en Melilla. En na de migratiecrisis van 2015 begon Hongarije aan de bouw van een grenshekken langs hun oostelijke grenzen.

Sinds het einde van de Koude Oorlog zouden de EU-landen tussen 900 miljoen en 1 miljard euro aan de constructie van grensmuren betaald hebben. De Europese Unie gaat met die trend verder en zet de komende termijn extra hard in op grensbescherming. Voor de termijn 2021-2027 verdriedubbelt de Europese Commissie het budget voor grensbewaking tot bijna 35 miljard euro.

Griekenland bouwde afgelopen zomer verder aan een 26-kilometer lange metalen muur, die bewaakt wordt met lange-afstandscamera’s, sensoren en artificiële intelligentie als reactie op de crisis in Afghanistan. Begin 2022 moet die uitbreiding afgewerkt zijn.

(lb)