Voetbalclub Moeskroen staat op het punt overgenomen te worden door de Zuid-Koreaanse investeringsgroep Bogo Limited. Moeskroen wil zo financieel sterk genoeg staan om deze keer zonder kleerscheuren z’n licentie te behalen, iets waar ze de vorige jaren altijd problemen mee hadden. Met de overname komt nu de achtste Belgische ploeg in Aziatische handen: één derde van de Belgische profclubs heeft zo banden met Azië. 

Dat Moeskroen financieel hun schaapjes op het droge wil hebben, is logisch. De Waalse club strompelt elk jaar met veel vallen en opstaan door hun licentieprocedure. De overname moet weer genoeg geld in het laatje brengen om een aantal seizoenen geruisloos de commissie te kunnen passeren. Het Moeskroense bestuur hoopte misschien op twee vliegen in één klap en wou de twijfels rond de eigenaarsstructuur van de club ook meteen wegnemen. Al lijken ze daar niet meteen in te slagen.

Abu Dhabi

De deal met het Zuid-Koreaanse Bogo Limited zou namelijk tot stand gekomen zijn met veel hulp van Pairoj Piempongsant, een bekende naam in de makelaarswereld. De Thai, die de veelzeggende bijnaam ‘Mr. Fixit’ heeft, speelde ook een grote rol in de overname van Manchester City door de Abu Dhabi United Group, onder leiding van de sjeiks van de oliestaat, en zorgde met Robinho meteen ook voor een grote naam voor de Citizens.

Piempongsant is geen onbekende voor een van de mannen die volgens insiders echt de touwtjes in handen heeft bij Moeskroen, de beruchte spelersmakelaar Pini Zahavi. Zo zaten ze samen al aan tafel bij de overname van een andere Britse club, Portsmouth.

8 op 24

Maar de overname van Moeskroen door het Zuid-Koreaanse bedrijf markeert ook een pijnlijk moment in het Belgische voetbal: van de 24 profclubs die ons land telt, zijn er nu 8 in Aziatische handen, een derde dus. Daarnaast zijn er nog een hoop andere clubs die buitenlandse eigenaars hebben. Moeskroen volgt zo het voorbeeld van, onder andere, OH Leuven, dat begin vorig jaar verkocht werd aan de Thaise miljardair Vichai Srivaddhanaprabha.

België is een bakermat geworden voor buitenlandse investeerders, vooral dan Aziatische, maar waarom? Prijzen pakken zullen ze met een club als Moeskroen waarschijnlijk niet. Hoe komt het dan dat Belgische clubs zo gegeerd zijn?

Goudmijn

Ten eerste zijn de clubs in België relatief goedkoop, toch in vergelijking met clubs uit andere landen. Daarnaast hebben Belgische clubs volgens de CEO van de Pro League Pierre François een goed imago, en daar speelt het succes van de Rode Duivels zeker in mee. Verschillende clubs in ons land staan ook bekend als goudmijnen als het op ontluikend jong voetbaltalent aankomt. Buitenlandse clubs komen dan ook graag shoppen in ons land.

Daarnaast zijn er in onze competities ook amper restricties op spelers. Daardoor kunnen er veel buitenlanders worden opgesteld. Zeker voor Afrikaanse spelers is ons land interessant, aangezien het bij ons makkelijker is om Europees burger te worden.

In vergelijking met andere landen moeten er in België ook minder kosten betaald worden. Waar in Nederland het loon van een niet-Europese speler nog minstens 300.000 euro per jaar moet bedragen, is dat in ons land amper “80.000 à 90.000 euro, inclusief bonussen”, stelt François aan The New York Times. Ook de belastingregels spelen in de kaart van clubeigenaars, want bij verkopen moeten er geen belastingen betaald worden op de winsten.

Het opzet is duidelijk: geld

Dat maakt België tot een waar voetbalparadijs voor buitenlandse investeerders, die hier clubs kopen en via (vaak louche) deals met makelaars clubs volplanten met buitenlandse talenten in de hoop ze later voor een pak geld te verkopen. Het opzet is dus duidelijk: geld. De Aziaten komen hier niet om het Belgische voetbal vooruit te helpen of een club richting succes te stuwen, zoals bijvoorbeeld in Manchester City of Chelsea wel het geval is. Het Belgische voetbal zal niet beter worden van deze buitenlandse miljonairs,