Zestig dagen lang op alles “ja” zeggen. Maar wat als Jan Van Looveren gevraagd werd of zijn programma toch niet een klein beetje in scène is gezet? Zelf zei hij de voorbije weken altijd “nee”, er was niks gepland van wat hij tijdens die zestig dagen heeft meegemaakt. Maar zowel Twitteraars als tv-makers stellen zich de vraag of je zonder enige voorbereiding zo’n programma kunt maken. En waarschijnlijk is het antwoord op deze vraag toch “Nee Jan”.

Geef toe dat je jezelf als kijker van Ja Jan ook al eens de vraag hebt gesteld of dit programma wel echt is. Volgens een artikel in Het Nieuwsblad moeten we er niet te veel van geloven. Zelf zegt Jan Van Looveren dat hij “van een wit blad” is vertrokken. De enige voorbereiding zou zijn dat er wat geanticipeerd is op eventuele vragen die hij kon krijgen en of het juridisch en financieel mogelijk was om daarop in te gaan. Maar al in de eerste aflevering zouden we getuige geweest zijn van een uitdaging die in scène is gezet.

Jan Van Looveren belandt in de eerste aflevering toevallig op een metalfestival. Daar nodigt de drummer van Channel Zero hem uit om mee naar Peru te gaan om ayahuasca te drinken. Het Nieuwsblad weet dat de organisator van het festival, Filip Nollet, op voorhand gebeld is en dat hij de accreditaties heeft geregeld waarmee Jan backstage zou mogen rondlopen. Wel zou de ontmoeting met Channel Zero op die manier toevallig gebeurd zijn.

Naaktmodel

Ook de ontmoeting met de beeldhouwer die een naaktmodel zoekt en bijgevolg de gevreesde vraag stelt of Jan Van Looveren voor hem naakt wil poseren, was niet toevallig. De beeldhouwer zelf zegt nu eveneens aan Het Nieuwsblad dat het allemaal gepland was. De directrice van zijn academie had een oproep gedaan en werd vervolgens door de tv-ploeg van Ja Jan gecontacteerd. Dat de ontmoeting Jan ook een reis naar Tanzania opleverde, waar de dochter van een andere beeldhouwer een project heeft, was ook geen toeval. Ze hadden namelijk gevraagd of iemand in de klas een interessante vraag kon stellen.

Uiteindelijk geeft Jan Van Looveren in hetzelfde artikel toch toe dat sommige delen van zijn programma wel degelijk in scène zijn gezet. Een beperkt budget en een gebrek aan tijd dwongen hem om toch enkele dingen zelf te sturen. Maar hij benadrukt dat de andere dingen die we tot nu toe te zien kregen, wel aan het toeval zijn overgelaten.

"Tgoh ik kom u hier toevallig tegen en ik heb een speciaal beroep. Dan kan ik u toevallig wel een vraag stellen. Allé, toevallig hé." #jajan

— Davey Degrande (@daveydegrande) January 12, 2015

Beetje fake is niet slecht

Desalniettemin hoeven we Ja Jan zeker niet af te schieten omdat niet alles echt is. Veel andere tv-programma’s zijn toch ook in scène gezet terwijl ze ons iets anders willen doen geloven? Wat zouden we van Top Gear vinden als we morgen zouden horen dat Jeremy Clarkson en co met een script aan hun uitdagingen beginnen? En hebben we diezelfde vraag ook niet gesteld toen Tom Waes en Koen Wauters het vorig jaar in een aantal beklijvende wedstrijden tegen elkaar opnamen. Toch viel onze bek open door de schitterende finale en blijft Wauters Vs Waes één van de beste programma’s van de voorbije jaren. Soms is een beetje geloof nodig om ten volle van een programma te kunnen genieten, ook al weten we wel beter.

Of zoals Guillaume Van Der Stighelen in een column in De Morgen schrijft: “Wij geloven niet dat Jan, onze Jan, zou meedoen aan iets wat niet waarachtig is. Wij geloven Jan. Wat natuurlijk een gigantisch voordeel is als je naar zo’n programma kijkt.” Laten we dus toch maar “Ja Jan” zeggen en dan kan dit programma nog een aantal weken goede televisie opleveren.

Ja Jan – iedere maandag om 20u35 op één