Blinde aanslagen op zachte targets zijn een perfide strategie, maar het zat er al lang aan te komen. Laten we ons door deze waanzin collectief naar rechts duwen in het politieke spectrum, en is er nog een alternatief voor het inleveren van burgerrechten in ruil voor illusie van grotere veiligheid?

Opgedreven controles op luchthavens zijn een lucratieve business geworden. Maar waarom zouden terroristen het per definitie enkel op vliegtuigen gemunt hebben? Er zijn zoveel makkelijker doelwitten om zinloos burgers te vermoorden, dacht menig door de vertraging verstoorde toerist. De aanslagen in Parijs tonen aan dat die vrees gegrond was. Maar als er duizenden potentiële targets zijn voor terroristen, ieder café, ieder optreden, iedere voetbalmatch, dan is specifieke beveiliging of controle nutteloos. Het voor de hand liggende antwoord is dan de algemene controle van de overheid te verhogen. En dan staat ons hele open maatschappijmodel op losse schroeven. Willen we die prijs betalen? Hoe erg ook 120 onschuldige doden zijn in Parijs, willen we als reactie er op democratische vrijheden (vrijheid van meningsuiting, bewegingsvrijheid, godsdienstvrijheid,…) inleveren?Het antwoord ligt niet voor de hand. Een dialoog met iemand die je brutaal en bloedig aanvalt is naïef en zelfs gevaarlijk naïef. Toch ligt daar de enige beschaafde oplossing. We moeten praten met de imam’s, luisteren naar geradicaliseerde jongeren. Wat willen ze? Wat bezielt iemand om zo ziekelijk medeburgers en zichzelf te willen vermoorden? Als u ‘nee’ denkt… kunnen dan een paar gekken ons doen twijfelen over de houdbaarheid moeizaam verworven burgerlijke vrijheden en open samenleving?

Het gevaar is niet denkbeeldig dat we, in afschuw over wat er in Parijs gebeurde, collectief naar rechts opschuiven. We zouden allemaal de onderstaande test voor en na ‘Vendredi Treize’ in Parijs moeten uitvoeren: http://www.celebritytypes.com/political-coordinates/test.php

Hoever schuiven onze opvattingen naar rechts onder invloed van blinde terreuraanslagen?

Een goed besef van wat we zelf willen, hoe we zelf onze samenleving zien in West-Europa is belangrijk. We moeten immers onze eigen waarden trouw blijven, en zoals een schipper een kompas heeft, zo zouden we ook onze eigen levens- en maatschappijvisie moeten situeren als een redelijk stabiel standpunt van waaruit we verder varen met onze samenleving.

Uitgaan van eigen kracht, en onze strategie en timing niet laten bepalen door de tegenstrever, is het beste wat we er van kunnen maken. Acht getroebleerde en gehersenspoelde jongeren mogen niet onze overtuiging over de samenleving, rechtsstaat en democratie wijzigen. Dit is geen pleidooi om blinde terreur te negeren. We moeten leven met onze voeten op de grond. Maar als je gisteren tegenstander was van agressieve huiszoekingen en arrestatie van burgers op basis van hun uitzicht of geloofsovertuiging, dan moet je dat vandaag nog zijn. Anders heeft IS bereikt wat het wilde bereiken: meer polarisatie. Polarisatie is het probleem, niet de oplossing.