2014 RC heet ze officieel maar bij Nasa hebben ze er de bijnaam Pitbull voor verzonnen, de asteroïde die ongeveer zo groot is als een huis en morgen rakelings – tenminste op ruimteschaal – langs onze aarde zal passeren. Wat wel een beetje bang maakt is dat Pitbull amper een week geleden gezien werd.

Pitbull werd amper zes dagen geleden ontdekt, wat wél nog eens onderstreept dat we maar weinig kunnen doen als er een asteroïde het op onze planeet gemunt zou hebben. Pitbull is wat een “Super Near Earth Asteroid” heet. Ze heeft naar schatting een diameter van 26 meter en komt relatief gezien erg dichtbij: 40.000 kilometer of ongeveer een tiende van de afstand van de aarde naar de maan.

Pitbull komt wél dicht bij een aantal satellieten, voornamelijk weer- en communicatiestellieten, maar ook daar zou ze uiteindelijk niet dichter dan 3.000 kilometer komen.

Dat Pitbull veilig op 40.000 kilometer blijft, is een goeie zaak. Ze lijkt niet groot, maar zou een pak meer schade aanrichten dan de asteroïde die in februari vorig jaar in Siberië neerkwam. Pitbull is twee keer groter dan die.

Het probleem: je moet ze zien

Die Siberische asteroïde had niemand zien komen. En Pitbull werd amper een week voor ze langs de aarde scheert ontdekt. Wat nog even het grote probleem met die dingen toont: je moet ze zien komen.

Dat is niet evident. Nasa maakt zich sterk dat we elke grote asteroïde, zelfs een geval van 10 kilometer doorsnee dat 65 miljoen jaar geleden de dino’s uitroeide, vandaag de dag van koers te kunnen doen veranderen. Het is zelfs redelijk simpel: je stuurt er ruimtetuigen op af en laat die gewoon botsen (tot 400 meter doorsnee) of gooit er wat atoombommen tegen in het geval ze echt groot is.

En je moet ze op tijd zien

Er is echter een grote “maar”: je moet zo’n asteroïde op tijd spotten. Er zouden ongeveer een miljoen dingen in de ruimte rondzweven die “gevaarlijk dicht” bij de aarde komen. Daarvan hebben we er 1 procent geïdentificeerd.

In 2018 wordt Sentinel gelanceerd als het goed is, en die satelliet zou 500.000 gevaarlijke objecten moeten gaan vinden in ongeveer zes jaar volgens voormalig astronaut Rusty Schweickart, die nu voorzitter is van B612, een organisatie die samen met Nasa de Sentinel financierde en bedacht.

Op tijd blijkt trouwens ook echt op tijd. Om een echt gevaarlijke asteroïde van koers te doen veranderen spreken we niet over dagen, maanden of jaren, maar over decennia. 

Om de 300 jaar

Het soort asteroïde dat de dino’s uitschakelde komt gelukkig niet vaak voor. Om de 100 miljoen jaar voor zover we kunnen inschatten, en als het dus aan enige regelmaat onderhevig zou zijn, zitten we nog 35 miljoen jaar goed. Om de 300 jaar – het zijn alweer gemiddeldes – hebben we wel prijs met iets wat bijvoorbeeld makkelijk metropolen als Londen, Tokio, Parijs of New York compleet van de kaart kan vegen. 

De laatste keer was in 1908, in wat het Tunguska Event heet. Toen kwam een asteroïde van naar schatting 40 meter diameter slecht neer. In een gebied van tweeduizend vierkante kilometer gingen alle bomen plat. Een rendier herder op 30 kilometer van de impactplaats werd door de kracht van de ontploffing 12 meter hoog in een boom geslingerd.