“Meisjes zijn ’t allermooist op aard/niets dat hun schoonheid evenaart” en elke Vlaming zal tot het einde der tijden weten dat het Raymond van het Groenewoud is die het gezegd heeft. 

Precies 40 jaar geleden bracht Raymond Meisjes uit, de hit die zijn doorbraak zou betekenen na al ruim vijf jaar in relatieve armoede te hebben geleefd. De song die misschien wel maakte dat Raymond niet kapte met muziek waardoor we hem vandaag nog kennen.

Allermooist Op Aard

Vandaag komt ‘Allermooist Op Aard’ uit, zijn veertiende album met een titel die refereert aan datzelfde nummer. Er staan nogal wat herwerkingen van oude nummers op. Het is een beetje een halfbakken plaat die ruikt naar platenmaatschappij (die nieuwe versie van Meisjes hoefde écht niet voor ons en de meerwaarde van Slongs Dievanongs in Bonenstaak is ons ontgaan) en een teleurstelling na het knappe ‘De Laatste Rit’ uit 2011.

Maar eigenlijk willen we het hier niet over die plaat hebben. Voer voor de fans, paar fijne nieuwigheden. Paar overbodige herwerkingen. We willen het hier vooral over de live-artiest Raymond Van Het Groenewoud hebben, want hij trekt nu ook op tournee met deze plaat. De tournee werd afgetrapt in De Roma in Borgerhout.

Bindmiddel

Er is nog altijd maar één Raymond Van Het Groenewoud in Vlaanderen en in de wereld. Dat Raymond zelden of nooit op Studio Brussel wordt gedraaid wil – zo leert blik in het publiek ons – niet zeggen dat een jonger publiek de weg niet vindt naar zijn concerten. Velen hebben hem ontdekt via de platen van mama en papa en een nieuwe generatie zal Raymond ook aan hun kroost doorgeven. Zijn oeuvre schiet muzikaal alle richtingen uit en dat is tijdens een show van twee uur niet anders. Het bindmiddel tussen de verschillende nummers is niet anders te omschrijven als Raymond.

De allermooiste Raymond is de Raymond die een beetje depri is. Het mooiste trio in deze show is dan ook Vrede Zal Heersen – nieuw, treffend en relevant -, de volmaakte popmelodie Niets Heeft Nog Zin (Zonder Jou) die tot in het diepst van het hart snijdt en het kleine meesterwerkje Machu Picchu (Bij U Wil Ik Zijn). Samen een kwartiertje muziek dat tot tranen ontroert. Als hij later ook nog Wat Een Fijne Dag speelt en Twee Meisjes dan weet je: die man heeft grootse dingen gedaan.

Aan de andere kant is Raymond nostalgie (Bleke Lena, Het Verschil Met Mijn Vriend Jan), veel slimmigheid en bijtende humor (Bostella), zelfrelativering (Bonestaakdans) en stijloefeningen: de gospel in Liefde Voor Muziek, de reggae in Warme Dagen, de blues in Geen Ontkomen Aan.

Voeg dat samen in één concert en je krijgt een portret van een uniek artiest die ook schitterend kan reflecteren op het artiestenleven. Je Veux De L’Amour heeft nog niets van zijn kracht verloren, Bierfeesten (Als Ik Dit Maar Heb) is met zijn lange gitaarsolo het equivalent uit Vlaanderen met die solo uit Purple Rain.

Binnen twintig jaar

Overigens had Raymond niet echt zin om zomaar een rondje bisnummers te spelen. Hij stelde voor om even iets te gaan drinken zodat er wat stoelen konden worden weggehaald zodat het publiek na een pauze van toch bijna een halfuur zou kunnen terugkeren, rechtstaand.

In die Bierfeesten (Als Ik Dit Maar Heb) die de boel afsluit in De Roma zingt Van Het Groenewoud letterlijk “Als ik dit niet had/dan hing ik me liever op.” Nog los daarvan is het niet evident dat we Raymond op zijn leeftijd (hij is er 67) nog op een podium kunnen zien staan. Maar wie weet, misschien kan hij binnen twintig jaar een tournee ophangen aan Twee Meisjes.