Hugo Houle (Israel-Premier Tech) heeft voor een emotioneel moment gezorgd in de Ronde van Frankrijk. De 31-jarige Canadees wist na talloze aanvalspogingen eindelijk een rit te pakken als sterkste van een groep vroege vluchters. Hugo Houle droeg de mooiste zege uit zijn carrière op aan zijn broer Pierrick. Die stierf tien jaar geleden op 18-jarige leeftijd nadat hij werd aangereden door een dronken chauffeur.
Als kinderen keken de sportgekke broers Hugo en Pierrick Houle jaarlijks in Canada ’s morgens naar alle ritten van de Ronde van Frankrijk. Zelf legden ze zich aanvankelijk vooral toe op triatlon, al schakelde Hugo op 16-jarige leeftijd over op het wielrennen. Toen de 18-jarige Pierrick in 2012 kort voor Kerstmis na een looptraining niet thuis kwam, was het zijn vier jaar oudere broer die hem ging zoeken. Uiteindelijk vond hij hem langs de kant van de weg, doodgereden door een dronken chauffeur die vluchtmisdrijf had gepleegd.
Sindsdien is het de droom van Hugo Houle om een Tourrit te winnen voor zijn broer. Eén jaar na de dood van Pierrick kreeg Hugo een contract hij het Franse team Ag2r–La Mondiale. Toch zou het nog tot 2019 duren voor zijn toenmalige ploeg Astana hem voor het eerst meenam naar de Ronde van Frankrijk. “Het is jammer dat mijn broer dit nooit heeft mogen zien”, zei hij daar ooit over. Uiteindelijk zou het nog drie jaar en vele moedige aanvalspogingen duren voor Hugo Houle zijn grote droom wist waar te maken.
Grote ontsnapping
Voor AG2R Citroën was de rustdag van maandag uitgedraaid op een rampdag. De ploeg verloor met Aurélien Paret-Peintre en Mikaël Cherel twee renners die positief getest hadden op het coronavirus. Met nog enkele andere opgaves door ziektes of blessures stonden er deze ochtend nog 147 renners aan de start in Carcassonne.
29 van hen kozen al vroeg het hazenpad en vormden zo een uitgebreide vroege vlucht: Brandon McNulty (UAE Emirates), Wout van Aert, Nathan Van Hooydonck (Jumbo-Visma), Daniel Felipe Martínez (INEOS Grenadiers), Aleksandr Vlasov, Felix Großschartner (BORA-hansgrohe), Mikkel Frølich Honoré (Quick-Step Alpha Vinyl), Gorka Izagirre, Matteo Jorgenson (Movistar), Simon Geschke (Cofidis), Damiano Caruso, Dylan Teuns (Bahrain-Victorious), Olivier Le Gac, Valentin Madouas, Michael Storer (Groupama-FDJ), Nils Eekhoff (Team DSM), Simone Velasco (Astana Qazaqstan), Stefan Bissegger, Neilson Powless (EF-EasyPost), Maxime Bouet, Łukasz Owsian (Arkéa Samsic), Philippe Gilbert, Tim Wellens (Lotto Soudal), Tony Gallopin (Trek-Segafredo), Mathieu Burgaudeau (TotalEnergies), Hugo Houle, Michael Woods (Israel-Premier Tech), Cyril Barthe en Alexis Gougeard (B&B Hotels-KTM).
Onder hen dus ook vijf Belgen, al zouden die in de finale geen rol van betekenis spelen. Sowieso bleef de voorsprong van de groep heel de wedstrijd relatief beperkt. Met Vlasov was de elfde in de stand namelijk mee en de andere klassementsrenners zagen die liever niet te dicht komen. Het peloton hield daardoor de controle.
Aanvalspogingen voorin en bij de klassementsrenners
Voorin probeerden op de klimmetjes onderweg eerst Caruso, Storer en Woods weg te rijden. Zij kregen iets later het gezelschap van McNulty, Van Aert, Jorgenson, Teuns en bergkoning Geschke. Achter hen probeerde Tadej Pogačar meermaals gele trui Jonas Vingegaard aan te vallen. De Deen van Jumbo-Visma plooide echter niet en dus gingen de toppers samen naar de Mur de Péguère, de laatste klim van de dag.
Ook bij de koplopers waren opnieuw meer renners komen aansluiten. Een van hen was Hugo Houle, die in de afdaling van de voorlaatste klim was weggeslopen en een mooie voorsprong bij elkaar had gefietst. De sterke Jorgenson probeerde de Canadees terug te halen, maar kreeg met Woods een ploeggenoot van Houle mee in zijn wiel. De twee achtervolgers zouden op de laatste klim ook nog de Fransman Madouas zien terugkeren.
Houle solo in Foix
Houle zagen ze echter niet meer terug, want die won solo in Foix met meer dan een minuut voorsprong. Hij zorgt zo voor nog maar de tweede Canadese ritzege ooit in de Ronde van Frankrijk. De laatste keer dat dat gebeurde was in 1988 door Steve Bauer, vorig jaar nog ploegleider van Houle.
Achter de geëmotioneerde winnaar sprintte Madouas naar de tweede plaats, voor Woods en Jorgenson. Dylan Teuns was eerste Belg op een zevende plaats. De klassementsrenners kwamen bijna zes minuten later samen binnen. Daardoor blijft Jonas Vingegaard in de stand aan de voet van de Pyreneeën een voorsprong hebben van 2’22” op Tadej Pogačar en 2’43” op Geraint Thomas.