Billie Eilish heeft op in een video tijdens haar nieuwe tournee haar gebruikelijke baggy kleren uitgetrokken om een statement te maken over bodyshaming. Hoewel Billie haar lichaam amper toont, krijgt de Amerikaanse zangeres vaak te maken met bodyshaming. En daar wil ze nu iets aan doen.

Billie Eilish staat bekend voor haar opvallende kledingstijl. De zangeres draagt altijd kleren die, in haar eigen woorden, “800 maten te groot zijn”. En dat doet ze niet zomaar. Ze wil namelijk niet dat mensen de kans krijgen om haar te bodyshamen. Maar nu de zangeres 18 is, vond ze het tijd om een duidelijk statement te maken over haar lichaam.

Bodyshaming

Het is niet de eerste keer dat Billie Eilish spreekt over bodyshaming. In een campagne voor Calvin Klein zei ze in 2019 nog: “Ik wil niet dat de wereld alles over me weet. Dat is waarom ik grote baggy kleren draag. Niemand kan een opinie hebben, omdat ze niet gezien hebben wat er onder die kleren zit.”

In een interview met Vogue Australia herhaalde ze dat nog eens. “Ik wil lagen en lagen dragen en mysterieus zijn. Ik wil niemand een reden geven om een oordeel over me te vellen.” Maar toch regent het reacties telkens wanneer Billie zonder haar gebruikelijke lagen buiten komt. En daar wilde de zangeres nu iets aan doen.

Billie uit de kleren

Tijdens de eerste avond van haar nieuwe ‘Where Do We Go?’-tour kregen fans van Billie haar lichaam wél te zien. En dat deed de zangeres niet zomaar, want ze maakte er een duidelijk statement mee.

In een video tijdens het optreden is Billie te zien terwijl ze haar lagen van baggy kleren uitdoet. Onder haar oversized sweater heeft ze een topje aan waarin je de vormen van haar lichaam duidelijk kan zien. Ondertussen spreekt ze in een voice-over haar fans toe.

“Je hebt opinies over mijn opinies, over mijn muziek, over mijn kleren, over mijn lichaam. Sommige mensen haten wat ik draag. Sommigen prijzen het. Sommigen gebruiken het om anderen te shamen. Sommigen gebruiken het om mij te shamen. Maar ik voel hoe jullie kijken, altijd, en niets dat ik doe gaat onopgemerkt. Terwijl ik jullie blikken voel, jullie afkeuring, of zuchten van opluchting. Als ik ze liet binnenkomen, dan zou ik niet kunnen bewegen.

Zou je willen dat ik kleiner was? Zwakker? Zachter? Groter? Zou je willen dat ik stiller was? Provoceren m’n schouders je? Of mijn boezem? Mijn buik? Mijn heupen? Het lichaam waarmee ik geboren ben, is dat niet wat je wilde?

Als ik draag wat comfortabel is, dan ben ik geen vrouw. Als ik de lagen uittrek, dan ben ik een slet. Ook al heb je m’n lichaam nooit gezien, je beoordeeld het nog steeds en je beoordeeld mij ervoor. Waarom? Je maakt veronderstellingen over mensen gebaseerd op hun maten. We beslissen wat ze waard zijn. Als ik meer draag, wie beslist er dan wat dat van mij maakt? Wat betekent dat? Is mijn waarde enkel gebaseerd op jouw perceptie? Of is jouw opinie over mij niet mijn verantwoordelijkheid?”