Met de uitslag van de tweede halve finale van het Eurovision Song Contest 2021, is er ook volgorde van optreden voor de Grand Final van zaterdag bekendgemaakt. Hoewel de startpositie niet zoveel invloed heeft op de winstkansen van een deelnemer, speelt het zeker wel mee bij het bepalen hoe de minder succesvolle deelnemers het er vanaf zullen brengen. We kijken een laatste keer vooruit naar enkele van de meest in het oog springende deelnemers.
Door Paul Lashmana
1. Wat kan België?
Hooverphonic treedt op als vierde aanstaande zaterdag. Met hun eigenzinnige The Wrong Place is dat misschien iets te vroeg om al genoeg af te steken tegenover het visuele geweld dat de kijker te wachten staat. Daartegenover staat de professionele jury. Verwacht wordt dat voor Hooverphonic daar meer te rapen is. Wat het resultaat ook moge zijn, de VRT mag zeker tevreden terugkijken op het Eurovisie-avontuur met Geike, Raymond en Alex.
2. Prachtige zang van Zwitserland
Voor Zwitserland treedt Gjon Muharremaj aan onder de uitspreekbaardere naam ‘Gjon’s Tears’ met Tout l’Univers. Het lied werd land gezien als één van de topfavorieten en doet het nog steeds goed bij de bookmakers. Hoewel het zeker een zeer in het oog springende act is, krabben we toch een beetje in ons haar over de betekenis ervan. Aan de zang zal het niet gelegen zijn. Gjon beheerst perfect de borst- én de kopstem en zijn zelfgepend nummer zal niemand onberoerd laten.
3. Afwezig IJsland
Als er één band is die de afgelopen twee jaren garen heeft weten te spinnen van haar deelname is het wel Daði og Gagnamagnið die vorig jaar met Think About Things een virale hit had. Het knullige dansje samen met de slimme compositie van het nummer maakt inmiddels deel uit van de dansjes canon van menige jeugdbeweging en wordt beschouwd als de officieuze winnaar van de afgelaste editie van 2020.
Frontman en bezieler Daði Freyr is er in geslaagd om voor dit jaar opnieuw een aanstekelijke track bij elkaar te producen met 10 Years en heeft opnieuw ook zijn vrienden opgetrommeld. De stage act is geniaal en zet aan om toch maar mee te dansen. De inzending komt zaterdag wel met een handicap aan de start: Bij één van bandleden is een Covid-besmetting vastgesteld, waardoor de groep niet meer live zal optreden tijdens dit festival. In de plaats ervan krijgen we een nagenoeg perfecte opname te zijn van een van hun laatste repetities. Als je het niet weet, dan valt het niet op. Ondanks deze ongelukkige omstandigheid, is de IJslandse inzending zeker niet kansloos.
4. De gok van Duitsland
Jendrik Siwart zong zich onder de aandacht van mensen achter de schermen bij de Duitse omroep NDR en die vonden dit jaar het geschikte moment om eens een gokje te wagen met deze knotsgekke spring in ‘t veld. We willen de kijker bij deze al even waarschuwen: I Don’t Feel Hate gaat over de hatelijke commentaren die van Jendriks huid afglijden als water van een eend. Alleen, het is irritant. Jendrik is irritant. En toch werkt het geheel live op het podium in Ahoy. De big-band intermezzo’s zijn ongelooflijk (en irritant) Duits, maar Jendrik laat ook die werken. Het kettinkje met het woord “Annoying” geeft wel aan dat het ook voor onze Duitser allemaal met een knipoog moet genomen worden.
5. Schaduwfavoriet Oekraïne
Op moment van schrijven werd het optreden van Go_A van afgelopen dinsdag maar liefst 5 miljoen keer bekeken. Oekraïne heeft de wind duidelijk in de zeilen met Shum, een lied dat zich heeft laten inspireren op een folklore deuntje en dat moeiteloos vermengt met underground rave muziek. De symboliek van de Lente die een nieuwe ontluikende wereld aankondigt is zeker niet toevallig. Meeslepend is het alleszins en de wedkantoren zijn het daarmee eens. In de laatste dagen zijn de odds dan ook flink gestegen.
6. Frankrijk en het prachtige Voilà
Het is van 1977 geleden dat Frankrijk nog eens de songfestivaltrofee in de lucht mocht steken. En ook al kwam het land in 1991 op een gedeelde eerste plaats met Zweden, toch werd die laatste toen als overwinnaar uitgeroepen. Ondanks de rijke geschiedenis leek het land op de dool, tot het een aantal jaren resoluut koos voor de kwaliteit. Barbara Pravi is bij veel bookmakers favoriet en wie de act van Pravi ziet begrijpt meteen waarom. De zangeres brengt het nummer Voilà met een urgentie waar je als kijker niet omheen kan en hoewel voor sommige luisteraars de Franse inzending klinkt als een pastiche van het merk ‘Frankrijk’, is het toch bijzonder origineel: in 65 edities is er nog nooit een dergelijke nummer en een dergelijke vertolking aangetreden voor onze Zuiderburen.
7. Nederland met de Surinaamse tweeling
Toen Jeangu Macrooy dit jaar zijn inzending Birth Of A New Age voorstelde, waren er heel veel negatieve reacties over het nummer. Inmiddels zijn de geesten gerijpt en lijkt heel Nederland als één blok te staan achter deze unieke inzending. In drie minuten maakt het lied een respectvol maar zelfverzekerd statement over de band van Nederland met zijn koloniaal verleden.
Bovendien zingt hij als eerste Nederlandse inzending ooit enkele lijnen in Sranantongo, een creoolse taal uit Suriname. Kijk uit naar het Nederlandse publiek dat dit al helemaal kan meezingen! Bent u in de war over de wel erg treffende gelijkenis van Jeangu met zijn backing vocal? U hoeft zich niet ongerust te maken, het is de tweelingbroer van de Nederlandse kandidaat.
8. Deze keer wel prijs voor Italië?
Italië is flink op weg om de Poulidor te worden van het Songfestival. Het land heeft in de laatste jaren de top 10 posities aan elkaar geregen en zowat elk jaar staat het bovenaan in de lijstjes bij de wedkantoren. Dat is in 2021 niet anders, maar het zou dit jaar wel eens echt prijs kunnen zijn. De band Måneskin gaat stevig in de gitaren maar het laat je niet koud. Van de 39 landen steekt deze er echt uit. Je krijgt het gevoel dat je op de eerste rij zit bij een rockconcert. Ook als ze het niet halen, zijn ze een absolute toevoeging aan de line-up.
Download hier ons scoreformulier voor de finale.
Lees ook: 26 (nutteloze) weetjes om mee uit te pakken tijdens de finale van het Eurovisiesongfestival