Clouseau heeft met ‘Jonge Wolven’ een nieuwe plaat uit – nummer veertien in het Nederlands al – en we begrijpen waarom de plaat die titel draagt. Hoewel zowel Kris als Koen een relatiebreuk te verwerken hadden, spat de zin in het leven van de teksten af. Ook muzikaal hebben de broers Wauters zichzelf geen enkele beperking opgelegd. Dat is o.a. te merken aan de lengte van een aantal nummers – eentje gaat tot zeven minuten – en de hoeveelheid gitaarsolo’s.

Koen Wauters: De titel was voor ons snel duidelijk: ook na 37 jaar carrière hebben we gewoon nog ontzettend veel goesting om nieuwe muziek te maken.

Kris Wauters: Het proces blijft ook boeiend: een song schrijven, hem laten klinken zoals je ’t in je hoofd had en dan die ene song ook nog eens inkapselen in een collectie nummers die bij elkaar passen op een album. Ook de zestiende keer, als ik de twee Engelstalige platen meetel, gaat dat niet vervelen.

Als ik een schatting maak hebben jullie al tussen de 150 en de 200 nummers opgenomen, los van de nummers die jullie gemaakt hebben die nooit op een album zijn terecht gekomen.

Koen: Gelukkig is de liefde een onuitputtelijke inspiratiebron. (lachje) Op ‘Jonge Wolven’ is het heel erg te merken: artiesten zijn het meest geïnspireerd als er iets gebeurt in hun leven. Er was dus voldoende drang en voldoende stof.

Intieme momenten

We zullen het maar even benoemen: jullie hebben allebei een relatiebreuk doorgemaakt. Wat ik dan bewonderenswaardig vind, is dat het geen trieste pessimistische plaat geworden is, maar net een optimistische die barst van de levensvreugde.

Kris: Dat is echt wie wij zijn. We zijn allebei positief ingestelde mensen, van nature. Dingen gaan ook voorbij en het erover schrijven is een manier om al die gedachten en emoties een plaats te geven. En er is natuurlijk ook al wel wat tijd overheen gegaan: de scheiding van m’n broer is twee jaar geleden. Het helpt ook dat ik muziek associeer met iets positiefs. Dat gaat dan voor de duidelijkheid ook om droevige songs die me kippenvel geven, ook dat vind ik een positief gegeven. Dat muziek op zo’n intense manier raken kan, is niet minder dan een wereldwonder.

In veel nummers komt het ook terug: het is niet omdat het is misgelopen met iemand dat wat ooit was niet meer van waarde is. Dat zit bijvoorbeeld heel erg in de nieuwe single Vage Herinnering.

Koen: Ooit is er een goeie periode geweest. Valerie en ik kunnen nog goed communiceren met elkaar en maar goed ook, want we hebben twee kinderen samen. Er zijn ook redenen waarom we uit elkaar gegaan zijn, dus we zijn het niet over alles eens. Maar dan nog vind ik dat je – als ouders en als mensen – de plicht hebt om zo correct mogelijk met elkaar om te gaan, met respect voor elkaar. De scheiding is één thema, maar voor de duidelijkheid: er staat ook heel veel fun op de plaat.

Ha, nu zijn we bij Nu Gaat Het Gebeuren aanbeland: een song van zes minuten over een man die eindelijk de kans krijgt om een triootje te beleven. Vertel eens, wiens idee was het?

Koen: Muzikaal was het voor ons duidelijk dat dat nummer over seks moest gaan: het is sexy en het is groovy. De tekst is geschreven door Kris en Stefaan, daar heb ik dus verder weinig mee te maken. (lachje)

Kris: Dat is een hele moeilijke oefening geweest. Zoals Koen zei: het was meteen duidelijk voor ons dat het over seks zou gaan. Alleen is het niet zo simpel om in het Nederlands over de fysieke liefde te schrijven zonder dat het belachelijk wordt. Nu is het speels en tongue-in-cheek. Helaas, is het niet uit de realiteit gegrepen, maar een mens mag dromen hé. (lacht)

Ter promotie van de eerste single Eén Keer In Een Leven hebben jullie een oproep gedaan naar fans om ervaringen te delen over de liefde waar Clouseau ook een rol in zou kunnen spelen. Via via heb ik een verhaal gehoord van een brunch waar jullie bij aanwezig waren waar een man zijn vrouw ten huwelijk vroeg, bijvoorbeeld. Dat zijn hele intieme momenten waar jullie dan deel van mogen uitmaken.

Koen: We hebben meer dan 1.000 verhalen binnen gekregen dus het was ontzettend moeilijk om een selectie te maken. We voelden ons vereerd dat die mensen inderdaad die verhalen met ons wilden delen. Er was ook een cameraploeg mee, binnenkort op de sociale media ga je er dus meer van kunnen zien. Er was zoals je zegt bijvoorbeeld een huwelijksaanzoek bij, maar ook een meisje dat haar mama wilde bedanken omdat ze haar helemaal alleen heeft opgevoed, ondanks ziektes en moeilijkheden. Zo’n moment, dat grijpt aan. Ik krijg het er warm van. En al die verhalen waren zo mooi en intens.

Kris: Dat was echt een prachtige dag. Die dag hebben wij ook extra hard gemerkt hoe mooi en sterk de band met onze fans is. We draaien ook al zo lang mee dat we voor veel van die mensen meubilair geworden zijn en al een groot aantal jaren een rol spelen in hun leven.

124 Sportpaleizen

Het mooie aan Clouseau vind ik dat ik niemand ken die geen liedje kan opnoemen dat hij of zij niet mooi of leuk vind. Zelfs al is het iemand die verder naar Nine Inch Nails, naar jazzmuziek of rap luistert. Ik ken ook niemand die echt een hekel heeft aan Clouseau.

Kris: Soms kan je er ook gewoon niet omheen: zelfs al hoor je het niet graag, iedereen kan wel een nummer of vijf meezingen. (lach)

Koen: Los daarvan vind ik het wel fijn om te horen, dat niemand iets tégen ons zou hebben. Niet iedereen moet fan zijn, maar dat we gerespecteerd worden om wat we doen is een fijn idee.

Kris: Ik denk dat mensen na al die jaren ook wel weten dat er niks fake is aan ons. En dat we heel hard werken en ons stinkende best doen om wat we doen ook goed te doen.

Ik hou zelf heel erg van jullie nummer De Tegenpartij. Het nieuwe nummer Alles Wat We Samen Doen deed me daar heel erg aan denken. In beide nummers zit dat samenhorigheidsgevoel.

Kris: Die nummers zijn inderdaad familie van elkaar. Thematisch is het voor ons ook gelinkt aan En Dans.

Koen: Het is ook een voorbeeld van een song die in lockdown ontstaan is. Als je enkel één of twee knuffelcontacten hebt, kijk je er op den duur wel heel erg naar uit om nog eens dingen te doen samen met anderen.

Kris: Dat nummer gaat het live ook goed doen, gok ik.

Er staan ook opvallend veel lange nummers op de plaat, van vijf zes en zeven minuten. En veel gitaarsolo’s, ik heb er vijf geteld.

Kris: Tof hé, toch?! Er kunnen nooit genoeg gitaarsolo’s zijn. (lacht) Het was heel leuk om met niets rekening te houden. Er zitten ook wat nummers bij die een atypische structuur hebben en soms wordt een nummer dan automatisch al wat langer. We wilden onszelf niet beteugelen tot nummers die radiovriendelijk zijn. Zij Is Mijn Waarheid duurt zeven minuten, ik wilde al heel lang een song schrijven die uit verschillende delen bestond. Ik ben opgegroeid met van die lange epische songs, in de jaren zeventig was dat de gewoonte! En om die nummers live te spelen, dat wordt héél plezant.

Er is een lange periode geweest dat het Sportpaleis jullie tweede thuis was. De laatste jaren doen jullie dat niet meer en zijn jullie vaker in clubs terug te vinden.

Koen: Tijdens die Sportpaleizenperiode zijn we die clubs ook blijven doen, we spelen liever 40 keer op een jaar dan 10 keer. De vraag is: wat kunnen we er nog doen? 124 keer hebben we er gespeeld. 124! Dat is een absurd getal.

Kris: Ons podium had er al overal gestaan en we hadden er al door de lucht gevlogen, dus ja. (lacht) Het was op een bepaald moment ook een gewoonte geworden om tijdens de reeks Sportpaleizen al een reeks voor het volgende eindejaar aan te kondigen. Het begon te lijken op een trein waar we niet meer afkonden. Na 11 reeksen hebben we dat mooi afgerond. Toen kwam Clouseau 30 en daar zijn we de theaters mee ingetrokken om te focussen op verhalen. Dat had nooit gekund in een Sportpaleis. We gaan zeker nog in het Sportpaleis spelen, ooit. Alleen weten we op dit moment nog niet wanneer dat zal zijn.

Koen: We hebben een idee om met iets heel bijzonder naar de mensen toe te gaan in plaats van de mensen en masse naar het Sportpaleis te laten komen. Meer kan ik daar nu op dit moment helaas nog niet over zeggen. (lacht) We hadden ’t al gepland, maar toen…ja, moet ik het nog zeggen? Corona hé. We hopen dat we die plannen volgend jaar kunnen laten doorgaan.

Een leven lang verstrengeld

Het nieuwe nummer Stil gaat over thuiskomen in een leeg huis, maar toen ik de openingsregels hoorde, moest ik ook aan corona denken: “Wist ik veel dat stil zo stil kon zijn/wist ik veel dat leeg zo leeg kon zijn.”  

Koen: Als ik ’t je hoor zeggen denk ik spontaan terug aan een keer dat ik naar Vilvoorde moest om een uitzending te hosten, het was totale lockdown en er was niemand anders. Ik reed helemaal alleen op de snelweg. Dat is hallucinant. Dat was ook heel stil, inderdaad. Maar het gaat dus over de stilte die je overvalt in een huis dat normaal gezien heel druk en levendig was.

Kris: Die twee eerste zinnen zijn bij Stefaan en mij beland en we zijn daarmee aan de slag gegaan.

Koen: Ik kreeg een demo terug met die zinnen en de muziek en plots was het nummer groots en happy geworden. Ik zat toen in een fase dat ik het glas terug halfvol zag en weer positief in het leven stond dus het was het geknipte nummer.

Zijn naam is al een paar keer gevallen: Stefaan Fernande. Hij heeft aan tientallen songs van Clouseau meegewerkt en overleed in 2021. Hij was nog maar 54 jaar, zet dat jullie aan het denken?

Koen: Het zet ons aan het denken, maar niet meteen over de eindigheid van het leven. We weten dat Stefaan heel blij zou zijn geweest met ‘Jonge Wolven’. Voor mij was Stefaan een goeie vriend, voor Kris was het een beste vriend. Als je 25 jaar samen muziek maakt, deel je heel veel met elkaar.

Het zal helemaal raar gaan worden wanneer we aan een volgend album beginnen. Kris heeft ooit al wel met andere mensen geschreven, maar Stefaan werkte al zo lang met ons samen dat hij ook een stukje Clouseau was. Stefaan heeft aan elk nummer van ‘Jonge Wolven’ meegewerkt.

Eén nummer op de plaat gaat specifiek over het einde, de dood: Het Laatste Dat Ik Doe.

Kris: Het is een tekst van Koen en wat mij betreft het meest emotionele nummer op de plaat, want het gaat over onze ouders die straks 64 jaar getrouwd zijn. Twee mensen die gans hun leven bij elkaar zijn en nog steeds graag bij elkaar zijn. In de tekst heeft Koen zich verplaatst in het hoofd van onze vader: wat zou er door zijn hoofd gaan als hij zou weten dat het de laatste nacht zou zijn?

Die verstrengeling tussen die twee mensen is onwaarschijnlijk. Ik hoop dat ze nog heel wat jaren samen te gaan hebben, maar stiekem hopen we ook dat als de ene er niet meer is, de ander dat niet meer lang hoeft te overleven, want dat verdriet zal immens zijn.

Luxeprobleem

Een setlist maken lijkt me voor jullie een huzarenstukje: er is een nieuw album te promoten, je wil niet altijd hetzelfde spelen en er zijn zo ongeveer twee dozijn nummers die iedereen elke keer wil horen.

Koen: Het is een gigantisch luxeprobleem, maar het is zoals ze dan in het Engels zeggen: kill your darlings. En dan spelen we al eens Domino niet, of Louise. We spelen altijd lange sets en we doen dat graag en dat maakt dat we wel wat kunnen variëren. Maar het is inderdaad moeilijk: je moet de oefening eens maken: een aantal songs van ‘Jonge Wolven’, nog een paar van ‘Tweesprong’ en dan zijn er nog 10 à 15 nummers in te vullen. Dat is met ons repertoire niet zo veel.

Kris: Het is een gigantisch luxeprobleem, maar ik ben blij dat we er eens erkenning voor krijgen. (lacht)

Koen: We hebben het geluk gehad dat er op elke plaat wel een paar nummers staan die én wij graag spelen én de mensen graag blijven horen. Ik zou bijvoorbeeld Casanova (Wen Er Maar Aan) nog eens graag in de set stoppen, maar de vraag is: welk ander, misschien wel bekender, nummer offer je er dan voor op?

Kris: Ooit gaan we een tournee spelen met de songs die wij de moeite waard vinden, maar die de meeste mensen niet zullen kennen omdat ze altijd naast de setlist vallen. Een hitloze tour! Dat gezegd zijnde: laat het duidelijk zijn dat we pakweg Domino of Nobelprijs nog altijd héél graag spelen.

Jullie plaat heet ‘Jonge Wolven’, maar zijn jullie zelf muzikaal nog mee? Ik had het de eerste keer tijdens dit meest recente seizoen van The Voice Van Vlaanderen: dat die jonge mensen vaak songs kwamen zingen die ik niet of maar vaag kende.

Koen: Tijdens The Voice ben ik helemaal mee! Want dan word ik overstelpt met lijstjes waar die songs opstaan die ik dan allemaal ga opzoeken en beluisteren. En ik heb kinderen die hun gsm inpluggen van zodra ze de auto instappen om hun eigen muziek op te zetten, dat helpt ook. (lacht)

Kris: Ik probeer mee te zijn, maar het is met gebreken. Ik reken daarvoor nog altijd op de radio, maar er verschijnt ook gewoon héél veel muziek. Soms juich ik Spotify toe, want iedereen kan op elk moment aan alle soorten muziek, je kan lijstjes maken en delen enz. En soms vervloek ik het: het is verdorie heel moeilijk om nog aandacht te krijgen voor een album. Muziek heeft in het algemeen een kortere levensduur. Dé pophit van vandaag klinkt binnen een jaar of twee hopeloos gedateerd.

De laatste tijd valt het me op hoe populair Nederlandstalige muziek is. Een nieuwe generatie artiesten kiest ervoor om in het Nederlands te zingen, dan denk ik aan Niels Destadsbader, maar ook nieuwe talenten als Camille, Pommelien Thijs, Metejoor, Maksim enz. en uit Nederland Jaap Resema en MEAU Is dat iets dat jullie blij maakt, dat liefde voor het Nederlandstalige lied?

Koen: Het is opvallend dat het er zo veel zijn, inderdaad!

Kris: Toen ik liedjes begon te schrijven deed ik dat in het Engels, omdat ik dacht dat het zo hoorde. Op de radio hoorde je geen Nederlandstalige muziek. Er was Raymond Van Het Groenewoud, Willy Sommers, Will Tura en De Kreuners: er was rock en er waren schlagers. Maar nu is er zoiets als Nederlandstalige popmuziek: jonge mensen die popmuziek maken en ervoor kiezen om dat in het Nederlands te doen. Ik vind dat prachtig.

Clouseau heeft ook ooit twee Engelstalige platen gemaakt en hoewel ik daar nog best goeie nummers op vind staan, ik denk nu spontaan aan Live Like Kings bijvoorbeeld, schortte daar toch iets aan.

Kris: Ik vind het logisch, want op geen enkele manier kan je zo genuanceerd en gedetailleerd iets zeggen dan in je eigen taal. Ik vind die platen nog steeds goed, maar Koen in het Engels is niet hetzelfde als Koen in het Nederlands. Het Nederlandstalige lied is de eigenheid van Clouseau. Dus we gaan het daar gewoon bij houden.

‘Jonge Wolven’ is nu verkrijgbaar bij WarnerMusic, via de website van Clouseau en te streamen op de diverse streamingplatformen. Ook de live data kan je bekijken op de site van de groep.