Week 48 van het jaar 2019 is het alweer en dus zet Netflix zijn kerstoffensief in alle hevigheid verder. Maar deze week is er een extraatje om in te kaderen, want Neflix schotelt ons The Irishman voor, de nieuwe film van de legendarische regisseur Martin Scorsese die afklokt op een speelduur van drie uur en 29 minuten.

Films

Netflix was de enige die het bedrag voor The Irishman op tafel wilde leggen én Scorsese de vrijheid wilde geven die hij zocht. Andere geïnteresseerde studio’s wilden allemaal hun zeg hebben over de inhoud en dat wilde Scorsese niet gehad hebben. De grote reden voor het enorme prijskaartje van The Irishman is een vernieuwende verjongingstechniek die in de film wordt toegepast. Hele dure make-up, zo je wil. De film speelt zich immers af over een duur van meer dan dertig jaar.

In die tijdspanne wordt het verhaal vertelt van Frank Sheeran (Robert De Niro), een eenvoudige vrachtwagenchauffeur die viavia in contact komt met Russell Buffalino (Joe Pesci), een grote man binnen de maffia, die hem op zijn beurt in contact brengt met de grote vakbondsman Jimmy Hoffa (Al Pacino). In de jaren 50 en 60 was Hoffa een vakbondsman die connecties had binnen de maffia. Aan de hand van de vriendschappen met die twee mannen vertelt Frank zijn eigen verhaal en het verhaal van de inmenging van de maffia in de Amerikaanse geschiedenis. Dat doet Scorsese niet heel opzichtig door jaartallen over het scherm te laten zweven, maar wel door historische gebeurtenissen aan te halen of te verbeelden.

We zijn ontzettend blij dat we kunnen zeggen dat The Irishman een succes is geworden. Het is een waar epos geworden, zowel in opzet als in omvang en verdient al onze lof alleen al voor de dosis lef die Scorsese toont om af te komen met een film van 3,5 uur in een tijdperk waarin alles steeds sneller en jachtiger lijkt te moeten. Deze film is een dikke fuck you van Scorsese naar elke verwachting of ongeschreven regel van de filmindustrie. En tegelijkertijd misschien wel zijn beste werk en de film van het jaar.

En natuurlijk is er ook een nieuwe kerstfilm. Deze week is dat Holiday Rush, een film over een populaire radio-dj die sinds hij zijn vrouw verloren is zijn vier kinderen enorm in de watten legt. Maar wanneer hij met de feestdagen in zicht plots zijn baan verliest, komt daar noodgedwongen een einde aan. Zijn producer en tante komen met het idee om het radiostation zélf te kopen, maar dan moet er tijdens de feestdagen wel wat minder uitgegeven worden.

Voor diegenen die vorig jaar om welke reden dan ook amper in de cinema zijn geraakt, is sinds deze week op Netflix The Post terug te vinden, een film van Steven Spielberg met Tom Hanks en Meryl Streep. The Post focust op de onthulling van de Pentagon Papers door de krant The Washington Post. De Pentagon Papers waren geheime documenten over de oorlog in Vietnam waaruit bleek dat het Amerikaanse volk werd voorgelogen over de oorlog en werden in 1971 onthuld. Tom Hanks kruipt in de huid van Washington Post-journalist Ben Bradlee, Meryl Streep speelt Kay Graham, uitgever van de krant en destijds de eerste vrouwelijke uitgever in de buisness.

Professor Marston And The Wonder Women tot slot hebben we zelf nog te ontdekken. Die film focust op het leven van William Moulton Marston, niet alleen psycholoog aan Harvard en uitvinder van de leugendetector, maar ook de bedenker van het DC-personage en superheldin Wonder Woman. Marston woonde samen met twee vrouwen, met wie hij ook aan BDSM deed.

Series

Ook bij de series is er een kerstreeks terug te vinden, in de vorm van Merry Happy Whatever, een ouderwetse tiendelige sitcom – mét lachband met in de hoofdrol Dennis Quaid. Die speelt Don Quinn, een eigenzinnig familiehoofd die tijdens de kerstdagen kennismaakt met het nieuwe vriendje van zijn jongste dochter Emmy, en uiteraard is het vriendje in kwestie een berooide muzikant uit Los Angeles. De andere gezinsleden proberen ervoor te zorgen dat ze de nieuwkomer omhelzen en dat hij niet afgeschrikt wordt door de ouderwetse gewoonten en voorkeuren van Don.

De meest menselijke reeks komt deze week uit Frankrijk en heet Mytho. Daarin probeert een moeder die werkt, zich ondergewaardeerd voelt en kampt met een burn-out haar echtgenoot die vreemdgaat terug te winnen door een ernstige medische diagnose te veinzen. Maar: dan moet ze dus wel ook die leugen zien vol te houden.

Docu

Voor fans van het genre: met Sugar Rush Christmas is er opnieuw een bakprogramma met een kerstspecial die – uiteraard – focust op desserten en winters gebak. Maar de toevoegingen waar wij in deze sectie het meest blij van worden deze week is The Movies That Made Us. In navolging van wat The Toys That Made Us doet voor speelgoed uit onze jeugd, haalt deze reeks films uit het collectieve geheugen voor een documentaire over de totstandkoming ervan. In deze eerste reeks worden achtereenvolgens Dirty Dancing, Home Alone, Ghostbusters en Die Hard onder de loep genomen. Ideaal om wat weetjes op te doen voor aan de kerstdis.

Voor wie het allemaal wat ernstiger mag, is er What The F* Is Going On, een Spaanse documentairereeks die aan de hand van diepgaande gesprekken een kritische blik werpen op de ongelijkheid tussen man en vrouw en dat in een tijdperk waarin de Spaanse feministische beweging steeds luider om verandering vraagt.

Tot slot is er ook nog Broken, een diepgravende documentairereeks die laat zien hoe nalatigheid en bedrog bij de productie en marketing van veelgebruikte consumptieartikelen vreselijke gevolgen kan hebben. Onder andere de cosmetica-industrie, meubelgiganten, het vapen en de misleidende informatie over de recycleerbaarheid van plastic komen aan bod.