Van een tocht door Antarctica tot een wandeling tussen Siberië en Australië. Van een man die 201 landen bezocht tot een vrouw die tussen de haaien van Cuba naar de VS zwom. Deze reizen waren net iets specialer dan de gemiddelde vakantie. Maar hoe is het afgelopen met de meest extreme avonturiers van het voorbije jaar?
1. In de voetsporen van de mens
Journalist Paul Salopek begon aan de opvallendste wereldreis. Hij besloot voor National Geographic in de voetsporen van de mensheid te treden en de tocht af te leggen die de mens ooit in Afrika begon. Van daaruit zouden de eerste mensen zich over de rest van de wereld verspreid hebben. De tocht, die Out of Eden gedoopt werd, zal zeven jaar duren. Tegen 2020 hoopt Salopek in Tierra del Fuego aan te komen, het meest zuidelijke punt van Zuid-Amerika. Onderweg houdt hij zijn lezers via een blog op de hoogte van zijn avonturen. Hij houdt zich er ook aan om na iedere 160 kilometer te stoppen om een foto van het panorama te nemen, wat achtergrondgeluiden op te nemen en de dichtstbijzijnde persoon te interviewen. Zo hoopt hij de verschillende culturen in kaart te brengen en te tonen hoe divers de mens sinds het begin van de evolutie geworden is. Het zal zonder twijfel nog een pak boeiende verhalen opleveren.
Momenteel heeft Salopek er net zijn eerste jaar opzitten. Vertrokken vanuit de woestijn van Ethiopië heeft hij intussen Saoedië-Arabië achter zich gelaten en net voor Kerstmis Jordanië bereikt:
“Ik verliet de drempel van de woestijn met niets anders dan de kleren die ik droeg en een rugzak met notitieboekjes – blauwgelijnde paper pads samengebonden door rubberen bandjes en besmeurd door mijn zweet, kamelenstront en smeer van mijn eigen bloed. De bladzijden volgekribbeld met nota’s over de verschrikkelijke hitte. De zoektocht naar verlaten waterbronnen. Getekende kaarten met pelgrimroutes. De magie van genezing met vuur volgens de Bedoeïenen. Mijl na mijl zinnen uit een sober koninkrijk dat nog altijd grotendeels gesloten is voor de wereld. Ik wandelde langs de betonnen snelweg en zag de eerste alcoholische voorwerpen in zeven maanden (flessen, blikjes), ik passeerde een grote potasmijn en ging langs de rimpelige kust naar een toeristisch stadje. Ik zag vrouwen in kleurrijke sarongs. Sommigen reden in auto’s. Niemand keek naar mij. Ik vloeide uit een woestijnwadi zoals afval meegebracht door de wind. Ik vond een ATM. Ik vroeg de weg naar een chique hotel met buisvormige meubels van Mies van der Rohe in de lobby. Buiten reden mannen toeristen met kamelen rond. “En waar”, zo vroeg de receptionist zonder de minste nieuwsgierigheid, terwijl ik mijn papieren invulde. “Waar komt u vandaan, meneer Salopek?”A valley of stone gods. Inching up Wadi Rum, #Jordan #EdenWalk pic.twitter.com/hVeKVN8JS0
— Paul Salopek (@PaulSalopek) December 27, 2013
Saeed, Hassan, Ali, Awad: These men crossed the Hejaz desert. Haql border, #SaudiArabia. #EdenWalk pic.twitter.com/bT3OC4z4re
— Paul Salopek (@PaulSalopek) 17 december 2013
De volledige verhalen van Paul Salopek lees je op zijn website
Weetje: Paul Salopek won de Pulitzer-prijs al twee keer. In 2006 zat hij een tijd in een cel in Darfoer.
2. In recordtempo naar de Zuidpool
The world is not enough. Dat is binnenkort wellicht van toepassing op Parker Liautaud. Deze Amerikaanse avonturier is pas 19 jaar en heeft er al drie expedities naar de Noordpool opzitten. Op 6 december 2013 vertrok hij samen met zijn collega Doug Stoup voor een 640 kilometer lange skitocht van de kust van Antarctica naar de Zuidpool. De zon schijnt er in de winter 24 uur per dag, maar de temperatuur zakt wel nog steeds tot 40 graden onder nul. Het doel van de reis was een nieuw wereldrecord. Liautaud en Stoup wilden sneller dan ooit de Zuidpool bereiken. Ze haalden hun doel met glans en waren zelfs vier dagen sneller dan verwacht. Na achttien dagen stonden ze op de Zuidpool en zo werd Liautaud de jongste persoon op Aarde die zowel de Zuidpool als de Noordpool bereikt heeft. We moeten er wel bij vermelden dat het Liautaud niet zozeer om persoonlijke roem te doen was. Hij ondernam de trip ook om een weerstation te plaatsen dat belangrijke informatie over de klimaatverandering zal doorsturen.
De beelden van zijn reis vind je op zijn website
Explorer @ParkerLiautaud gets to grip with the weather station he will deploy for the #WillisResilience research pic.twitter.com/iX3aOw9C7k
— Willis Resilience (@WillisSouthPole) 27 november 2013
3. Te voet van Siberië naar Australië
In mei 2013 kwam er een einde aan een opmerkelijke tocht. Sarah Marquis kreeg te maken met temperaturen die varieerden van enkele graden onder het vriespunt tot meer dan 50 graden Celsius. De 41-jarige Zwitserse deed er drie jaar over om van Siberië naar Australië te wandelen. In Bangkok ging ze aan boord van een cargoschip om de oversteek te maken. De vrouw werd op haar 18 jaar gebeten door het avonturiersvirus. Ze verliet het huis van haar ouders voor een trektocht met haar hond. Uiteindelijk bereikte ze een grot waarin ze gefascineerd raakte door de vleermuizen die het plafond bekleedden. Intussen was haar moeder met de hulp van de politie al een zoektocht gestart. Marquis heeft sindsdien een pak tochten ondernomen, waaronder een lange reis door Australië. Maar haar reis van Siberië naar Australië was uiteraard de meest bijzondere.
“Ik opende mijn tent in het midden van de nacht en zag vijf ruiters op een halve meter van mijn gezicht voorbijrijden. Sommige nachten gallopeerden ze één voor één voorbij en probeerden ze de top van mijn tent te grijpen. Ze leven in deze open ruimte. Er gelden hier geen regels. En plotseling was er temidden van dit alles een blanke vrouw.”Het verhaal gaat over haar bizarre ervaringen in Mongolië. Ze was toen bijna halverwege haar lange reis. Iedere nacht kwamen de ruiters haar lastig vallen. Om hen kwijt te geraken verlichtte ze nooit een lamp en maakte ze nooit een kampvuur. Ze verstopte zich achter rotsen in plaats van een kamp op te zetten. Ze liep over harde ondergrond om geen sporen achter te laten.
I know the bush love you … he smile when you are around , flowers pop up and I'm singing #rain pic.twitter.com/gLCL5zelYt
— Sarah Marquis (@sarah_marquis) 27 april 2013
Ze keerde met nog meer ongelooflijke verhalen terug van haar avontuur. In de jungle van Laos leed ze drie dagen aan knokkelkoorts en moest ze haar linkerbeen aan een boom binden om zichzelf niet te verdrinken in de nabijgelegen rivier. Enkele dagen later werd ze vier uur gegijzeld door een groep mannen gewapend met automatische geweren. Gedurende zes maanden waren dauwdruppels in de woestijn het enige drinkwater dat ze ter beschikking had. En toch dacht ze nooit aan stoppen. Ik zou het zelfs opnieuw doen, zegt ze in een reportage in National Geographic.
Haar familie en vrienden konden haar volgen met een GPS-navigatiesysteem. Voorts had ze al die tijd bijna geen menselijk contact – communiceren met de lokale bevolking deed ze doorgaans met handgebaren. “Na zes maanden stopten de geluiden in mijn hoofd. Ik leefde zoals een dier, soms ging ik op jacht, ik moest overleven.”
Wake up in a bed. I still find this fact a little disturbing. Can't hear the bush waking up #1000 night in my tent#advofyear
— Sarah Marquis (@sarah_marquis) 16 december 2013
4. Een tocht langs de Nijl
Liefhebbers van Top Gear herinneren zich nog hoe Jeremy Clarkson en co met auto’s op zoek gingen naar de bron van de Nijl. Maar dat is niets vergeleken met wat Levison Wood van plan is. De avonturier is op 3 december in de bergen in Rwanda vertrokken op een reis van de bron van de Nijl naar de delta. Hij zou de eerste persoon willen worden die de tocht te voet tot een goed einde brengt. Het zal hem ongeveer een jaar kosten om zijn doel te bereiken. Zijn avonturen worden in beeld gebracht door de Britse tv-zender Channel 4.
De Nijl doorkruist op zijn pad zes landen. Het klinkt overigens minder gevaarlijk dan het is, want Wood zal er dodelijke dieren en gevaarlijke omstandigheden tegenkomen. Bovendien is het vierde land op zijn reis Zuid-Soedan, waar een oorlog dreigt uit te breken. Tom Waes ging vorig jaar overigens ook al op bezoek in dit land voor zijn programma Reizen Waes. Erg toeristisch is het er nog niet.
5. Schoolreis langs Noord-Amerika
Nog een lange reis die dit jaar eindigde. Amy en Dave Freeman trokken gedurende drie jaar door Noord-Amerika. Ze legden in die tijd meer dan 18.500 kilometer af, maar het koppel was nooit alleen. Liefst 85.000 scholen volgden hun tocht en maakten samen met hen beslissingen over de route. Op hun tocht gebruikten ze alleen een kajak, kano en hondenslee om zich te verplaatsen. Op die manier toonden ze de Noord-Amerikaanse wildernis en de waterlopen om de jongeren bewust te maken er zorgzaam mee om te springen.
Ze vertrokken op 22 april 2010 (Earth Day) met een kajak langs de westkust om regenwouden en het leven in de oceaan te bestuderen. In totaal bestond de reis uit zes grote hoofdstukken. Ze legden de hele tocht van Seattle naar Alaska per kajak af en bereikten zo het poolgebied waar ijsberen en Inuïts leven. Met de hondenslee en kano doorkruisten ze het poolgebied door Canada naar de Grote Meren. Langs de Atlantische kust bestudeerde het koppel walvissen en ander zeeleven om uiteindelijk in de mangrovebossen en de koraalriffen van Florida te eindigen.
“We willen jonge mensen leren hoe belangrijk het is om gezonde keuzes te maken die het leven vereenvoudigen, om hun voetafdruk op de wereld te verminderen en genoeg tijd met vrienden en familie door te brengen, en de buitenwereld te verkennen. We willen mensen inspireren om hun levensstijl op een milieuvriendelijke manier te verbeteren.”Hun avonturen vind je op hun website6. Op bezoek in 201 landen
In 2009 zette de douane van Uruguay een stempel op het paspoort van Graham Hughes. Het was de eerste van in totaal 201 stempels die hij in de vier volgende jaren zou verzamelen. Hughes wou elk officieel land ter wereld bezoeken zonder één keer het vliegtuig te nemen. Soms ging het heel snel: in Europa bezocht hij tot zeven landen per dag. Maar soms verliep de reis tergend traag: zo had hij de omvang van Afrika toch enigszins onderschat. Bovendien moest hij er zes dagen in een gevangeniscel doorbrengen.
Hughes is een Britse filmmaker en noemde zijn reis The Odyssey Expedition. Ook hij maakte dankbaar gebruik van National Geographic om er een programma te hosten en updates over zijn reis bij te houden. De laatste stempel kreeg hij in het land dat ook Nijl-ganger Levison Wood vreest: Zuid-Soedan. Waarschijnlijk was Hughes van plan om zijn reis ergens anders te beëindigen, want Zuid-Soedan bestond nog niet eens toen hij vier jaar geleden vertrok. Net voor Kerstmis 2012 kwam hij aan in Liverpool. Dus eigenlijk was deze reis in 2013 al voorbij, maar toch willen we hem voor die ene week nog een eervolle vermelding geven.
#TeamGraham sending out an SOS (Island)… with @RosyMcMichael #SOSIsland pic.twitter.com/nsBcs1EZxz
— Graham Hughes (@EveryCountry) 8 oktober 2013
Hughes plaatste op zijn website ook een overzicht van zijn favoriete 101 landen. Helaas heeft België de lijst niet gehaald. In het beste geval staat ons land dus op 102. De laatste in de rangschikking van 101 is Oeganda. Nederland pronkt op de 73ste plaats in zijn lijstje: “Ik rook geen cannabis en Russische prostituees zeggen me ook niet veel, maar geloof me, er is meer dan dat in Nederland.” Ook Duitsland (46ste) en Frankrijk (22ste) vindt Hughes de moeite om te bezoeken. Zijn top vijf: op vijf Thailand, op vier Bolivia, op drie Egypte, op twee Palau en op één… Engeland. Moest hij daarvoor 201 landen bezoeken?
7. Zwemmen tussen de haaien
De kortste reis uit deze lijst, maar zeker niet de minste. Diana Nyad werd op 31 augustus 2013 de eerste vrouw die zonder bescherming de 180 kilometer van Cuba naar de Verenigde Staten al zwemmend aflegde. Ze sprong van een rots in Havana het water in en kwam 52 uur en 54 minuten later in Key West weer aan land. Daar komt nog eens bij dat Nyad op dat ogenblik toch al 64 jaar was. Liefst 35 jaar geleden probeerde ze de oversteek voor het eerst te maken, maar vier keer moest ze opgeven. De vijfde poging was dus de goede.
Ze hield echter niet op na deze prestatie. De media-aandacht gebruikte ze om een marathonzwem van 48 uur in New York te houden, waarmee ze 110.000 dollar voor de slachtoffers van orkaan Sandy inzamelde.
