Bijna 150 films zagen we die in het jaar 2023 een officiële release kende in België. Maar het was een filmjaar van gemengde emoties. Enerzijds ging er door het succes van Barbenheimer een golf van optimisme doorheen ieders filmhart – eindelijk gingen de mensen nog eens naar de cinema voor échte films! Anderzijds verkeerde de onzer geliefde industrie, die nog niet helemaal hersteld was van corona, opnieuw in crisis door de maandenlange scenaristen- en acteursstaking in Hollywood en de bedreiging van AI. Heel wat releases liepen daardoor vertraging op en de sector verkeerde maandenlang in een klimaat van onzekerheid. Toch zijn we tot een lijstje gekomen van films die van ons tot in de eeuwigheid onthouden mogen worden.

1. Past Lives

Films kijken en bespreken doe je in de eerste plaats nog altijd met het hart en dat hart voelden we bonken en breken tijdens Past Lives. Regisseur en scenariste Celine Song debuteert op het allerhoogste niveau met haar debuutfilm over de connectie tussen Nora (Greta Lee) en Teo Yoo (Jung Hae Sung). De twee kenden elkaar als kind, tot de jonge Nora samen met haar ouders naar Canada verhuisde. Jaren later komen Teo Yoo en Nora weer in contact, maar ook dan verliezen de twee elkaar weer uit het oog. Toch blijft de connectie tussen hen bestaan. Ingebed in een verhaal over migratie presenteert Celine Song Past Lives als een film vol verlangen en verdriet, over het hunkeren naar levens die niet mochten zijn en dromen die nooit zijn uitgekomen. Past Lives is prachtig gelaagd en diepempatisch en doet je hart breken voor ieder van de personages. Celine Song’s dialogen zijn prachtig, maar haar stiltes zijn nog mooier.

Past Lives speelt momenteel in de bioscoop.

2. The Quiet Girl

Ook in The Quiet Girl speelt stilte een bijzondere rol. Regisseur Colm Bairéad presenteert ons met deze film het schijnbaar eenvoudige verhaal van het jonge meisje Cáit – de jonge Catherine Clinch debuteert waanzinnig mooi – die in de zomer van het jaar 1981 door haar familie wordt weggestuurd. Ze brengt de zomer door bij de nicht van haar moeder, Eibhlín (Carrie Crowley), en haar echtgenoot Seán (Andrew Bennett). Voor Cáit zijn het vreemden, maar gedurende haar verblijf bij deze mensen voelt ze gaandeweg wat het is om bij een gezin te mogen horen. Deze film raakte bij ons enkele van onze meest gevoelige snaren, maar had ook net daardoor een troostend effect, een gevoel van herkenning en van erkenning en werd daardoor voor ons een van de meest waardevolle films die we in lange tijd zagen.

The Quiet Girl is te bekijken via Streamz Premium+.

3. Anatomie d’Une Chute

Regisseur Justine Triet had met Anatomie d’Une Chute – of Anatomy Of A Fall – de bedoeling om het hele leven van een koppel binnenstebuiten te keren. Om tot in de kleinste details bloot te leggen hoe lastig samenleven kan zijn, zelfs al zie je elkaar graag, of heb je elkaar tenminste ooit graag gezien. Een rechtszaak leek haar daarvoor de ideale setting. Hoe langer deze film duurt, hoe meer ongemakkelijk de kijkervaring wordt en hoe meer onze bewondering voor Triet groeit, want inderdaad: in de zoektocht naar hoe Samuel om het leven gekomen is, wordt er van niemand een spaander heel gelaten. De magnifieke lange scène van de ruzie tussen Sandra en Samuel zal nog lang blijven nazinderen, net zoals de magnifieke acteerprestaties van Sandra Hüller en van Milo Machado-Graner, die het blinde zoontje Daniel speelt.

Anatomie d’Une Chute is te huur via diverse VOD-kanalen.

4. Aftersun

De mooiste films van 2023 hadden duidelijk een thema: familie. In Aftersun, het langspeeldebuut van de Schotse regisseur Charlotte Wells, dat van het begin van het jaar dateert, gebeurt niet zo gek veel. We zien hoe de jonge vader Calum (Paul Mescal werd genomineerd voor een Oscar) op vakantie is in Turkije met zijn elfjarige dochter Sophie (Frankie Corio). Op die vakantie doen de twee doodgewone dingen als zonnebaden, eten en drinken, zwemmen en een enkele dag een uitstap naar een archeologische site. Doorheen die doodgewone beelden laat Wells een pad van kruimels achter. Je voelt dat er meer aan de hand is, maar je weet niet helemaal wat. Er worden vragen opgeroepen waar je vanuit jezelf een aanvoelen bij hebt, maar die nooit een eenduidig antwoord krijgen. Dat kan van Aftersun een frustrerende kijkervaring maken voor iemand die die antwoorden wel verwacht. Tegelijkertijd kan je deze film ook zien als een metafoor voor het leven: we proberen ons allemaal staande te houden op ons pad met alle uitdagingen die ons voor de voeten geworpen worden. En er zullen altijd mysteries blijven, vragen waarop we nooit antwoord zullen krijgen.

Aftersun is te streamen op MUBI.

5. Women Talking

Even met de ogen knipperen en de film was alweer uit de zalen. Toch is Women Talking bij ons blijven hangen. De titel dekt de lading en in deze film zien we dan vooral vrouwen praten. Eindelijk vrouwen praten, want de prent draait rond een groep vrouwen die in Bolivia in een religieuze gemeenschap woont. Zij trekken aan de noodrem wanneer de mannen zich keer na keer aan de vrouwen vergrijpen. En wat ze te zeggen hebben, komt binnen. De film zit vol bekende gezichten: onder andere Rooney Mara, Claire Foy, Frances McDormand en Jessie Buckley geven het beste van zichzelf. Women Talking is hard en confronterend, maar draait anderzijds ook om vrouwen die voor zichzelf opkomen en hoop koesteren op een betere toekomst. Ben Whishaw speelt het mannelijke lichtpuntje.

Women Talking is te streamen op Prime Video.

6. WIL

In 2016 was dit verhaal over de Vlaamse collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog een ongezien succes voor auteur Jeroen Olyslaegers die onder de prijzen bedolven werd. WIL was – en is nog steeds – een brutale roman over een jonge hulpagent die tot zijn eigen ongenoegen laveert tussen twee werelden: die van het verzet waartoe zijn vriendin Yvette behoort, en die van de collaboratie waar hij eerder toevallig in gerold is. De film van Tim Mielants is minstens even brutaal als de roman. WIL was geen aangename kijkervaring, maar wél een indrukwekkende film. Deze film draait om de kleine levens, de levens die niemand zich later misschien nog zal herinneren, maar die er wél toe doen. Want wat zou jij doen als mens als je de kans zou hebben het leven van een ander mens te redden?

7. Empire Of Light

De openingsscène van Empire Of Light is prachtig: in een donkere bioscoop floepen één voor één de lichten aan. Langzaam maar zeker komt de inkomhal tot leven. Buiten dwarrelen sneeuwvlokjes, kerst hangt in de lucht, maar in de bioscoop gaat de magie door zoals op elke andere dag. We maken kennis met Hilary (Olivia Colman), de dutymanager van de Empire, een klein cinemaatje met twee zalen. Hilary kwijt zich al jaren zo goed en zo kwaad ze kan van haar taak, maar ze heeft zelf nog nooit een film gezien. Dat is het privilege van het publiek. Wanneer Stephen (Micheal Ward) de Empire binnen wandelt, vindt Hilary in hem een onverwachte vriend. De grote kritiek op Empire Of Light is dat het een naïeve film is en dat klopt. Maar hoe prachtig naïef is deze film! Sam Mendes, die voor het eerst ook helemaal zelf het script schreef, schetst de bioscoop als een veilige plek waarbinnen je kan ontsnappen aan de buitenwereld. En laat ons dat nu behoorlijk herkenbaar vinden.

Empire Of Light is te streamen via Disney+.

8. Barbie

De verwachtingen voor Barbie waren vooraf hoog en de film bleek een waar schot in de roos. Greta Gerwig, Noah Baumbach en Margot Robbie (naast actrice ook producer) hebben een leuke, originele en Barbie-roze film afgeleverd waar ook nog eens een stevige dosis maatschappijkritiek in verweven zat, zonder dat dié dan weer vervelend werd. Ja, de kritiek op het patriarchaat ligt er metersdik op, maar tegelijkertijd is het de eerste keer dat een feministische boodschap als de deze zo’n breed publiek heeft weten te bereiken. Dat bepaalde mannen zich aangevallen voelde door de film, versterkte alleen maar het punt dat deze prent maakte. Daarnaast was Barbie ook gewoon fijn kijkvoer propvol visuele vondsten en grappen, waarvan er toch acht op de tien goed landen. Door de golf van roze, plezier en optimisme die Barbie deze zomer door de bioscoopzalen deed waaien, zullen wij altijd met een warm hart aan deze film moeten terugdenken.

Barbie is te huren via diverse VOD-kanalen.

9. Blue Jean

Blue Jean is een film van de kleinste soort: eentje waarin emoties vaak binnen gehouden worden en afgeleid moeten worden. We maken kennis met Jean (een schitterende Rosy McEwen) die met veel passie lichamelijke opvoeding geeft op een secundaire school. Jean is lesbienne en heeft een relatie met Viv (Kerrie Hayes), maar behalve haar dichtste vrienden en haar zus weet niemand van haar geaardheid. Ook wanneer Jean merkt dat Lois (Lucy Halliday), een meisje uit het netbalteam dat Jean traint, lesbisch is en daardoor gepest wordt, blijft ze zwijgen. Het is door de prachtvertolking van Rose McEwen dat we van begin tot eind sympathie kunnen blijven voelen voor Jean: zelfs wanneer ze Lois op de ergst mogelijke manier in de steek laat, kunnen we als kijker begrijpen waarom.

Blue Jean is te streamen via Streamz Premium+.

10. Retour À Seoul

Retour À Seoul maakt in een knappe en flitsende film duidelijk wat het met iemand doen kan als je afgewezen wordt door je ouders. Freddie (Park Ji-min), een door Franse pleegouders geadopteerde Koreaanse jonge vrouw, belandt ’toevallig’ in Zuid-Korea en voelt daar haar identiteit en haar roots aan haar trekken. Freddie is chaotisch en impulsief, ze kan zich maar lastig hechten aan anderen en gooit regelmatig haar hele leven om. Maar vooral is ze zoekende naar zichzelf. Retour À Seoul lijkt in eerste instantie een flitsende grootstadfilm, maar wie erin slaagt om mee te voelen met wat Freddie voelt, wacht een bijzonder emotionele kijkervaring.

Retour À Seoul is te huur via Sooner, Google Play en Apple.

11. Fingernails

Fingernails speelt zich af in een doodgewone wereld met één eigenaardigheid: de wetenschap heeft een manier ontdekt om de aanwezigheid van liefde tussen twee mensen te testen aan de hand van hun vingernagels. Koppels kunnen zich in diverse Liefdesinstituten trainen in liefde en verbondenheid om dan, tot slot, een machine uitspraak te laten doen over de echtheid van hun liefde. Eén van die koppels die die test met glans hebben doorstaan zijn Anna (Jessie Buckley) en Ryan (Jeremy Allen White). Fingernails zou een aflevering van Black Mirror kunnen zijn en is een soort mix van het kunstmatige aspect in de Apple TV+-reeks Severance (2022), gemixt met de obsessie met de liefde die we in The Lobster (2015) zagen. Wie kan meedrijven op de melancholische sfeer van Fingernails – de soundtrack is prachtig! – wacht een mooie kijkervaring.

Fingernails is te streamen op Apple TV+.  

12. La Passion De Dodin Bouffant

We zijn voor bijna elke soort film voorstander van de bioscoopervaring, maar zeker voor een film als La Passion De Dodin Bouffant (de Engelse titel The Taste Of Things klinkt prachtig) bood het grote scherm een aantal voordelen. In het eerste halfuur zien we regisseur Anh Hung Tran met zijn camera door de keuken van de Eugénie heen en weer zwenken, inzoomend op heerlijk uitziende gangen van een maaltijd. Eugénie (Juliette Binoche) is de kokkin van de bekende kok Dodin Bouffant en ze kookt voor hem en zijn vrienden. Pas later beseffen we dat er meer aan de hand is: lekker eten en het koken van equise gerechten is voor hen niet alleen een kunstvorm, maar vooral ook een liefdestaal. De film is hier jammerlijk genoeg te zeer onder de radar gebleven, maar was voor ons een hoogtepunt in dit filmjaar.

13. Dalva

Deze debuutfilm van de Belgische Emmanuelle Nicot greep ons behoorlijk naar de keel. In een compacte 84 minuten vertelt Nicot het verhaal van een twaalfjarig meisje dat bij haar vader wordt weggehaald en in de jeugdopvang terechtkomt. Door de traumatische ervaringen die het meisje opgedaan heeft, moet Dalva nog leren wat een juiste manier is van het tonen en ervaren van liefde en affectie en wat het betekent om een kind te (mogen) zijn. Emmanuelle Nicot laat haar film starten op het moment dat Dalva thuis wordt weggehaald en dus aan het begin van de lange weg naar herstel die Dalva te bewandelen heeft. Ze stelt lichtjes in het donker op in de vorm van begeleider Jayden (Alexis Manenti), beschermengel Samia (Fanta Guirassy) en Marina (Sandrine Blancke), de moeder van het meisje. Toch maakt het de film niet minder confronterend, want de jonge actrice Zelda Samson, die wonderbaarlijk sterk debuteert als actrice en nog maar elf was op moment van casting, maakt het trauma in elke minuut van de film voelbaar.

Dalva is te huren op verschillende VOD-platformen.

14. Perfect Days

De laatste weken van 2023 waren best vruchtbaar voor dit eindejaarslijstje, ook Perfect Days van Wim Wenders kwam in de eindsprint van het jaar uit. Wenders vertelt het verhaal van Hirayama (Kôji Yakusho), een zwijgzame man die in Tokio woont, een eenvoudig leven leidt en de kost verdient met het schoonmaken van openbare toiletten. Hij houdt van zijn gestructureerde leven, de muziek die hij op cassettes beluistert in zijn auto, het lezen van boeken en de bomen die hij fotografeert. In een aangenaam ritme laat Wim Wenders ons door een film meanderen die gespaard blijft van groot drama. Op het einde van de aftiteling doet de regisseur ons kennismaken met het Japanse woord “komorebi”. Dat is een woord voor “het unieke beeld dat je krijgt op ieder uniek moment door het zonlicht dat door de bomen schijnt” en dient als een mooie metafoor voor de film die gaat over tevreden zijn met wat je hebt in het leven dat je hebt.

15. Elemental

Elemental kende een bijzonder parcours. Zo startte de film met het slechtste openingsweekend voor een Pixarfilm ooit, maar op Disney+ brak de film dan weer een record met maar liefst 26,4 miljoen kijkbeurten in de eerste vijf dagen. Het verhaal speelt zich af in Elemental City waar de vier natuurelementen bij elkaar wonen. Vuur en water doen daarbij hun best om uit elkanders buurt te blijven omdat ze niet verenigbaar blijken. Het vuurelement Ember zou graag het buurtwinkeltje van haar vader overnemen, maar blijkt ook daarvoor niet over de juiste talenten te beschikken. Wanneer ze het waterwezen Wade ontmoet, blijken ze naast hun grote verschillen toch veel gemeen met elkaar te hebben. Dit is een prachtfilm over immigratie en over jezelf durven, mogen en kunnen zijn.

Elemental is te streamen op Disney+.

16. The Holdovers (Winter Break)

Bij ons vond de distributeur het blijkbaar een beter idee om The Holdovers onder de titel Winter Break in de zalen te brengen, maar omdat de film internationaal en ook tijdens het komende awardseizoen bekend zal staan onder de titel The Holdovers gebruiken we hier ook gewoon die originele titel. In zijn nieuwe film neemt Alexander Payne (regisseur van onder andere Nebraska (2013) en Sideways (2004) de tijd om stil te staan bij die mensen voor wie kerst er om welke reden dan ook anders uitziet. Een geweldige Paul Giamatti speelt Paul Hunham een leerkracht die wat in het verleden is blijven hangen en het belang van zijn leven aan zijn vak Oude Beschavingen ophangt. Hij geeft les aan Barton, een kostschool in het Engeland van de jaren zeventig waar hij zelf als scholier les volgde. Mr. Hunham heeft weinig familie en vrienden en bijna alle leerlingen en collega’s hebben een hekel aan hem. Hij blijft bij de paar leerlingen die tijdens de kerstvakantie geen thuis hebben om naartoe te gaan. Onder hen ook Angus Tully (Dominic Sessa), een druktemaker die al verschillende scholen versleten heeft. Wat er vervolgens gebeurt is volstrekt voorspelbaar: de twee krijgen tijdens de twee weken kerstvakantie meer zicht op elkanders verhaal en ontwikkelen een zeker begrip voor elkaar. Maar de manier waarop, de empathie die wordt opgebracht in het verhaal van scenarist David Hemingson, die is zeker een trip naar de bioscoop waard.

Winter Break speelt momenteel in de bioscoop.

17. Are You There, God? It’s Me, Margaret.

Are You There, God? It’s Me, Margaret. raakte bij ons zelfs helemaal niet tot in de bioscoopzalen. De nieuwe film van de regisseur van The Edge Of Seventeen (2016) draait rond de elfjarige Margaret (Abby Ryder Fortson) die samen met haar ouders uit New York wegtrekt en in New Jersey gaat wonen. Hoewel ze in eerste instantie angst heeft om haar oma en haar vrienden achter te laten, wordt ze al snel opgenomen in de vriendengroep van Nancy Wheeler (Elle Graham). Maar vergeleken met Nancy voelt Margaret zich vooral heel onvolwassen: ze heeft nog geen ervaring met jongens, heeft haar maandstonden nog niet gehad en haar borsten willen maar niet beginnen groeien. Are You There, God? It’s Me, Margaret. is een aandoenlijk kleine film over een meisje dat gewoon zoals alle anderen wil zijn, maar nog niet weet dat zoiets niet bestaat. Met mooie rollen van Rachel McAdams en Benny Safdie als de ouders van Margaret.

18. All The Beauty And The Bloodshed

Deze documentaire volgt het leven van kunstenares Nan Goldin, wiens werk over heel de wereld is geëxposeerd, en haar protest tegen de familie Sackler. Wie reeds naar Dopesick (Disney+) en Painkiller (Netflix) gekeken heeft, is bekend met de familie Sackler en hun aandeel in de crisis die ontstaan is rond de pijnstiller Oxycodon. De documentaire All The Beauty And The Bloodshed doet dienst als protest tegen de familie Sackler én maakt de inzet van dat protest meteen ook erg voelbaar door persoonlijke verhalen van familieleden van slachtoffers te brengen. De combinatie van het activisme dat in deze film zit én de persoonlijke verhalen van slachtoffers maken All The Beauty And The Bloodshed een unieke documentaire.

All The Beauty And The Bloodshed is te streamen via Streamz Premium+.

19. Je Verrai Toujours Vos Visages

Sinds 2014 biedt Herstelrecht in Frankrijk slachtoffers en daders van misdrijven de mogelijkheid om een dialoog aan te gaan via beveiligde faciliteiten, onder begeleiding van professionals en vrijwilligers zoals (in deze film) Judith, Fanny of Michel. In Je Verrai Toujours Vos Visages zien we hoe ernaar toe gewerkt wordt om daders en slachtoffers van misdrijven in veilige contexten met elkaar het gesprek te laten aangaan. Het levert een erg empatische en authentieke film op waarbij je bijna vergeet dat je naar een cast aan het kijken bent die personages vertolken. De hoop en de verbondenheid die kan ontstaan, maar ook de woede en het hartzeer worden voelbaar gemaakt en je wordt gedwongen om stil te staan bij hoe veel mensen dagelijks worstelen met trauma, zelfs al is het niet zichtbaar.

Je Verrai Toujours Vos Visages is te huren via diverse VOD-kanalen.

20. Killers Of The Flowers Moon

We houden van Martin Scorsese, maar met zijn 206 minuten vormt Killers Of The Flower Moon wel een drempel. Het verhaal speelt zich af in het Oklahoma van de jaren 20 van de vorige eeuw waar leden van de Osage-stam in mysterieuze omstandigheden om het leven worden gebracht. De gemiddelde Osage-volbloed haalt de 50 niet en wanneer ze sterven – aan gezondheidsproblemen, suïcide of zelfs bij een gewelddadig delict – wordt er zelden of nooit een onderzoek naar de doodsoorzaak ingesteld door de plaatselijke autoriteiten. Het doet de originele bewoners van de VS nationale hulp inroepen. Scorsese had zijn script eerst geschreven rond het personage van Jesse Plemons, de federaal agent die onderzoek komt doen, tot hij besefte dat hij dan weer gewoon het perspectief van de witte man zou weergeven die de boel komt redden. Daarna draaide hij zijn script 180 graden, Plemons werd een nevenpersonage – we zijn de twee uur voorbij wanneer hij opduikt – en het verhaal draaide rond de Osage die iedereen in hun familie één voor één zagen sterven. Het levert een gans andere film op, een blik die we niet vaak te zien krijgen en een oefening in empathie. Lily Gladstone, de gedoodverfde Oscarwinnares, levert daarbij de mooiste acteerprestatie als de zachte Mollie die voor de charmes van haar chauffeur (Leonardo DiCaprio) valt, maar steeds meer angst en duisternis haar hart voelt binnensluipen. En het is een opluchting om te zien dat Robert De Niro, als wolf in schapenvacht, nog in staat is tot echt grootse acteerprestaties, als hij er maar zin in heeft. Deze film heeft dus zeker zijn kwaliteiten en verdiensten, maar tegelijkertijd kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat Killers Of The Flower Moon langer is dan strikt noodzakelijk en dat een film die 45 minuten korter was, dezelfde boodschap had kunnen brengen. Naast een knappe film is Killers Of The Flower Moon toch ook gewoon een beroep op ons uithoudingsvermogen.

Killers Of The Flowers Moon is te huur via de diverse VOD-kanalen. Ergens in januari komt de film beschikbaar voor abonnees op Apple TV+.

21. Spider-Man: Across The Spider-Verse

De superheldenmoeheid is officieel, maar op de Spider-Man-animatiefilms van de makers van de Lego-films en Mitchells vs. The Machines (Netflix) heeft die nog lang geen vat. Nochtans speelt ook dit verhaal zich af in de Multiverse, net zoals de recente Marvelflops, is het verhaal lang en complex, vliegen er meer dan 240 personages voorbij (waaronder een wel zeer intense Oscar Isaac) en speelt het verhaal zich af in zes verschillende universums. Complexe boel dus en Spider-Man: Across The Spider-Verse is dan ook gemaakt door een crew van meer dan 1.000 mensen die samen de langste Amerikaanse animatiefilm aller tijden hebben gemaakt. En soms is het inderdaad een beetje veel en wild en flitsend. Maar op andere momenten neemt deze film net gas terug om de emotie te laten werken en dat is dan ook te zien in de animatie waar dan een andere stijl voor gehanteerd wordt. Miles leert in dit tweede deel van de Spider-animatiefilms dat goed en kwaad niet zo makkelijk te onderscheiden is van elkaar dan hij altijd dacht en hij komt voor een gigantisch moreel dilemma te staan. Het onverwachte einde maakt dat we nog geen klein beetje uitkijken naar Spider-Man: Beyond The Spider-Verse.

Spider-Man: Across The Spider-Verse is te huur via diverse VOD-kanalen.

22. AIR

We stapten de bioscoopzaal binnen voor een film die had kunnen aanvoelen als een promotiespot, maar die ons behoorlijk onverwacht ontzettend heeft geëntertaind. Matt Damon, Ben Affleck en Jason Bateman voeren een uitstekende cast aan als de heren die de basketbalbelofte Michael Jordan aan boord proberen krijgen bij Nike. Het interessante aan deze film is dat de film zich in een periode afspeelt waarin Nike maar weinig voorstelt in het sportwereldje en over een zelfs nog slechtere reputatie beschikt in de basketbalwereld. Het maakt van AIR een film over geloven in je eigen sterktes en af en toe een risico durven nemen om daarna verder te kunnen springen.

AIR is te bekijken via Prime Video.

23. The Chapel

Met The Chapel heeft Dominique Deruddere zijn beste film afgeleverd. Het verhaal draait rond de virtuoze pianiste Jennifer Rogiers (een uitstekende Taeke Nicolaï in haar eerste hoofdrol) die, wanneer ze als één van de twaalf finalisten mag deelnemen aan de Koningin Elisabethwedstrijd, alles op alles zet om die prestigieuze wedstrijd ook te winnen. Ze wordt samen met de andere finalisten een week geïsoleerd van de buitenwereld in een muziekkapel en heeft er maar één doel: repeteren om te winnen. Het wedstrijdgegeven en de begeestering die alle finalisten hebben is treffend in beeld gebracht door Louis Deruddere, zoon van. Hij was geknipt voor de montage van deze film, want de jongere Deruddere heeft zelf een verleden als klassiek pianist die acht uur per dag studeerde, maar uiteindelijk zijn studies moest opgeven omdat zijn polsen het begaven. Tijdens de finalesequentie, die gefilmd werd in Bozar, zaten we met klamme handen te kijken.

The Chapel is te bekijken op Streamz.

24. Oppenheimer

Christopher Nolan is een filmmaker die bewondering verdient: keer op keer weigert hij zijn publiek te onderschatten. Met Oppenheimer zorgde hij voor één van de grootste blockbusters van de zomer terwijl het in wezen een drie uur durende politiek getinte praatfilm is. Wij zagen Oppenheimer in elk van zijn beschikbare formaten en gingen telkens met hetzelfde gevoel buiten: een knappe, maar ook zeker geen perfecte film. Het sterkste punt van Oppenheimer is zijn cast, die zonder uitzondering uitstekend staat te acteren. Dat deze film een aantal Oscars mee naar huis zal mogen nemen staat buiten kijf en is niet meer dan terecht, maar wij supporteren het hardst voor Robert Downey Jr. die, nu hij van Marvel verlost is, weer écht lijkt te willen acteren.

Oppenheimer is online te huur in de diverse VOD-platformen.

25. The Banshees Of Inisherin

Regisseur Martin McDonagh brengt Colin Farrell – die voor de derde keer in een film van McDonagh meespeelt – en Brendan Gleeson voor het eerst sinds In Bruges (2008) weer samen. Ze hadden daar zoveel zin in dat ze hun medewerking aan The Banshees Of Inisherin al zeven jaar voor het project effectief groen licht kreeg hadden toegezegd. Het verhaal flitst ons naar het jaar 1923 en naar het fictieve Ierse eiland Inisherin waar Pádraic (Farrell) aan de grond genageld staat wanneer Colm (Gleeson), zijn beste vriend sinds mensheugenis, plots zijn vriend niet meer zijn wil. Het is het begin van een film waarin een man het onbegrijpelijke probeert te begrijpen: Pádraic moet een plotse breuk zien te verwerken. Als Martin McDonaugh zijn typerende gevoel voor humor had kunnen intomen dat het laatste deel van de film wel heel erg beheerst, zou deze film veel hoger geëindigd zijn in dit lijstje.

The Banshees Of Inisherin is te bekijken via Disney+.

26. The Killer

De relatie tussen David Fincher en Netflix lijkt – na een serie als Mindhunter (2017-2019) en de film Mank (2020) – nog steeds goed te zitten, want ook zijn nieuwe film The Killer maakte hij voor hen. Wat meer is: voor The Killer maakte ook Michael Fassbender zijn comeback. Fassbender nam in 2017 een pauze in het acteren om zich toe te leggen op het autoracen. In die zes jaar was hij niet meer in een film te zien, op zijn verplichte rol van Magneto in de X-Menfilm Dark Phoenix na. Maar toen belde David Fincher en als de regisseur van onder andere Se7en (1995), Fight Club (1999), Zodiac (2007), The Social Network (2010) en Gone Girl (2014) belt, kan je niet weigeren. In diens nieuwe film speelt Fassbender een huurmoordenaar die in een ongezien moment van zwakte een klus verpest en er daarna voor dient te zorgen dat hij alle losse eindjes wegwerkt. Niets dat we nog niet eerder zagen, maar de regie van Fincher is efficiënt en het is ook erg fijn om Fassbender terug te zien.

The Killer is te bekijken op Netflix.

27. Tetris

Wanneer een film Tetris heet, wek je sowieso al de aandacht op van een flink aantal mensen, want wie kent het gelijknamige spelletje niet? In deze nieuwe film van Jon S. Baird, de regisseur van de charmante film Stan & Ollie (2019) leren we de Nederlandse gamedesigner Henk Rogers, Nederlander, kennen. Taron Egerton geeft gestalte aan de man die als eerste de distributierechten van Tetris wist te bemachtigen. Het spel wint aan grote populariteit en in de jaren 80, gedurende de Koude Oorlog, raakt Henk betrokken in een bitse strijd om de auteursrechten. Het verhaal lijkt absurd, maar het is helemaal waar en heeft een entrtainende film opgeleverd.

Tetris is te bekijken via Apple TV+.

28. Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves

Ik denk niet dat iemand een goed oog had in de Dungeons & Dragons-verfilming toen die aangekondigd werd. Heel veel spelers vreesden voor het ergste, niet-spelers zagen de meerwaarde van een film niet. Maar tot ieders verrassing bleek Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves de leukste blockbuster van het jaar. Er zat schwung in de prent, de humor werkte en de film werd ook gemaakt met respect voor de eigenheden van het spel. Het feit dat verschillende game mechanics ook verwerkt waren in de film, maakte duidelijk dat er met respect voor het spel aan deze film gewerkt was. Dat het dan ook nog eens zo een fijne film was, maakte de verrassing helemaal compleet!

Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves is te huur via de diverse VOD-platformen.

29. The Whale

The Whale werd gebaseerd op een toneelstuk dat Aronofsky in 2012 zag en dat ‘m diep ontroerde. Hij nam dan ook meteen contact op met Samuel D. Hunter, de auteur van het stuk, en met diens zegen ging Aronofsky op zoek naar een hoofdrolspeler. Het zou nog jaren duurde voor hij uiteindelijk Brendan Fraser castte, de man die met deze rol zijn comeback in de spotlights beleefde en een Oscar won voor zijn rol. Fraser speelt Charlie, een man die aan zodanige obesitas lijdt dat de dood niet veraf is. Charlie houdt zich bezig met het doceren van een online cursus Engels en het lezen en corrigeren van een stapel essays. Het beste aspect aan The Whale is dat Darren Aronofsky het kader klein heeft durven houden, letterlijk en figuurlijk. Charlie lijdt zo’n geïsoleerd leven dat hij zijn flat niet meer uitkomt, gesteld dat hij het nog zou kunnen. En samen met hem komt de kijker dus nooit verder dan zijn voordeur. Darren Aronofsky heeft van The Whale volgens ons een oefening in empathie gemaakt: kunnen we als kijker begrijpen hoe Charlie gekomen is tot zijn huidige punt? En kunnen we ook verder kijken dan dat enorme gewicht dat hij meetorst? Kunnen we de mens Charlie nog zien? Daarin is de regisseur volgens ons geslaagd.

The Whale is te huur via diverse VOD-platformen.

30. Wonka

Toen Wonka aangekondigd werd, waren we nogal sceptisch, er waren immers al veel verschillende vertellingen van dit verhaal geweest. Het is dan ook fijn om te leren dat Timothée Chalamet, de uiteindelijke hoofdrolspeler, hetzelfde gevoel had toen hij over de film hoorde. Dat Paul King en zijn team – de mensen achter de beide Paddington-films – achter de film zaten, pleitte dan weer voor de prent. Nu we ‘m gezien hebben weten we: Wonka is een leuke en zeer creatieve film. Er zitten soms net iets té veel ideeën in, maar de lichtheid die de film in zich draagt, en die grenst aan naïviteit, is aanstekelijk en het is fijn om Timothée Chalamet – wiens talent werkelijk onbegrensd lijkt – ook dit soort rol eens te zien spelen.

Wonka speelt momenteel in de bioscoop.