De VRT maakte begin deze week bekend dat het opnieuw Eurosong zal gebruiken als nationale voorselectie voor het Eurovisiesongfestival van 2023. Die beslissing zorgde voor heel wat gemengde reacties bij de fans van de liedjeswedstrijd. Eurosong leverde in het verleden namelijk nog maar zelden een inzending op die goed wist te scoren.
Tot nu toe werden 16 van 31 ‘Vlaamse’ inzending voor het Eurovisiesongfestival gekozen via het legendarische/beruchte programma Eurosong. Doorheen de jaren heeft het programma meerdere vormen aangenomen. Toch kwam het er zo goed als altijd op neer dat verschillende bekende en minder bekende artiesten een lied mochten inzenden. Na een eerste selectie mochten de beste artiesten dan live op televisie – eventueel met preselecties, halve finales en uiteraard een grote finale – de jury en/of kijker thuis overtuigen van hun kunnen. De winnaar van Eurosong kreeg uiteindelijk de eer om ons land te vertegenwoordigen op het volgende Eurovisiesongfestival.
Ann Christy als eerste
Eurosong werd voor het eerst georganiseerd in 1975, twee jaar na het onvergetelijke optreden van Nicole en Hugo. Torenhoge favoriet Ann Christy haalde het toen met Gelukkig zijn. Ze werd op diezelfde editie van Eurosong overigens met een ander lied ook nog eens derde. Ann Christy trok dan ook met hoge verwachtingen naar Zweden. Daar was een 15de plaats op 19 deelnemers echter het resultaat. Eén troost: ze deed het daarmee wel beter dan Nicole en Hugo.
Tot 1989 werd Eurosong acht jaar lang tweejaarlijks georganiseerd. De prestaties van de Vlaamse inzendingen waren in die jaren zo goed als allemaal ondermaats. A million in one, two, three van Dream Express uit 1977 was de enige inzending die de top 10 zou halen met een zevende plaats. Zelfs Soldiers of Love van Liliane Saint-Pierre uit 1987 in eigen land slaagde daar nipt niet in.
De editie van ’89 was bovendien een eye-opener. Ingeborg had op Eurosong met Door de wind namelijk ruim Clouseau met Anne geklopt in de finale. Op het Songfestival zelf werd ze echter ontgoochelend 19de van de 22 landen, terwijl Anne een gigantische hit werd.
Alle hoop (onterecht) op Clouseau
In 1991 werd Eurosong dan ook, ter compensatie, eenmalig omgedoopt tot Euro-Clouseau. Dat Clouseau naar het Eurovisiesongfestival zou gaan, stond toen op voorhand vast. De kijker mocht enkel nog beslissen met welk van de drie voorgeselecteerde nummers ze dat deden. Dat werd uiteindelijk Geef het op, maar ook Europa gaf de razend populaire Vlaamse band al snel op. Clouseau eindigde pas 16de op 22 landen.
Een terugkeer naar Eurosong in 1993 bleek eveneens geen succes. De Vlaamse winnares Barbara Dex eindigde in Europa als allerlaatste. Ook de jaren erna eindigde de winnaar van Eurosong, die vaak in eigen land de hoop deed aanwakkeren, in de ergens achteraan in het klassement. En dat was zelden tot de verrassing van de Eurovisie-experts. Een klein podium in een relatief kleine televisiestudio inpalmen, is namelijk nog iets helemaal anders dan een grote zaal met meer dan 10.000 luidruchtige fans uit alle uithoeken van Europa en nog verder.
Tom Dice scoort na interne selectie
In 2010 gaf de VRT dan ook Eurosong op. Sinds de invoering van de halve finales had ons land namelijk nog nooit de finale gehad. Voor het eerste in decennia werd de Vlaamse inzending intern gekozen.
De RTBF had in 2003 op dat vlak alvast het goede voorbeeld gegeven door Urban Trad met Sanomi intern te selecteren, iets wat België bijna een overwinning opleverde. Ook de relatief onbekende Tom Dice, die in 2010 werd gekozen, overtrof alle verwachtingen. Met Me and My Guitar werd hij zesde, het beste resultaat ooit voor de VRT.
Axel Hirsoux en Laura Teroso begraven tijdelijk Eurosong
Toen een gelijkaardige formule twee jaar later met Iris en Would You? een heel wat minder goed resultaat opleverde, werd Eurosong toch weer even van onder het stof gehaald. Axel Hirsoux met Mother (niet naar finale in 2014) en Laura Tesoro met What’s the pressure (tiende plaats in 2016) zijn de voorlopig laatste winnaars van het programma.
In 2018 (Sennek met A Matter of Time) en 2021 (Hooverphonic met The Wrong Place) werd opnieuw intern gelesecteerd. Een 19de plaats in de finale was ook voor hen het hoogst haalbare. De formule met Tom Dice bleek dus eerder uitzondering dan regel. Mogelijk brengt Eén daarom Eurosong terug. Al zullen de tweejaarlijkse hoge kijkcijfers daar ook niet vreemd aan zijn.