Boris Johnson is sinds het vertrek van Trump met voorsprong de meest besproken politicus in het westerse halfrond. Als je een script zou indienen bij een filmproducent, dat het leven van Johnson beschrijft, zou hij of zij het in de vuilbak kieperen: “Onrealistisch”. Wij doken in dat beruchte leven en trachten in vier delen aan te geven waar al die dadendrang vandaan komt. Vandaag “Boris de Gokker”.
“Where to begin?” zuchten heel wat Engelsen als je zijn fratsen bij elkaar telt. 6 kinderen bij 3 vrouwen, de regels met de voeten treden die hij zelf oplegt aan anderen en met veel chutzpah – branie en lef – beslissingen verdedigen waar hij niet echt in gelooft. “Il faut le faire” zouden de Fransen dan weer zeggen.
De oorsprong van zijn roekeloosheid
Éen van de facetten van zijn persoonlijkheid is dan ook een verregaande roekeloosheid, de mentaliteit van een gokker die dikwijls wel wint en daarom ook blijft voortspelen. Zelf zegt hij daarover: “Er breekt een moment aan dat je het dynamiet onder je eigen levensweg moet aansteken en jezelf moet laten ontsporen. Kijken wat er dan gebeurt.”
Boris is een classicist – we komen hier later op terug want veel van zijn denkbeelden vond hij bij de Grieken -, maar die gokmentaliteit deed hij op bij schrijver P.G. Wodehouse. Hij bewonderde van jongs af aan die schrijver en vooral het hoofdpersonage ‘Wooster’. Bertie Wooster is een aristocraat die de hele tijd rampen veroorzaakt, maar telkens wordt gered door zijn butler Jeeves.
2 maten en 2 gewichten, reeds in zijn studententijd
De beruchte Bollingdon club, die altijd maximum uit 24 leden bestaat, was het summum van roekeloos plezier. Een groot deel van de Engelse elite die later het land zou leiden, hebben deel uitgemaakt van die club. Zij maken regelmatig Oxford onveilig, slaan soms restaurants en pubs aan diggelen en cultiveren naast een buitengewone arrogantie van elitisme, ook een anarchistische passie voor het overtreden van regels. Het moet niet verbazen dat Boris zo licht omsprong met de coronaregels, terwijl de hele bevolking in de pas moest lopen. Ze zijn zo opgevoed.
Een verregaande nonchalance
Deze chaotische, arrogante stijl straalt hij ook uit met zijn bewust gecultiveerd nonchalant imago, waardoor hij minder bedreigend overkomt. Toen hij de eerste keer trouwde, vertelde zijn schoonmoeder op de bruiloft waarom Boris geen deftig kostuum had: ”Het is dat zijn voeten te groot zijn, maar anders was hij ook nog in de schoenen van mijn man getrouwd en naar het altaar gestrompeld.”
Brexit, de grootste economische gok in de 21ste eeuw
Brexit was natuurlijk de grootste gok in zijn carrière. Door het kamp van de ‘Leavers’ te kiezen, zette hij letterlijk de economie van Groot-Brittannië op het spel en dit zonder enig uitgewerkt toekomstplan. Er was een vaag idee om een “Singapore aan de Thames” te bouwen, een soort vrijhandelsstaat in Europa zonder regelgeving, maar dit alles bleef bij een idee. We komen hier in een aparte aflevering op terug want het blijft met voorsprong het strafste politieke verhaal van de laatste 25 jaar.
In corona moet hij zijn meerdere erkennen
Natuurlijk zou hij corona krijgen. De lichtzinnigheid waarmee hij Trump-gewijs met deze onzichtbare vijand omging, was vintage Boris. Aan het begin van de crisis op 5 maart 2020 liet hij zich het volgende ontvallen: “Ik was een paar dagen geleden in een ziekenhuis waar volgens mij een paar coronapatiënten waren en ik heb iedereen de handen geschud.” Hij vervolgde: ”Het beste wat je kunt doen is je handen met zeep wassen, terwijl je twee keer ‘Happy Birthday’ zingt!’’ Exact 1 maand later vocht hij op intensieve zorgen voor zijn leven. De hoofddokter kon er niet mee lachen: “Een uur later en je had dood kunnen zijn“
Het harde oordeel van het establishment
Het is dan ook niet verbazend dat David Cameron, ex-premier van het VK hem een ‘greased piglet’ vindt: een ‘ingevet varken’ dat zich altijd uit netelige omstandigheden weet te werken.
Max Hastings, de ex-hoofdredacteur van de Daily Telegraph – zijn ex-baas nota bene, want Boris Johnson is lang journalist geweest – gaat nog een stapje verder: ”Hij zal alles zeggen tegen man, vrouw, kind wat hem op dat moment voldoening geeft, ongeacht of hij dat tien minuten later moet tegenspreken. Omdat hij de perceptie creëert dat hij overal mee wegraakt, maakt hij van die eigenschap gebruik om vergeving te krijgen voor een reeks dwaasheden, blunders, idiotieën en schoftenstreken.”
De opvolger van Max Hastings, Charles Moore, stelt het nog scherper: “Je weet met hem altijd precies waar je aan toe bent, want hij stelt altijd teleur.”
Boris Johnson zegt daarover zelf in een interview met de Daily Mirror: “Ik ben een jongleur. Ik kan alles krijgen wat ik wil.” In deel 2 zullen we zien dat dit zeker het geval is met de vrouwen.
(lb)
De auteur Xavier Verellen is CEO van de scale up QelviQ, met kantoren in Antwerpen en New York. QelviQ is een Internet Of Things bedrijf dat een oplossing wereldwijd vermarkt om wijnen op de ideale temperatuur te serveren. (www.qelviq.com)