‘The Times They Are a-Changin’: 2018 was het jaar waarin we begonnen te zeuren over de aanhoudende stroom van series, want tegenwoordig is het onmogelijk om nog alles te bekijken waardoor een voorselectie zich al opdringt. Toch hebben we weer veel kunnen zien en veel goeie dingen gezien ook op steeds meer verschillende platformen. Van de series die wij gezien hebben in het afgelopen jaar blijven deze ons heel erg bij.

1. Succession (S1) – HBO

HBO verraste opnieuw dit jaar met een reeks die zijn gelijke niet kende. Succession vertelt het verhaal van Leroy Roy, de oprichter en directeur van een gigantisch mediabedrijf, Waystar Royco, dat verschillende merken verzamelt en zo belangen heeft in televisie, radio, kranten, boeken, pretparken en nog veel meer. 50 bedrijven op drie continenten. Het verhaal is losjes gebaseerd op dat van mediamagnaat Rupert Murdoch en diens familie.

Succession is likkebaarden en genieten. Deze reeks is vooral een cadeau voor de acteurs. Er wordt vooral gepraat met elkaar – de dialogen rollen – en dan komt het op geloofwaardigheid aan. Geloven we dat dit een echte familie is? Dat dit broers en een zus zijn met een eigen geschiedenis die al heel wat met elkaar hebben meegemaakt, ergernissen hebben, maar elkaar als puntje bij paaltje komt toch ook niet kunnen missen? En dat is hier het geval.

Succession kan maar tot één conclusie leiden: te veel geld bij één persoon of in één familie is nooit een goede zaak, voor niemand. Ook niet voor die mensen zelf. Daarover zegt bedenker Jesse Armstrong dan ook: “Als je wil kijken waarom de wereld is zoals hij is, dan moet je kijken naar de mensen die aan de macht zijn.” En dan heeft hij nog net niet “Kijk maar naar Trump” gezegd.

Deze reeks schetst van de rich and famous geen al te flatterend beeld. Hoewel wij bijna spontaan beginnen te huilen telkens we naar het saldo op onze spaarrekening kijken, zouden we geen Roy willen zijn.

Lees hier onze uitgebreide review van Succession.

2. Sorry For Your Loss (S1) – Facebook Watch

De eerste echte reeks van Facebook Watch is een voltreffer geworden. De serie bestaat uit tien keer een klein halfuur en vertelt het verhaal van Leigh (Elizabeth Olsen), een weduwe die de plotse dood van haar man een plaats probeert te geven.

Er gebeurt niet gek veel in Sorry For Your Loss en tegelijkertijd gebeurt er heel veel. Het is een diepmenselijke reeks die mikt op kijkers met empathie en gevoel voor subtiliteit. In tien afleveringen wordt het gevecht met de rauwste der emoties getoond: verlies. Verdriet dat nooit meer beter lijkt te gaan worden. Een gat voelen in en om jezelf heen omdat je nooit meer samen zal lachen, nooit meer samen zal janken, nooit meer samen ruzie zal maken, nooit meer samen zal voelen, nooit meer samen zal zijn.

Lees hier onze uitgebreide review van Sorry For Your Loss.

3. Homecoming (S1) – Amazon Prime

Nog zo een verrassing dit jaar was Homecoming, te bekijken op Amazon Prime. De reeks komt uit de koker van Sam Esmail, de bedenker van Mr. Robot. Dat schept, voor eenieder die Mr. Robot ooit gezien heeft, verwachtingen en Esmail ontgoochelt niet. Bovendien heeft hij niemand minder dan Julia Roberts, die een ander soort rol speelt dan we haar doorgaans zien doen, kunnen overtuigen om een rol aan te nemen in een televisiereeks.

Homecoming is een psychologische thriller over Heidi Bergman, een voormalig caseworker in het Homecoming Transitional Support Center, een centrum dat helpt om veteranen zo vlot mogelijk de stap naar een woning, een job en het opnemen van andere maatschappelijke functies doet nemen. Alleen worden we als kijker al snel na het begin van de reeks aan het twijfelen gebracht over het centrum. Heeft het wel ooit bestaan? En zo ja, waren de bedoelingen van het centrum dan wel zo goed als ze zelf doen voorkomen? En waarom weet Heidi Bergman nagenoeg niets meer van haar tijd daar? De paranoia die ook al in Mr. Robot zat, maakt zich snel van de kijker meester.

4. BoJack Horseman (S5) – Netflix

BoJack Horseman is één van die zeldzame reeksen die – zelfs bij seizoen vijf – met elk seizoen net dat beetje beter lijkt te worden dan het seizoen voordien. In het vijfde seizoen neemt BoJack een nieuwe televisiereeks op, maar vecht hij tegelijkertijd tegen zijn alcoholverslaving, scheidt Diane van Mr. Peanutbutter waarna ze met zichzelf geen blijf meer weet, wil Princess Carolyn een kind adopteren en zoekt Todd naar een manier om zijn relatie met Gina te doen werken.

Als we BoJack Horseman aanraden aan iemand krijgen we nog te vaak verbaasde blikken. Een animatieshow met in de hoofdrol een pratend paard dat worstelt met zelfdestructieve neigingen, depressie en verslaving klinkt dan ook niet geheel aanlokkelijk, maar vertrouw ons maar als we zeggen dat er momenteel geen meer menselijke reeks te zien is. Elk personage heeft zijn gebreken, maar van elk personage zijn we in de loop der seizoenen gaan houden met al hun tekortkomingen. Net zoals we dat met de mensen in onze eigen omgeving doen.

Wij waren dan ook maar al te blij dat Netflix ook een zesde seizoen van BoJack Horseman heeft besteld!

5. Sharp Objects (S1) – HBO

In Sharp Objects wordt Camille Preaker door haar baas terug naar haar geboortedorp Wind Gap gestuurd. Preaker is journaliste en wordt door haar baas naar het dorpje gestuurd omdat daar een jong meisje vermoord is en een tweede meisje verdwenen. In Wind Gap ontmoet Camille mensen die ze nog kent van vroeger, verblijft ze bij haar moeder (Patricia Clarkson) en rakelt ze oude trauma’s op, al probeert ze vooral afstand te houden van haar verleden.

Het meest doet deze reeks ons nog denken aan het eerste seizoen van True Detective, ook al van HBO: de trauma’s zijn belangrijker dan de zaak op zich, het tempo ligt niet erg hoog (we zouden durven spreken van een slow burner) en de sfeer is grimmig. Sharp Objects is somber en grauw, kruipt onder je vel en slaat je soms als een natte vod in het gezicht. Maar tegelijkertijd is het ook weer een juweeltje waarbij de soundtrack, de personages, de uitdieping van de plot en de acteerprestaties (Amy Adams laat een geheel nieuwe kant van zichzelf zien) weer allemaal kloppen als een bus.

Lees hier onze uitgebreide review van Sharp Objects.

6. The Haunting Of Hill House (S1) – Netflix

Familie was duidelijk een groot en belangrijk onderwerp in de beste series van 2018: in Succession en Sharp Objects speelt het een hoofdrol en ook The Haunting Of Hill House, hoewel heel erg in de markt gezet als een horrorreeks, is in se een familiedrama. The Haunting Of Hill House overstijgt het genre horror en wist onze verwachtingen stevig te overtreffen. Daarbij is de sfeerschepping van de reeks zo subliem dat ze ideaal is voor een bingesessie tijdens deze donkere winterdagen.

De reeks vertelt het verhaal van de getroebleerde familie Crain en het effect van één noodlottige zomer die ze hebben doorgebracht in een groot oud en afgelegen landhuis in 1992. The Haunting Of Hill House wisselt tussen die zomer, een recenter verleden en het nu. En zo krijgen we in stukjes en beetjes via associatieve flashbacks – zoals het menselijke brein werkt – het verhaal van een gezin van vijf kinderen, hun ouders en de zomer die zoveel indruk op hen heeft gemaakt en over hoe er een zelfmoord van de jongste zus nodig was om de familie weer bij elkaar te brengen.

The Haunting Of Hill House is simpelweg één van de meest gelaagde en doordachte reeksen van het jaar over hoe ingrijpende gebeurtenissen uit het verleden een leven lang hun stempel kunnen drukken op een persoon en een familie.

Lees hier onze uitgebreide review van The Haunting Of Hill House.

7. Counterpart (S1 + 2) – Starz

In Counterpart is het Oscarwinnaar J.K. Simmons die de meeste pluimen op zijn hoed mag steken, want hij schittert in een dubbelrol als een trouwe werknemer van de Verenigde Naties die weet krijgt van een ‘andere’ wereld. Simmons speelt Howard Silk, een trouwe werknemer die al 29 jaar voor dezelfde organisatie werkt, maar in feite geen idee heeft van wat hij precies doet.

Dan komt Howard te weten dat er naast de wereld die hij kent ook nog een parallelle wereld bestaat waar ook nog een versie van hemzelf rondloopt. Die wereld is het resultaat van een mislukt experiment, uitgevoerd door Oost-Duitse wetenschappers, in volle Koude Oorlog. En die andere versie van hemzelf komt ‘m vertellen dat er een huurmoordenaar rondloopt – Baldwin – die het op zijn vrouw gemunt heeft.

Net als bij Westworld trekt de in wezen eenvoudige plot de dingen open naar bredere thema’s. Waar in Westworld de vraag wordt gesteld wat de mens tot mens maakt, gaat Counterpart heel erg over identiteit en uniciteit. En over hoe we worden wie we zijn. Worden we bepaald door de opeenvolging van de keuzes die we maken? Zijn het de genen die bepalen wie we worden? Of wat maakt nu dat we in ons leven de ene of de andere richting uitgaan?

Het is een soort van geflipte thriller waar altijd een filosofische component in huist. Ze is spannend, maar nooit alléén maar spannend. En het is ook een erg mysterieuze reeks. De puzzel wordt maar mondjesmaat gelegd, maar tegelijkertijd zorgen de makers er wel voor dat je benieuwd blijft naar meer. Ondertussen is ook het tweede seizoen van start gegaan. Counterpart is bij ons te bekijken via Play More.

Lees hier onze uitgebreide review van Counterpart.

8. Atlanta (S2) – FOX

Het eerste seizoen van het komische drama over de neven Earn Marks (Donald Glover) en rapper Alfred ‘Paper Boi’ Miles (Brian Tyree Henry) die het proberen maken in de muziekscene van Atlanta werd overladen met lof en bijpassende prijzen. Donald Glover (ook gekend in de muziekwereld als succesvolle artiest en producent Childish Gambino) kaapte niet enkel een Golden Globe én Emmy Award voor beste comedy weg, maar rijfde meteen ook beide prijzen voor beste acteur binnen.

“Als het eerste seizoen een droom was, dan is het tweede een nachtmerrie”, lichtte Glover het tweede seizoen van Atlanta al toe, dat de ondertitel ‘Robbin Season’ heeft meegekregen. Het wordt dan ook meteen al duidelijk van bij de start dat Glover opnieuw alle conventies overboord gooit met een aantal van de beste halfuurtjes televisie die dit jaar te zien waren tot gevolg.

9. Better Call Saul (S4) – Netflix

Het gevaar is dat er bij series die seizoen na seizoen de lat torenhoog blijven leggen enige gewenning bij de kijker optreedt. We hebben opvallend weinig gelezen over dit vierde seizoen van Better Call Saul en ook in de eindejaarslijstjes wordt het bijna overal over het hoofd gezien. Laat je dus niets wijsmaken: dit is opnieuw en nog altijd één van de beste shows die er te vinden is met alle elementen die Better Call Saul zo bijzonder maken: het grote en sterke observatievermogen, de traagheid die tot stijlelement opgetild wordt en de acteerprestaties van de hele cast die op eenzame hoogten staan.

In het begin van dit seizoen is Jimmy McGill in diepe rouw door de zelfmoord van zijn broer Chuck. Ondertussen vrezen Gus Fring en de Salamancas voor een drugoorlog nu Hector voor langere tijd out is.

Lees hier onze uitgebreide review van Better Call Saul.

10. The Deuce (S2) – HBO

Eenzelfde verhaal geldt voor The Deuce: het eerste seizoen van de reeks was zo briljant dat de lat voor een tweede seizoen waanzinnig hoog kwam te liggen, waardoor we de hoogte die nu behaald wordt maar normaal zijn gaan vinden. Het eerste seizoen begon in het jaar 1971 wanneer porno en prostitutie nog illegaal was. Pornofilms werden clandestien gedraaid en verkocht onder de toonbank door.

David Simon, een voormalig journalist, is sowieso het beste wat de televisie in het voorbije anderhalve decennium is overkomen. Zijn reeksen – waaronder The Wire – zijn altijd gedetailleerd tot in de perfectie en laten zich alleen maar meten met de allerbeste producties. Dat is voor The Deuce niet anders.

In het tweede seizoen is de porno-industrie een gevestigde industrie waarin onder andere Eileen, bijnaam Candy, haar plaats heeft gevonden. Maggie Gyllenhaal zet Candy nog altijd perfect neer, alleen is ze nu een steractrice en regisseur die het draaien van porno op een andere, meer esthetische, manier wil aanpakken. In geen enkele reeks wordt er meer over seks gesproken dan in The Deuce, maar toch hangt er nooit iets ranzig aan. Seks wordt in The Deuce gewoon behandeld als een tak van de economie, als de normaalste zaak ter wereld.

Lees hier onze uitgebreide review van The Deuce.

11. De Dag – Woestijnvis/Telenet

De Dag is met voorsprong de beste Belgische reeks uit 2018. Vanaf 10 januari is de reeks ook op VIER te volgen, maar in eerste instantie werd de reeks al beschikbaar gesteld via Play More. Dat was een uitstekende zet, want De Dag is gemaakt om minstens per twee afleveringen te bekijken, en liever nog in een hoger tempo. We volgen immers een bankoverval met gijzeling, in de ene aflevering binnenin de bank vanuit het gezichtspunt van de gijzelnemers. In de volgende aflevering volgen de gebeurtenissen in hetzelfde tijdsslot vanuit oogpunt van politie en familie.

Met De Dag lijkt het bewijs geleverd: lang schrijven aan een scenario (ze werkten zes jaar aan De Dag) en perfectionistisch ploeteren loont. De politionele kant – de oneven afleveringen – zorgen ervoor dat de kijker op geen enkel moment meer weet dan de politie zelf. Het is de aanlevering van de puzzelstukjes. De even scènes zijn dan de puzzelstukjes die in elkaar klikken. Julie Mahieu en Jonas Geirnaert hebben ervoor gezorgd dat De Dag steeds naar een cliffhanger toewerkt, een bijna verloren kunst in fictie.

Hoe laaiend enthousiast iedereen ook was over Beau Séjour en Tabula Rasa: wij waren dat niet. Die reeksen waren ons te gekunsteld – meer stijl dan inhoud – en stortten ergens onderweg als een pudding in elkaar. Bij De Dag is dat niet het geval. De Dag voelt net erg natuurlijk aan, zowel in regie als in acteerprestaties.

Lees hier onze uitgebreide review van De Dag.

12. Everything Sucks! – Netflix

Deze reeks is door Netflix na één seizoen stopgezet en dat vinden we nog altijd onbegrijpelijk. Everything Sucks! mikte duidelijk op wie jong was in de jaren negentig en zoekt naar de nostalgie in een tijd waarin niet iedereen voortdurend met elkaar verbonden was, toen we nog geloofden dat het internet ons de waarheid vertelde, iedereen met een Tamagotchi speelde en MTV nog iets betekende.

De serie zet de nostalgie in de verf, maar mengt dat ook met de minder aangename kanten van het jong zijn: je moet ergens in proberen passen, je bent nog volop op zoek naar jezelf en je identiteit en pestkoppen zullen altijd diegenen viseren die niet meteen in een hokje passen. Gaandeweg krijgen we ook een inkijk in andere personages en zien we dat ze allen – jong of oud – één ding gemeen hebben: ze zijn op zoek naar liefde.

Everything Sucks! is niet alleen maar leuk en doet zijn titel eer aan. Maar als je ons na het kijken gevraagd zou hebben of we terug zouden willen naar de jaren 90, we hadden volmondig “Ja!” geantwoord.

Lees hier onze uitgebreide review van Everything Sucks!.

13. The Good Place (S3A) – Netflix

14. The Assassination Of Gianni Versace: American Crime Story (S2) – FX

Weinig reeksen die zoveel over hun inhoud weggeven op voorhand dan The Assassination Of Gianni Versace, zou je denken. Of toch niet? Uiteindelijk is het al in de eerste aflevering dat de wereldberoemde mode-ontwerper wordt omgelegd door Andrew Cunanan. De rest van de reeks zoomen we in op het leven van Andrew (een schitterende rol van Darren Criss) en proberen we vat te krijgen op zijn beweegredenen voor de moorden op Versace en vier anderen die al dan niet toevallig zijn pad kruisten.

De makers van American Crime Story schoven dit verhaal een seizoen naar voren ten nadele van het seizoen over de nasleep van orkaan Katrina in de week nadat de orkaan in New Orleans was gepasseerd. Dit seizoen over Versace verraste met zijn casting, onder andere Ricky Martin speelde een glansrol, en hoewel in eerste instantie gevreesd werd dat het verhaal snel zou gaan vervelen bleef het boeiend van begin tot eind.

15. The Kominsky Method – Netflix

De bedenker van onder andere The Big Bang Theory en Two And A Half Men heeft een nieuwe reeks klaar en ze is niets van wat je zou verwachten. Waar de twee voorbeelden aan alle clichés van de sitcom beantwoorden, doet The Kominsky Method dat niet. Meer dan een sitcom – kort voor situation comedy – is The Kominsky Method volgens ons een dramedy.

Michael Douglas speelt in deze reeks Sandy Kominsky, een acteur die al enige tijd zijn brood verdient als acteercoach. Hij houdt er een eigenaardige maar al langdurige vriendschap op na met Norman (Alan Arkin). In The Kominsky Method zien we hoe de twee elkaar op hun geheel eigen manier steun bieden na het overlijden van Eileen, de vrouw van Norman en al meer dan veertig jaar een goeie vriendin van Sandy.

Na die paar uurtjes The Kominsky Method hebben wij Sandy en Norman in ons hart gesloten. Ouder worden, daar kijken we nog niet naar uit, maar onbewust geeft deze nieuwe prettige reeks ook die boodschap mee: geniet van het leven, want het is voorbij voordat je ’t weet. Een reeks waar de lach en de traan soms heel dicht bij elkaar liggen, maar die vooral een beeld schetst van een mooie vriendschap.

Lees hier onze uitgebreide review van The Kominsky Method.

16. Bodyguard (S1) – BBC/Netflix

Deze show was een ongelooflijke hit op BBC (het was er de best bekeken televisiereeks sinds 2006) en kreeg dan ook veel aandacht toen hij werd opgenomen in de Netflix-collectie. Hoofdpersonage in Bodyguard is David Budd, een agent (brigadier) die na zijn heroïsche tussenkomst bij een nakende bomaanslag gepromoveerd wordt naar de dienst persoonsbewaking. Daar wordt hij toegewezen aan minister Julia Montague, een minister die er harde standpunten op nahoudt wanneer het gaat over militaire aanwezigheid in het Midden-Oosten. David, die in Afghanistan heeft gediend en daar PTSS aan heeft overgehouden, houdt haar direct verantwoordelijk voor zijn trauma’s en wordt verscheurd tussen zijn plicht en zijn persoonlijke overtuigingen.

De reeks doet heel actueel aan door de thema’s die ze aansnijdt en de eerste twintig minuten van Bodyguard zijn nagelbijtend spannend. Dat is meteen het hoogtepunt van de reeks, maar ook nadien blijft het meer dan vermakelijk, ook al doet Bodyguard meer dan eens beroep op onze suspension of disbelief.

17. My Brilliant Friend (S1) – HBO/Rai

Het is maar heel af en toe dat een roman – of in dit geval vier romans – zo veel aandacht toebedeeld krijgt als de Napolitaanse romans van de tot nu toe nog steeds anonieme schrijfster die onder het pseudoniem Elena Ferrante schrijft. In vier boeken en zo’n 1.700 pagina’s doet ze het verhaal van een vriendschap van zes decennia, een vriendschap tussen twee totaal verschillende meisjes, Lila en Elena. De meisjes werden beide geboren in 1944 en groeiden op in een volkswijk waar de wet van de sterkste gold. Toch zal doorheen hun leven blijken dat ze andere kansen tegenkomen op hun levenspad dat elkaar zal blijven kruisen.

In deze literaire pil heeft HBO nu zijn tanden gezet, in samenwerking met Rai. De reeks is dus in het Italiaans en dat is een cadeau voor de authenticiteit van de reeks. Daartoe werden trouwens kosten noch moeite gespaard: het Napels van Ferrante werd nagebouwd op een set van 20.000 vierkante meter, inclusief kerk én tunnel. De bloedmooie soundtrack is van niemand minder dan Max Richter en de twee meisjes die de hoofdrol vertolken in de eerste afleveringen zijn een waar cadeau.

Het eerste seizoen (een tweede staat al gepland voor 2019) loopt momenteel op Canvas, de reeks is ook volledig te bekijken via VRT Nu.

18. Maniac (S1) – Netflix

De hoofdpersonages in Maniac zijn Owen Milgrim (Jonah Hill) en Annie Landsberg (Emma Stone). De twee komen met elkaar in contact omdat ze beide meedoen aan een medisch experiment waarin een bepaald medicijn getest wordt dat mentale afwijkingen – door een psychische kwetsbaarheid of een liefdesbreuk – zou moeten kunnen doen genezen.

Maniac is in het begin een moeilijke reeks omdat ze regelmatig wisselt van look en van genre en toch klikt het allemaal uiteindelijk wel in elkaar. In de eerste twee afleveringen krijgen we een achtergrond mee van de twee hoofdpersonages, eerst van Owen, daarna van Annie. In de derde aflevering zijn we in het farmaceutisch bedrijf, in de vierde aflevering in de fantasie van Owen en Annie. Enzovoort enzoverder. En dus bevinden we ons de ene veertig minuten in een verleden. De volgende veertig minuten in een heden. En nog eens veertig minuten later in een onbestaande fantasiewereld. Verwarrend inderdaad, maar ook interessant en rijk.

“Maniac laat zich moeilijk in een hokje stoppen”, lezen we dan hier en daar, maar laat dat nu precies de bedoeling zijn. Maniac laat zich inderdaad niet in een hokje plaatsen. Onze fantasie is immers ongrijpbaar en onbegrijpelijk en het menselijk brein laat zich niet sturen.

Lees hier onze uitgebreide review van Maniac.

19. Vanity Fair (S1) – ITV/Amazon

Oké, Vanity Fair is een kostuumdrama, maar geen van het stijve soort. De briljante opkomende actrice Olivia Cooke was ons al een paar keer eerder opgevallen – het meest recent nog in de erg fijne film Katie Says Goodbye – en nu schittert ze als Becky Sharp, een wees van lage komaf die jarenlang lessen muziek en Frans heeft gegeven (ze wordt scheef bekeken omdat ze de dochter is van een kunstenaar en een operazangeres) in de school van Miss Pinkerton, maar nu wordt uitgestuurd om gouvernante te worden. Daar heeft Becky Sharp weinig zin in, want ze is een dromer: elke dag moet beter worden dan die daarvoor én ze wil trouwen met iemand van wie ze echt houdt, ook al heeft ze als wees niets te bieden aan heren van stand.

In het vervolg van de reeks wordt er best wat aandacht geschonken aan België en de Slag van Waterloo en er is een bijzondere rol weggelegd voor Monty Python-lid Michael Palin als een soort van ceremoniemeester.

Vanity Fair is anders dan de meeste kostuumdrama’s omdat het tempo hoog ligt en de dialogen rollen, maar evengoed zijn er nummers als All Along The Watchtower of Material Girl te horen. Vanity Fair is één van die reeksen die een genre afstoffen.

Alle afleveringen van Vanity Fair zijn te bekijken via VRT Nu.

20. Good Girls (S1) – Netflix

Drie vrouwen zitten in geldnood en willen om hun gezin te beschermen een lokale supermarkt overvallen. Dat is Good Girls in een notendop. Maar uiteraard stopt het daar niet en werken de drie zich verschrikkelijk in de nesten. Het is een reeks die je telkens weer verrast net als je denkt te weten hoe de vork in de steel zit. De grote troef van de reeks: de heerlijke chemie tussen de drie hoofdrolspelers: Christina Hendricks, Annie Marks en Retta.

De chemie spat er vooral af wanneer ze alle drie in dezelfde scène zitten en interageren met elkaar. Voeg daar het bijzondere gevoel voor humor aan toe (en dan vooral het sarcasme van Annie) en je blijft met een mix over die meer dan genietbaar is.

Lees hier onze uitgebreide review van Good Girls.

Heb je deze 20 reeksen al gezien? Neem dan zeker ook eens een kijkje op onze lijst met de 50 beste series op Netflix!