Bevallen zonder dat je wist dat je zwanger was, oké. Maar zwanger zijn zonder geslachtsgemeenschap, het zal wel. En toch zijn er altijd al vrouwen geweest die ermee wegkwamen.

In Italië beviel een non vorige week van een jongetje, nadat ze met buikkrampen naar het ziekenhuis was gebracht. Ze noemde haar zoontje Francesco, naar de huidige paus, en haar collega-nonnen lieten weten paf te staan van het nieuws. Maar het meest verbaasd was de 31-jarige non naar eigen zeggen zelf.

Het zal voor de non allicht een magere troost zijn, maar ze is niet alleen. Van de 7.870 jonge Amerikaanse vrouwen die tussen 1995 en 2009 vrijwillig meededen aan een studie over hun seksleven en eventuele zwangerschappen, beweerden er 45 een kind te hebben gebaard zonder ooit geslachtsgemeenschap gehad te hebben. Dat cijfer werd gepubliceerd in het gerenommeerde medische tijdschrift British Medical Journal.

Op de nieuwssite The Daily Beast geeft de Britse professor Candida Moss een aantal voorbeelden van vrouwen wier alibi’s door de wetenschap als mogelijk beschouwd werden. 

Intens denken aan

In 1637 stond de Franse aristocrate Madeleine d’Auvermont bijvoorbeeld terecht voor overspel. Hoewel haar man al vier jaar niet meer in het land geweest was, was ze bevallen van een zoon. Ze beweerde zwanger te zijn geworden door intens aan haar echtgenoot te denken. Verschillende artsen en theologen werden geraadpleegd en het verdict was dat het in theorie mogelijk was. Het kind werd beschouwd als wettelijke erfgenaam van haar man, en had recht op zijn fortuin.

Intens kijken naar

Hippocrates, de vader van de westerse geneeskunde, getuigde blijkbaar ook ooit in een zaak tegen een vrouw die van overspel verdacht werd. Ondanks het feit dat zij en haar man allebei blank waren, was hun kind “zo zwart als een moor”. Ze werd vrijgesproken omdat er een portret van een Moor boven haar bed hing. Hippocrates getuigde dat zij in volle conceptie naar het portret gekeken had en dat het het kind daardoor de huidskleur van de man had.

De theorie dat het uiterlijk van een kind bepaald wordt door de dagelijkse ervaringen van de zwangere vrouw, was in zwang tot de twintigste eeuw. Exact de reden waarom de lelijke Dionysios I van Syracuse zijn vrouw zou hebben gevraagd zo weinig mogelijk naar hem te kijken terwijl ze zwanger was.

The first, the last

Sommige wetenschappers geloven trouwens ook dat de eigenschappen van een man erfelijk overgedragen kunnen worden op een verder nageslacht dan de eigen kinderen. Een hertrouwde vrouw kan dus bevallen van een kind dat biologisch van haar eerste man is. Klinkt opnieuw zeer vergezocht, maar zelfs Charles ‘Survival of the fittest‘ Darwin en Arthur Schoppenhauer geloofden erin.

En zelfs de dag van vandaag zijn er nog wetenschappers die zich afvragen of er geen kern van waarheid inzit. Het bestaan van zogenaamde telegonie wordt soms misbruikt door bepaalde religies om meisjes “rein” te houden. Als een eerste seksueel contact zo bepalend is voor de toekomst, blijven ze maar beter maagd, niet?