Single zijn is op financieel vlak helemaal niet interessant, want je betaalt meer belastingen dan samenwonenden en gezinnen met kinderen. De denktank OESO becijferde dat 52 procent van een loon van een gemiddeld alleenstaande werknemer in België naar de schatkist gaat. Business AM sprak daarover met Michel Maus, fiscaal advocaat en professor aan de VUB.

Beluister hier het interview met Michel Maus:

Waar wringt het schoentje?

Michel Maus: “Onze hoge belastingdruk op arbeid is een probleem. Het is schrijnend om vast te stellen dat in de internationale vergelijkingen de Belgische alleenstaande altijd al de grootste belastingbetaler is geweest, al 23 jaar op rij.”

Hoe kan de politiek dit verantwoorden?

“Het grote verschil situeert zich in de kinderlast. Wanneer er kinderen zijn, zien we dat de belastingdruk een opmerkelijke daling maakt. En dat heeft te maken met het feit dat we in de personenbelasting een belastingvrij inkomen hebben. Dat wordt sterk opgedreven van zodra er kinderen ten laste zijn. De vraag die we ons moeten stellen is of de kinderlast niet te zwaar doorweegt in de belastingberekening.”

Kiezen voor kinderen wordt beloond. Kiezen om geen kinderen te hebben wordt bestraft.

“Dat klopt voor een stuk wel. Ik kan ergens wel begrijpen dat wanneer we naar die belastingvrije som kijken, die wordt verhoogd als er kinderen ten laste zijn. Alleen stellen we in ons belastingsysteem vast dat de verhoging die wordt toegekend voor kinderlast proportioneel stijgt als er meer kinderen zijn.”

“Dus misschien moeten we voor elk kind hetzelfde bedrag gaan toepassen. Zo komt er budgettaire ruimte vrij om de belastingvrije som voor alleenstaanden te kunnen verhogen.”

Zit het probleem ook niet in het feit dat er geen politieke dekking is voor deze groep?

“In ons rechtssysteem is het gezin nog altijd een beetje de hoeksteen van de maatschappij. En dat geldt ook voor het erfrecht, pensioenen, enzovoort. We moeten inderdaad vaststellen dat er bij de politieke partijen niet veel animo is om deze gedachtegang te veranderen.”

“Nochtans wordt de groep alleenstaanden alleen maar groter, net zoals de latrelaties. Hierbij gaat het juridisch gezien dan om relaties tussen alleenstaanden, want die wonen niet samen en worden zo benadeeld op fiscaal vlak. Misschien moet de politiek beseffen dat ze het rechtssysteem moeten aanpassen aan de maatschappelijke realiteit.”

(evb)