Zestien landen strijden straks in de eerste halve finale van het Eurovisiesongfestival voor tien tickets voor de finale van komende zaterdag. Eén van hen is België met Hooverphonic. Over de andere deelnemers is echter heel wat minder bekend. Daarom geven wij jullie van elk land één weetje over de artiest of het nummer in kwestie.
1. Litouwen: The Roop – Discotheque
Ook vorig jaar stond The Roop op de deelnemerslijst. Met het nummer On Fire – net zo aanstekelijk als Discoteque – waren ze één van de outsiders voor de zege. Toch kreeg de band zijn deelname dit jaar niet cadeau. De Litouwse openbare omroep besloot opnieuw een nationale voorronde te houden, maar gaf The Roop wel een rechtstreeks ticket voor de finale. Daar verpletterden ze de vijf tegenstanders door zowel bij de jury als bij de televoting (met 86,5 procent van de stemmen) te winnen.
2. Slovenië: Ana Soklič – Amen
Slovenië mag dan bij de bookmakers redelijk onderaan bengelen en historisch één van de slechtste landen ooit zijn op het Eurovisiesongfestival, aan de omkadering van Ana Soklič zal het alleszins niet zitten. Haar tekstschrijver (Charlie Mason) won in 2014 het Songfestival met Rise Like a Phoenix van Conchita Wurst en haar koorleider (Dorian Holley) toerde jarenlang de wereld rond als achtergrondzanger voor Michael Jackson. Haar sound engineer (Tony Maserati) sleepte in zijn carrière zelfs als tien Grammy-nominaties in de wacht en werkte in het verleden voor Beyoncé, The Black Eyes Peas, Notorious B.I.G., Usher, David Bowie, Cher, Ariana Grande, Whitney Houston en vele anderen.
3. Rusland (Manizha – Russian Woman)
Het lied van Manizha gaat over vrouwen- en LGBTQ-rechten en dat activisme komt niet uit de lucht gevallen. Haar overgrootmoeder was indertijd in Tadzjikistan een van de eerste moslimvrouwen die haar hoofddoek afdeed en ging gaan werken. Haar kinderen werden haar daardoor zelfs even afgepakt, maar later kreeg ze ze terug.
Ook Manizha zelf kreeg de voorbije maanden heel wat kritiek uit Rusland. Een vrouw van Tadzjiekse origine die de traditionele Russische familiewaarden aan de kaak stelt, viel in haar thuisland namelijk niet echt in goede aarde. De haatberichten waren zo erg dat ze er zelfs even aan dacht om zich terug te trekken.
4. Zweden (Tusse – Voices)
Tusse (19) vluchtte op zijn vijf jaar met zijn gezin weg uit Congo. Na enkele jaren in een vluchtelingenkamp kwam hij op zijn achtste uiteindelijk helemaal alleen aan in Zweden, waar hij sinds zijn dertien jaar in een gastgezin verblijft. Zijn moeder overleed enkele jaren geleden en ook zijn vader heeft hij nooit meer gezien. “Ik herinner niets meer van mijn ouders, maar ik hoop binnenkort mijn familie te kunnen bezoeken in Congo”, zei hij eerder dit jaar aan Expressen.
5. Australië (Montaigne – Technicolour)
Montaigne – echte naam Jessica Alyssa Cerro – komt uit een sportieve familie. Haar grootvader speelde ooit voor de Argentijnse topclub Newell’s Old Boys, de eerste ploeg van Lionel Messi, en haar vader Gus Cerro maakte carrière in Australië en Maleisië en mocht zelfs even testen bij Rayo Vallecano in Spanje.
Ook dochter Jessica leek op weg om carrière te maken in het voetbal met haar vader als persoonlijke trainer. Op haar zestiende wou ze als voetbalster een beurs aanvragen om in de Verenigde Staten te kunnen studeren. Voor haar applicatievideo voor die aanvraag zong ze zelfs een nummer in waarmee ze iedereen verbaasde met haar zangtalent. Uiteindelijk werd het nummer naar radiozenders in Australië gestuurd en is er van het voetbalplan nooit meer iets in huis gekomen.
6. Noord-Macedonië (Vasil – Here I Stand)
Hoewel hij nog maar 36 jaar is, hebben weinig artiesten op dit jaars Eurovisiesongfestival meer ervaring dan Vasil Garvanliev. Na op straat te zijn ontdekt, lanceerde hij op zijn acht jaar de single Marionka, nog steeds een van de populairste kinderliedjes in zijn thuisland.
Door de oorlog verhuisde het gezin Garvanliev in 1997 naar de Verenigde Staten waar hij twee jaar later van zijn 15 tot 19 jaar zong bij het befaamde Chicago Children’s Choir. Als belangrijkste soloist zong hij zo samen met onder andere Celine Dion, Nelly Furtado en Enrique Iglesias en mocht hij zelfs in het Witte Huis optreden.
Strengere immigratieregels in de nasleep van 11 september 2001 zorgden ervoor dat hij niet meer welkom was in de VS en na klassieke studies in Londen en Milaan belandde Vasil in 2004 in Toronto in Canada. Daar zou hij dertien jaar lang als operazanger (bariton en later tenor) heel wat hoofdrollen zingen. Ondertussen bouwde hij ook zijn popcarrière uit. Zo is hij te horen op het album ‘Coloring Book‘ van Chance the Rapper en was hij backing vocal van Tamara Todevska op het Eurovisiesongfestival in 2019 (7e plaats).
7. Ierland: Lesley Roy – Maps
De bookmakers schatten de kansen van Ierland dit jaar eerder laag in, maar Lesley Roy heeft een opvallend plan om haar te helpen. De Ierse zal namelijk blootvoets op het podium staan. In het verleden in het Eurovisiesongfestival namelijk al vijfmaal gewonnen door iemand op blote voeten: Sandie Shaw (1967), Sertab Erener (2003), Dima Bilan (2008), Loreen (2012) en Emmelie De Forest (2013).
8. Cyprus: Elena Tsagrinou – El Diablo
Cyprus wordt door de bookmakers gezien als schaduwfavoriet. Elena Tsagrinou mag dus hopen om haar land naar 37 deelnames eindelijk de zege te bezorgen. Geen enkel land heeft meer deelnames zonder overwinning. In eigen land kan het nummer El Diable echter niet iedereen bekoren. De Cypriotisch-Orthodoxe Kerk wilde namelijk dat het land zijn inzending terugtrok omdat El Diablo de duivel zou vereren.
9. Noorwegen: Tix – Fallen Angel
Andreas Andresen Haukeland, zoals de Noorse zanger echt heet, heeft het Syndroom van Gilles de la Tourette. Als kind is hij daardoor vaak gepest en noemden andere kinderen hem ’tics’ naar één van de symptomen van het syndroom. Die scheldnaam heeft hij later omarmd en omgevormd tot zijn artiestennaam.
10. Kroatië: Albina – Tick-Tock
Albina kwalificeerde zich voor het Eurovisiesongfestival door op 13 februari de national finale van Dora 2021 te winnen in Kroatië. Dat gebeurde echter niet zonder slag of stoot. Nummer 2 Nina Kraljić (die in 2016 al meedeed aan het Songfestival) klaagde achteraf dat de stemming niet eerlijk verliet en zij af te rekenen kreeg met technische problemen. Ook Bernarda Brunović – zevende, maar één van de favorieten van de jury – trok het resultaat van de televoting in twijfel. Uiteindelijk ontkende de Kroatische nationale omroep alle aantijgingen.
11. België: Hooverphonic – The Wrong Place
De Belgische inzending The Wrong Place van Hooverphonic is uiteraard genoeg gekend in ons land, maar wist je dat de band oorspronkelijk anders zou heten? Bij hun debuut gingen ze door het leven als Hoover, maar uit schrik voor klachten van het bekende stofzuigermerk hebben ze die naam kort erna aangepast.
12. Israel: Eden Alene – Set Me Free
Toen Eden Alene meer dan een jaar geleden gekozen werd voor het afgelaste Eurovisiesongfestival 2020 was ze nog bezig met haar verplichte militaire dienst. Het is dan ook niet onwaarschijnlijk, gezien de recente situatie in Israel en Palestina, dat er enig boegeroep zal zijn tijdens haar optreden. Nochtans weet Eden Alene zelf hoe discriminatie voelt. Ze maakt namelijk deel uit van de Ethiopisch-Joodse minderheid in Israël, een groep die vaak als tweederangsburgers wordt behandeld.
13. Roemenië: Roxen – Amnesia
Roxen heeft heel wat links met het Eurovisiesongfestival. Herinner je je nog de jodelende inzending van Roemenië uit 2017? Wel, de vader van zangeres Ilinca is één van de muziekleerkrachten van Roxen. Met Alexander Rybak, de Noorse winnaar van het Songfestival in 2009, nam ze dan weer recent het nummer Wonderland op.
14. Azerbeidzjan: Efendi – Mata Hari
Naast zingen, heeft Efendi nog heel wat andere hobby’s. Zo houdt ze van paaldansen en heeft ze twee parkieten: Chip en Dale. Haar meest opvallende nevenactiviteit is echter Efendi Sweet Boutique, een online taartenbedrijf in haar thuisland Azerbeidzjan. Vermoedelijk leveren ze niet naar België, maar op Instagram kan je wel genieten van de prachtige taarten die het bedrijfje maakt.
15. Oekraïne: Go_A – Shum
De Oekraïense inzending heeft één van de meest opvallende groepsnamen, maar Go_A heeft wel een logische verklaring voor die naam. Het staat namelijk voor “terugkeren naar je roots” en is een combinatie van “Go”, ofwel “Ga”, en A of Alpha, de eerste letter van het alfabet.
16. Malta: Destiny – Je me casse
Destiny Chukunyere, dochter van een Nigeriaanse ex-profvoetballer en Maltese moeder, kan dit jaar een unieke prestatie neerzetten op het Eurovisiesongfestival. De 18-jarige zangeres won in 2015 namelijk het Junior Eurovisiesongfestival. Als ze zaterdag in de finale in Rotterdam die prestatie weet te herhalen, wordt ze de eerste ooit die daarin slaagt.