De eerste reviews van Fifty Shades of Grey zijn binnen. De teneur: “euh, is dit alles?” En er wordt gewag gemaakt van publiek in de zaal dat aan het einde gewoon in lachen uitbarst. Omdat ze zich zo in het ootje hebben laten nemen?

Peter Bradshaw van The Guardian geeft de film een 1 op 5.  Hij noemt de film “strictly daytime soap” en denkt dat het publiek zich aan het eind toch moet afvragen of de sado-geobsedeerde held Grey eigenlijk wel een penis heeft.

Kurt Osenlund van Slant geeft ‘m 2 op 4. Hij noemt de eerste helft van de film een gruwelijke test voor je uithoudingsvermogen. En is vernietigend voor Jamie Dornan, die Grey speelt. Hij doet Richard Gere in Pretty Woman zelfs geniaal lijken. Plus: “the ick factor in the movie is usually too prevalent to overlook”.

Lindsey Bahr van Associated Press heeft als titel “Fifty Shades of dissatisfaction”. Volgens haar zijn er reclamespots voor parfum met meer diepte en een beter verhaal. Ook de seks vindt ze allesbehalve: “er zit meer in een doorsnee HBO-reeks dan in dit”. De film had de kans om een groot publiek iets te geven dat de hype waard is, maar  “by the time the credits roll, there’s another question that springs to mind: Is that all there is?”

Ook Rafer Guzman van Newsday, die de film een half op vier geeft, noemt hem “highly unsatisfying”. De film heeft volgens hem geen pols, en “what’s more, it’s dead from the neck up”. Net zoals in het boek zijn de seksscènes bijzonder saai zegt hij, en net zoals het boek blinkt de film vooral uit door te laten zien dat het niks durft. 

Richard Lawson in Vanity Fair is iets vergevingsgezinder. Het is nog tammer dan je had verwacht, schrijft hij, maar tegelijk ook een beetje beter dan je had verwacht.

Lisa Schwarzbaum van Entertainment Weekly noemt de film beter dan het boek, maar hij doet haar denken aan een tv-spot voor badolie. Ook zij vraagt zich af: “where’s the beef?”

Claudia Puig van USA Today geeft Fifty Shades een één op vier. Ze noemt de film over S&M “een vorm van marteling”. De dialogen zijn om te lachen, het gaat langs geen kanten vooruit en de acteerprestaties zijn ondermaats.

Rodrigo Perez van The Playlist noemt Fifty Shades Of Grey “beschamend slecht en om depressief van te worden, zeker als je weet dat dit blijkbaar een weerspiegeling is van de kwaliteit van een doorsnee moderne romantische film”.

Ink Kaang van The Wrap is een beetje minder teleurgesteld. Ze zegt niet uit te kijken naar de vervolgfilms, maar “it knows how to keep a girl happy during its running time”.

Gregory Wakeman van CinemaBlend heeft anderhalf op vijf over voor de film, die hij “vermoeiend, banaal en net zo dun van verhaal als een gewone porno” noemt. “Een vroege kandidaat voor slechtste film van het jaar”, claimt hij. Dat de film “ongetwijfeld veel geld gaat verdienen en dat ze twee vervolgen gaan maken, toont nog eens hoe deprimerend de filmindustrie kan zijn”.

Justin Chang van Variety noemt het een “neo-9½ Weeks”, die in het begin best leuk is maar daarna oervervelend wordt. Sheri Linden van de Hollywood Reporter vindt ‘m al bij al niet slecht: “beter dan het boek, maar toch nog erg traag en met veel overbodige dingen”

Kareem Aftab van The Independent geeft de film 2 op 5. “Vol onhandige stereotiepen” en “van het niveau van een romantische komedie voor tieners”.

Scott Mendelson van Forbes geeft 7 op 10, maar het moet gezegd dat zijn review vooral gebaseerd is op het financiële plaatje van de film en het feit dat die perfect geparketteerd is. 

Josh Dickey van Mashable vraagt zich ook af hij iets heeft gemist: “Wasn’t this supposed to be, you know, the sex movie? Wasn’t it supposed to be kind of terrible, but at least, you know, gulp, super hot? Instead, it’s just kind of an above-average and brooding “love” story, not campy or clumsy enough to be so-bad-it’s-good, not quite stylish or sizzling or steamy enough to overcome its atrocious source material.“

Nu, misschien is uiteindelijk dit de review die het meest zegt. Te interpreteren naar eigen zin: