Het is zo ver: F*** You Very Very Much staat op Streamz, een nieuwe serie die Bert Scholiers op het lijf schreef van Daphne Wellens, Frances Lefebure en Evelien Bosmans omdat hij vond dat de drie in zijn film Charlie En Hannah Gaan Uit te weinig schermtijd hadden gedeeld. De reeks is een pareltje geworden, tjokvol slimme observaties, oneliners en grappen. Een Vlaamse serie in de traditie van de beste films van Woody Allen en Noah Baumbach.
Bert Scholiers: We hebben dan ook behoorlijk lang kunnen schrijven aan de reeks, bijna twee jaar. Dat is met dank aan productiehuis Caviar die echt voor kwaliteit wilde gaan en nooit heeft laten voelen dat het niet snel genoeg ging. We gingen normaal gezien net beginnen draaien in de week van de eerste lockdown. Dat is toen niet doorgegaan, waardoor we het script nog zo’n drie maanden hebben kunnen finetunen. Het is er wel scherper door geworden dus dankjewel corona. (lacht)
Frances Lefebure: Normaal gezien ga je naar een casting en dan beslist er iemand wie het meest geschikt is voor een bepaalde rol. Dit was de omgekeerde richting: Bert kende ons al als mens en als acteur en is vertrekkende daaruit aan iets beginnen schrijven. Dat voel je als acteur.
Evelien Bosmans: We werden ook al erg vroeg in het proces betrokken, wat maakt dat je alleen maar gevulder en rijker op de set kan staan omdat je weet waar bepaalde dingen vandaan komen.
Daphne Wellens: We hebben ook dingen bij elkanders personages aangebracht en aangevuld. Ik heb mee aan het script geschreven met Bert. Ondanks het feit dat hij waanzinnig goed vrouwelijke personages kan bedenken, wilden we graag iemand in de writer’s room die onze stem vertegenwoordigde, en gezien ik al eerder met Bert aan eigen projecten had geschreven, was dat plan snel beklonken. Toen bleek dat creative producer Malin Sarah Gozin alles op de voet opvolgde, waren de vrouwen al helemaal goed vertegenwoordigd. Elke versie kwam naar ons toe, en dan gingen we meteen onze rollen lezen. Die manier van werken maakte dat we ons eigen, maar ook de andere personages goed leerden kennen.
Bert, waar haalde jij je inspiratie?
Bert: Het is een combinatie van dingen die ik rond me zag gebeuren in mijn vriendengroep en elementen uit films waar ik van hou. Hannah And Her Sisters van Woody Allen is bijvoorbeeld één van mijn favoriete films. Die film gaat over drie zussen, één ervan heeft een alcoholprobleem. Daar kan je dan inspiratie uit halen.
Is de titel van de reeks verwant aan Fuck You van Lily Allen?
Bert: We hadden eerst een andere titel: An_aal, zoals de Instagram-naam van An. Maar om begrijpelijke redenen kon niet iedereen zich daarin vinden. In deze titel wel en het klopt wel: Lily Allen is een generatiezangeres en ze zou perfect in de reeks kunnen meespelen.
Er zitten ook heel veel referenties in de reeks, maar referenties zijn pas echt leuk als je ze begrijpt. Hoe werd daarmee omgegaan?
Bert: We deden dan een steekproefje en als 60% van de mensen wist waarover het ging, was het goed voor ons. Dat zie je in Gilmore Girls ook hé, daar wordt de hele tijd genamedropt. Je reeks mag er niet van afhangen, maar het is wel een leuke extra. Het geeft de dialogen een extra geestigheid.
Geen vrouwenserie
F*** You Very Very Much draait rond drie vrouwen, maar ik vind het geen vrouwenserie. Ik vond het ook herkenbaar.
Evelien: Dat vind ik fijn om te horen!
Bert: Veel van de elementen in de reeks zou je ook op mannen kunnen toepassen, al zou het dan wel een ander soort reeks worden waarschijnlijk. Het gevoel oud te zijn op je 35e is niet voorbehouden voor mannen of vrouwen.
Ik ben momenteel 35 en ik voel me verschrikkelijk oud. Is dat iets dat voor jullie zelf ook herkenbaar is?
Daphne: Ik vind het net leuk om ouder te worden omdat ik het gevoel heb dat alles meer en meer klopt voor mij. Het is heel gek, want op m’n 30e verjaardag werd ik plots geconfronteerd met het besef van sterfelijkheid, maar intussen voel ik meer rust.
Frances: Ik vond zelf twintiger zijn ook best pittiger dan dertiger zijn.
Evelien: Ik denk dat onze drie personages ook aantonen dat welk levenspad je ook kiest: het leven is prachtig, maar het zal ook een worsteling zijn. Maar ook die worsteling kan weer prachtig zijn op zich. Violet, An en Flo zitten alle drie op een punt in hun leven waarop ze aan het zoeken zijn geslagen.
Daphne: Violet overkomt het allemaal meer naar mijn gevoel. Haar leven wordt een puinhoop en omdat ze daar niet mee om kan, begint ze stevig te drinken. Joris – het personage van Jonas – zegt het haar ook: “Ik heb nog nooit iemand zo veel achterlijke beslissingen zien nemen om één beslissing niet te hoeven nemen.” Violet zoekt niet, maar is heel passief in haar beslissingen.
Evelien: Tegelijkertijd gaat Violet wel de affaire aan. Er zijn veel vrouwen die dat verlangen hebben, maar de stap nooit zetten.
Frances, in 2018 heb jij voor Flair een brief geschreven aan je 18-jarige zelf. Je schreef daar: “Ineens besef je dat je te veel geleefd hebt voor anderen. Dat je te veel bezig was met wat je dacht te moeten zijn.” Dat is eigenlijk wat An ook doet.
Frances: An doet het wel op een vrij radicale manier, terwijl ik het iets gezonder probeer aan te pakken. Maar het is zeker een parallel die je kan trekken. Ik denk dat ieder mens ooit wel vervalt in patronen of dynamieken die het leven op een bepaald moment makkelijker maken. Maar er komt ook wel altijd een moment waarop je daar tegenaan botst. Het is voor mij het proces van het laatste anderhalf jaar.
Bert: Ik heb het ook rondom mij zien gebeuren: een vriendin van mij die van het ene moment op het andere haar carrière opgaf en in een café is beginnen werken. Ze doet het nu nog altijd en is veel meer ontspannen. De opties in de wereld van vandaag zijn eindeloos en dat maakt het niet altijd makkelijker.
Bert, een beetje een rare vraag maar vertel eens iets over jezelf. Jij bent één van die zeldzame mensen die je kan googelen zonder dat er veel naar boven komt. Een enigma.
Bert: Dat komt omdat ik een heel saai leven heb. (lacht) Ik heb film gestudeerd aan Sint-Lukas en film- en theaterwetenschappen aan de universiteit van Antwerpen en ik hou van films. Dat is het zowat. (lacht)
Wat was bij jou de vonk voor je liefde voor film? Bij mij was dat Jurassic Park, de eerste film die ik in de cinema zag.
Bert: Ik was te bang voor Jurassic Park. (lacht) De eerste film die ik in de cinema zag was Koko Flanel, maar de vonk voor film verbind ik toch vooral aan de Disney- renaissance van begin jaren 90: The Lion King en Aladdin en zo. In die tijd heb ik ook op korte tijd Raiders Of The Lost Ark en Pulp Fiction gezien en Everyone Says I Love You, de musical van Woody Allen. Het zijn die films die hebben gemaakt dat ik eigenlijk alles ben beginnen kijken. Heel m’n jeugd heb ik twee films per dag gezien.
Acteren, of niks
Dames, noem eens een een eigenschap van jullie personage die jullie bij jezelf herkennen.
Evelien: De lichte smetvrees van Flo. Ik heb daar zelf ook mee geworsteld en ben heel blij te kunnen zeggen dat ik er nu vanaf ben. De extreme onzekerheid die Flo heeft, herken ik ook in mezelf, maar ik merk wel dat ik ze me niet meer laat overnemen en dat ik in sociale contexten sterker ben geworden.
Frances: Spreken voor ik denk. Al moet ik zeggen dat ik daar ook al wel fel in ben gebeterd. Ik kwam vroeger soms feller of harder over dan ik de dingen bedoelde. Maar ik denk dat ik in het algemeen met het ouder worden wel rustiger ben geworden.
Daphne: De onrust van Violet begrijp ik wel. Er komt vaak veel binnen en ik voel daar dan veel bij. Violet begint dan fel te drinken, ik ga dan vaak naar de yoga. Ik probeer er op een meer constructieve manier mee om te gaan dan Violet. Mijn personage doet nogal weinig aan zelfreflectie, bij mezelf zou een beetje minder zelfreflectie soms niet slecht zijn. (lacht)
Ik vind alle drie jullie personages wel dapper. Flo bijvoorbeeld blijft toch maar mooi voor de acteercarrière gaan, ook al hangt er heel wat onheil boven haar hoofd.
Evelien: Omdat het voor haar de enige optie is. Het is acteren of het is niks. Dat ze wil acteren, dat is het enige waar Flo zeker van is in haar leven.
Over acteren gesproken: welke scène vonden jullie het meest memorabel om te draaien?
Frances: Er zitten scènes in die in één shot gedraaid zijn, long takes zoals ze die dan noemen, waarop je als acteur op het juiste moment op de juiste plek moet staan. Dat is heel technisch en best een uitdaging omdat je dan al met een choreografie bezig bent. Dat is best een huzarenstukje en als dat dan perfect lukt – zowel qua bewegingen als het acteren zelf – dan ben ik euforisch.
Daphne: Ik denk nu aan een bepaalde nachtopname met veel figuranten. Het was ook weer zo’n lange scène in één shot en als dat lukt, dan voel je de magie van wat je samen aan het creëren bent. Met heel de ploeg samen.
Bert: Van mijn kant ben ik er trots op dat we klassieke muziek zijn beginnen gebruiken in de reeks. Het was een vondst tijdens de montage en die bleek heel goed te werken. En op de komische timing van de dames. Komische timing wordt vaak onderschat, maar dat heb je of dat heb je niet.
De reeks is gedraaid tijdens corona. Wat waren daar de concrete gevolgen van voor jullie?
Frances: Ik ben nogal een knuffelaar. Ik knuffel iedereen: mijn collega-acteurs, maar ook de lichtman en de scenarist. Dat maakt dat je snel een band hebt met iedereen. En nu moest ik me de gehele tijd inhouden. De intensiteit is daardoor voor mij anders.
Evelien: Van sommige mensen heb je het gezicht amper gezien. Dat blijft vreemd.
Gok-Guy
De vierde wand wordt doorbroken in de reeks. Op een bepaald moment komt het personage An zelfs bij kijkers in de zetel zitten.
Bert: Gepikt van Woody Allen. (lacht) Er bestaan versies van het scenario waarin we daar nog veel verder in gingen. Dit is wat er van overgebleven is, maar het is nog niet zo vaak gebeurd in Vlaanderen.
Een leuke visuele vondst die ik in de derde aflevering zag: An zegt dat ze geen sushi eet uit dierenwelzijn. Een kwartier later zien we Gok-Guy in een t-shirt met als opschrift “I ♥ Sushi”
Bert: Geloof het of niet, maar dat was toeval! (lacht) Damiaan De Schrijver had dat t-shirt zelf bij, maar ik geef toe: we hadden het zelf niet beter kunnen verzinnen.
F*** You Very Very Much is sinds 1 augustus op Streamz te bekijken.