In 2022 was Top Gun: Maverick wereldwijd de best bezochte film en hoewel Tom Cruise dit jaar nog met stevige concurrentie te maken krijgt – door Barbie en Oppenheimer lijkt er voor het sinds lang nog eens een momentum rond film te bestaan – is Cruise vastbesloten om ook dit jaar en volgend jaar brokken te maken aan de box office. Mission: Impossible – Dead Reckoning Part Two ligt immers al op koers voor volgend jaar, tenzij die staking nog een tijdje duurt. Maar eerst dus dat eerste deel!

Score: 7/10

De release van Mission:Impossible – Dead Reckoning Part One, Oppenheimer en Barbie kort op elkaar is een test voor de bioscopen. Sinds de coronapandemie hebben we gezien dat bijna enkel Vlaamse films en grote blockbusters mensen nog op de been krijgen. Maar lukt dat ook nog wanneer er drie grote films gelost worden in een tijdsbestek van twee weken? Wanneer je aan Tom Cruise vraagt, of we naar Barbie of naar Oppenheimer moeten gaan kijken, geeft hij het enige juiste antwoord: ga naar beide.

Cruise is sinds de coronapandemie één van de grootste verdedigers geworden van de bioscoopervaring. Dat de stunts in zijn eigen films alleen maar groter en waanzinniger worden, is daar een gevolg van. Nog opmerkelijker is dat Dead Reckoning de zevende film in de franchise is en dat er tussen die zeven films, op de tweede na misschien, geen enkele miskleun zit. Sterker nog: sinds het derde deel zitten zowat alle films op hetzelfde hoge niveau. Dat nastreven van kwaliteit maakt dat er rond Mission:Impossible nog geen moeheid hangt, of dat de reeks geen parodie op zichzelf is geworden, zoals bijvoorbeeld Fast X wel is.

Even simpel als onnozel

Voor de plot hoef je ’t niet te doen in dit zevende deel, want die is even simpel als onnozel. Deze keer worden Ethan Hunt en zijn trawanten van het IMF-team achter een tweedelige sleutel aan gestuurd. Wat de functie van die sleutel is, weet het team niet precies, maar al snel blijkt dat Hunt niet de enige geïnteresseerde is. Even snel merkt het team ook dat ze meer dan ooit tevoren moeten afrekenen met het nieuwste, het meest onbekende en het meest onzichtbare wapen waar ze ooit mee geconfronteerd werden: de Entity.

Ogenschijnlijk ziet deze Mission:Impossible er zeer vertrouwd uit: er is de lange schaduwscène op de luchthaven van Abu Dhabi, een geweldige achtervolgingsscène in de straten van Rome, een hip feestje in Venetië, een paar parachutestunts, een enkele ontploffing en iets zeer waanzinnig met de Orient-Express.

Maar daaronder zijn er toch verschillen op te merken. Om te beginnen zijn we al bijna een halfuur bezig wanneer eindelijk de openingscredits over het scherm beginnen te rollen: het eerste deel van de film speelt zich in een duikboot af. Het is ook de eerste Mission:Impossible-film die in twee delen is opgesplitst waardoor we op een knoert van een cliffhanger en een onafgewerkt verhaal eindigen. Maar het grootste verschil is toch wel de introductie van het personage van Hayley Atwell, Grace genoemd.

De 41-jarige Hayley Atwell was tot nu toe misschien wel het meest bekend voor haar vertolking van Marvel’s Agent Carter (2015-2016) en haar verschijningen in die hoedanigheid in diverse Marvelfilms, maar speelt hier de rol van haar leven als Grace. De connectie tussen het personage Ethan Hunt en Grace is knap vorm gegeven: eerst lopen ze elkaar voor de voeten, niet lang daarna worden ze gedwongen om elkaar te vertrouwen, ook al weten ze niet eens van elkaar wie ze zijn.

Sightseeing in de Oostenrijkse Alpen

Het is duidelijk dat Atwell in deze film minstens de evenknie van Tom Cruise is, en mocht zijn. Terwijl Grace zich op de Orient-Express bevindt waar het allemaal gebeurt, zien we Hunt wat aan sightseeing doen tijdens een motorritje in de Oostenrijkse Alpen, op zoek naar een manier om op de trein te raken.

Hij heeft dus letterlijk en figuurlijk zijn plaats afgestaan aan Grace. Later in de film roept Hunt haar al rennend toe dat ze de op hol geslagen trein maar moet zien te stoppen. Wanneer zij hem wanhopig vraagt hoe ze dat in godsnaam moet aanpakken, antwoordt Hunt “You’ll figure it out.” Waarna Grace haar haar in een staart bindt en op zoek gaat naar een oplossing. Heerlijk!

Maar Atwell is niet alleen. Ook Vanessa Kirby (Alana) en Pom Klementieff (Paris) laten zich gelden. Een hoogtepunt is een messengevecht op een brug in Venetië, wat al even snel ontaardt in een zwaardgevecht. Hoewel Rebecca Ferguson (Ilsa) zich eerder natuurlijk ook al heeft laten gelden in de Mission:Impossible-films, lijkt dit toch meer dan ooit de film van de actrices te zijn.

Gevaren van AI

Hoewel Dead Reckoning Part One eerst wat gedateerd aandoet – Een sleutel, serieus? Een usb-stick, serieus? – wordt het later misschien wel de meest moderne film van de reeks. Hunt en zijn team worden hier immers meer dan ooit geconfronteerd met de potentiële gevaren van artificiële intelligentie en leren dat ze niet meer op hun technologie vertrouwen kunnen. In een Hollywood dat op zijn grondvesten davert door diezelfde gevaren van AI, is Dead Reckoning Part One misschien wel de meest passende film op dit moment.

Cruise heeft het dus weer gedaan en heeft van dit zevende deel een entertainende film gemaakt met geslaagde stunts. Doordat de film eindigt op een cliffhanger gingen we echter de zaal buiten met een onaf gevoel, al hadden we er net 163 minuten film opzitten.

Wanneer je een film op deze manier laat eindigen, – “the key is just the beginning!” – moet je zorgen dat je echt wel wat te vertellen hebt in het volgende deel. Laten we hopen dat de tweedeling meer is dan een excuus om het publiek volgend jaar nog eens langs de kassa te doen passeren.

Mission:Impossible – Dead Reckoning Part One speelt nu in de bioscoop.