Spanje beleeft opnieuw een topjaar op toeristisch vlak, maar die groei heeft een keerzijde voor de eigen bevolking. Terwijl buitenlandse bezoekers massaal afzakken naar populaire kustgebieden, worden Spanjaarden steeds vaker van hun favoriete stranden verdrongen. De stijgende prijzen en drukte maken een klassieke zomervakantie voor velen onhaalbaar.

Volgens cijfers van Reuters bezochten vorig jaar bijna 2 miljoen meer buitenlandse toeristen de populairste stranden van Spanje, terwijl het aantal binnenlandse bezoekers met 800.000 daalde. De verwachting is dat het land dit jaar zo’n 100 miljoen toeristen zal ontvangen – bijna het dubbele van de Spaanse bevolking.

Die buitenlandse bezoekers blijven gemiddeld ook langer: zo’n acht dagen tegenover vier voor Spanjaarden. Daardoor slorpen ze een groter deel van de beschikbare capaciteit op, wat de druk op hotels en stranden verder opvoert.

Prijzen rijzen de pan uit

De groeiende vraag heeft geleid tot fors hogere prijzen. De gemiddelde hotelovernachting kost nu 136 euro per persoon – een stijging van 23 procent in enkele jaren tijd. Tegelijk wordt het voor Spanjaarden steeds moeilijker om een betaalbare verblijfplaats te vinden, omdat veel kortetermijnverhuur zich specifiek richt op buitenlandse toeristen met een groter budget.

Voor veel gezinnen is een strandvakantie daardoor simpelweg niet meer haalbaar. Wat ooit een vanzelfsprekend zomerritueel was, wordt nu eerder een luxeproduct.

Regering probeert toerisme te spreiden

De Spaanse regering erkent de groeiende frustratie onder de bevolking. Minister van Toerisme Jordi Hereu benadrukt dat Spanje dringend werk moet maken van een “meer gediversifieerd toeristisch aanbod”. In de praktijk betekent dat onder meer het promoten van het binnenland, minder bekende regio’s en alternatieve vormen van logies zoals Airbnb’s.

Spanjaarden zelf lijken die trend al te volgen. Steeds vaker kiezen ze voor vakanties weg van de overvolle stranden, en trekken ze richting het binnenland of natuurgebieden.

Toerisme is goed voor meer dan 13 procent van het Spaanse bbp, wat het een van de belangrijkste sectoren van het land maakt. Maar de toenemende kloof tussen de economische baten en de leefkwaliteit voor de lokale bevolking wordt steeds moeilijker te negeren.