Krijgt sp.a een nieuwe voorzitter? Iedereen vraagt het zich af bij de Vlaamse socialisten. Over het parcours van John Crombez heerst behoorlijk wat ontevredenheid. Maar niemand heeft zin echt de strijd aan te gaan, als de Oostendenaar, die het niet slecht deed bij de verkiezingen, zelf niet opstapt. Eén kandidaat is er alvast: Mo Ridouani.
Sp.a stapt niet in de volgende Vlaamse regering. Dat kan voor niemand een verrassing zijn. Formateur Bart De Wever (N-VA) zat er niet op te wachten, of het moet hoogstens geweest zijn om met de dreiging van een ‘Bourgondische coalitie’ Wouter Beke en zijn CD&V wat onder druk te zetten.
Maar die piste was maandag op het partijbureau van sp.a nog eens stevig afgeschoten door verschillende mandatarissen. In de aanloop naar de verkiezingen hadden Crombez en de partijtop al verschillende keren vanuit de achterban het signaal gekregen dat een Vlaamse coalitie met N-VA echt niet zou passeren. De geruchten rond zo’n coalitie staken op nadat zowel de MR als CD&V erover begonnen te praten.
De denkoefening is dood voor ze begraven is: bij z’n bezoek aan Vlaams formateur Bart De Wever was er geen enkele twijfel, sp.a-voorzitter John Crombez wil niet in een regering in Vlaanderen, gedomineerd door N-VA. En N-VA-voorzitter Bart De Wever zit er niet op te wachten: centrumrechts met Open Vld en CD&V is honderd keer logischer.
Wie straks voorzitter?
Bij de sp.a shift de discussie zo naar het federale niveau, én onherroepelijk ook naar de partijleiding. De analyse van de verkiezingen was positief: een strakke campagne op de core thema’s was goed. Het maakte het verlies van de sp.a beperkter, en hield hen net voor Groen. Maar het blijft een historisch mager resultaat na een malaise binnen de partij. De kritiek op voorzitter Crombez is dus niet echt gestopt.
Alleen, Crombez deed het zelf lang niet slecht, bij de verkiezingen. Een penetratiegraad van 6,9 procent in West-Vlaanderen zette hem zelfs op de eerste plek in de provincie. Niemand komt in de buurt, niemand heeft dus echt recht van spreken.
Bovendien heeft de strijd tussen Bruno Tobback en John Crombez destijds geleerd dat dergelijke oefeningen niet voor herhaling vatbaar zijn. Niemand gaat Crombez openlijk uitdagen binnen de partij. Maar een pak mensen hoopt dat hij vertrekt als voorzitter. Eén kandidaat solliciteerde wel heel uitdrukkelijk: de Leuvense burgemeester Mo Ridouani. Die liet in verschillende publicaties verstaan dat hij wel graag voorzitter wil worden “als hij op het schild gehesen wordt”. Veel duidelijker kan een kandidatuur niet zijn. Opvallend is dat de Leuvense burgemeester wel geen echt donkerrood profiel heeft: hij is eerder sociaal-democraat dan stamboeksocialist.
Hoe dan ook, voorlopig is Crombez nog niet weg. Aangenomen mag worden dat hij de onderhandelingen federaal gaat doen, en mogelijks dan zelf in de regering stapt. Maar dat kan nog wel even aanslepen.