Het tiende seizoen van Liefde voor Muziek gaat op 12 maart van start. Voor dit jubileum brengt de show sterren van alle voorgaande seizoenen samen. De artiesten trokken hiervoor naar Frankrijk en brachten in totaal 81 nummers uit. Wij spraken met Clouseau over hoe zij dit seizoen beleefden. 

Door Victor Peeters en Runa Swiggers

Voor sommigen is Liefde voor Muziek een springplank of een comeback. Wat motiveert jullie om terug mee te doen aan het programma?

Koen: Grappend: “Voor ons is het een comeback.” “Het is gewoon ontzettend leuk om deel te nemen aan Liefde voor Muziek. Sommige artiesten hebben door het programma een tweede leven gekregen. Elk jaar waren er wel één of twee artiesten die op zoek waren naar een hit met een cover. Wij hebben dat nooit zo ervaren, omdat we al zo lang meedraaien. Het is ook niet onze bedoeling om dat te doen, maar om toffe covers te maken die ons liggen. In het tiende seizoen zijn het allemaal artiesten die terugkomen. Niemand moet doorbreken of terug op de kaart worden gezet. Het feit dat iedereen al bekend is, maakt het heel puur en zuiver.

Wat maakt Liefde voor Muziek zo speciaal?

Kris: “Het programma draait echt om muziek en dat is uniek. Natuurlijk heb je programma’s zoals Tien om te Zien en Zomerhit, maar die zijn zeldzaam. Tijdens onze carrière zagen we zelfs dat muzikale intermezzo’s in tv-programma’s soms werden overgeslagen door kijkers. Ze begonnen minutieus kijkcijfers te analyseren en merkten dat mensen de muziekminuten oversloegen en later weer terugkwamen. Helaas heeft dit ertoe geleid dat programmamakers en zenders zeiden: ‘Dat is een wegzapmoment, laten we dat vermijden.’”

Is het voor nieuwe artiesten moeilijker om nieuwe nummers te promoten via tv?

Koen: Juist, nu hebben we Tien om te Zien en Zomerhit, wat relatief recent is en dan heb je Ik vraag het aan, dat ook een muziekprogramma is. Maar het draait niet echt om nieuwe nummers. Liefde voor Muziek is anders; het heeft al tien seizoenen en plaatst de focus echt op muziek en het in de schijnwerpers zetten van muzikanten. Het heeft sommige artiesten zelfs een tweede leven gegeven. Vroeger konden we bijvoorbeeld twintig tv-optredens doen met een nummer als Anne of Daar Gaat Ze. Er waren zoveel mogelijkheden voor promotie, dat was ongelooflijk. Maar nu, als je een nieuwe single wilt promoten, ben je al blij als je het in één tv-programma kan brengen.

Ervaren jullie na jullie rijke carrière nog steeds druk of stress om dezelfde prestatie neer te zetten als in jullie vorige seizoen?

Koen: “Druk is er altijd omdat we de lat hoog leggen voor onszelf. We weten dat er externe druk is van fans en platenfirma’s, maar die druk is nooit zo groot als de druk die we onszelf opleggen. We zijn ook al lang bezig, maar dat is ook omdat we er nooit met onze klak naar gesmeten en nooit snel tevreden waren.

Kris: Ik vind ‘druk’ en ‘stress’ een negatieve bijklank hebben. Dat zijn precies woorden waar je schrik van moet krijgen. Ik zie het meer als spanning, zeker voor Liefde voor Muziek. Er is een soort spanning waardoor je op de top van uw kunnen bent. Dat vind ik heerlijk.”

Wat vinden jullie van de opmars van de Nederlandse taal in muziek?

Kris: “Het is geweldig dat de Nederlandse taal zo’n opmars maakt. Elke generatie zou een moment moeten hebben waarop iemand de Nederlandse taal in de schijnwerpers zet. Ik durf te zeggen dat wij dat hebben gedaan eind jaren 80, begin jaren 90. Toen was er weinig Nederlandstalige popmuziek, en wij hebben dat genre destijds op de kaart gezet. Bart Peeters deed dat later opnieuw, gevolgd door Regi. Ik juich dit toe, want er kan naar mijn mening niet genoeg Nederlandstalige muziek zijn. Nederlands is onze eigen taal, waarin we ons net iets beter en genuanceerder kunnen uitdrukken dan in een taal die niet onze moedertaal is.”

Hoe is het voor jullie om dat jong geweld op het podium te zien?

Koen: “Die nieuwe generatie kent alle nieuwe tools en sociale mediaplatforms. Wij als ‘oude zakken’ kennen dat niet. Je voelt ook dat ze vlotter hun weg vinden binnen de nieuwe mogelijkheden. Vroeger was het moeilijk om binnen te geraken bij een platenfirma, maar als je binnen was, dan was je één van de lucky few. Nu kan iedereen aan zijn eigen plaat beginnen en heb je geen contract nodig. Het zijn boeiende tijden voor de muziekindustrie.”

Nemen jullie zoals in The Voice een coachende rol op?

Kris: “In Liefde voor Muziek voelen we geen hiërarchie waarbij wij als ‘ouderen’ een coachende rol zouden moeten opnemen. We staan allemaal gelijk, ongeacht leeftijd. Het is gewoon leuk om samen nummers te zingen. Soms zijn we zelf verrast door de waardering die andere artiesten ons tonen. Ze zeggen bijvoorbeeld: ‘Jullie zijn wel Clouseau’, terwijl wij onderling denken: ‘Jij bent toch ook niet de minste?’ Het is een fijne ervaring.”

Je hebt Laura Tesoro in The Voice gecoacht, voel je enige trots met wat Laura nu bereikt heeft?

Koen: “Mega! Ik heb daar een rol in gespeeld, maar ze heeft het vooral aan haarzelf te danken. Ze is een koppige, gemotiveerde en getalenteerde jonge madam. Laura heeft voorstellen van platenfirma’s geweigerd omdat ze het niet zag zitten en het niet de weg was die ze voor ogen had. Als je geen alternatief hebt en dat toch durft te weigeren, dan moet je wel ballen aan je lijf hebben. Ik ben heel blij voor haar, ze leert nog altijd bij en ze bracht nooit een cover waarvan iemand dacht: ‘oke ça va’, nee elke keer is het er boenk op. Ze geniet er ook echt van en dat is zo leuk om te zien.”

Koen en Kris, na veertig jaar Clouseau, hoe groot is de liefde voor muziek nog steeds?

Koen: “Groter dan ooit, het is een vertaling van het leven.”

Kris: “Het is ook het enige dat we echt goed kunnen. Er is geen mooiere job en we zijn nog elke dag blij en dankbaar dat dit ons beroep is.”