De tweede festivaldag van Graspop is achter de rug en wij kunnen nog amper op onze benen staan. We kregen weer heel wat ‘schoon volk’ over de vloer. Dit waren zes absolute toppers op dag twee!
1. Iron Maiden
Iron Maiden staat alweer voor de negende keer op Graspop. Dit is een thuismatch. De laatste keer dat de groep een nieuwe plaat uitbracht was in 2015 met ‘The Book of Souls’. Ze komen dus zonder nieuw materiaal naar Dessel met als genoeglijk gevolg dat we vooral klassiekers voorgeschoteld krijgen. Ze spelen meebrullers zoals Aces High, 2 Minutes to Midnight, The Trooper, Flight of Icarus, The Number of the Beast, Fear of the Dark, Hallowed Be Thy Name en Run to the Hills. Meer (of minder) moet dat écht niet zijn.
En of de heren, ondertussen allemaal rond de 60, weer in topvorm zijn! Zanger Bruce Dickinson is gehuld in een flamboyante vampiercape en zijn krachtige operastem blaast ons weer omver. Ook de virtuoze gitaarsolo’s, waarbij shredders Dave Murray, Adrian Smith en Janick Gers elkaar afwisselen in typische Maiden-stijl, doen heel wat monden openvallen. De geluidskolos wordt vakkundig begeleid door bassist en bandleider met zijn onvermoeibare, karakteristieke galoptechniek. Iron Maiden is nog steeds on top of their game en dat hebben ze niet alleen te danken aan hun talent, maar ook aan hun ‘propere’ levensstijl. Maiden toont de rest van Graspop wéér hoe het moet. Dat we zo nog veel optredens van hen mogen zien.
2. Avenged Sevenfold
Avenged Sevenfold is één van de ‘hottest metal bands’ ter wereld. De ingrediënten: vintage gitaarriffs, emotionele, intense vocalen en gitaarsolo’s op je vingers van af te likken. De gitaarpartijen van Zacky Vengeance en Synyster Gates zitten superstrak en het geluid is heel vol. Vooral hun typische ‘twin guitar solos’ komt erg mooi uit in deze live setting. De zang was echter iets minder krachtig, maar voor een resem nostalgische songs, zoals Hail to the King, Buried Alive, Nightmare en Unholy Confessions, nemen we dat er graag bij. Tijdens Bat Country wordt de set trouwens even stilgelegd omdat een crowdsurfende fan bewusteloos is geraakt. De band stopt zodat het publiek de hulpverleners door kon laten en daarmee scoren ze oneindig veel respectpunten.
3. Neurosis
Neurosis bestijgt na headliner Iron Maiden het podium. De soundcheck is eigenlijk een deel van de show. We krijgen swingende 70s drums, compleet overstuurde gitaren en bassen die de vloer doen beven, en oorverdovend oermensgebrul. Iedereen smeekt zijn engelbewaarder dat zijn trommelvliezen dit concert overleven. De slome Black Sabbath grooves en meedogenloze gitaarriffs raken ons tot in onze kleine teen en voeren ons door een donker bos waar we met spoken en overleden rocksterren chillen. Het geheel wordt extra ingekleurd door een geflipte synthesizer en elektronische percussie. Didgeridoo-geluiden for the win!
Hoogtepunten: Through Silver in Blood, Given to the Rising, End of the Harvest en Reach.
4. Parkway Drive
De mannen van Parkway Drive staan al voor de vijfde keer op Graspop. Ze komen met hun nieuwe plaat ‘Reverence’ onder de arm naar het festival. Dat Parkway Drive trouwe fans heeft, wordt hier voor onze neus bewezen. De nieuwe tracks Wishing Wells, Prey en Cemetery Bloom worden al uit volle borst mee gekweeld. Ook de zangprestaties van Winston McCall mogen er absoluut wezen. Er waren opvallend veel walls of death, circle pits en crowdsurfende wildebrassen voor de main stage.
Hoogtepunten: Bottom Feeder, Wild Eyes, Crushed en Cemetery Bloom.
5. Diablo Blvd
Ook de band van komiek Alex Agnew is van de partij! Ze hebben eind vorig jaar nog de nieuwe plaat ‘Zero Hour’ gelost waar ze nu veel nummers van spelen. En niemand die klaagt, want Diablo Blvd blijft groeien, ook op het vlak van songwriting. Tijdens Virus brullen de vele fans al mee, die speciaal rond de middag uit hun tent gekropen zijn om de gekke nonkel van de Belgische metalscene aan het werk te zien. Het publiek was dan ook misnoegd dat de show na 40 minuten al voorbij was. De stoute reactie van Agnew: “Als men zou stoppen om bands uit eigen land stiefmoederlijk te behandelen …”
6. Watain
Ook Watain komt met een nieuw album naar Graspop: ‘Trident Wolf Eclipse’. We krijgen waar we voor komen: meedogenloze black metal. En zoals dat bij het subgenre gebruikelijk is, staat het volledige podium in vuur en vlam, zelfs de versterkers en de monitors. Watain is duidelijk goed verzekerd. De ingediënten zijn simpel maar doeltreffend: hoge gitaren die onze oren doen bloeden, esoterische lyrics over alles wat god verboden heeft, en razendsnelle drums. Ook mid paste passages in de stijl van Bathory ontbreken niet. Zanger Erik Danielsson is een klein ventje met kalend rattenhaar, maar ziet er vervaarlijk uit met zijn satanische corpsepaint terwijl hij de longen uit zijn lijf krijst. Voor The Serpent’s Chalice geeft Danielsson een speech over “de vlam die tot de dood blijft gelden” en dan steekt hij even zijn eigen hand in brand met een aansteker. Edgy! Daarna strooit hij met een kelk water (of bloed?) op het publiek. Spektakel ten top!
Hoogtepunten: The Serpent’s Chalice, Sacred Damnation, Devil’s Blood, Towards the Sanctuary en Malfeitor.