Vanavond, dinsdag 23 januari, kan je op Play4 en GoPlay kijken naar de laatste aflevering van True Crime Belgium: Hans Van Themsche. Daarin zien we hoe de moeder van de vermoorde peuter Luna Drowart in gesprek gaat met de moordenaar van haar kind.
True Crime Belgium is een docureeks die Belgische misdaden behandelt. In het verleden kwamen zo al heel wat bekende zaken aan bod, maar met deze driedelige speciaal licht het programma zijn schijnwerpers op een wel heel bijzondere zaak. De racistische moorden van Hans Van Themsche zorgden bijna achttien jaar geleden namelijk voor een schokgolf in ons land.
Op 11 mei 2006 schoot de toen 18-jarige Hans Van Themsche met een jachtgeweer drie mensen neer in Antwerpen. Het ging om een Turkse vrouw, de 24-jarige Malinese au pair Oulematou Niangadou en de tweejarige Luna Drowart, waarmee Oulematou aan het wandelen was. Die laatste twee overleefden het niet. Bij zijn daden richtte Van Themsche zich bewust op allochtonen. Hij had een afscheidsbrief achtergelaten voor z’n ouders en had dus niet gepland om de daden zelf te overleven.
Moeder Luna
Dat deed hij dus wel en sindsdien zit Hans Van Themsche – die levenslang kreeg – in de gevangenis. Daar gingen de programmamakers van True Crime Belgium hem opzoeken. Dat resulteerde, dankzij een bemiddelingstraject, tot een ontmoeting tussen Laurence van Brée, de moeder van de vermoorde Luna, en Van Themsche.
In dat gesprek, waarvan je hier een preview kan zien, klinkt Laurence opvallend vergevingsgezind. We horen Hans Van Themsche “sorry” zeggen, iets wat volgend Laurence gemeend klinkt. “Het is geen holle ‘sorry'”, zegt ze.
“Niet bekijken als een moordenaar”
“Zelfs al weet ik dat jij het gedaan hebt, ik wil je niet bekijken als een moordenaar. Anders had ik hier niet kunnen zitten. Voor mij was jij een jonge gast van 18 jaar die helemaal overhoop lag met zijn gedachten. Ik aanzie je nu niet meer zo. Dat is gebeurd, maar voor mij zit hier nu een andere persoon, een ander mens. Liever zo, dan iemand die zich er niets van zou aantrekken en geen berouw zou tonen. Want je bent er nog en je zal er altijd zijn en het zal er altijd deel van uitmaken. Dus dan ben ik blij dat je geworden bent wie je bent en niet nog dezelfde bent als toen”, klinkt het.