Drie vrouwen zitten in geldnood en willen om hun gezin te beschermen een lokale supermarkt overvallen. Dat is ‘Good Girls’ in een notendop. Maar uiteraard stopt het daar niet en werken de drie zich verschrikkelijk in de nesten. ‘Good Girls’ is een reeks die je telkens weer verrast net als je denkt te weten hoe de vork in de steel zit. De grote troef van de reeks: de heerlijke chemie tussen de drie hoofdrolspelers.

Beth (de altijd aangename Christina Hendricks) is net haar aars aan het laten waxen wanneer haar kredietkaart geweigerd wordt. De oorzaak is haar overspelige man die al zijn geld uitgeeft aan zijn secretaresse terwijl er al drie hypotheken op hun huis staan en hun rekeningen leeg zijn. Ruby Hill (Retta) heeft een dochter met ernstige gezondheidsproblemen en geen geld om deftige gezondheidszorg te betalen en Annie (Mae Whitman) dreigt haar dochter te verliezen en kan zich met haar minimumloontje geen advocaat veroorloven.

Het zijn drie geldige redenen waarom de drie vrouwen besluiten om de lokale supermarkt – waarin één van de drie werkt – te overvallen. Het doel: om en bij de 30.000 dollar die in de kluis bewaard wordt. Groot is de verbazing wanneer ze daar een half miljoen aantreffen.

Meteen beseffen de vrouwen dat dat bedrag van zodanige grootte is dat ze er problemen mee gaan krijgen, één van de afleveringen heeft de treffende titel Mo Money Mo Problems mee gekregen. De drie dames besluiten onderling om het geld netjes te verdelen en niet uit te geven. Om het vervolgens dan toch langs ramen en vensters buiten te gooien waarna het geld natuurlijk van een criminele bende blijkt te zijn en de drie vrouwen uiteindelijk tegen een tekort van $60.000 dollar aankijken.

Drie personages om te zien:

Christina Hendricks heeft sinds haar grote rol in Mad Men een heel divers pad bewandeld. Ze speelde in de meest uiteenlopende films, in het eerste seizoen van Hap And Leonard en nu dus ook in Good Girls. Ze blijft haar weg zoeken en overal waar ze in meespeelt lijkt ze perfect op haar plaats. Dat is hier niet anders.

Beth is het personage dat het meest beseft wat ze verloren heeft in haar leven. Ze is een huisvrouw die altijd voor de kinderen heeft gezorgd, woont in een mooi huis, dacht tot voor kort dat ze in een liefdevol huwelijk zat en was best tevreden met haar leven zoals het was. Tot het allemaal één groot luchtkasteel bleek. Dan blijkt dat Beth ook kan ontsteken in een stevige furie.

Ze rolt bij toeval in een crimineel bestaan, maar ze lijkt er ook van hen drie het meest van te genieten en te beseffen hoe goed ze erin is waardoor ze het uiteindelijk zelfs gaat opzoeken. Zo is Beth een uitstekende leugenaar en blijkt ze ook de meest dappere van het gezelschap. Zo is zij het die gangsterbaas Rio (Manny Montana) de les durft te spellen wanneer hun leven op het spel dreigt te staan. Want wil je echt alle aandacht naar je toe trekken door drie gewone vrouwen met gewone gezinnen om het leven te brengen? Op dat moment beseft Beth dat zij het zijn die de macht in handen hebben en niet de bende.

Dean behoort duidelijk niet tot de drie meiden en speelt de man van Beth. Hij die een scheve schaats heeft gereden met zijn knappe, jonge blonde assistente – een wandelend cliché, maar welke man is er ongevoelig aan? – en pas te laat beseft wat hij daarvoor allemaal op het spel heeft gezet: zijn vrouw, zijn huwelijk en zijn gezinsgeluk.

Eens hij dat beseft doet Dean – een ondernemer die meermaals heeft gegokt en verloren en daardoor zowat aan de grond zit – alles om Beth terug te krijgen en krijg je zelfs een beetje medelijden met ‘m. Tot hij kanker begint te veinzen. Toen verdween ons medelijden als sneeuw voor de zon.

Annie is misschien nog wel het meest tragische personage. Ze is de zus van Beth en probeert alles te bolwerken als alleenstaande moeder. Ze werkt tegen minimumloon in de lokale supermarkt, heeft geen uitzicht op meer en beter en dreigt ook nog eens de voogdij over haar dochter te verliezen in een vechtscheiding met haar veel rijkere echtgenoot.

Het is trouwens prachtig om te zien hoe Annie met haar dochter Sadie (Izzy Stannard) omgaat. Sadie draagt haar haar kort, draagt een strikje en wil alleen maar lange broeken dragen. Ze is dus nog op zoek naar haar gender – met een sjiek woord noemen ze dat genderdysforie – en Annie geeft als moeder alle ruimte aan die zoektocht. Dat zo’n personage doodgewoon in een reeks kan worden gebracht zonder dat het een issue is, daar moeten we Netflix en het jaar 2018 dankbaar om zijn.

Waarom kijken?

We vinden het altijd fascinerend om te zien hoe personages in een film of een serie zich alleen nog maar dieper in de nesten weten te werken, denkend dat daar de uitweg wacht. Denk aan Fargo. Of aan Robert Pattinson vorig jaar in Good Time. Of aan Al Pacino in Dog Day Afternoon. De hoofdfiguren denken altijd dat alles nog wel goed komt, op één of andere manier. In eerste instantie lijkt het alsof Good Girls ook zo’n reeks is, maar kijk verder dan de eerste twee afleveringen en je komt nog voor verrassingen te staan.

De Good Girls hier creëren een probleem en lossen het bijna weer op, maar daarbij creëren ze wel weer een ander probleem waardoor de situatie er voor de drie toch altijd op één of andere manier penibel blijft uitzien.

Niet allemaal gelijk aan de start

Het fijne aan deze reeks is dat het hier om drie doodbrave vrouwen gaat omdat we op die manier toch weer een ander perspectief krijgen. In de openingsminuut van de pilootaflevering klinkt het “Meisjes kunnen nu van alles worden. (…) We hebben ’t glazen plafond eindelijk gebroken. Het ziet er fantastisch uit vanaf boven.”

Alleen: niet iedereen heeft de luxe en krijgt de kansen om boven te raken en van daaruit naar beneden te kijken en dat is waar Good Girls eigenlijk om draait: om het feit dat we niet allemaal gelijk aan de start komen. Om het al dan niet kunnen schenken van kansen aan je kinderen omdat je zelf pech dan wel geluk hebt gehad.

Een andere factor die niet weg te denken is, is het feit dat twee van de drie moeders in de reeks – Beth en Annie – het op hun eentje moeten zien te rooien als alleenstaande moeder. Een positie die nog steeds iets penibeler is dan die van alleenstaande vader.

De plot blinkt niet altijd even hard uit in geloofwaardigheid of originaliteit. De kritiek op het Amerikaanse gezondheidssysteem kennen we al uit Breaking Bad. De gewone sukkelaar die zich in de nesten werkt uit Fargo.

Maar het grote geheime wapen uit Good Girls zijn de vrouwen zelf. De chemie spat er vooral af wanneer ze alle drie in dezelfde scène zitten en interageren met elkaar. Voeg daar het bijzondere gevoel voor humor aan toe (en dan vooral het sarcasme van Annie) en je blijft met een mix over die meer dan genietbaar is.

Zoek je nog meer inspiratie? Dit zijn volgens ons de 50 beste reeksen op Netflix op dit moment.