De recensies van Gypsy waren slecht, vernietigend zelfs. Zo slecht zelfs dat we ons regelmatig tijdens het kijken afvroegen of we wel dezelfde serie aan het bekijken waren als die andere journalisten. Wij vonden Gypsy immers meer dan genietbaar en spelen hier vandaag dan ook advocaat van de duivel. Dit is waarom Gypsy wél een kans verdient.

Op papier pleit er heel wat tegen Gypsy. Bedenker en schrijfster Lisa Rubin heeft nog nooit eerder iets op papier gezet voor televisie of film. Executive producer en regisseur van twee afleveringen is Sam Taylor-Johnson, de regisseuse die zowat al haar krediet heeft verspeeld door Fifty Shades Of Grey. En ook de trailer van Gypsy suggereerde een Fifty Shades-achtige stijl en verhaallijn. Laten we al zeggen: dat is het niet.

De grote reden waarom wij zijn beginnen kijken heet Naomi Watts. Watts is niet bepaald een actrice die om werk verlegen zit en kan ons meestal wel bekoren. Draak van een film Diana (2013) willen we met de mantel der liefde bedekken, maar daarover zei Watts achteraf zelf dat de film niet geworden is wat ze ervan verwacht had.

Alles op een rijtje

Wel, Naomi Watts stelt niet teleur, blinkt zelfs uit. Ze speelt Jean Holloway, een cognitieve gedragstherapeute die op het eerste zicht alles op een rijtje heeft in haar leven. Ze is een gerespecteerde therapeute, woont in een prachtig huis, heeft een liefhebbende echtgenoot en een schat van een dochter. We leren een andere kant van Jean kennen wanneer ze doelbewust begint contact te leggen met de mensen waarover haar patiënten praten. Niet als Jean, de therapeute, maar als Diane, de journaliste. Ze raakt daarbij geïntrigeerd door Sidney, de ex van haar patiënt Sam, raakt helemaal in de ban van de mysterieuze barista en raakt stilaan verstrikt in een web van leugens.

Naomi Watts heeft alles in huis om de rol van Jean naar behoren neer te zetten. Wanneer ze Jean is, blinkt ze uit in de dagdagelijkse normaliteit van de correcte therapeute die veel om haar patiënten geeft, de liefhebbende echtgenote en de goede moeder die haar dochter Dolly ondersteunt in haar genderdysforie. Doet ze zich voor als Diane, dan wordt Watts plots sexy (op haar 49^e!) en gevaarlijk.

Cirkelen om de prooi

Gypsy is geen reeks die de ambitie heeft om je weg te blazen en is geen Fifty Shades Of Grey, maar meandert daar zo ergens tussen. De grootste kritiek van de critici is dat Gypsy saai zou zijn, maar daar zijn we het niet mee eens. Traagheid en saaiheid worden hier verward. Gypsy is een slow burner en kruipt met zijn psychologie stilletjes onder je huid. Veelzeggend is dat de show van de Netflix-gebruikers zelf wel 5 sterren krijgt toebedeeld. Wie dus blijft kijken, kan de show echt wel appreciëren.

Dat het allemaal zo traag gaat, is ook psychologisch te verklaren. Zowel Jean als Michael (haar echtgenoot) weten dat waar ze mee bezig zijn niet correct is, maar kunnen niet aan de drang weerstaan. Ze benadrukken beiden dat ze een wild verleden hebben gehad, dat ze hebben opgegeven voor elkaar en voor hun gezin. En toch is de drang bij momenten groot om alles – om al dat veilige – overboord te gooien. Jean is helemaal in de ban van Sidney, Michael kan maar moeilijk weerstand bieden aan zijn assistente Alexis, maar beide proberen ze het wel. De twee cirkelen ieder om hun eigen prooi, en blijven cirkelen omdat ze die grote stap voorwaarts, de stap waarvan ze weten dat het de verkeerde is, zo lang mogelijk willen uitstellen.

Drie personages om te zien:

1. Jean Holloway (Naomi Watts)

De therapeute. De liefhebbende echtgenote. De goeie moeder. Op het eerste zicht heeft Jean het allemaal, maar, zo blijkt later: Jean heeft haar problemen al gehad en kampt er nog steeds mee. Ze is lange tijd bang geweest om zich te binden aan Michael, ze heeft al problemen gehad met een voormalige patiënte, ze heeft nog altijd een appartement waar ze zich kan terugtrekken zonder medeweten van haar echtgenoot én haar alter ego Diane Hart blijkt al enige tijd mee te gaan. Jean is een vreemd beestje omdat ze alle kenmerken vertoont van een dissociatieve persoonlijkheidsstoornis, maar met dat gegeven wél heel bewust omgaat.

Het eerste seizoen van Gypsy heeft ons nieuwsgierig gemaakt naar het verleden van Jean, naar haar jeugd (haar moeder legt de oorzaak van Jeans problemen bij haar vader) en dus naar een tweede seizoen. En oh ja, slaat Jean nu niet heel makkelijk de bourbons achterover?

2. Michael Holloway (Billy Crudup)

Ook het personage van Michael Holloway wordt door de meeste critici te mager bevonden. Opnieuw, onterecht volgens ons. Opnieuw lijkt er veel in het verleden te zijn gebeurd. Hij heeft zijn Jean veroverd, maar dat ging niet zonder slag of stoot en hij is zich erg bewust van de broosheid van hun geluk, waar hij ook veel vrijheden voor heeft opgegeven. Michael is lief en begripvol, maar is niet te beroerd om te zeggen waar het op staat wanneer hij ziet dat de situatie ontspoort, of het daarbij nu gaat om zijn assistente of om zijn eigen vrouw. Billy Crudup straalt zowel de warmte als de strengheid uit die een acteur daarvoor in huis moet hebben.

3. Dolly Holloway (Maren Heary)

En dan is er nog de dochter van het gezin Holloway, een personage dat veeleer op de achtergrond aanwezig is, maar dat toch één van de belangrijkste personages is die we de laatste tijd in een reeks hebben gezien. Dolly vertoont namelijk genderdysforie, een term die beschrijft dat een jongen of meisje zich oncomfortabel voelt bij de geldende normen voor zijn of haar sekse. Dolly speelt dan ook niet met poppen en dartelt niet rond in kleedjes, maar voelt zich het best in jongenskleding, is grote fan van The Avengers, wil liefst kort haar en lijkt meer dan zomaar een schoolvriendinnetje te zien in één van haar klasgenootjes. En: ze was een geweldige Peter Pan.

Dat een serie als Gypsy, een serie die over de gehele wereld bekeken wordt, bijna langs de neus weg zo’n personage opvoert, alsof het de normaalste zaak ter wereld is, is een goed ding. Dat Jean en Michael ook nog eens goed omgaan met wat hen voorgeschoteld wordt, ook.

Waarom kijken?

Wat Gypsy een extra interessant element meegeeft, is het feit dat Jean therapeute is. We zien doorheen de afleveringen stukjes uit haar sessies, waar Jean en Diane met elkaar verweven worden. Op bepaalde momenten zien we de oprechte therapeute die haar patiënten beter wil maken, dan lijken we terug op de sofa te zitten bij Gabriel Byrne in het briljante In Treatment dat al in 2010 werd stopgezet door HBO. Bij de jonge patiënte Allison bijvoorbeeld is ze heel erg betrokken en overschrijdt ze weliswaar haar professionele grenzen, maar wel vanuit een eerlijke bezorgdheid om het jonge meisje.

Op andere momenten is ze een manipulatieve trut die – net omdat ze therapeute is – weet hoe ze het gedrag van haar patiënten een bepaalde richting kan uitsturen en zelfs zwaar over de schreef gaat door verslagen van sessies te vervalsen. Jean weet van zichzelf dat ze goed kan liegen en dat ze altijd wel op haar pootjes terecht zal komen en dat is tegelijkertijd beangstigend en bewonderenswaardig.

Waar we ook bij stil bleven staan tijdens het kijken is hoe makkelijk het bleek te zijn voor Jean om zich voor iemand anders uit te geven in deze tijden van sociale media. Ze geeft een paar details over haar leven – Mijn naam is Jean, ik ben journaliste, ik woon in Upper West New York, heb gestudeerd aan Stanford en mijn ouders zijn gescheiden – et voilà: niemand stelt nog vragen. Als je dan nog zegt “Ik doe niet aan sociale media”, dan ben je helemaal gecoverd.

Laat dat tweede seizoen maar komen

Naarmate Gypsy vordert krijgen we elementen aangereikt waardoor we weten dat Jeans verleden niet zo vlekkeloos was. Dat ze eerder al over de schreef ging en dat ze dezelfde fouten uit het verleden opnieuw maakt. Dat element maakt Jean nog interessanter, want de therapeut zou zomaar eens een patiënt kunnen worden in toekomstige afleveringen of seizoenen.

Lisa Rubin, de bedenker en schrijver van de reeks,zei onlangs in Entertainment Weekly de bevestiging van een tweede seizoen niet ver meer weg kan zijn en dat in een eventueel tweede seizoen heel wat vragen over het verleden van Jean zullen worden beantwoord. Hoofdrolspeelster Naomi Watts ziet een tweede seizoen alleszins goed zitten. En wij ook.