Na Soul (2020) en Luca (2021) is Turning Red al de derde film van Pixar op rij die de bioscoopzalen skipt en rechtstreeks op Disney+ te zien is. Ook in deze nieuwe prent schuwt Pixar de moeilijkere thema’s niet, want in Turning Red gaat het in essentie om het durven omarmen van je donkere kant, je innerlijke beest.

Voor Pixar betekent Turning Red weer het verkennen van een nieuwe wereld: aan het roer van deze film staat Domee Shi en zij regisseert haar eerste feature film. Voor de kortfilm Bao (2018) won ze al een Oscar en net als ze daar deed brengt ze hier haar Aziatische roots in het universum van Pixar. Ze vertelt het verhaal van Mei (Rosalie Chiang), een Chinees-Canadese tiener uit Toronto die een sterke band met haar moeder heeft. Mei vindt het eren van je ouders dan ook het allerbelangrijkste in de wereld- en ze doet haar best om te zijn wie haar moeder (Sandra Oh) wil dat ze is: de uitmuntende leerling die alleen maar hoge punten haalt en op weg is naar een job als secretaris-generaal van de Verenigde Naties en hoewel Lei er zich bewust van is dat ze niet bijzonder cool is, is ze daar ook helemaal oké mee en heeft ze helemaal aanvaard wie ze is.

Dat meisje was Domee ook. Tegelijkertijd voelt Mei dat ze aan het veranderen is: ze raakt geïnteresseerd in jongens en ze luistert graag naar de populaire boyband 4*Town. Wanneer blijkt dat die band dan ook nog eens naar haar stad komt, lijkt haar eerste concert te lonken. Tot ze op een ochtend, letterlijk, wakker wordt in het lijf van een gigantische rode panda en haar magische puberteit lijkt te zijn begonnen.

Manga

De Chinese rode panda is de perfecte metafoor om de veranderingen die pubers ondergaan te visualiseren: elke vezel in je lichaam voelt plots anders en de rode panda valt op. Plots voelt het alsof iedereen naar je kijkt omdat je de rare bent en dat is natuurlijk net niet wat een puber wil. De rode panda is enerzijds pluizig genoeg om schattig te zijn, maar ook groot genoeg om angstaanjagend te worden als er plots een gigantische opwelling aan woede zit aan te komen. En zoals we allemaal weten: pubers kunnen snél exploderen.

Visueel leunt Turning Red bij de manga aan, dat zie je aan de gezichten en de ogen van de personages die heel groot kunnen worden bij grote emoties. Maar die invloed is subtiel aanwezig en daar hadden ze – gezien de achtergrond van het hoofdpersonage – naar ons gevoel nog verder in mogen gaan bij Pixar. Ook hadden we bij de finale confrontatie in het stadion een iets te hoog Marvel-gevoel en raakte de film ons uemotioneel niet zo diep als bijvoorbeeld Inside Out (2015), Coco (2017) of Soul (2020) deden.

Turning Red is aan de oppervlakte leuk, licht en grappig, maar is ook een hele grote metafoor voor de puberteit. Tegelijkertijd zit ook dat andere veranderingsproces in de film verwezen: uiteindelijk voeren we allemaal de strijd in ons leven tussen het zijn wie onze ouders willen dat we zijn of de moed vinden om onze ouders te tonen dat wij niet (meer) zijn wie zij denken dat we zijn. En in een derde laag: om het omarmen van je héle zelf, inclusief de kantjes die je liefst wegstopt voor de buitenwereld.

Het leuke is dat de film zich in 2002 afspeelt en dat er dus kleine details in de film zitten die de dertigers onder ons kunnen terugbrengen naar onze eigen puberteit: de Tamagotchi is het allerbelangrijkste bezit, Bootylicious van Destiny’s Child is het party anthem bij uitstek en 4*Star is duidelijk geïnspireerd op het destijds populaire N*Sync, van wie het nummer It’s Gonna Be Me ook in de trailer van Turning Red speelde.

Hoge lat

Pixar heeft nu eenmaal door hun eigen verleden de lat voor zichzelf erg hoog gelegd. Het blijft bewonderenswaardig hoe ze, na even verloren te zijn gegaan in matige sequels (Cars 2 of Finding Dory) opnieuw inzetten op originele verhalen met verschillende betekenislagen. We zijn de wereld dankbaar voor een bedrijf als Pixar dat zijn medewerkers uitdaagt om de lat telkens hoog te leggen. Alleen doen wij dat samen met hen en dan komt Turning Red nét dat beetje tekort om bij de topfilms van Pixar te horen. Maar we hebben ons wel geamuseerd.

Score: 7/10 – Turning Red is nu te bekijken via Disney+.