Na de eerste belooft ook de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival een ware belevenis te worden. Wij sommen hieronder al even acht opmerkelijke momenten op, die je vanavond zeker niet mag missen!
Door Griet Wils
1. België – Voguende ballroomdanseres en Sandrine
Sinds de overwinning in onze nationale selectie Eurosong, heeft Because Of You een hele weg afgelegd en talloze harten veroverd. Het nummer is zowaar het officieuze “Eurovision class of 2023”-groepslied geworden, met Gustaph als Mister Congeniality. Als hij straks als vijfde op het podium in Liverpool stapt, doet hij dat met de ondersteuning van de twee backing vocals die hem eerder al bijstonden. Zij worden versterkt met Sandrine Van Handenhoven evenals PussCee West, voor een act die vooral de gebundelde kracht van al dat podiumtalent wil vieren. Of dat dan ook betekent dat Gustaph en zijn team aanstaande zaterdag mogen aantreden, moeten we nog zien. Maar er is echt hard gewerkt aan de act en de kans is groot dat deze inzet vanavond wordt beloond.
2. Oostenrijk: Wie in hemelsnaam is Edgar?
Teya en Salena vragen zich voor Oostenrijk af hoe een songwriter anno 2023 in godsnaam rond moet komen. En al helemaal als het gaat om vrouwelijke schrijvers in de muziekindustrie. Met een erg aanstekelijke hook en even catchy dansje willen ze de oneerlijke verloning aanklagen.
3. Denemarken
Ken je Reiley, de influencer die voor Denemarken Breaking My Heart zingt? Wij ook niet. In Zuid-Korea echter, eens te meer. Hij telt op TikTok net geen 11 miljoen volgers. Hoog tijd om ook de 200 miljoen kijkers van het songfestival in te palmen. Hij doet dat met een draaitafel-appartement in frisse influencerkleurtjes die wat doet denken aan Harry Styles.
Bonusweetje: Vraag aan uw watchparty-genoten hoe oud zij schatten dat onze Reiley is. Wedden dat niemand hem boven 22 jaar geeft? Hij is 26. Zes. En. Twintig.
4. Roemenië: Artistiek ongeleid projectiel
We hebben een beetje te doen met de Roemeense inzending. Theodor is amper 18 jaar en moet nu de zware last van nationale trots op zijn jonge schouders torsen. Er wordt gefluisterd dat hij daarbij nauwelijks hulp krijgt van de Roemeense omroep en dus maar zelf de handen uit de mouwen moet steken. Dat is aan de act te zien. Veel ideeën die niet per se allemaal bij elkaar passen. Hij begint zijn nummer nog wel sober en akoestisch, maar schakelt dan een versnelling of drie hoger door het lied te overgieten met een cabaretsaus.
Hij draagt een lila pak met korte broek over een ontbloot bovenlijf en probeert met alle macht vocaal sterk uit de hoek te komen. Op het einde rent dan plots een vrouw in glitter-catsuit het podium op om zich vervolgens aan zijn voeten te werpen.
5. Estland – Zelfspelende piano en vocale krachttoer met een vleugje België
Net vóór onze Gustaph het strijdtoneel op mag, is het de beurt aan de Estse Alika. Zij zingt Bridges, een nummer dat ze samen schreef met Wouter Hardy en Nina Sampermans. Hardy is de minder bekende medecomponist van Arcade van Duncan Lawrence. De uit Antwerpen afkomstige Nina Sampermans schreef eerder al nummers voor België (2012) en Zwitserland (2021). Een zelfspelende piano speelt hier een haast absurde rol, waarbij Alika eerst niet, dan wel, en dan heel snel weer niet op die piano speelt. Het is een beetje de gimmick om de gimmick en je kan je afvragen of een andere staging niet beter had gewerkt.
6. IJsland – Hyperactief zangkonijn
De IJslandse Diljá zingt in Power over het uitbreken uit een relatie met een toxisch persoon. Die inhoudelijke kapstok gebruikt Diljá als basis voor een zeer energetische manier van performen waarbij ze bijna als een duivel in een wijwatervat rondspartelt op het podium. Hoe ze er dan tegelijk in slaagt om die dijk van een IJslandse stem luid en duidelijk te laten klinken is ons een raadsel. We denken er wel stiekem bij: “Rustig maar, Diljá!”
7. Dans-demos van Armenië en Polen
Reguliere kijkers van het Songfestival zullen vorig jaar vast en zeker genoten hebben van de buitengewone prestatie van de Spaanse Chanel, die met Slomo een nieuwe standaard zette in het verwachtingspatroon van een uptempo lied gebracht door een vrouw. Meerdere landen zijn dit jaar op die trend gesprongen en willen zich niet onbetuigd laten op choreografisch vlak. Afgelopen dinsdag zag je dat al met de Israëlische Noa Kirel, maar vanavond is het de beurt aan zowel Armenië als Polen om u, de kijker, verschillende seconden te lokken met een suggestieve dansdemonstratie. Er was ooit zoiets als een Eurovision Dance Contest, dat na twee edities stilletjes is afgevoerd. Misschien moet de EBU toch eens nadenken om dat format terug op te pikken?
8. Dragqueenact Be who you wanna be
Het Eurovisiesongfestival staat erom bekend om inclusiviteit hoog in het vaandel te dragen. Dit wordt vanavond driedubbel in de verf gezet met een zeer vermakelijke dragqueenact die zo zou kunnen geplukt zijn uit een aflevering van RuPaul’s Drag Race. Het is een geluk dat de lijnen al dicht zijn wanneer deze act aan de beurt is, want die walst wel een beetje over onze Belgische inzending heen. Zo goed is die.