N-VA mag liefst vijf mensen gelukkig maken vandaag.

Wat gebeurt er precies? N-VA moet vijf Vlaamse ministers aanduiden. Tenzij CD&V het van N-VA toch gedaan krijgt dat die de parlementsvoorzitter nemen, dan krijgen Bart De Wever en co één minister minder. Deze middag verdelen de drie partijvoorzitters, Bart De Wever (N-VA), Wouter Beke (CD&V) en Gwendolyn Rutten (Open Vld) de portefeuilles in de nieuwe regering. Daarna is het aan de partijen om die bevoegdheden toe te wijzen aan namen: wie worden dus de vijf N-VA-ministers in de Vlaamse regering? Eén naam kennen we al: minister-president Jan Jambon.

De details: N-VA heeft de mooiste keuzes. Het is volgens het systeem D’Hondt na N-VA, aan CD&V om een portefeuille te kiezen. Maar daarna is het terug aan N-VA. Als CD&V niet voor Onderwijs gaat, maar Welzijn kiest, dan is het daarna aan de Vlaams-nationalisten om die post te claimen. Dat was expliciet wat De Wever voor de verkiezingen al aankondigde, dat zij onderwijs willen.

Praktisch: De N-VA blaast verzamelen in de thuisbasis van De Wever. Ze komen samen in de Antwerpse Stadsschouwburg.

Tussen de regels: Het zijn ondertussen al maanden dezelfde namen die circuleren. Dat maakt dat het ook niet meer evident wordt voor De Wever om nog anderen aan te duiden, dan stel je mensen bijzonder teleur. Maar de puzzel is complex, omdat de N-VA mogelijk toch de Brusselse minister moet leveren.

• Ben Weyts is een certitude. Hij heeft ervaring en scoorde in Vlaams-Brabant. Theo Francken komt immers normaal gezien niet in de Vlaamse regering, maar moet zich opmaken om federaal oppositie te voeren.
• Matthias Diependaele was een uitstekende fractievoorzitter en mag zich opmaken voor een ministerpost.
• Zuhal Demir is de logische naam uit Limburg.
• Is die Brusselse portefeuille voor hen, dan is Cieltje Van Achter de evidente naam. N-VA scoorde in de hoofdstad, en als veertiger kent ze het klappen van de zweep. De insinuatie dat ze de schoondochter is van Geert Bourgeois, en zo ‘garanties’ kreeg, ervaart ze als behoorlijk beledigend. “Zo zit Geert echt niet ineen”, is binnen de partij te horen.
• Liesbeth Homans is er in principe ook bij, maar de vraag is of die Brusselse portefeuille nog een rol speelt. Ook over haar verschenen gemene zinnetjes in de pers: “Ze kreeg garanties van De Wever”, alsof ze enkel bij gratie van de N-VA-voorzitter haar carrière maakt.

De grote vraag? Volgen De Wever en Jambon, die uiteraard graag kiest wie in z’n ploeg komt, die logica, dan is de zaak relatief voorspelbaar. Tenzij ze natuurlijk ook willen uitpakken met een verrassing. Maar die kan ook op niveau van de partij zitten. Francken zou intern ook denken aan het voorzitterschap, om zo de partij volop profiel te kunnen geven. Dat zou spectaculair zijn: na jaren de Antwerpse Bart De Wever (N-VA) aan het roer gehad te hebben, zou er dan een wissel aan de absolute top zijn. Maar tussen één intern gerucht en de realiteit, staan vaak de ijzeren wetten van de politieke logica én praktische bezwaren. Er zijn nogal wat redenen om de stabiliteit van De Wever te verkiezen, en Francken tegelijk volop federaal in oppositie z’n rol te laten spelen. Die casting moet hoe dan ook beter vastgelegd worden op moment dat de N-VA federaal duidelijkheid heeft over hoe en wat. En dat is er vandaag nog niet.