Het lijkt wel alsof alles wat Ricky Gervais aanraakt in goud verandert. Nu heeft hij met After Life ook een Netflix-hit te pakken: drie seizoenen lang ging de serie over de tongen, kreeg het jubelende recensies en leefde het op sociale media. Het concept is dan ook briljant: een man die net de liefde van zijn leven verloren is, probeert de moed te vinden om verder te gaan in het leven, al is het met tegenzin. Toch zijn wij nooit helemaal overtuigd geweest van After Life.
Tony, gespeeld door Gervais zelf, heeft het geluk uit zijn leven voelen wegwaaien met het overlijden van Lisa (Kerry Godilman), een vrouw die we enkel leren kennen via de video’s die Tony bekijkt van haar. Hij vraagt zich af hoe hij het leven verder aan kan zonder haar, en of dat nog wel iets is dat hij wil proberen. Terwijl hij daarover nadenkt voert hij routineus zijn job als reporter bij de regionale krant uit, bezoekt hij elke dag het woonzorgcentrum en gaat hij op een bankje zitten aan het graf van Lisa, waar hij ook de weduwe Anne (Penelope Wilton) leert kennen. En dat drie seizoenen lang.
Tuurlijk, After Life kijkt aardig weg en met zijn seizoenen van zes keer een halfuurtje pleegde de serie ook geen grote aanslag op ons sociale leven. Toch bleven we aan het einde van het derde seizoen met een onvervuld gevoel zitten: de mooie momenten waren er zeker, maar ze waren te zeldzaam. Of eerder: de mooie momenten werden te vaak onderuit gehaald door makkelijke, flauwe en platvloerse humor. Enkele nevenpersonages in de reeks zijn ronduit irritant, zoals de incompetente therapeut, Brian de krantenbezorger bij wie we nooit verder komen dan grapjes over hoe hard hij stinkt, of James, een talentloze stagiair die toevallig ook volstank is en die dan ook voortdurend over eten zit te praten en zich volpropt met taart. Het is te makkelijk en te eendimensionaal.
Ook in de interviews die Tony voor de krant gaat afnemen, is het vaak te makkelijk en flauw: lachen met iemand bij wie de plastische chirurgie mislukt is, met een dikkerd die zelfs niet meer gewenst is in een all you can eat-restaurant of met een koppel swingers: het is niets dat wij zelf niet hadden kunnen verzinnen en van Gervais verwachten we nu eenmaal beter.
Langzaam beginnen houden van
Voor al die flauwe momenten zijn ook tegenpolen te vinden, een bewijs van het talent van Gervais. Zo zien we hoe Tony langzaam maar zeker begint te houden van de randfiguren in zijn leven, hoewel dezelfde figuren hem ook ergeren. Hij waardeert stiekem de dagelijkse bezoekjes van postbode Pat (Joe Wilkinson), voelt medeleven met Kath (Diane Morgan), de eenzame college van marketing, en heeft een zwak voor zijn collega Sandy (Mandeep Dhillon), een personage dat jammer genoeg plots verdwenen is bij de start van het derde seizoen.
Het is mooi hoe Tony vrede vindt in de status quo die zijn leven is en hoe hij daarin langzaam maar zeker ruimte maakt voor Emma (Ashley Jensen). Het is mooi hoe Lenny (Tony Way) en Tony beste vrienden zijn, ook al spreken ze dat bijna nooit uit. En het is mooi hoe Tony de weduwe Anne naar een nieuwe liefde leidt hoewel hij zichzelf een nieuwe liefde nog niet gunt. Want hoewel hij vaak loopt te schelden en te mekkeren is Tony stiekem een goeierd. Iemand die momenteel niets meer van zijn eigen leven verwacht, maar het leven van anderen wel beter wil maken.
Een liedje waar we regelmatig aan hebben moeten denken tijdens het kijken is Dare To Love van Zita Swoon. Wie kiest voor de liefde heeft lef, want die keuze houdt altijd een risico op verlies in. En toch zetten we bijna allemaal die stap omdat er niets is dat nog mooier is dan van iemand houden en van je laten houden. Ook al loop je dan het risico dat er na afloop een groot gapend gat overblijft.
Het is die kant van After Life die we willen onthouden: de kant van het verdriet en van Tony die opnieuw ruimte probeert te maken voor nieuwe mensen. Tony die vecht tegen zijn depressie en het leven van de mensen rond ‘m beter probeert te maken. Alle flauwe grappen en beledigende grappen en nevenpersonages mogen oprotten.
Ricky Gervais kan het nog, maar hij heeft een strenge eindredacteur nodig.
De drie seizoenen van After Life zijn nu op Netflix te bekijken.