De laatste ‘Game of Thrones’ levert een winnaar en dat beloofde bitterzoete einde af (SPOILERS)

De laatste aflevering van ‘Game of Thrones’ doet wat het laatste seizoen niet volledig kon: een behoorlijk bevredigend einde afleveren. En ja, er is een winnaar van the ‘Game of Thrones’, maar er zijn vooral ook veel verliezers. Hier is onze review van ‘The Iron Throne’.

73 afleveringen, genoeg budget om het jaarinkomen van een klein Afrikaans land te overstijgen en een op zijn minst wisselvallig laatste seizoen verder is het zover: het einde van Game of Thrones. Wie wint, wie sterft, wie krijgt er een plek op de Small Council en wat ga je in vredesnaam doen met een draak? We kwamen het allemaal te weten in ‘The Iron Throne’, de laatste aflevering van Game of Thrones.

Tyrion, de laatste Lannister

Team Jon Snow, Davos en Tyrion lopen door de as van King’s Landing. Het doet een beetje denken aan Pompei meets Auschwitz tot Tyrion beslist dat ze door de zure appel moeten heenbijten. ’t Is tijd om Daenerys Targaryen, hun koningin, te confronteren met haar daden, al gaat Tyrion eerst op zoek naar zijn broer en zus. Hij vindt hen, opvallend ongeschonden, in de niet-zo-hard-ingestorte cryptes. Blijkbaar hebben Jaime en Cersei echt wel pech gehad, want de rest van de cryptes zijn toegankelijk.

Maar genoeg cynisme: Peter Dinklage levert het eerste emotionele hoogtepunt van ‘The Iron Throne’ met een veel beter einde voor Jaime en Cersei dan ze eerder kregen. De laatste Lannister, de valonqar, is verantwoordelijk voor de dood van zijn hele familie, maar waarvoor? Intussen rijst de rook op uit een vernietigd King’s Landing en Tyrion weet dat hij deels verantwoordelijk is.

Geen erg: Daenerys staat op het punt om er hem voor af te straffen. Na een entree (leuk shot: Daenerys krijgt vleugels als Drogon achter haar landt) die prima had gestaan onder het Star Wars-thema, komt de overwinningsspeech. Dat ook Winterfell en Essos moeten worden bevrijd, valt in goede aarde bij de Unsullied. Tyrion en Jon Snow (en Arya, wiens blikken ‘dood haar’ spellen in morse) lijken hun recente levenskeuzes te herdenken.

“Ik heb mijn broer bevrijd, maar jij hebt King’s Landing en alle onschuldige levens erin vernietigd”, vat Tyrion, duidelijk met een doodswens, nog even samen. Naar de kerkers met the imp, da’s overigens een spin-off waar wij naar zouden kijken. Jon Snow bezoekt hem. “We kunnen niet rechtvaardigen wat er gebeurd is, maar de oorlog is voorbij”, zegt Snow, die blijkbaar even zoned out was tijdens Dany’s speech. Tyrion geeft de voormalige King in the North zijn beste ‘bitch, please‘,-blik. Hier houden we graag een kort moment van stilte over de toespraakvaardigheden van Peter Dinklage. Maar Jon loopt de kerkers uit, langs een slapende draak.

Voor wie per ongeluk doorklikte op dit artikel: massieve spoilers in de volgende paragrafen. Keer terug nu je nog kan.

Terug naar Daenerys Targaryen dan, 100% bloed en vuur, zoals Tyrion nog even vermeldde, die de IJzeren Troon (die het overleefd heeft!) nu eindelijk kan bestijgen. Flashback naar het visioen dat ze had in seizoen twee, maar nu kan ze de troon ook aanraken. Net als ze er zich op wil nestelen, komt Jon, destroyer of good moments, binnen. Ze probeert hem nog te overtuigen dat zij het wiel kan breken. Jon kust haar.

The Prince That Was Promised

En steekt haar neer. Duizenden fans vinken dat vakje aan op hun persoonlijke Game of Thrones-bingo. Het was voorspeld: Jon is The Prince that was Promised. Lichtjes anticlimactisch, vijfendertig minuten in de aflevering, komt Daenerys Stormborn Targaryen, niet echt First of Her Name, aan haar einde. Jons hart breekt ook duidelijk in duizend stukken, waardoor hij vergeet dat er een draak achter hem staat. You know nothing, Jon Snow.

Die draak, Drogon, had Jon makkelijk kunnen verassen. In plaats daarvan werkt ie zijn frustraties uit op de symbolische moordenaar van z’n mammie: de IJzeren Troon. (De verwarring is begrijpelijk: die is gemaakt van zwaarden, Dany kreeg the pointy end van een zwaard of dolk in zich. Nouja.) Het onding smelt, niemand krijgt ‘m en Jon is al lang blij dat hij niet moet testen of àlle Targaryens tegen vuur kunnen. Drogon neemt uiteindelijk ook Daenerys lijk mee en vliegt … weg. Vermoedelijk een manier om Drogon uit het verhaal te werken, al hadden wij graag een vlieg op de muur geweest toen Jon aan de Unsullied moest uitleggen dat Dany … eh … weg is.

Afronden dan maar: in de volgende vijftig minuten moet Game of Thrones een oplossing zoeken voor alle draadjes die ze gespind hebben in acht seizoenen. Dat doen Benioff en Weiss, voor een keer, eigenlijk best goed, een opluchting na een wisselvallig seizoen. Jon wordt niet gewoon King of Westeros terwijl de rest van het rijk in het equivalent van Hobbiton verandert. Een raad moet beslissen over het lot van Jon en wie de nieuwe koning wordt.

Bran the Broken

Want Grey Worm wil het hoofd van Jon, Sansa wil dat absoluut niet en Tyrion wil graag zijn eigen hoofd houden. De overgebleven Belangrijke Mensen In Westeros (een sterk uitgedund merk) zetten zich daarom samen in zonnig (!) conclaaf enkele weken na de coup. Leuk: zowel Robin Arryn als Edmure Tully worden speciaal teruggehaald voor dit moment en Edmure wordt onmiddellijk volledig kapotgemaakt.

Maar naar de orde van de dag: Westeros heeft een leider nodig. Edmure Tully, vers uit zijn ketenen, had persoonlijk aan zichzelf gedacht, maar Sansa snoert hem snel de mond. Sam stelt democratie voor, maar iedereen lol’t. Verder zijn er eigenlijk geen goede ideeën, dus mag Tyrion toch nog spreken. En hij had, aangezien Jon echt wel regicide heeft gepleegd, aan …

… Bran gedacht. Wij voorspellen een collectieve opgetrokken wenkbrauw, maar érg vergezocht is die theorie niet. Game of Thrones doet ook z’n best om uit te leggen waarom, of je daarin meegaat, is nog maar de vraag. Niet Jon dus, (zoals ik zelf al minstens 4 seizoenen claim, al moet ik toegeven dat Jons uiteindelijke einde, beter past), maar Bran the Broken.

Bran op de troon? Wij dachten iets anders!

Queen in the North

Lichtjes ongeloofwaardig: iedereen gaat akkoord om de rare tiener met het superioriteitsgevoel en vage krachten, koning te laten worden. Toch een kleine verbetering in het parlementair systeem van Westeros: de volgende koning zal gekozen worden door de huidig zittende raad. Enkel Sansa is niet akkoord: zij scheurt zich af en Bran wordt koning van The Six Kingdoms. Yara en co. vragen zich nét te laat af of dat eigenlijk mogelijk is, maar beslist is beslist.

Jons leven wordt gespaard: levenslang naar The Night’s Watch, zodat Grey Worm ook tevreden is. Niemand vraagt zich af of de Night’s Watch eigenlijk nog nodig is (Krijgen ze subsidies? Niemand weet het.) en of Sam eigenlijk ook niet moet terugkeren. Maar het lijkt de beste oplossing voor Jon en daarmee vervult George R. R. Martin zijn eigen voorspelling van een ‘bitterzoet einde’. Geen kinderen voor Jon, RIP Targaryens, maar hij overleeft het wel. Grey Worm vertrekt met de Unsullied naar Naath.

Small Council

Met nog vijftien minuten te gaan, moet Game of Thrones nog alle verhaallijnen aan elkaar binden. Tyrion wordt, dik tegen zijn zin, Hand of The King en praat Jon nog wat moed in. Nogal fresh, van iemand die in King’s Landing mag blijven. Maar Tyrion zorgt wel voor een Small Councilmeeting en hij heeft het ook verdiend: Game of Thrones heeft hard gewerkt aan Tyrions personage, dat wordt nu dubbel en dik terugbetaald.

Gek genoeg is dit vermoedelijk één van de beste scènes in de finale aflevering, wat de sterke kanten van Game of Thrones ook opnieuw laat zien: het kleine, de één-op-ééns. De strijd was nooit wat we van Game of Thrones wilden zien.. Zitten in de Small Council: Bronn, die drie scènes heeft in het laatste seizoen, maar wel Highgarden in z’n zak steekt. Sam, die GrandMaester is (of toch aangeduid werd om die te vervangen in de raad). Brienne wordt Lord Commander of The Kingsguard en rolt Bran overal heen. En Good Guy Davos, die drie koningen, twee oorlogen, een aantal doodstraffen en de dood van zijn gehele familie overleefd heeft, krijgt de marine toegewezen.

Waarna de heren en dames het over de heropbouw van de bordelen van King’s Landing hebben, Bran belooft om in de draak te wargen en Tyrion eindelijk nog eens een anekdote mag vertellen.

Jon vertrekt naar The Wall (die er … nog is?) en neemt afscheid van z’n zussen. Hij ziet Arya alvast niet meer terug, zij vertrekt naar het Westen van Westeros. Arya goes America is een andere spinoff waar we nog graag naar zouden kijken, trouwens. En Sansa, die getormenteerde Sansa die Game of Thrones begon als een naief kind dat in sprookjes geloofde, wordt Queen in the North. Brienne maakt de character arc van Jaime af en schrijft in het boek van The Kingsguard dat hij stierf voor zijn koningin. Nouja, liefde is blind.

Ghost

Tijd voor de montage: in een vreemd emotioneel moment doet Sansa haar jurk aan om gekroond te worden. Efficiënt: de vorige keren voorspelde een nieuwe jurk voor Sansa zonder meer slecht nieuws. Arya zet alle zeilen bij en vertrekt (plots lijkt Ramin Djawadi’s epische soundtrack verdacht veel op die van Pirates of the Carribbean) en Jon staat aan de poorten van Castle Black.

Waar hij, tijd voor de laatste sucker punch van Game of Thrones, Tormund en Ghost terugziet. Ghost krijgt een dikke knuffel en een lachend (!) baasje terug: bevestiging van het feit dat hij het Beste Huisdier Ooit is. Het internet barst spontaan in tranen uit: Ghost is waarschijnlijk het meest universeel geliefde personage uit Game of Thrones en hij heeft slechts één oor moeten opofferen. Good boy!

Sansa krijgt de kroon op haar hoofd. ‘Queen in the North’, wordt er geschreeuwd, alsof dat het echt maakt, maar ’t is blijkbaar een noordelijke traditie. The North remembers. En Jon? Jon trekt met de Wildlings voorbij The Wall, om daar een beter leven te gaan voeren. Zo krijgt de bastaard van Winterfell toch zijn vrijheid terug.

In The Game of Thrones, you win or you die. Ondanks een wisselvallig laatste seizoen is de finale zet van Game of Thrones niet perfect, maar wel een winnaar.

De laatste losse opmerkingen

  • Punten voor Podrick, die nu een cruciale functie heeft voor de nieuwe, rollende troon: Bran van de ene plek naar de andere duwen.
  • Pijnlijk: maester Embrose heeft A Song of Ice and Fire afgeschreven voor de echte schrijver dat doet. Tyrion krijgt trouwens een volledig nieuwe start: hij wordt niet vermeld.
  • Er is al veel gezegd over uitnodigingen voor huwelijken afslaan in Westeros, maar het is ook beter voor alle vrouwen dat Jon Snow geen lief meer mag hebben. RIP Ygritte én Dany.
  • Davos doet nog een poging om de Unsullied The Reach aan te bieden en zegt dat ze daar “hun eigen huis kunnen oprichten”, maar dat valt verkeerd bij de mannen die geen geslachtsorganen meer hebben. Woeps.
  • Overigens zit er een serieuze immigratiegolf aan te komen in Naath. Driewerf hoera voor vijfduizend zwaar getraumatiseerde immigranten die nauwelijks de taal spreken. Speaking of which: wat met de Dothraki?
  • Tyrion krijgt wat uitstekende scènes hier: extra punten voor throwbacks naar “The world will always need a home for bastards and broken men,” en de levensles “you either die a hero or you live long to become the villain“, allebei uit het eerste seizoen en allebei tussen Tyrion en Jon.
  • Tyrion mag trouwens in the Small Council nog eens één van de beste scènes uit Game of Thrones ooit overdoen, de scène met de stoelen.
  • Bran the Broken, first of his name, toont nogmaals aan dat hij een absolute betweter is. “Why do you think I came all this way?” Zijn we zeker dat we deze Stark een kroon willen geven? “Ask me again in ten years“, zegt Tyrion. We zullen zien.
  • De laatste scène met Jon is een throwback naar de allereerste scène van Game of Thrones.

Volgende week kan je wel nog naar een documentaire over Game of Thrones kijken: The Last Watch.

Meer
Lees meer...