Sinds vorige week wordt in True Crime Belgium nog eens stilgestaan bij de gruwelijke daden van Hans Van Themsche ondertussen al bijna 18 jaar geleden. In de eerste aflevering zag de kijker een reconstructie van de misdaad én ging de moeder van de toen 2-jarige Luna in gesprek met Van Themsche. Deze week komt zijn eigen familie aan het woord.
Het nieuwe seizoen van True Crime Belgium begon vorige week met een driedelige documentaire over de terreurdaden van Hans Van Themsche in 2006. Een gebeurtenis die in België bekendstaat als een van de meest beklijvende terreurdaden uit de geschiedenis. Op dinsdag 16 januari is de tweede aflevering te zien op Play4. Daarbij krijgt de kijker nog een andere kant van het verhaal te horen.
Hans Van Themsche
Ondertussen al bijna 18 jaar geleden dwaalde Hans Van Themsche door de straten van Antwerpen en schoot hij drie mensen neer. Als eerste raakte hij een Turkse vrouw die de aanval wonder boven wonder overleefde. Daarna schoot hij ook 24-jarige Malinese Oulematou Niangadou en de 2-jarige Luna Drowart neer. Zij overleefden de aanval niet.
Het werd al snel duidelijk dat Van Themsche racistische motieven had en daarbij ook niet van plan was om de aanval zelf te overleven. Hij had namelijk al een afscheidsbrief geschreven en liet later ook aan de politie weten dat hij wachtte tot hij neergeschoten ging worden.
Documentaire
Net zoals bij andere zaken in True Crime Belgium gaat ook de special rond Hans Van Themsche dieper in op de moorden. Daarbij hoort en ziet de kijker niet alleen nabestaanden, politieagenten en rechters, maar ook de moordenaar zelf. Het is de eerste keer dat Van Themsche een interview doet.
In de eerste aflevering zagen we hoe Laurence, de moeder van overleden Luna, richting de gevangenis trok om in gesprek te gaan met de moordenaar van haar dochter. In de tweede aflevering zien we de moeder van Van Themsche en ook zijn broer. Zij getuigen over hoe zwaar het was om te beseffen wat hij had gedaan.
“Iedere keer als ik bij hem op bezoek ga, is het een ontzettend onwezenlijk gevoel. Ik heb ook nog nooit aan Hans gevraagd waarom hij het gedaan heeft. Ik durfde het niet”, klinkt het bij Hans’ broer. Zijn moeder praat dan weer over de gebeurtenissen net na de feiten. “Hij had een lege blik in zijn ogen. Zijn ogen stonden wijd open, hij keek precies dwars door mij heen”, vertelt zijn moeder.