Mijn Pop-uprestaurant 2017 kende gisteren het mooiste einde ooit: twee gelukkige winnaars Birger en Karel, en een verloving tussen de verliezers. Niets dan blije gezichten, en zo sloot VTM op schitterende wijze het alweer vierde seizoen op rij af. Maar we mogen niet vergeten dat het programma dit jaar ook wat afknappers kende. Zelfs de die-hard fans waren niet altijd even opgetogen. Wij kunnen ons een voorjaar zonder Mijn Pop-uprestaurant niet meer voorstellen, dus dit zijn onze tips voor VTM om het programma te redden: back to the roots!

Het was niet altijd ‘sex on the plate’ dit jaar in Mijn Pop-uprestaurant. Een paar keer hebben we gevreesd dat dit het seizoen te veel was. VTM deed nochtans verwoede pogingen om het concept telkens weer in een nieuw kleedje te steken en een breder publiek aan te spreken. De kijkcijfers bleven echter toch een beetje tegenvallen, zelfs toen de finale steeds dichterbij kwam.

Jaren geleden eindigde het eerste concept, toen nog Mijn Restaurant, eveneens na exact vier seizoenen. En dat vierde seizoen was ook toen het minste van de reeks. Wanneer we de reacties op de sociale media lezen, dan zien we gelukkig dat er toch heimwee is naar de oude formule. Dus er is nog hoop op een vijfde seizoen, maar dan moet het programma back to the roots gaan. Presentatrice Evi deed gisteren al een voorzichtige oproep tot inschrijven, en omdat we niet meer zonder Mijn Pop-uprestaurant kunnen zijn hier een paar voorstellen voor VTM.

1. Keer terug naar 5 of 6 steden

De grootste vernieuwing van vorig jaar: de duo’s worden naast elkaar in verschillende steden geplaatst. Toen waren dat nog Genk, Kortrijk en Antwerpen. Nu enkel nog Kortrijk en Antwerpen. Bovendien hebben de deelnemers in een kleine twee maanden weinig tijd om een band met hun stad op te bouwen. Karel en Birger verdedigden in de finale al lang niet meer de Antwerpse eer, en ook Kortrijk lag niet wakker van wat Mitchell en Daniela in die finale deden. En weet je nog welke stad vorig jaar eigenlijk gewonnen heeft?

De strijd tussen de steden was iets wat Mijn Pop-uprestaurant voor veel mensen extra leuk maakte. Het eergevoel zorgde er ook voor dat kijkers veel meer bij het programma betrokken waren. Dus laten we iedere pop-up terug in een andere stad plaatsen. Bij voorkeur moeten de steden ook weer allemaal uit een andere provincie komen, zodat heel Vlaanderen is vertegenwoordigd. Brussel, Antwerpen, Hasselt, Gent, Oostende en Leuven. Dat zou een mooie selectie zijn. Al hebben steden als Aalst, Genk en Kortrijk intussen ook hun strepen verdiend.

2. Geen finale aan de kust meer

Sinds vorig seizoen is het doel van het programma de finale aan de kust bereiken. En dat gaat almaar sneller. Dit jaar moesten de duo’s na amper twee maanden hun stad al verlaten om de finale te gaan spelen in Blankenberge. Dat is zeker een leuke ervaring voor de duo’s, maar voor de kijker is dat eerder onbelangrijk. Bovendien missen we hierdoor een belangrijk onderdeel van de ontknoping: de zwarte auto met geblindeerde ruiten.

Vroeger vertrok de jury vanuit Vilvoorde wanneer de stemming was afgesloten. Een helikopter bracht hen naar de winnende stad waar ze in een auto met geblindeerde ruiten aan de pop-up arriveerden. De finalisten moesten vervolgens de deur openen. Was de deur los, dan stapte de jury uit. Was de deur vast, dan maakte de spanning in die stad plaats voor de ultieme ontgoocheling. Mijn Pop-uprestaurant had zo één van de meest intense ontknopingen van het jaar op televisie.

3. Kies leukere duo’s

We klagen wel eens dat tv-makers mensen uitkiezen omdat ze een beetje ‘speciaal’ zijn, maar ze behoren ook gewoon tot de ingrediënten die nodig zijn voor een goed programma. Mede daardoor was Mijn Pop-uprestaurant dit jaar vaak niet genoeg gekruid. Gelukkig zorgden de laatste twee duo’s voor een mooie finale, maar de anderen zijn we nu al vergeten. Nochtans zijn er in het verleden veel sterke deelnemers geweest. Jaro en Hanne die het spel wonnen, maar je herinnert je ook vast nog de Gentse meisjes Stefanie en Maël die hun eigen pop-up beklad hadden en zich erg onsympathiek maakten.

Een jaar later waren er de goede vrienden Guus en Dries met Asparaguus. Zij wonnen de finale van Miguel en Liselotte, het ex-koppel waarvan Vlaanderen tevergeefs hoopte dat ze weer een echt koppel zouden worden. Vooral Liselotte was een heerlijke figuur om bezig te zien en horen. Vorig jaar lukte het wel in de liefde, want Sven en Amanda werden na hun uitschakeling een koppel. Iedereen wist toen al lang dat ze voor elkaar bestemd waren. Ook vorig jaar zorgden Willem en Miette voor veel leuke momenten, en dan vooral dankzij hun kok mama Sara. En dan hebben we nog heel wat opmerkelijke deelnemers niet genoemd.

4. Geef ons de tijd om iedereen te leren kennen

We noemden al mama Sara, maar er zijn in het verleden nog personeelsleden geweest die zijn gaan opvallen. Dat is een voordeel van het programma: als duo’s een beetje tegenvallen, dan kunnen andere gezichten in de zaak de boel redden. Dit jaar begonnen enkele medewerkers ons op het einde van het programma op te vallen, maar dat was te laat. Ook de sollicitaties hebben we dit seizoen amper in beeld gekregen, terwijl de moeizame zoektocht naar geschikt personeel toch ieder jaar een hilarisch onderdeel van het programma geweest is.

De souschef van TJOP’s heeft gisteren ook een huwelijksaanzoek gedaan. Maar wie was dat ook weer? Ah ja …

5. Stuur opnieuw leuke recensenten

Op de valreep kwamen nog een paar bekende gezichten eten, maar het aantal recensenten oogt dit jaar toch mager. En als er dan eens werden ingehuurd, dan leken ze wel van de reservebank te komen. Allemaal mensen die hun vak goed kennen en zinnige dingen kunnen vertellen, maar ze misten de kwaliteiten om op televisie goed over te komen en de show te verzorgen. Dat soort afleveringen staat of valt immers door de uitspraken van de recensenten.

Onze favorieten waren de voorbije jaren natuurlijk de broers Boxy. Als zij iets goed of slecht vonden, dan wisten ze dat altijd op een heerlijke manier te vertellen. Maar geen Boxy’s dit jaar, het beste kwam dan nog van Bart Kaëll en Luc Appermont. Bovendien verliep het bezoek van recensenten altijd in sneltreinvaart, waardoor we op dit vlak toch op onze honger zijn blijven zitten.

In de finale kwamen recensenten van GaultMilliau langs. Dat was op het einde dus nog een echt hoogtepunt waar we als kijker iets aan hadden. Meer van dat volgend jaar!

6. Stop met spelletjes die niets met een pop-up te maken hebben

Wij hebben ons wel een beetje geërgerd aan de proef met de vlaggen. Vooral dan het deel waarin de kandidaten enkele proeven moesten voltooien om hun vlag te zien stijgen. Dat heeft weinig met het runnen van een goede pop-up te maken, en bovendien is het oneerlijk. Yannick en Leena moesten plots ijsjes met vlees en vis gaan maken, terwijl Mitchell en Daniela gewoon lekker ijs met veel kleur mochten maken.

Vervolgens moesten ze een foodtruck openen, terwijl ook dat een totaal ander concept is. Leena deed uiteindelijk wel haar best, maar we zien nog altijd niet hoe de duo’s hier moesten bewijzen dat ze de beste pop-up hebben. Tijdens deze afleveringen was het echte Mijn Pop-uprestaurant-gevoel bij ons ver te zoeken. Het tweede deel van de wedstrijd, koken voor de jury, was dan weer veel leuker. Daar draait de wedstrijd uiteindelijk om.

7. De halve finale is geen finale

8. Laat de kijker vaker beslissen

Dit jaar is voor het eerst een duo gesneuveld zonder dat de kijker één stem mocht uitbrengen. Dat heeft het toch wat verwarrend gemaakt. Uiteraard kan de jury zo verzekeren dat de meest kwalitatieve pop-ups ver geraken, maar je moet op voorhand kiezen: ofwel beslist het publiek, ofwel leg je alles in handen van de jury. Dat laatste zou de kijker niet leuk vinden, en ook het programma heeft de interactie met de kijker nodig. Mijn Pop-uprestaurant is nog altijd hoofdzakelijk een populariteitswedstrijd.

De jury koos ook de finalisten uit zonder de kijker te raadplegen. In die lange periode zonder stemronde is het programma dit jaar zeker wat kijkers verloren.

9. Voer de Komen Eten-ronde terug in

Traditioneel mogen de kandidaten ook bij elkaar gaan eten. Doorgaans was er al redelijk vroeg in het seizoen een rondje waarbij de deelnemers in groep alle pop-ups bezochten. Helaas kregen we dit jaar een light-versie die zelfs maar één deel van een aflevering in beslag nam. Yannick en Leena mochten samen met Mitchell en Daniela in Antwerpen gaan eten, maar ze moesten er één pop-up uitkiezen. Geen competitie dus, en bovendien vonden ze het allemaal geweldig. Andermaal een moment waarop werd aangetoond dat de duo’s misschien iets te lief voor elkaar waren.

10. De ster moet blijven

Niet alles wat dit seizoen veranderd werd is slecht gebleken, zeker niet. Zo zijn wij wel fan van de ster die werd uitgedeeld. Het feit dat een deel van de pot via opdrachten onder de duo’s werd verdeeld was zeker een goed idee. Zo geef je de deelnemers nog een extra motivatie naast die gevreesde nominatie. En het resultaat is dat Mitchell en Daniela ondanks hun verlies toch met een mooie spaarpot van meer dan 11.000 euro naar huis gaan. Alleen zouden wij de sterren nog meer in handen van sterke recensenten leggen. Mensen die autoriteit uitstralen en echt de sterkste pop-ups belonen.

11. Hou Gert Verhulst aan boord

Eén van de grootste troeven dit seizoen was het feit dat Gert Verhulst ondanks zijn contract bij VIER toch mocht meedoen. Samen met Sergio Herman heeft hij verschillende afleveringen gekleurd. Vraag is of hij in het geval van een vijfde seizoen weer mag meedoen. Op VIER is hij intussen aan zijn eigen programma Gert Late Night begonnen, en als dat volgend jaar ook nog zou lopen, dan wacht hem een druk voorjaar. Zonder Gert Verhulst zou Mijn Pop-uprestautant aan een ellendige zoektocht naar een nieuw jurylid moeten beginnen. Al lijkt het er wel op dat Sergio Herman zeker nog een seizoen ziet zitten.

12. Een jaar pauze?

Misschien zijn we ook allemaal een beetje verzadigd na vier jaar Mijn Pop-uprestaurant. We geloven nog altijd in het programma, maar misschien heeft VTM iets nieuws nodig en zou een sabbatjaar niet slecht zijn. Ook na Mijn Restaurant werd een pauze genomen om drie jaar later met het nieuwe concept te komen.

Zo lang hoeven ze voor ons niet te wachten. Misschien kan het programma in 2018 gewoon eens in het najaar doorgaan. Dat is niet goed voor het weer aan de kust, maar het is wel een extra reden om die finale aan ’t zeetje te schrappen. Ook de deelnemers krijgen dan een gamma aan nieuwe seizoensproducten waar ze hun pop-up rond kunnen opbouwen. Een finale vlak voor de feestdagen zou best leuk kunnen zijn.

13. Maar stop er zeker niet mee!

We zijn de voorbije jaren verslaafd geraakt aan Mijn Pop-uprestaurant en het programma kent nog altijd geen gelijke in het genre in tv-land. Ook al was het voorbije seizoen niet altijd even boeiend, wij gaan volgend jaar gewoon weer kijken als er nog eentje komt. Mits enkele gerichte ingrepen kan Mijn Pop-uprestaurant 2018 opnieuw een groot succes worden. Het format is gewoon te goed om te laten vallen. Dus luister maar naar Evi en schrijf je in als je kookambities hebt. Ook al was de cuisson niet altijd even goed, voor je het weet is het weer ‘sex on the plate’!