De finale van het Eurovisiesongfestival staat voor de deur en dus spreken veel mensen met vrienden af om samen te kijken en te supporteren. Zo’n avondje kan je onder andere leuker maken met onze bingo. Daarnaast kan je ook van iedere finalist een weetje van buiten leren, om mee uit te pakken tegen je vrienden.

1. Oostenrijk (Teya en Salena – Who the Hell Is Edgar?)

Hoewel het bizarre nummer Who the Hell Is Edgar? een vrij serieus probleem aankaart, kwam het lied eigenlijk compleet toevallig tot stand. Salena en Teya leerder elkaar twee jaar geleden kennen tijdens de Oostenrijkse talentenshow Stamania. Salena bereikte daar de top 32 en Teya zelfs de top 8. De twee werden meteen vrienden, maar werkten nog nooit samen.

Vorig jaar trokken ze dan samen naar Tsjechië voor een songwriterskamp. Het doel was daar om een Eurovisielied te schrijven voor Salena als soloartiest. Dat lukte vrij vlot want de twee hadden op het einde van het kamp nog een uurtje over. Daarop beslisten ze om nog iets “fun” te schrijven en dat werd uiteindelijk Who the Hell Is Edgar?, een lied dat in Oostenrijk intern gekozen werd.

2. Portugal (Mimicat – Ai coração)

De muzikale carrière van de 38-jarige Mimicat – echte naam Marisa Isabel Lopes Mena – liep tot nu toe niet echt van een leien dakje. Al op haar 9 jaar bracht ze haar eerste album uit, maar een echte doorbraak bleef altijd uit. Ze overwoog dan ook meermaals om muziek op te geven, maar de microbe bleek altijd te sterk.

Vijftien jaar lang werkte Mimicat noodgedwongen als vastgoedmakelaar om de rekeningen te kunnen betalen. Het is tijdens die job, al wachtend op een klant, dat ze tien jaar geleden Ai coração schreef. Omdat het lied toen niet echt in haar repertoire paste, deed ze er lang niets mee en overwoog ze het zelfs aan iemand anders te geven. Haar echtgenoot hield dat laatste altijd tegen omdat hij het haar beste nummer ooit vond.

3. Zwitserland (Remo Forrer – Watergun)

Remo Forrer heeft een populaire verjaardag op het Eurovisiesongfestival 2023. Hij is namelijk een van de drie artiesten in de finale die verjaart op 5 september. De Zwitserse zanger is wel één jaartje ouder dan de Noorse Alessandra en de Estse Alika, die beiden exact even oud zijn. Ook Freddie Mercury deelt trouwens diezelfde verjaardag.

4. Polen (Blanka – Solo)

Blanka mag Polen dan wel een finaleplaats bezorgd hebben met haar popsong Solo, dat was niet zonder controverse in eigen land. Het lied was namelijk allesbehalve favoriet bij de nationale voorronde en werd dan ook uitgejouwd toen ze het als winnaar afriepen. De jury zou topfavoriet Jann (luister hier naar zijn lied Gladiator) bewust mindere punten hebben gegeven om Blanka te laten winnen.

Ook werden de regels van de nationale voorronde meermaals last minute aangepast en zou de uitslag zelfs voor de bekendmaking al online terug te vinden geweest zijn. Dat Blanka de dochter is van een rijke zakenman en een voormalig topmodel en bevriend is met de zoon van de juryvoorzitter hielp ook niet.

5. Servië (Luke Black – Samo mi se spava)

Vorig jaar groeide Servië tijdens het Eurovisiesongfestival al snel uit tot een van de fan favorites dankzij de heel bizarre handenwasact van Konstrakta in haar lied In Corpore Sano. En ook deze keer heeft het land een heel vreemde staging. Dat mag ook niet verbazen, want Luke Black en Konstrakta zijn zeer goede vrienden. Zij hielp hem zelfs met zijn nummer.

6. Frankrijk (La Zarra – Évidemment)

Fatima-Zahra Hafdi, zoals La Zarra echt heet, is afkomstig uit Canada. Daarmee is ze de zevende Canadese artieste op het Eurovisiesongfestival. De bekendste is uiteraard Céline Dion die in 1988 won voor Zwitserland met Ne partez pas sans moi. Maar ook in 1986 (3de dankzij Sherisse Laurence met L’amour de ma vie voor Luxemburg), 1993 (3de dankzij Annie Cotton met Moi, tout simplement voor Zwitserland) en 2001 (4de dankzij Natasha St-Pier met Je n’ai que mon âme voor Frankrijk) eindigde een Canadese zangeres hoog.

7. Cyprus (Anfew Lambrou – Break a Broken Heart)

Andrew Lambrou heeft – zoals zijn naam doet vermoeden – Grieks-Cypriotische roots, maar is wel geboren in Sydney, Australië. Daarmee is het al de vijfde editie op een rij dat Cyprus een artiest stuurt die in een ander land geboren is. Andromache (Ela) kwam uit Duitsland, Elena Tsagrinou (El Diablo) uit Griekenland, Tamta (Replay) uit Georgië en Eleni Foureira (Fuego) uit Albanië.

8. Spanje (Blanco Paloma –Eaea)

Blanco Paloma heeft iets met vogels. Zo wil haar naam letterlijk “witte duif” zeggen. Dat is ook de reden dat ze met handen soms een vogelachtig gebaar maakt. Verder had ze als kind een eend als huisdier. Die stak ze dagelijks in bad waarna ze zijn pluimen droogde en ermee ging gaan wandelen in het park.

9. Zweden (Loreen – Tattoo)

Naar jaarlijkse traditie waren er ook dit jaar heel wat beschuldigingen van plagiaat bij inzending van het Eurovisiesongfestival. Vooral Tattoo van Loreen werd daar het slachtoffer van. Het lied is de voorbije maanden namelijk onder andere vergeleken met Doin’ it Right van Daft Punk, Easy On Me van Adele, The Winner Takes It All van ABBA en Journey To The Past van Anastasia.

Die beschuldigingen lijken allemaal nogal vergezocht. De kans dat er verder iets van komt, is dan ook miniem. Toch is het niet de eerste keer zijn dat de gerenommeerde songwriter Thomas G:son, die mee Tattoo schreef, met zo’n beschuldigingen te maken krijgt. Zo bleek Listen to Your Heartbeat van Friends, dat in 2001 vijfde werd op het Eurovisiesongfestival, iets te veel te lijken op Liefde is een kaartspel van Lisa del Bo. Thomas G:son betaalde de Belgische zangeres uiteindelijk een schadevergoeding.

10. Albanië (Albina en Familja Kelmendi – Duje)

De Albanese nationale voorronde Festivali i Këngës 61 voerde dit jaar een wel heel bijzondere regel in. Zo zou de winnaar van deze wedstrijd bepaald worden door een jury, maar is het de winnaar van een televoting die naar het Eurovisiesongfestival mocht. Die regel kwam goed uit voor Albina, want zij werd tweede bij de jury, maar won de televoting.

Die nationale voorronde had overigens een Belgische tintje, want de jonge Gala Dragot, derde op Eurosong, deed er een gastoptreden.

11. Italië (Marco Mengoni- Due Vite)

Voor de 34-jarige Marco Mengoni is het al zijn tweede deelname aan het Eurovisiesongfestival. In 2013 werd hij in het Zweedse Mälmo zevende met L’essenziale. Deze keer is hij naar eigen zeggen veel meer relaxed, waardoor hij gelooft in een nog beter resultaat.

12. Estland (Alika – Bridges)

Alika kan niet alleen rekenen op haar indrukwekkende stem, maar ook op songwriters uit België en Nederland. De Nederlander Wouter Hardy staat zo al voor de derde keer op het Eurovisiesongfestival. De eerste keer was in 2019 toen hij meehielp met het winnen Arcade van Duncan Laurence. Twee jaar later schreef hij mee aan de Zwitserse inzending en hielp hij zo Gjon’s Tears aan een derde plaats met Tout l’univers. Aan dat laatste nummer hielp ook de Antwerpse Nina Sampermans mee. Beiden werkten deze keer opnieuw samen aan de Estse inzending.

13. Finland (Käärijä – Cha Cha Cha)

Zanger en rapper Käärijä – echte naam Jere Pöyhönen – mag dan al een heel uniek figuur lijken, eigenlijk heeft hij een mysterieuze dubbelganger die hem al heel zijn carrière overal volgt. Het gaat om iemand met de naam Häärijä, die opvallende gelijkenissen vertoont aan Käärijä, maar altijd een geel kostuum draagt. Wat de echte identiteit is van Häärijä is niet geweten, al speculeren fans dat het gaat om de broer van Käärijä.

14. Tsjechië (Vesna – My Sister’s Crown)

Rusland mag dan al sinds de inval in Oekraïne iets meer dan een jaar geleden geweerd zijn van het Eurovisiesongfestival, dankzij Tsjechië staat er toch een Russische zangeres op het podium in Liverpool. Vesna bestaat namelijk uit drie Tsjechische zangeressen, één Slovaakse, één Bulgaarse en dus ook een Russische.

Dat laatste zorgde ervoor dat de selectie van Tsjechië aanvankelijk veel kritiek kreeg uit Oekraïne. Olesya Ochepovskaya woont echter al sinds 2018 in Tsjechië en sprak zich al meermaals uit tegen de oorlog in Oekraïne.

15. Australië (Voyager – Promise)

De Australische metalband Voyager brengt iets heel bijzonders mee op het podium van het Eurovisiesongfestival, namelijk een Toyota MR2 AW11 uit 1988. Dat is geen toeval. Het is namelijk de eerste auto die zanger Daniel ‘Danny’ Estrin ooit bezat en die hij nu dus als mascotte liet overkomen uit Australië.

16. België (Gustaph – Because Of You)

Dat Gustaph, ofwel Stef Caers, zowel met Sennek (2018) als met Hooverphonic (2021) al twee keer als backing vocal deelnam aan het Eurovisiesongfestival is ondertussen bekend.

Maar wist je ook dat hij al in 2000 een hit had in ons land. Met de artiestennaam Steffen bereikte hij met het lied Gonna Lose You de 22ste plaats in de Vlaamse Ultratop 50. Het won ook de Radio 2 Zomerhit in de nevencategorie ‘Het Debuut’.

17. Armenië (Brunette – Future Lover)

In de 68-jarige geschiedenis van het Eurovisiesongfestival is het meest succesvolle startnummer met voorsprong nummer 17. 7 van de 70 winnaars (ooit was er een ex aequo) traden als zeventiende op in de finale. Meest recent was dat Loreen met Euphoria voor Zweden in 2012, Lordi met Hard Rock Hallelujah voor Finland in 2006 en Helena Paparizou met My Number One voor Griekenland in 2005. De kans dat Brunette die prestaties herhaalt, lijkt ons echter nihil.

Voor de volledigheid: enkel vanop startnummer 2, 16, 25 en 26 werd nog nooit het Eurovisiesongfestival gewonnen. Dat belooft niet veel goeds voor onze Gustaph, maar het is aan hem om het tegendeel te bewijzen.

18. Moldavië (Pasha Parfeni – Soarele și luna)

Wie hier een weetje had verwacht over de fluitspeler komt bedrogen uit. Wij focussen ons op zanger Pavel ‘Pasha’ Parfeni. Die heeft namelijk een grote voorgeschiedenis met het Songfestival. Zo begon hij zijn carrière als zanger bij SunStroke Project, de groep die je nog kan kennen van Epic Sax Guy. Daarmee werd hij in 2009 derde op de Moldavische voorronde, waarna Parfeni solo ging. In 2010 brak SunStroke Project utoch door op het Eurovisiesongfestival met Run Away en in 2017 werden ze zelfs derde met Hey Mama.

Pasha Parfeny (toen nog met een “y”) zelf stond ook al op het Eurovisiesongfestival. In 2012 werd hij namelijk elfde met Lăutar, tien plaatsen lager dan Loreen die hij dit jaar terugziet. Het jaar erna verzorgde hij backing vocals voor Aliona Moon. In de nationale voorronde versloeg Pasha dit jaar overigens … SunStroke Project én Aliona Moon. Moldavië is duidelijk een klein land.

19. Oekraïne (Tvorchi – Heart of Steel)

De twee bandleden van Tvorchi leerden elkaar op een wel heel bijzondere manier kennen. De twee kwamen elkaar namelijk op straat tegen en ontdekten daar dat ze op dat moment beiden Farmacie studeerden aan de Ternopil National Medical University. Omdat Andrii Hutsuliak wel wat Engels wou bijleren en Jimoh Augustus Kehinde aka Jeffrey Kenny, die in Nigeria geboren is, beter Oekraïens wou leren, besloten ze elkaar taallessen te geven.

Eén jaar later verraste Jimoh Andrii op zijn verjaardag door Happy Birthday te zingen. Die laatste was daarvan zo onder de indruk dat hij wat muziek begon te spelen die hij zelf had geschreven. Jimoh kon dat wel smaken en begon er meteen op te zingen met zelfbedachte lyrics. Niet veel later bracht Tvorchi zijn eerste single uit.

20. Noorwegen (Alessandra – Queen of Kings)

De 20-jarige Alessandra Mele mag dan al Noorwegen vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival, eigenlijk is ze geboren in Italië, het land van haar vader. Pas twee jaar terug verhuisde ze naar Noorwegen, het land van haar moeder, om dichter bij haar familie en vooral haar grootouders te zijn.

Wie trouwens fan is geworden van Alessandra kan haar op 14 februari 2024 aan het werk zien in Trix in Antwerpen.

21. Duitsland (Lord of the Lost – Blood & Glitter)

Duitsland en Finland zijn twee van de meest opvallende inzendingen van deze editie van het Eurovisiesongfestival. En blijkbaar is er wereldzijds respect tussen deze artiesten. Lord of the Lost releasete begin deze week namelijk een cover van Cha Cha Cha.

22. Litouwen (Monika Linkytė – Stay)

De 30-jarige Monika Linkytė is duidelijk geobsedeerd door het Eurovisiesongfestival. In 2007 probeerde ze op haar 15 jaar al voor Litouwen naar het Junior Eurovisiesongfestival te gaan.

In 2010 waagde ze zich dan een eerste keer aan Eurovizija, de nationale voorronde in Litouwen. Daarin werd ze tiende. Met een vierde en derde plaats in 2011 en 2012 kwamen de overwinning steeds dichter. In 2013 moest ze echter opgeven in de halve finale met problemen met haar stembanden. In 2014 werd ze opnieuw vierde.

In 2015 was het eindelijk raak. Monika was toen een van de drie finalisten, die ervoor streden om het lied This Time, dat eerder al gekozen was, te mogen zingen op het Eurovisiesongfestival. Op vraag van de songwriter besloten twee van de finalisten, Monika Linkytė en Vaidas Baumila, dat lied als een duet te brengen. Dat bleek een goede beslissing wat het leverde hen de overwinning op. Op het Songfestival eindigden ze op een 18de plaats. Daarna bleef Monika even weg van de nationale voorronde, maar dit jaar kriebelde het dus opnieuw.

23. Israël (Noa Kirel – Unicorn)

De amper 22-jarige Noa Kirel is al sinds haar 14 jaar een van de grootste popsterren van Israël. Toch is ze eigenlijk geboren als Noya. Toen ze amper drie maanden oud was, kreeg ze echter zware nierproblemen door een bacterie. Haar ouders zochten daarop hulp bij een rabbijn die hen aanraadde de naam te veranderen naar Noa. Dat betekent in het Hebreeuws namelijk “bewegen” en kan dus mogelijk helpen om te zorgen dat de piepjonge Noa later in staat zou zijn om te bewegen. Uiteindelijk kwam Kirel erdoor, al heeft ze wel maar één werkende Nier.

24. Slovenië (Joker Out – Carpe Diem)

Dat Joker Out de finale van het Eurovisiesongfestival haalde, is op zich al een opvallend feit. Slovenië is namelijk een van de slechtst scorende landen van deze eeuw. De voorbije 18 edities haalde het land amper 6 keer de finale. De beste prestatie in die periode was een 13de plaats in 2011.

In Slovenië gaan er dan ook al even stemmen op om niet langer deel te nemen aan het Songfestival. Joker Out ziet het dan ook als zijn missie om het land opnieuw verliefd te maken op Eurovisie.

25. Kroatië (Let 3 – Mama ŠČ!)

Het optreden van Let 3 mag er dan wel wat bizar en zelfs provocerend uitzien, voor deze Kroatische band is het eigenlijk aan de brave kant. Zo was hun vijfde album in 1997 gewoon een lege cd. Van hun zesde album hadden ze aanvankelijk maar één exemplaar laten maken dat ze weigerden te verkopen. Toen hun platenlabel het toch op de markt bracht, liet Let 3 zich op een druk plein in Zagreb (fake) executeren door een vuurpeloton.

De pornosnorren waarmee ze nu op het podium staan, ontstonden bij Let 3 eind 2000. Toen maakten ze een vier meter groot beeld van een vrouw met zo’n snor en een penis van één meter. Dat beeld werd in verschillende Kroatische steden tentoongespreid. In de videoclip van hun single Rado ide Srbin u vojnike (Pička), die spot van Servisch patriottisme, uit 2005 kan je figuranten zien masturberen.

Eind 2006 trad Let 3 naakt op tijdens een openluchtconcert. Toen de politie hen daarvoor wilde bestraffen, zeiden de bandleden dat ze niet naakt waren omdat ze een kurk in hun anus hadden zitten. De rechter veroordeelde hen toch allemaal tot een boete van zo’n 50 euro. Die kurken haalden ze trouwens twee jaar later tijden een live televisieprogramma opnieuw boven, waarop de uitzending werd stopgezet.

Daarna werd het iets kalmer rond Let 3, maar op het Eurovisiesongfestival keren ze dus terug op het grote podium. Het zou ons dan ook niet verbazen als de groepsleden nog een verrassing in petto hebben. Hun lied is alvast als regelrechte aanval tegen dictators Vladimir Poetin van Rusland en Alexander Lukashenko van Wit-Rusland bedoeld.

26. Verenigd Koninkrijk (Mae Muller – I Wrote a Song)

Om af te sluiten krijg je zelfs twee weetjes over Mae Muller. Zoals haar familienaam al verraad, heeft de Britse roots buiten de UK. Haar grootvader Robert Muller, van Joods-Oostenrijkse origine, vluchtte op zijn 12 jaar echter helemaal alleen weg uit nazi-Duitsland naar Groot-Brittannië.

Wie ooit de videoclip van het lied Grace Kelly van Mika heeft gezien, heeft zonder het te weten ook Mae Muller al ooit gezien. Zij is namelijk het meisje in het groene kleedje in die clip. Muller was toen amper 10 jaar.