Ruim 150 films zagen we dit jaar die in België een release kenden in 2022. Het moge duidelijk zijn: het filmlandschap is alive and kicking. Ook al wordt het steeds moeilijker voor het gros van de films om langer dan enkele weken te overleven in de cinema: ze zijn er wel. Als we naar het filmjaar kijken is het opvallend hoe veel van de grote titels teleurstelden en dat het vaak aan de kleinere films was om ons te verrassen of te beroeren. Het was een bijzonder sterk najaar voor de Vlaamse film en er waren ook opvallend veel sterke documentaires te zien, waardoor er maar liefst zes in onze eindlijst staan. De lijst dan: onze favoriete films van dit jaar hebben we hieronder opgelijst, met waar mogelijk aangegeven waar de film in kwestie momenteel te bekijken valt.

1. C’mon C’mon

Onze favoriete film van 2022 kwam in het begin van het jaar in de zalen. We noemden C’mon C’mon toen “een zachte film met scherpe randjes over liefde, leven en ouderschap” en daar nemen we na een nieuwe kijkbeurt geen woord van terug. Joaquin Phoenix speelt Johnny, een radiojournalist en de oom van Jesse, zijn negenjarig neefje. Met die rol van oom heeft hij tot op heden niet veel gedaan, tot hij onverwacht op Jesse moet letten omdat diens moeder Viv zich moet gaan ontfermen over Paul, Jesse’s vader die aan een bipolaire stoornis lijdt.

Die beide acteurs doen het geweldig. Dit is Joaquin Phoenix in zijn eerste rol sinds Joker (2019) en hij laat hier weer een heel andere zijde van zijn acteerpalet zien. Het personage Johnny leunt misschien nog het meeste aan bij Theodore uit Her (2013): hij wandelt door het leven en is niet per se ongelukkig, maar er huist een melancholie in hem en als hij heel eerlijk is met zichzelf is hij best eenzaam. Het is Jesse – het twaalfjarige fenomeen Woody Norman – die Johnny doet ervaren hoe het voelt om een doel en een richting in het leven te hebben. Hoe de titel precies in dit verhaal verwerkt wordt, laten we je zelf ontdekken, maar we willen wel dit zeggen: hoe uitdagend het leven soms ook is: het gaat genadeloos voorwaarts en valt niet te missen. Het leven deelt soms ook cadeautjes uit. Deze film van Mike Mills is er een mooi voorbeeld van.

C’mon C’mon is te bekijken op Streamz+ en online te huren.

2. Close

Het was een uitzonderlijk goed jaar voor de Belgische film met een flink aantal prenten die artistiek veel gaven en ook publiek wisten te trekken. Eén van die films was Close van Lukas Dhont, een film die de awards blijven binnenrijven en een realistische mededinger is naar de Oscarnominaties begin volgend jaar. Lukas Dhont is nog maar 31 jaar, wat in de filmwereld piepjong is, maar hij lijkt al een eigen filmtaal ontwikkeld te hebben. Wie Girl gezien heeft, herkent Close meteen als een prent van dezelfde regisseur in zijn verteltempo, beeldtaal en wondermooie kaders. 

Het verhaal draait om de vriendschap tussen Léo (Eden Dambrine) en Rémi (Gustav De Waele): ze zijn al langer beste vrienden en beginnen samen aan een spannend avontuur wanneer ze de middelbare school instappen. Nog meer vertellen zou zonde zijn, maar we willen wel nog vertellen dat Close je midscheeps zal raken en dat de film wat tijd nodig zal hebben om in te dalen. Dit is grootse kleine cinema.

3. Everything Everywhere All At Once

Everything Everywhere All At Once is misschien wel de meest onverwachte bioscoophit van 2022 geworden en is dezer dagen ook een grote slokop wat de nominaties in het awardseizoen betreft. Het verhaal draait om de Chinese immigrante Evelyn (Michelle Yeoh) die haar belastingen in orde probeert te brengen wanner plots haar leven op z’n kop komt te staan.

Het strafste aan deze prent is dat schrijvers en scenaristen Dan Kwan en Daniel Scheinert een verhaal brengen dat werkelijk “everything everywhere all at once” is, dat je als kijker dus bijgevolg alle kanten opstuitert, maar dat je tegelijkertijd het verhaal wél volgen kan. Nog straffer is dat de makers ook een sterke emotionele component in hun verhaal hebben weten stoppen doordat Evelyn een blik krijgt op alle andere levens die ze misschien ook had kunnen leiden. In het laatste halfuur krijgen we dan ook nog eens een filosofische boodschap van sténen, een pleidooi om voorzichtig met elkaar om te gaan en de boodschap dat de keuze om positief te denken geen naïviteit is, maar een keuze om overeind te kunnen blijven in deze wereld. Als kers op de taart wordt er op mooie wijze een moeder-dochter-band hersteld. Een uniek spektakel, deze film.

Everything Everywhere All At Once is beschikbaar via Prime Video en online te huur.

4. She Said

Op voorhand hadden we maar bitter weinig zin in een onderzoeksjournalistieke film over het Weinstein-schandaal. We hadden Spotlight (2016) al gehad, wat zou deze film kunnen toevoegen? Wel, wat She Said onmisbaar maakt is dat de film het verhaal van enkele van de slachtoffers vertelt.

De grootste kippenvelmomenten in de film zijn die scènes waarin de slachtoffers van Weinstein hun verhaal doen aan de journalistes – schitterend vertolkt door Carey Mulligan en Zoe Kazan – omdat je dan voelt wat de persoonlijke kost van het walgelijke gedrag van de machtige Hollywoodproducer is bij zijn slachtoffers. Op geen enkel moment heeft She Said de ambitie om een paranoiathriller te zijn, het gaat filmmamaker Maria Schrader veel meer om het raken van de juiste emotionele snaar. En die is geraakt.

5. Kind Hearts

2022 was een uitzonderlijk sterk jaar als het over documentaires gaat. In dit lijstje staan er zes (!) en dan zijn er ook nog Stutz op Netflix en Flee (bij geen enkele streamer te zien momenteel) die ook nog bijzonder waren, maar net buiten het bestek van deze lijst gevallen zijn. Kind Hearts – een Belgische productie, alweer – was de documentaire die ons het meest wist te raken. De documentaire volgt Billie en Lucas, twee Brusselse tieners van achttien. De twee vormen al een koppel sinds hun vijftiende en hebben een evenwicht en een rust gevonden bij elkaar. Maar nu de wereld aan de poort klopt vragen de twee zich meer en meer af of ze zich niet al te zeer bij elkaar genesteld hebben, of hun gewoontes niet al te zeer routine zijn geworden en of je niet nog méér van het leven moet verwachten als je 18 bent.

Gerard-Jan Claes en Olivia Rochette hadden op voorhand geen scenario uitgeschreven, ze wilden gewoon het verhaal vertellen van een liefde tussen twee jongeren zonder te weten welke richting het zou uitgaan. En dan valt de vraag “Ben je nog verliefd op mij?”

6. Nowhere Special

Nog eentje waar je ’t niet droog zal houden is Nowhere Special. Hierin speelt James Norton een ongeneeslijk zieke vader die op zoek moet naar de beste vervangouders voor zijn zoontje. Omdat John die keuze natuurlijk niet op zijn eentje wil maken, neemt hij zijn zoontje Michael (Daniel Lamont) mee op bezoek naar kandidaat-adoptieouders, op zoek naar de best mogelijke nieuwe thuis.

Die bezoekjes geven een extra dimensie omdat ze telkens een inkijkje bieden in de verschillende levens en eveneens de diverse motivaties van mensen om zich op te geven voor adoptie. Nowhere Special is uniek omdat de film geen groot kankerdrama is, het is lang zelfs niet duidelijk wat er met John aan de hand is. Waar deze film vooral over gaat, is over eindigheid: over het aanvaarden van je naderende dood en dat ook duidelijk proberen maken aan je vierjarige zoontje.

Nowhere Special is online te huur.

7. L’événement

Deze film neemt ons mee naar het Frankrijk van 1963. Anne (Anamaria Vartolomei is een revelatie) is jong, leergierig en verstandig en heeft van haar ouders de kans gekregen om verder te studeren. Seks is voor vele meisjes van haar leeftijd pure theorie. Of zo doen ze toch uitschijnen tegenover elkaar. Wanneer Anne zwanger wordt, is het voor haar een uitgemaakte zaak: op dit moment in haar leven een alleenstaande moeder worden is uitgesloten. Het wordt helaas al snel duidelijk dat ze er alleen voor staat: abortus is illegaal en zelfs haar vriendinnen willen er niet van weten, maar voor Anne tikt de klok.

De scènes waarin we de pogingen tot abortus te zien krijgen zijn expliciete scènes die ons onze adem deden inhouden en waar het nog net lukte om ons hoofd niet weg te draaien. Maar eigenlijk voelde het al alsof we naar iets zaten te kijken dat we niet mochten zien. Doordat we weten dat de film gebaseerd is op een autobiografisch schrijfwerk van Annie Ernaux weten we dat op zijn minst dat doel behaald is. Maar dat haar abortus meer geweest is dan zomaar een “voorval” (de Nederlandse vertaling van L’événement), weten we ook wel zeker.

L’événement is online te huur.

8. The Velvet Queen/La Panthère De Neige

In deze prachtige en verstillende documentaire volgen we natuurfotograaf Vincent Munier en schrijver en avonturier Sylvain Tesson die samen op zoek gaan naar een sneeuwluipaard. Samen met hen trekken we de bevroren toppen en de onontgonnen valleien van de Tibetaanse hooglanden in en krijgen we een inkijk in hoe mooi de wereld kan zijn als de mens er zich ver van weg houdt. Meer nog dan de zoektocht zelf gaat deze film daarover: over hoe puur de natuur kan zijn en hoe vernietigend de mens ermee kan omgaan. De prachtige muziek is van Nick Cave en Warren Ellis.

The Velvet Queen is online te huur en ook weer tijdelijk beschikbaar op Picl.be in het segment “beste films van 2022.

9. The Northman

Robert Eggers heeft met The Northman een echte vikingenfilm gemaakt, maar dan wel op zijn manier. De regisseur van The Witch (2015) en The Lighthouse (2019) bewees dit jaar dat hij met blockbusterbudgetten om weet te gaan. Voor deze film werd hem 80 miljoen toebedeeld en hij leverde een groots en episch verhaal af. Hij heeft hier en daar een toegeving moeten doen – oorspronkelijk wilde de regisseur deze film maken in het oud-Noors, maar dat mocht dan weer nét niet – maar tegelijkertijd heeft de regisseur zijn eigenheid en eigenzinnigheid weten te behouden.

The Northman bevat wijde beeldkaders, epische gevechten en een luide soundtrack. Tegelijkertijd wordt er uitgebreid gesproken over het lot en er zijn heksen, wandelende doden en magische zwaarden. En bovenal neemt Eggers de tijd om Amleth – Alexander Skarsgård wil wraak nemen voor de moord op zijn vader – te laten sudderen in zijn woede, want na zovele jaren wil Amleth vooral op het juiste moment wraak nemen, en daar kan hij wel even op wachten. Dit is grootse en adembenemende cinema, maar met een eigenzinnig karakter. Precies zoals we die van Robert Eggers verwachten.

The Northman is online te huur en vanaf 1 januari te bekijken op Streamz+.

10. Blonde

Blonde is zonder twijfel de meest verguisde film van 2022. Van zodra de prent van Andrew Dominik op Netflix terecht kwam, volgde een spervuur aan vernietigende reacties. En de regisseur zelf reageerde dan weer niet altijd even handig in interviews. Toch blijven we deze film met hart en vuur verdedigen omdat hij tenminste durft toont. Voor ons was Blonde het verhaal van een jonge vrouw (Ana De Armas is voortreffelijk) die, als gevolg van trauma, het gevoel had dat ze iemand anders moest worden om zich staande te kunnen houden in de wereld waarin ze meedraaide en bewonderd werd. Veel fans heeft de film nog steeds niet, maar wij vonden Blonde vooral een heel erg empathische film over een Hollywoodlegende die het tijdens haar leven behoorlijk zwaar heeft gehad.

Dominik werd en wordt beschuldigd van de exploitatie van zijn hoofdactrice, van teveel naakt dat niet noodzakelijk is. Dat naakt is dan vooral in het laatste gedeelte van de film te zien waar Marilyn regelmatig topless ronddwaalt. Meestal is dat omdat ze te high of te depressief is om kleren aan te trekken. In geen enkele van die scènes is het naakt erotisch of prikkelend door de context waarin het geplaatst wordt. De Armas reageerde ook zelf op de kritiek en zei dat ze zich ten allen tijde veilig en comfortabel voelde en dat ze haar regisseur volledig vertrouwde. De prachtige soundtrack is – zie ook The Velvet Queen – van Nick Cave en Warren Ellis.

Blonde is te bekijken op Netflix.

11. Cha Cha Real Smooth

Halverwege je twintiger jaren zijn en niet weten wat je wil of verwacht van het leven, daar draait Cha Cha Real Smooth in wezen om. De hoofdacteur, regisseur en scenarist van deze prent. Cooper Raiff, is er zelf nog maar 25 en is nu al één van de meest veelbelovende figuren in de filmindustrie. Hij speelt Andrew, een jongeman die zijn studies heeft afgerond, maar sindsdien zoekende is. Andrew lijkt niet echt te weten waar zijn talenten liggen, tot hij ontdekt dat hij het wel goed lijkt te doen als “party starter” op bar mitswa’s. Op één van die feestjes ontmoet hij Lola (Vanessa Burghardt), een meisje met autisme, en haar moeder Domino (Dakota Johnson). Met beide klikt het meteen erg goed.

Eén van de grote talenten van Cooper Raiff is het schrijven van natuurlijk klinkende dialogen en Grote Gesprekken zo laten klinken alsof je ze zelf zou kunnen voeren. De zwaarte neemt hij dan weer weg door humor, geen schaterlachhumor maar het soort humor die een beladen situatie kan ontmantelen. Zonder het einde te verklappen: hier kiest Raiff niet voor het cliché happy end, maar voor een einde dat zowel bevredigend en logisch aanvoelt als bedroeft maakt. Het maakt dat Cha Cha Real Slide nog meer dan een beetje is blijven hangen bij ons.

Cha Cha Real Smooth is te bekijken op Apple TV+.

12. Top Gun: Maverick

Met Top Gun: Maverick wist Tom Cruise het iconische origineel te overtreffen en bewees hij alweer dat hij dé vertegenwoordiger van de betere popcornfilm is. Deze sequel werd de meest populaire film uit de carrière van Cruise en het was niet eens onterecht. De stunts zijn spectaculair en de CGI-effects minimaal. Cruise heeft er alles aan gedaan om het er allemaal zo echt mogelijk te laten uitzien, wat onder andere wil zeggen dat het grootste gedeelte van de cast uitgebreide trainingen heeft moeten volgen om aan de druk van de G-krachten te leren weerstaan. Ook werden ze onderworpen aan een drie maanden durende cursus om de F-18 helemaal te begrijpen en te kunnen besturen. Een cursus ontworpen en samengesteld door … Tom Cruise, jawel. En daarbovenop zitten er ook nog psychologische laagjes in de film. Want, zo maakt de film duidelijk: de straaljagers worden bevolkt door menselijke piloten, met hun eigen karaktertrekken en mentale worstelingen.

Oorspronkelijk zou Top Gun: Maverick al in 2019 in de zalen komen. Die eerste releasedatum werd uitgesteld om enkele actiescènes opnieuw te kunnen opnemen. Tegen de tijd dat de film klaar was voor release zat de wereld in een pandemie. Het filmlandschap veranderde in sneltempo en streamingreuzen als Netflix, Apple TV+ en HBO Max hebben naar verluidt allemaal geprobeerd om Top Gun: Maverick in huis te halen. Maar zowel producer Jerry Bruckheimer als Tom Cruise zelf hielden het been stijf: dit is een film voor de cinemazalen, punt aan de lijn.

Top Gun: Maverick is online te huren.

13. Vortex

Vortex van de Argentijnse regisseur Gaspar Noé, die in Frankrijk werkt, werd op Film Fest Gent 2021 bekroond tot Beste Film, maar kreeg pas een cinemarelease in 2022. Na zijn eerdere experimentele films vol seks, drugs en geweld verrast de regisseur met een film over liefde in tijden van dementie. En dat volledig in split screen.

Die split screen maakt dat Vortex zich weet te onderscheiden van bijvoorbeeld Amour. Op de ene schermhelft volgen we de man, die ooit filmcriticus is geweest. In de andere helft de vrouw, een gepensioneerde psychiater die steeds erger begint te lijden aan geheugenverlies. Deze film toont treffend in welke chaos een huishouden gestort kan worden als mensen de weg niet weten te vinden naar de nodige ondersteuning. Dit is de beste film van Gaspar Noé, met voorsprong.

Vortex is te huur op Sooner en te zien op Streamz+ vanaf 31 december.

14. Living

Deze prent kan je nog gewoon in de bioscoop gaan bekijken, want Living is daar pas op 28 december binnen gewandeld en heeft dus op de valreep dit lijstje gehaald. Het scenario voor deze film werd geschreven door een Nobelprijswinnaar en dat kom je niet alle dagen tegen: Kazuo Ishiguro won in 2017 de Nobelprijs voor Literatuur en schreef verfilmde werken als The Remains Of The Day en Never Let Me Go. De auteur droomde al jaren van een remake van de Japanse klassieker Ikiru (1952) van Akira Kurosowa (dat op zijn beurt gebaseerd was op een novelle van Tolstoj uit 1886) en sprak Bill Nighy tijdens een taxirit hierover aan. Nadat die het origineel had gezien, zegde hij toe.

Nighy speelt Mr. Williams, een bureaucraat die in het Londen van de jaren 50 op de afdeling Openbare Werken zijn dagen slijt. Hij leidt geen opmerkelijk leven, is zeer punctueel en heeft één bioscoopavond in de week. Wanneer hij te horen krijgt dat hij nog maar enkele maanden te leven heeft, wil hij beginnen léven, alleen weet hij niet hoe dat moet. Bill Nighy ontroert als een man die aan het einde van zijn leven beseft dat hij nooit heeft geweten hoe hij van het leven moest genieten. In een ontroerende scène met zijn ex-collega Ms. Harris (Aimee Lou Wood) zegt hij dat hij heel zijn leven één van die kinderen is geweest die in een hoekje zitten te wachten tot de juf hen weer binnenroept – nooit een spelend kind – en dat hij één dag zou willen voelen hoe het voelt om over de natuurlijke joie de vivre van Ms. Harris te kunnen beschikken. Toen werd er bij ons een traantje weggepinkt.

Bill Nighy wordt getipt als Oscargenomineerde en het zou zeer verdiend zijn: we hadden altijd al een boon voor de man, maar deze keer heeft hij ons ook diep geraakt.

Living speelt momenteel in de bioscopen.

15. Un Beau Matin

Films die zich in Parijs afspelen hebben altijd een streepje voor bij ons, maar deze Un Beau Matin was zeer mooi. Het verhaal is in wezen eenvoudig: we volgen Sandra (Léa Seydoux), een alleenstaande moeder die werkt als tolk en vertaler en ook nog eens voor haar vader probeert te zorgen, die altijd professor filosofie is geweest, maar nu ziek is. Wanneer dat thuis niet meer kan, gaat ze op zoek naar een voldoende kwalitatief woonzorgcentrum waar haar vader terecht kan. Een lichtpuntje in haar leven is de ontmoeting met Clément, een oude vriend die ze na lang opnieuw tegenkomt en met wie ze een affaire begint.

In Un Beau Matin zit geen grote dramatiek: we volgen Sandra doorheen haar leven en ze leidt een leven zoals er zovelen zijn. Doorheen de film zien we hoe ze zachtjes afscheid neemt van haar papa. Daarin schuilt ook een bijzondere rol voor de boeken van haar vader. Een groot deel van de emoties van Sandra spelen zich in haar innerlijk af. Ze leek ons wat eenzaam, maar zonder dat het haar zichtbaar veel deed. Maar intussen blijft ze zonder klagen wel zorgen voor haar dochter en haar vader biedt ze alle obstakels die het leven haar voor de voeten werpt het hoofd. Zonder één keer haar geduld te verliezen. Un Beau Matin is even eenvoudig als groots.

16. Im Westen Nichts Neues

Deze film is de derde verfilming van de gelijknamige roman van de roman van Erich Maria Remarque uit 1929, na een filmrelease uit 1930 die twee Oscars won en een tv-film uit 1979. Deze derde versie is alvast de Duitse Oscarinzeding voor dit jaar en heeft in het awardseizoen al een hoop nominaties weten te scoren in de diverse categorieën Beste Buitenlandse Film. Een Oscarnominatie ligt binnen de mogelijkheden.

In de stevige lap film van 147 minuten zien we hoe de tiener Paul Baumer samen met zijn vrienden Albert en Muller vrijwillig in dienst gaat bij het Duitse leger. Hun patriottische vurigheid smelt als sneeuw voor de zon wanneer ze met de wrede werkelijkheid aan het front geconfronteerd worden. Im Westen Nichts Neues verbeeldt de ranzigheid van oorlog, Waar het in oorlogsfilms al te vaak om het glorieuze draait, is daar in deze film niets van te merken. Hier wordt tot de laatste seconden doorgevochten, letterlijk met het gezicht in de modder.

Im Westen Nichts Neues is te zien op Netflix.

17. R.M.N.

R.M.N. is een best trage Roemeense film, het is niet altijd eenvoudig om je in de protagonist in te leven en net wanneer je denkt te weten waar de film over gaat, laat regisseur Cristian Mungiu zijn film een geheel andere richting uit gaan. En toch gaan wij ook proberen om hier wat zieltjes voor R.M.N. te winnen. De plot draait rond het leven in een klein bergdorpje, waar de jobs schaars zijn. Wanneer enkele buitenlandse werkkrachten aan de slag gaan in de plaatselijke industriële bakkerij komt de plaatselijke bevolking in opstand. Het conflict mondt uit in een briljante scène van 17 minuten die in één shot gefilmd werd. De dorpsbewoners verzamelen er in het cultureel centrum en laten hun ergernissen er de vrije loop.

Het briljante aan R.M.N. – dat overigens Roemeens is voor MRI-scan – is dat de regisseur geen standpunt kiest. Hij toont de Sri Lakaanse arbeiders, die het allemaal maar wat ondergaan, hij toont de boze dorpsbewoners, hij toont de verdedigers van de werkkrachten, de priester die – komt ie – de kerk in het midden probeert te houden en hij toont ook Matthias, onze protagonist, die het allemaal niet zo veel kan schelen omdat hij zo zijn eigen problemen heeft. Als wij één ding van deze film meenemen is het dat hij op een slimme manier toont hoe racisme kan komen bovendrijven wanneer een groep mensen voelt dat ze er eenzelfde soort ideeën op nahouden.

18. Ali & Ava

Ook Ali & Ava was eerder een bescheiden aanwezigheid in de bioscoop dit jaar en draait om twee eenzame zielen die elkaar vinden: de alleenstaande moeder Ava en de Brits-Pakistaanse getrouwde man Ali die voor zijn familie verborgen houdt dat zijn huwelijk in feite voorbij is. Bij beide zijn er voldoende mensen in hun omgeving, maar toch haalt dat het gevoel van eenzaamheid niet weg.

Ali & Ava bewijst eveneens dat een film over eenzame mensen niet zwaar en moeilijk hoeft te zijn. Deze film is laagdrempelig, sympathiek en grappig. De chemie tussen de twee hoofdacteurs werkt en dat maakt dat de film werkt.

Ali & Ava is te huren op iTunes en Sooner.

19. El Buen Patrón

Javier Bardem is briljant als de directeur van een weegschalenfabriek. Blanco doet graag uitschijnen dat al zijn werknemers één grote familie vormen en dat hij ze zelf ook als familie ziet. Maar net wanneer er een inspectie zit aan te komen voor het winnen van een prestigieuze prijs begint het smetteloze imago van Blanco en zijn bedrijf in elkaar te storten: één van zijn trouwste werknemers begint te worstelen in zijn persoonlijke leven, een andere net ontslagen werknemer zet een opvallende protestactie op en zelf valt Blanco voor één van zijn stagiaires, die dan ook nog eens de dochter van goeie vrienden blijkt te zijn.

In Spanje werd El Buen Patrón genomineerd voor een recordaantal van 20 Goya’s – de plaatselijke filmprijzen – waarvan er uiteindelijk ook zes (waaronder Beste Film, Beste Regisseur en Beste Acteur) gewonnen werden en we begrijpen het: Javier Bardem zet een heerlijke kwal neer, de humor is subtiel maar tegelijkertijd niet te missen en de metafoor van de weegschalen en het evenwicht geeft het geheel nog iets extra’s. Deze satire over macht heeft ons regelmatig luidop doen lachen.

El Buen Patrón is te zien op Prime Video en te huur op iTunes en Sooner.

20. Good Luck To You, Leo Grande

Emma Thompson en Daryl McCormack schitterden dit jaar in een echte acteursfilm. Er gingen lange repetities aan de opnames van deze film vooraf en er werd ook chronologisch opgenomen – wat niet zo heel erg vaak gebeurt in Hollywood – zodat de acteurs de gevoelswereld van hun personages konden volgen. Emma Thompson speelt de rol van haar leven als de weduwe Nancy Stokes (niet haar echte naam) in haar leven enkel seks heeft gehad met haar man en na diens overlijden het gevoel heeft dat ze heel wat avontuur en kansen heeft gemist in haar leven. Ze heeft een afspraak geboekt met Leo Grande, een sekswerker, maar wanneer die aankomt schaamt Nancy zich rot.

Dit is een film over seks, seksualiteit en sekswerk, maar ook over spijt, angst en eeuwigdurende zelftwijfel. Lang lijkt de film meer blabla dan boemboem, tot het dan toch gebeurt. Over de naaktscènes in de film zei Thompson dat het het moeilijkste was dat ze ooit heeft moeten doen, maar het vertrouwen tussen de twee acteurs was zo groot dat ze geen beroep hebben gedaan op een intimiteitscoach. Good Luck To You, Leo Grande is sterk geacteerd en goed geschreven, maar weet uiteindelijk ook écht te raken.

21. Wendell & Wild

Het overaanbod aan content is dezer dagen zo groot dat ook een film als Wendell & Wild ongemerkt dreigt voorbij te gaan. Wendell & Wild is de eerste stop-motion horrorfilm van Henry Selick sinds Coraline (2009). Het nieuwe verhaal, dat hij opnieuw zowel schreef als regisseerde, draait rond twee demonenbroers die de Onderwereld ontvluchten en in een stadje terecht komen waar ze bij een non en twee tieners terecht komen.

Deze film is een wilde rit die vol zit: vol met grappen, vol met plotlijnen en vol met briljante songs op de soundtrack. Een eerste kijkbeurt dient om je te laten overspoelen, maar tijdens de tweede kijkbeurt zal je nog dingen kunnen zien die je de eerste keer gemist hebt.

Wendell & Wild is te zien op Netflix.

22. The Reason I Jump

The Reason I Jump draait over de 13-jarige Naoki Higashida en werd gebaseerd op diens eigen boek. Naoki heeft een bijzondere vorm van autisme waardoor hij niet in staat is om te praten. The Reason I Jump onderneemt een poging om de kijker te tonen hoe de wereld binnenkomt voor mensen met autisme, maar doet ook nog veel meer.

De korte documentaire slaagt er eveneens in om aan te tonen dat we sommige mensen met hun autisme en hun leervermogen al levenslang onderschatten. Deze film maakt in zijn beperkte tijdsduur (78 minuten) toch indruk op ons, maar we hopen vooral dat de film er toe kan bijdragen dat we mensen met een beperking niet te snel vanuit een automatisme gaan onderschatten.

The Reason I Jump is te zien op Disney+.

23. Fire Of Love

Ook de content van National Geographic maakt deel uit van Disney+. Daardoor is de mooie documentaire Fire Of Love, die eerder dit jaar beperkt in de bioscoop draaide, behoorlijk geruisloos op de streaminggigant geland. De film doet ons kennismaken met Katia en Maurice, twee vulkanologen die gepassioneerd zijn door hun liefde voor wetenschap en die liefde ook voor elkaar voelen.

Fire Of Love is een film van onaardse schoonheid, gebaseerd op honderden uren film die het koppel zelf maakte – op pellicule – en die gerestaureerd en tot een film gekneed werden door regisseur Sara Dosa.

Fire Of Love is te zien op Disney+.

24. Nope

Nope is de meest recente film van regisseur Jordan Peele en dus sowieso een belevenis. Deze keer volgt Peele een broer en zus (Daniel Kaluuya en Keke Palmer) die als paardentrainer aan de kost proberen te komen in de woestijn van Californië. Wanneer ze een vreemde aanwezigheid in de lucht waarnemen, willen ze proberen om het fenomeen op beeld vast te leggen.

Ook deze keer hanteert Peele een trage spanningsopbouw en doet hij vooral aan sfeerschepping waardoor het geheel niet helemaal te categoriseren valt als horror. Wie naar een echte horrorfilm op zoek is zal teleurgesteld worden door deze film. De sciencefictionfans komen dan weer wel aan hun trekken, al was het maar omdat Jordan Peele duidelijk refereert aan klassiekers aan het genre. Verder zijn de beelden opnieuw prachtig en wordt er daardoor op meer dan één manier een ode gebracht aan het ouderwetse filmmaken.

Nope is te huur op iTunes.

25. Ennio: The Maestro

Weinig componisten hebben zo’n grote impact gehad met hun carrière als Ennio Morricone. Deze stevige documentaire van tweeënhalf uur is de meest compleet denkbare ode aan de in 2020 overleden legendarische componist. Voor wie het nog niet helemaal beseft maakt deze documentaire duidelijk hoe groot de erfenis is van de Italiaanse maestro.

We krijgen een levensverhaal van werk en samenwerking, vertelt door Ennio zelf en door zijn vele (professionele) vrienden. Maar wat Ennio: The Maestro vooral doet is goesting doen krijgen om film te kijken, en is dat niet waar het uiteindelijk allemaal om draait?

Ennio: The Maestro is te huur op iTunes.

26. Onze Natuur, De Film

Onze Natuur, De Film was één van de absolute bioscoophits van 2022. In de eerste week gingen al meteen 25.000 mensen kijken, wat voor een Belgische natuurdocumentaire niet evident is. Na vijf weken hadden al meer dan 113.000 mensen een ticket gekocht.

Wat we te zien krijgen is dan ook zonder meer indrukwekkend. Onze Natuur, De Film toont dat we niet op National Geographic moeten afstemmen om de wonderen van de natuur te kunnen zien, maar dat we die ook in eigen land kunnen vinden. Of het nu om de stekelbaars gaat die zijn eitjes probeert te beschermen, de bever die zijn dammen bouwt of de manier waarop de ijsvogel op zoek gaat naar een partner: het is allemaal even mooi in beeld gebracht.

Eén dier komt minder goed uit de documentaire: de ekster. De manier waarop hij een muis aan zijn einde brengt staat nog steeds op ons netvlies gebracht. Gelukkig maakt de speelse voice-over die ingesproken werd door Matteo Simoni veel goed.

Onze Natuur, De Film speelt nog in verschillende bioscopen.

27. Drive My Car

Drive My Car was een stevige drie uur durende zit waarbij de duur al een deel van de ervaring is. Het verhaal draait rond de theateracteur en regisseur Yûsuke Kafuku die twee jaar na het overlijden van zijn echtgenote op het punt staat een theaterstuk te regisseren in een theaterfestival in Hiroshima. Voor deze gelegenheid krijgt hij de jonge vrouwelijke chauffeur Misaki toegewezen die zich voornamelijk stilhoudt.

Wij zullen nooit beweren dat Drive My Car niet korter kon, maar een bloedmooi laatste uur maakt de twee uur opbouw ernaartoe helemaal waard.

Drive My Car is online te huren op iTunes, Sooner en Picl.be.

28. The Batman

Matt Reeves heeft met The Batman gedaan wat niemand nog mogelijk achtte na de trilogie van Christopher Nolan: een Batman-film maken met bestaansreden. De drie films van Christopher Nolan werden zo goed onthaald, met The Dark Knight (2008) op kop, dat het wachten was of iemand de poging nog wel aandurfde om nog iets met Batman te doen. Enter: Matt Reeves. Die zegde toe, maar enkel met de garantie van de studio dat hij de creatieve controle zou behouden. Hij besloot meteen om het anders aan te pakken: hij wilde een ander verhaal, een jongere versie van Batman (Robert Pattinson) en een focus op het detective-aspect van Batman, dat in eerdere films nog niet echt was aangeboord.

En inderdaad, The Batman is een gedurfde prent, in die zin dat de wereld er misschien wel nooit eerder zo donker heeft uitgezien. Voor het eerst krijgen we immers te maken met een behoorlijk gedemotiveerde Batman, vertolkt door Robert Pattinson. Bruce Wayne probeert al een jaar of twee om het leven in Gotham meer leefbaar te maken, maar is nu op het punt aangekomen dat hij twijfelt aan zichzelf en zijn missie. Doordat deze The Batman erg plotgedreven is – we gaan letterlijk van raadsel naar raadsel – en het tempo zelden wordt stilgelegd, vliegen de drie uur voorbij. The Batman is een uitstekende genrefilm die verwant is aan detectivefilms als Zodiac (2007) en Se7en (1995), maar weliswaar net ietsjes te duidelijk is gaan lenen.

The Batman is te huren op iTunes.

29. Licorice Pizza

Paul Thomas Anderson lijkt vooral het plezier maken voorop te hebben gesteld tijdens het maken van Licorice Pizza. Hij duikt in deze film zijn eigen jeugd en verliefdheid in en doet dat door de film te laten draaien over de tienerjongen Gary (Cooper Hoffman) die het te pakken krijgt voor Alana (Alana Haim), de assistente van de schoolfotografe. De twee schelen een jaar of tien maar daar laat Gary zich niet door afschrikken. Hij neemt Alana mee op sleeptouw door het Los Angeles van 1973 en Alana laat zich van haar kant gewillig meedrijven, Anderson baseerde zijn film gedeeltelijk op de verliefdheid die hij zelf voelde als jongen voor Donna Haim, de moeder van Alana, die hem nog les heeft gegeven in de lagere school.

Licorice Pizza draait duidelijk meer om een sfeer dan om een plot. Het navertellen van de film is moeilijk. Er is iets met verliefdheid, waterbedden spelen een rol, Bradley Cooper, Sean Penn en Tom Waits mogen komen opdraven voor gastrollen in geschifte scènes en de saus over het geheel bestaat uit deuntjes uit de jaren zeventig. Het is vooral het debuterend acteerkoppel Haim en Hoffman dat deze film maakt. Het is onbegrijpelijk dat Cooper Hoffman nog geen acteur was en er zelfs nog niet aan gedacht had om acteur te worden voor Paul Thomas Anderson hem de hoofdrol aanbood in zijn nieuwe film, terwijl we nu toch de opstanding van een groot talent hebben meegemaakt.

Licorice Pizza te zien op Prime Video.

30. Plan B

Plan B gaat over twee zeventienjarige beste vriendinnen, die kleurrijk Sunny en Lupe heten, die thuis redelijk onder de knoet gehouden worden. Sunny heeft het gevoel dat haar ouders de perfecte dochter verwachten en voor haar de lat erg hoog leggen, Lupe is de dochter van een dominee en leeft in voortdurende angst dat haar vader Lupe’s geaardheid afkeurt. Wanneer Sunny op een geïmproviseerd huisfeestje een even geïmproviseerd eerste seksuele contact heeft, gaan de twee vriendinnen op jacht naar een morning-afterpil, een Plan B-pil. Iets wat makkelijk lijkt, wordt een helse zoektocht die een hele dag en een nacht in beslag zal nemen.

De chemie tussen de twee – Kuhoo Verma en Victoria Morales – is uitstekend. Plan B gaat over jong zijn en fouten maken omdat je het gevoel hebt dat wie je bent op een bepaald moment in je leven niet goed genoeg is. Vanuit die basis vertrekt een fijne en zacht maatschappijkritische film die wordt gedragen door jonge goed gecaste acteurs, vlotte dialogen, goeie grappen en een regisseur die graag een verhaal wil vertellen over de tekortkomingen van de mens.

Plan B is te zien op Disney+.