In een wereld waarin het coronavirus lelijk huishoudt, is er maar dan ooit nood aan verstrooiing en entertainment. Buiten kunnen en mogen we ’t niet meer gaan zoeken, maar gelukkig blijven series nog wel op ons afkomen en blijven artiesten hun platen uitbrengen. Zo heeft Fleddy Melculy nu hun derde album ‘Sabbath Fleddy Sabbath’ uit. De promoactiviteiten daarrond zijn noodzakelijkerwijs stevig teruggeschroefd, maar we mochten wel nog bellen en we wilden graag weten hoe het met ‘m gaat, in tijden van corona.
Jeroen Camerlynck: Ik blijf dezer dagen natuurlijk ook thuis, alleen is dat voor mij niet zo’n grote verandering omdat ik altijd van thuis uit werk. Het grote verschil is nu dat mijn vrouw en kinderen hier ook rondlopen. En financieel, natuurlijk: optredens zijn gecanceld en quasi alle promo rond ons nieuwe album gaat niet door. Alleen interviews kunnen we nog doen, telefonisch.
Maak die financiële gevolgen eens concreet: kan je de impact inschatten?
Camerlynck: Voorlopig is het niet in te schatten. Volgende week zouden we op tournee vertrekken, tot eind mei. Een groot deel van de voorlopig uitgestelde concerten heeft al nieuwe data waardoor onze data nu ofwel in mei/juni liggen, ofwel in het najaar. We hebben die nieuwe data ook nog niet gecommuniceerd, want momenteel weet niemand wanneer deze situatie gaat eindigen. Tot er meer duidelijkheid is, houden we de nieuwe data nog wat voor ons.
Maar de gevolgen zijn ook breder dan alleen de optredens. Onze crew is ook getroffen. We hebben ook geïnvesteerd in merchandising die nu niet verkocht wordt en onze plaat is zelfs fysiek niet meer te krijgen omdat het distributiecentrum in Frankrijk waar onze plaat vandaan moet komen in quarantaine zit. Daardoor is het album bijvoorbeeld ook niet meer te bestellen via bol.com. De enige opties zijn nog streaming – en ik ben blij om te zien dat ‘Sabbath Fleddy Sabbath’ het daar goed doet of onze plaat bestellen bij platenwinkels die verzenden en nog een aantal exemplaren hebben liggen.
Exit De Fanfaar
Over naar de plaat dan! De eerste keer dat we elkaar spraken, vertelde je dat er ook mensen boos waren op Fleddy Melculy omdat ze meenden dat jullie de metalscene belachelijk maakten. Op deze plaat neem je ze nog eens op de korrel, in het nummer De Metalpolitie. Heb je er nog steeds last van of worden jullie ondertussen beter begrepen?
Camerlynck: De kritiek die er was heb ik gelukkig altijd goed kunnen relativeren. De enige soort van kritiek die me echt stoort is onterechte kritiek van collega-bands. Maar dat gebeurt wel veel minder dan in het begin. We zitten nu aan ons derde album en ik heb het gevoel dat we ons zo stilaan bewezen hebben, zowel live als op plaat. Ik hoop ook dat mensen stilaan door hebben dat Fleddy Melculy geen grote grap is. Dat er humor in zit, maar dat we ook wel degelijk dingen te vertellen hebben.
Eind 2018 heb je ervoor gekozen om De Fanfaar stop te zetten, je andere groep. Het voelde niet meer juist, las ik. Ik heb een beetje het gevoel dat jij echt bevrijd bent sinds Fleddy Melculy. Dat je de muziek kan maken die je wil, kan schrijven waarover je wil.
Camerlynck: Ja, eigenlijk is dat wel zo. Toen ik met Fleddy Melculy begon, ging ik eigenlijk terug naar mijn roots. Voor De Fanfaar zat ik ook in een metalband en ik ben altijd regelmatig naar concerten blijven gaan. Het is niet zo dat ik alleen maar van metal hou, ik durf bijvoorbeeld ook wel eens een hiphopplaat opleggen, maar pas door met Fleddy Melculy te beginnen had ik door dat De Fanfaar toch niet helemaal juist zat. Nummers schrijven voor Fleddy Melculy vind ik eigenlijk redelijk makkelijk, terwijl dat voor De Fanfaar toch meer als een opgave voelde.
In Fuck Uw Vrienden zeg je “Zet gewoon die tattoos en fuck wat uwe chef zegt.” Heb je zelf ook ooit problemen gehad met bazen of werk vinden omdat je er anders uitzag dan de gemiddelde mens?
Camerlynck: Eigenlijk niet. Ik ben vroeger ambtenaar geweest en ik had dus ook maar een droge kantoorjob, maar eigenlijk heb ik nooit opmerkingen gehad op hoe ik eruit zag. Dat doet me wel plezier, want dat wil toch zeggen dat er wat aan het veranderen is in de maatschappij en dat de gemiddelde mens niet meer afgeschrikt is door iemand met lang haar, een tattoo of een piercing.
De onderliggende boodschap in dat nummer is trouwens: als ik 65 jaar ben en heel mijn leven heb gewerkt, wil ik geen spijt hebben van wat ik niet gedaan heb. Dat ik dingen te lang gedaan heb “omdat het nu eenmaal zo hoort.” Mensen klagen vaak steen en been over het feit dat ze hun job niet graag doen, maar ik denk dan: stop dan. Neem eens een risico. Ga iets anders doen. Volg je passie. Mensen zullen misschien zeggen dat ik makkelijk spreken heb, maar dan mag je niet vergeten dat ik die sprong ook ooit gewaagd heb. En ja, het houdt nog steeds risico’s in: ik ben helemaal gejost door de coronacrisis. Maar nog altijd liever dat dan me elke dag naar een job te moeten slepen die ik niet leuk vind in een kostuum dat ik eigenlijk niet wil dragen.
Wat met talent?
Toen ik de nieuwe plaat ‘Sabbath Fleddy Sabbath’ digitaal toegestuurd kreeg, moest ik lachen. Achter 15 van de 16 nummers stond tussen haakjes “explicit” achter. Het is bekend dat Fleddy zich veel en misschien ook wel graag ergert. In de perstekst die deze plaat aankondigde stond ook een grote aversie- en ergernissenlijst. Ik vraag me af: kan je je eigen ergernissen kanaliseren via Fleddy, of denk je na over wat Fleddy misschien zou kunnen ergeren?
Camerlynck: Ik moet zeggen dat onze ergernissen redelijk gelijklopend zijn. (lacht) Het verschil is dat ik er pas een nummer over ga maken met Fleddy Melculy als ik het gevoel heb dat het over langdurige en tijdloze ergernissen gaat. Over corona ga ik niet schrijven, want dat is actualiteitsgebonden. Ik ga niet zeggen dat iedereen dit binnen twee jaar vergeten is, maar zo een gebeurtenis is toch meer tijdsgebonden. Voorbijgaand.
De influencercultuur bijvoorbeeld, waarover ik het heb in Stop! is van een geheel andere categorie. Dat gaat al jaren mee en ik heb ook niet meteen het gevoel dat de influencers nog gaan verdwijnen uit onze wereld. Ze geven me enerzijds heel erg het idee dat ik niet meer méé ben. Terwijl mijn kinderen van 10 en 11 jaar wel hun tijd zitten te vergapen op TikTok en YouTube en vaak ook opkijken naar die mensen. Voor mij gaan die filmpjes over niks. Dat is het tweede punt dat ik wil maken: je moet niks kunnen om uit te groeien tot een grote ster. Je kan er je vragen bij stellen hoe normaal het is dat alles zo leeg en onnozel is geworden. Wat stelt talent dan nog voor?
In World Wide Weg gaat het over hoe afhankelijk we zijn van het internet. Dat merk je ook vandaag in volle crisis. Ergens mogen we het internet dankbaar zijn omdat het de boel vandaag nog een beetje overeind houdt. Het internet heeft ook een mindere kant. Er zitten veel rake observaties in, maar eentje die ik eruit wil pikken: we kunnen ons niet meer vervelen tegenwoordig en dat ligt voor een groot deel aan de smartphone.
Camerlynck: Ik pleit mede schuldig, mijn vrouw zegt ook regelmatig “Zit ge nu weer op uw telefoon?” terwijl al mijn boeken in de kast staan te beschimmelen. Ter mijner verdediging: ik gebruik het ding vooral werkgerelateerd.
Reïncarnatie als kat
Het meest opvallende en serieuze nummer op deze plaat heet De Hel Niet Gezien. Dat is een eerbetoon aan alle mensen die je in de voorbije jaren verloren hebt. Je stiefvader je grootmoeder, de grootouders van je vriendin, de schoonvader van je broer en een hele goeie vriend van de band die zelfmoord pleegde. Als de dood in zo’n korte tijd zo vaak zo dichtbij komt, hoe kijk je er dan zelf naar?
Camerlynck: Als de dood zo vaak zo dichtbij komt, dan kan je niet anders dan stilstaan bij je eigen sterfelijkheid. Ik heb op zich geen angst om dood te gaan, voor de pijn of zo die daarbij zou komen kijken, bedoel ik dan. Ik heb wél angst om wat er gebeurt met iedereen die ik zou achterlaten. Ik merk toch dat als je zelf kinderen hebt en er sterft iemand in je omgeving, dat de vraag “Wat als er iets met mij gebeurt?” toch wordt aangescherpt.
In het daarop volgende nummer op het album, Beest, praat je over reïncarnatie. Geloof je daarin?
Camerlynck: Ik denk het toch eerder niet. Tenzij dan als je sterft en vergaat en je cellen zouden overgaan in een ander organisme. Moest het toch bestaan dan zou ik toch het liefst opnieuw als mens terugkeren. Of als kat, die hebben een zalig leven: eten, slapen en nooit iets tegen hun goesting doen. (lacht)
De tournee gaat ook 12 Nederlandse optredens tellen. Hoe loopt het daar?
Camerlynck: Behoorlijk goed, eigenlijk. Die opkomst is ongeveer gelijk gegaan dan in België, met dank aan T-shirt Van Metallica. Ook de kaartenverkoop is er redelijk gelijk, we spelen er nu ook uitverkochte concerten, wat me heel veel plezier doet. Het enige verschil is dat we in Nederland nul airplay krijgen, maar dat geldt daar voor metal in het algemeen. Groepen als Metallica of Rammstein komen daar ook amper nog aan bod.
Ik ben erdoor, geloof ik. Is er nog iets dat je zou willen zeggen?
Camerlynck: Ja, misschien wel. Ik zou onze fans toch willen vragen om onze plaat te streamen of ze waar mogelijk te bestellen. Dat gaat ook via onze eigen website. Dan sturen we ze zelf wel op. En als de optredens opnieuw zijn ingepland dan hoop ik ieder van hen daar te zien. We gaan het kunnen gebruiken, vrees ik.